Zondagochtend half negen. Er wordt op het keukenraam geklopt en ik hoor dat er fieten tegen de muur gegooid worden. Jan en Franky staan voor de deur. Nog even een bak koffie voordat we richting de club fietsen voor ons wekelijkse uitje. Terwijl we koffie drinken wordt de wedstrijd van vorige week besproken en worden natuurlijk de zoveelste paar nieuwe voetbalschoenen van Franky bewonderd. De vorige liepen toch niet zo lekker als hij dacht en ballen met buitenkant rechts eindigen toch niet waar hij ze in gedachten had. Jan heeft weer last van zijn rug en weet niet zeker of hij zal spelen. Over mijn kwaaltjes zal ik het maar helemaal niet hebben.
We hebben eigenlijk geen zin behalve Franky. Het is veel te vroeg en het weer is niet al te best, want het dreigt te gaan regenen. Gisteren toch weer te veel gedronken, want het was weer veel te gezellig. Het wordt spelen met een flinke kater. Om de ellende helemaal compleet te maken moeten we ook nog tegen De Blokkers. Niet het leukste team om tegen te spelen is nog zachtjes uitgedrukt. Maar waarom ga je dan als ruime 40-ers, 50-ers en zelfs een paar 60 plussers op zondag morgen vroeg een balletje trappen in het mooie West Friesland. Onze vrouwen vragen zich dat ook al jaren af, want heel veel wedstrijden worden er namelijk niet gewonnen. Dus waarom die wekelijkse zelfkastijding.
DE KLEEDKAMER
Dit moet ik toch even verduidelijken. Iedereen die ooit voor een voetbalwedstrijd een kleedkamer is in geweest kent de geur van zweetvoeten en nog veel erger die van scheenbeschermers. Die geur is niet te harden, trekt in je kleren en ruik je ‘s avonds bij het eten nog.
KLEEDKAMERHUMOR
Het is een soort humor die niet aan vrouwen uit te leggen is. De meeste vrouwen zappen heel snel Veronica inside voorbij vanwege de in hun ogen slechte platte humor. Doe dit maal een factor 100 en je zit op zondagochtend bij ons in de kleedkamer. Geloof me iedere speler is een keer aan de beurt en sommige iets vaker dan andere. Te beginnen bij onze nummer 1. Een ietwat stevige in babyblauw gehulde netwerker. Hij gooit zonder vrees zijn 100 kilo, met gevaar voor eigen leven, in de strijd en haalt er soms de meest onmogelijke ballen uit. Hij heeft echter één minpunt, op zijn vreselijke pet na, wat tot een begrip onder alle keepers van Always Forward heeft geleid. Het ‘Klavertje’. Onze keeper heeft de grootste moeite met hoge ballen. Hij loopt naar de bal met zijn armen in de lucht, graaiend naar de bal, vergelijkbaar met je veel te dronken oom die zonodig mee moet doen met koekhappen op de verjaardag van je neefje. Op het middenveld hebben we Paulus de Boskabouter met de omvang van Douwe Dabbert. Deze kleine man loopt op het veld het evangelie van het voetbal te verkondigen. De meeste zijn hem na een paar seconden al kwijt en verzoeken hem toch eindelijk eens zijn bek te houden. Naast hem om het middenveld staan de twee PSV supporters. De ene oreert, a la John Fredrickstadt, alle weetjes van het hedendaagse voetbal over het veld. Soms ligt geïrriteerd omdat het allemaal niet meer gaat zo als vroeger. De andere staat hoofdzakelijk stil omdat hij op zaterdag weer 10 kilometer gelopen heeft en dat nu in zijn benen merkt. Ik kan ze allemaal langs gaan maar dat schrijf ik misschien wel eens een boek over. Voor nu alleen nog onze spits. Over de 60 en waarschijnlijk de meest fitte van ons allemaal. Petje af, ook die van de keeper. Voor de conditie natuurlijk niet voor het gebrek aan doelpunten.
Alleen wij drieën nog. Frank rent op zijn mooie nieuwe schoenen door de wei. Niet altijd effectief, maar op een of andere manier schiet hij er altijd wel één of twee in wat we de rest van de week moeten horen. Jan heeft een goede warming up gedraaid wat al een verhaal op zichzelf is. Geen last van zijn rug dit keer alleen van zijn vrouw die hem luidkeels langs de lijn toe schreeuwt. Zit lekker in de wedstrijd, af en toe een keekie uitdelen en strooien met passes die af en toe aankomen. En ik, ik vlag vanwege één van de vele onduidelijke kwaaltjes.
Zondagochtend twee keer 30 minuten slecht voetbal. Maar zo ontzettend veel plezier voor de wedstrijd, in de rust en natuurlijk de derde helft. Dames het is niet uit te leggen wat de lol is en je hoeft ook nooit de was te doen. Maar vraag NOOIT, maar dan ook NOOIT of manlief wil stoppen met voetbal op zondagochtend. De kans is anders groot dat je opeens wel weet wat buitenspel is.
DELIROUS
