Nog geen 30 jaar en we hebben al heel wat op onze naam staan. Twee kinderen, twee koophuizen, twee ondernemingen en één burn-out. Je zou kunnen denken dat een burn-out ook wel een logisch gevolg zou zijn op het voorgaande. Ik had de burn-out vooraan moeten zetten, want de rest volgde daarop. Laten we bij het begin beginnen. Dit is geen hulde aan ons als koppel, geen veer in de … afijn. Wie zijn wij? Jim (27) en Elfri (26) en wij hebben samen twee dochters van 1 en 2,5 jaar. Wij hebben samen ook twee ondernemingen, een duurzame speelgoedwinkel en een administratiekantoor.
Jim
In de zomer van 2016, op een Oostenrijks terras (we weten zelfs nog welk tafeltje) realiseerden we ons iets. Iets wat een grote impact had. Het was tijd om onze kinderwens te laten uitkomen. Er zullen altijd redenen blijven om het niet te doen. Hoe lang je ook wacht. En ja, we zijn jong, maar is dat erg? Of zijn er ook voordelen? Op dat terras hebben we besloten ervoor te gaan. En was dat het meest ideale moment? Vanuit een praktisch oogpunt waarschijnlijk niet, ik was net afgestudeerd en had mijn baan opgezegd om mijn scriptie te kunnen schrijven. Elfri was langdurig ziek vanwege een burn-out. Dus nee, van buitenaf zag het er misschien niet uit als het ideale moment. Echter klopte het voor ons. Alles klopte, en we wisten dat we eventuele problemen zo zouden oplossen. Na thuiskomst ben ik als een gek gaan solliciteren, en vond gelukkig binnen no-time een prima baan. Dat kwam goed uit, want diezelfde zomer hadden we een positieve zwangerschapstest.
Elfri
Ons eerste koophuis in Utrecht was in november 2015 al een feit, wat achteraf de jackpot betekende toen wij ons appartement verkochten in 2017. We kochten een uitgewoonde woning en maakte daar ons droompaleisje van. Wat ook goed uitkwam, want op de wc midden in de verbouwing had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Dochter nummer twee was onderweg. Terwijl wij de verjaardag van onze eerste lieve dochter vierden, vertelden wij het heugelijke nieuws aan onze vrienden en familie. Wat eigenlijk best sneu was voor de mensen, want bij bijna elke grote gelegenheid brachten wij groot nieuws.
In november 2018 werd onze dochter geboren, thuis en in liefde. In vergelijking tot de eerste bevalling, was deze bevalling (naast de verschrikkelijke pijn) bijzonder. Drie weken lang leefden wij op een heerlijke roze wolk. Kleine disclaimer: ook waren er gebroken nachten, pijnlijke borsten, wanhopige momenten en spuitluiers. Tot het moment dat onze wereld op de kop stond en vier dokters de ziekenhuiskamer kwamen binnen gelopen. Ze vertelden dat ze een hersenvliesontsteking had. Niemand kan je vertellen welke angst er door je heen gaat. Vanaf dat moment ging bij mij een spreekwoordelijke knop om. We gingen onze eigen weg creëren. 1 Juli zeiden we onze baan op en 4 oktober openden wij onze speelgoedwinkel. Onze onderneming is ons gezin en ons gezin is onze onderneming. Waarin privé en zakelijke continu door elkaar heen lopen en wij continu als gezin met elkaar tijd kunnen doorbrengen.
Jim
Onze stap om zelfstandig te worden kwam niet helemaal uit de lucht vallen. Achteraf gezien zat het er al een tijdje aan te komen. Maar er is altijd wel een reden om het niet te doen. In het geval van onze baan waren er genoeg redenen om deze niet op te zeggen. Ik werkte voor een bank, had het daar prima naar mijn zin en qua verdiensten niks te klagen. Waarom zou ik deze zekerheid opgeven? Een belangrijke reden was dat ik in ruil voor deze zekerheid, wel veel vrijheid inleverde. Vier dagen per week ergens aanwezig moeten zijn, op tijd, door de file, is nogal anders dan zelf bepalen wanneer je werkt. En een dag vrij kon lang niet altijd zomaar geregeld worden. En dat bleek voor ons uiteindelijk de belangrijkste reden om het roer om te gooien, de vrijheid die we mistten en graag voor onszelf wilden creëren. De vrijheid om zelf te bepalen wanneer je wat doet. En die vrijheid is precies wat de speelgoedwinkel ons heeft gebracht. Hienaast heb ik nog een bedrijf ingeschreven, waarbij ik mijn financiële achtergrond gebruik om ZZP’ers te helpen met hun boekhouding en waarbij ik als freelancer aan de slag ga bij andere bedrijven. Hierbij bepaal ik zelf waar ik wel en waar ik niet voor ingeschakeld kan worden.
Elfri
Eigenlijk zijn al de gebeurtenissen niet in een verhaal te vertellen. Ieder moment had zo zijn impact op ons leven en op onze zienswijze. Ik heb in een kleine vier jaar zo veel wijze lessen mogen krijgen. We zijn gelukkig maar hebben geen geluk. Op de timing van het lopen en verkopen van onze woning na. Ik zal het nader toelichtten. Geluk wordt in de dikke van dale omschreven als volgt;
Ge·luk (het; o)
1 gunstige loop van omstandigheden; = voorspoed: hij heeft altijd geluk boft altijd; van geluk mogen spreken veel geluk hebben; op goed geluk op de gok
2 aangenaam gevoel van iem. die zich verheugt
We hebben doelen gesteld, hard er voor gewerkt en er bij stil gestaan wat wij uit het leven willen halen. Ik word er niet gelukkig van als ik van 9 tot 5 op een locatie aanwezig moet zijn. Al dan niet of er voldoende werk aanwezig is. Ik wil leven, herinneringen maken, niet zorgen maken om later of spijt hebben wanneer ik terug kijk. We leven in een tijd waarin de maatschapij aan het veranderen is, waarin de wereld kleiner wordt en de mogelijkheden groter. Gaat ons alles voor de wind? Absoluut niet. Zijn we altijd postief? Nee, soms even lekker zeuren en klagen is zo fijn en relativeert alles een beetje. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik in Jim iemand heb gevonden die hetzelfde in het leven staat als ik. Wanneer we samen oud en grijs op onze veranda in een schommelstoel naar elkaar schreeuwen (want waarschijnlijk doof tegen die tijd) hoe fantastisch het was, zullen wij het menen.
JIM EN ELFRI (klik hier voor hun Instagram)
