Het is een paar dagen voor kerst als ik en Natasja na denken over hoe we het willen invullen. Ik ben er nog al apart mee. Ik hang het niet aan data of dag maar aan samen zijn, welke dag dat ook maar mag zijn. Dit omdat ik onregelmatig werk en de dagen toch graag wil vieren en niet de druk van familie wil voelen om Eerste en Tweede Kerstdag vrij te regelen. Acie Lou is nu toch vrij op alle andere dagen gezien schoolverplichtingen nog wel even duren. Helaas leg ik het iedere jaar weer af onder groepsdruk.
Daar gaan we dan, de feestdagen. Wat doe je met een baby van 6 maanden? Vier je het overdag of vier je het in de avond? Wel slapen niet slapen? Ik wilde graag dat we het overdag zouden vieren en alles samen met beide families. Ik wist dat dit onmogelijk was, maar ik wilde niet te veel onrust voor Acie Lou twee dagen lang. Uiteindelijk kozen we er voor om in de avond te gaan. We zouden haar dan op bed leggen en en haar in de avond wakker maken om thuis verder te slapen. Ja, ik zeg ‘haar wakker maken’. Acie Lou is namelijk niet het type kind dat je over je schouder gooit en lekker verder slaapt in de auto. Nee, zij wil alles zien en iedereen nog even aan kijken voor ze gaat (en andersom).
Na de kerstdagen heeft ze hier echter voor papa en mama een nare gewoonte aan over gehouden die veel ouders als normaal zien en wel kennen. Ze werd plots weer in de nacht wakker met toeters en sirenes… Na een flesje sliep ze weer rustig door, dat is het punt niet. Echter sliep ze de afgelopen 5 maanden gewoon door in de nacht. Nu heeft iedereen er vast een mening over dat het sowieso wel kan of dat het een periode is. Goed, je voelt je toch lullig als je haar in eerste instantie niet wakker wilde maken en dit uiteindelijk toch gedaan hebt met dit als resultaat. Nu ben ik wel redelijk een nachtmens en ik krijg veel energie als ik haar glimlachende snoetje zie om 03:00 in de ochtend. Maar dit is voor Natasja net wat anders. Zij heeft ook een baan waar je toch elke ochtend weer vroeg voor uit moet. Ik probeer dit dan wat vaker op te vangen, toch breekt het je op na een aantal dagen.
Op een gegeven moment ben ik toch het gesprek aan gegaan. “Acie Lou hoe regelen we nu dat we dat lekkere ritme weer oppakken? Je bent nu al wat ouder (richting de 8 maanden) en je kan best wat hebben”. Na wat “gugu” en “gaga”, zijn we begonnen met het ritme wat we hadden weer wat strenger te hanteren. Ik was dit (sorry schat) met al mijn eigenwijsheid uit het oog verloren. Ik heb dit door haar huidige verknipte ritme vol overtuiging weer omgegooid. Stap voor stap, letterlijk dag voor dag, werd ze later wakker.
Het ritme bij de kinderopvang was weer een ander verhaal. Het is bij ons iedere dinsdag opvangdag en ik werd deze dinsdag laat in de middag gebeld. Toen ik opnam, hoorde ik op de achtergrond een krijsende Acie Lou. Ze heeft twee standen: de “hallo-hier-ben-ik-waar-zijn-jullie-huilstand“ en de “alarmfase-10-luchtalarm-stand”. Bij de laatste zette ze echt in om jouw trommelvliezen te scheuren. De laatste stand was gaande. Tussendoor hoorde ik de leidster proberen te vragen of ze even naar bed mocht, omdat Acie Lou het niet meer trok. Echt super dat ze je belden om te overleggen. “Uiteraard mag ze even slapen”, zei ik, “fijn dat je belt”. Toen ik thuis kwam, hoorde ik dat ze haar na 30 minuten wakker hebben gemaakt om te helpen met het fijne ritme. “Super”. Dit heeft goed geholpen, want gisteren was het weer heerlijk 07:30 voor ze wakker werd.
Ook voor Acie Lou is het beter zo. Ze heeft meer energie overdag en pakt haar andere slaapjes ook weer goed door. Ik heb weer energie om me goede voornemen door te zetten, dus om weer veel te gaan sporten. Want als ik eerlijk ben heb ik er ook een zwangerschapsbuikje aan over gehouden. Het is tijd dat ding weer terug te stoppen waar het vandaan kwam, zodat ik alle energie heb als ze gaat lopen om haar de hele dag achterna te zitten.
De clou van het verhaal is dat je vooral moet doen wat je zelf prettig vindt. Wat je voor gedrag jouw kindje dan ook laat zien, het geeft een ander gevoel als je zelf achter de keuzes staat. Beter laat dan nooit: allemaal nog een goed 2020 gewenst van Acie Lou, Natasja en mij.