En toen was daar een positieve zwangerschapstest op 17-jarige leeftijd. Na de eerste shock, voelde ik ook veel rust. Ik wist dat ik het met dit meisje ging redden. Dat het goed zou komen. Ja, ik voelde enorm snel een connectie met het kindje in mijn buik. Ondanks dat bij meerdere echo’s het geslacht niet te zien was, omdat ze met haar benen gekruist over elkaar lag, wist ik dat ze een meisje was. Ik was er zelfs zó van overtuigd dat ik gewoon jurkjes kocht. Niet eentje maar negen. Na een voorspoedige zwangerschap beviel ik van mijn dochter, Amber. De eerste paar jaren woonde ik met haar bij mijn moeder, samen met mijn twee broers. Het was een heerlijke periode. Als gezin kijken wij hier heel positief op terug. Zo’n kleintje brengt zoveel liefde in een gezin. Zo ook bij ons. Natuurlijk was het wel eens lastig. Ik was echt de moeder en mijn eigen moeder en broers vervulden de rol van een oma en ooms. Zij hadden geen opvoedkundige rol en verwenden haar veel. Soms als ik Amber terechtwees vonden zij het zielig. Dan stond ik even alleen aan het roer en moest ik consequent zijn, want tja.. Er moest toch worden opgevoed. Ik realiseer mij dat ik een geluksvogel ben, dat ik als tienermoeder in zo’n veilige omgeving mijn kindje kon opvoeden. Ik zal mijn moeder en broers eeuwig dankbaar blijven dat zij onvoorwaardelijk van mij houden en mij hebben gesteund.
Nadat ik heel jong moeder was geworden, had ik het gevoel dat ik nu een huisje-boompje-beestje-leven moest leiden. Maar al snel bleek dat ik daar totaal niet aan toe was. Ik moest mijzelf leren kennen, mezelf ontwikkelen en dan kwam de man vanzelf. Na een mislukte relatie was ik totaal niet bezig met mannen. En zal je net zien, daar was hij! Liefde op het eerste gezicht. We ontmoetten elkaar op een feestje met 40.000 mensen. KABOEMM! Het moest zo zijn! Al snel besloten we: wij willen een liefdesbaby. Precies 17 jaar na de zwangerschap van Amber raakte ik zwanger van mijn tweede dochter: Coco. De zwangerschap van Coco voelde eigenlijk weer als een eerste zwangerschap. Het was zo lang geleden en bovendien waren veel dingen nieuw, want deze zwangerschap deed ik mét partner. Het moederschap daarentegen voelde niet nieuw. Toen Coco geboren was, was het alsof Amber net daarvoor geboren was. Een baby’tje vasthouden, flesjes geven en luiers verschonen: zoiets verleer je blijkbaar niet. Eén van de mooiste dingen was eigenlijk wel: het gevoel van moeder zijn. De overstroom van liefde en het onvoorwaardelijke gevoel was herkenbaar van 17 jaar geleden en dat voelde zo vertrouwd.
Coco is nu 14 maanden en de meest gestelde vraag die ik de afgelopen maanden kreeg was: “Is het moederschap anders nu je 35 jaar bent ter vergelijking met toen je 17 jaar was?” Voor mij persoonlijk is het antwoord hierop “ja” en “nee”. Ik heb gemerkt dat hoe ik mijn dochters opvoed niet heel erg anders is op een andere leeftijd. Natuurlijk zijn er verschillen maar de basis is best wel hetzelfde. Ik hou van de drie R’en: rust reinheid en regelmaat. Ik ben een consequente moeder, nee is nee en ik gebruik veel humor in mijn opvoeding. Al deze aspecten passen gewoon bij mij als persoon. Ik pas dit nu toe bij Coco, maar ik deed het niet anders bij Amber. Je bent wie je bent en zo voed je vaak ook je kind op. Dan maakt het dus niet veel uit of je een jonkie bent of een wat oudere moeder.
Natuurlijk zijn er ook verschillen. Op mijn zeventiende deed ik alles zonder teveel na te denken. Dat doe je als je 17 bent. Je bent onbevangener. Ik was niet heel erg bezig met oorzaak en gevolg. Ik volgde mijn gevoel en handelde hier naar. Dit begon al op mijn 17-jarige zwangerschap waarbij ik gewoon niet echt nadacht over mijn bevalling. Ik dacht: “Dit kind moet er gewoon uit en punt.” Tijdens de zwangerschap van Coco, las ik veel verhalen, ook de enge, en dacht er soms teveel over na. Dus minder denken en gewoon doen heeft soms echt zijn voordelen. Toch ervaar ik ook voordelen aan het moederschap op wat oudere leeftijd. Ik kan meer bewust genieten van alle mooie momenten van het moederschap. Ik ben veel minder met mezelf bezig. Ik heb een weg van zelfontwikkeling afgelegd en weet veel beter wie ik ben nu. Hierdoor heb ik meer rust en kan ik dus bewuster genieten. Ik heb meer zelfliefde en deze inzichten en wijsheden zet ik nu in tijdens de opvoeding. Eigenlijk zou je dus kunnen zeggen dat je kinderen meegaan in de ontwikkeling die jij als moeder doormaakt. Ik kan echt concluderen dat er geen ‘goede’ leeftijd is om moeder te worden. Elke leeftijd heeft zijn charme en verrijkingen. Onvoorwaardelijke liefde voor je kind is het allerbelangrijkste! Ik moet zeggen dat ik het als een verrijking ervaar dat ik twee kinderen heb kunnen opvoeden in zulke andere omstandigheden. Ik ben nu zwanger van mijn derde kindje, een jongetje. En ook deze keer zullen er weer dingen anders zijn. Niet vanwege mijn leeftijd, maar vanwege het feit dat dit een jongetje is. Ik kan niet wachten!
ABISH
