Ik was stiekem gestopt met de pil. Ik volgde een regime: pil tussen de rand van het bed. Opstaan. Doorspoelen. Tussen de rand. Opstaan. Doorspoelen. Ik was er best emotioneel onder en dacht plotseling dat ik misschien wel zwanger was… Voordat je hieronder verder leest met deel II, is het verstandig om eerst HIER de start te lezen met deel I.
Ik besloot een zwangerschapstest te kopen
Dezelfde dag nog. Ik pakte mijn fiets en ik stond binnen een paar tellen in de drogisterij. Een heleboel merken zwangerschapstesten. Phoe, welke moest ik nemen? Ik hoorde van vriendinnen dat ze soms een test hadden die moeilijk af te lezen was. Dan kreeg ik een appje met de vraag: ‘Zie jij een roze streepje?! Of ben ik helemaal gek?’ Daarom besloot ik voor een digitale test te gaan. Lekker duidelijk. Dan staat er zwanger of niet zwanger. Met twee testen in mijn mandje, rekende ik af bij de kassa. Daarna snel naar huis. Ik rende naar het toilet, griste de test uit mijn tas en scheurde ongeduldig de verpakking open. Hup, een flinke straal middagurine over de stick en wachten maar. En daar stond het…. Mijn toekomst… Mijn wens…Mijn begeerte. ‘Zwanger’.
Er kwam een hele ontlading uit mijn lijf
Ik begon onbedaarlijk te huilen. Ik voelde instant liefde. Een diepe band. Een connectie. Dit kind wilde ik dragen, baren, verzorgen en opvoeden. Hoe moest ik dit aan mijn man vertellen? Moest ik compleet eerlijke zijn? Over alles? Dus ook over de pil? Of moest ik alleen vertellen dat ik zwanger was en het wijten aan het toeval? Een uitzondering? De pil is namelijk niet 100% betrouwbaar…. Ik besloot er een nachtje over te slapen en dan een besluit te nemen.
De volgende dag was ik eruit
Ik ging mijn man vertellen dat ik zwanger was en dan zou ik zijn reactie afwachten. In de situatie zelf zou ik dan bepalen wat ik verder zou vertellen en waar ik het bij zou laten. Het was weekend en ik riep mijn man bij mij aan de eettafel. We keken elkaar in de ogen aan. Hij voelde dat er iets aan de hand was. “Waar wil je het over hebben, schat?”, zei hij. Ik viel maar gelijk met de deur in huis: “Ik ben zwanger”. Alsof hij water zag branden. Het bleef enkele momenten doodstil. Oorverdovend. Ik zei: “Zeg wat schat.” “Hoe is dat mogelijk…”, stotterde hij.
Hij keek me totaal verbijsterd aan
Hij leek niet echt boos, maar ook niet echt blij. Allerlei gedachtes schoten er door mijn hoofd. Ik kreeg het warm. Werd ongemakkelijk. Laat ik het maar neutraal en in het midden houden. ‘Tsja, de pil is natuurlijk niet 100% betrouwbaar’, antwoordde ik. En dit is natuurlijk waar, maar ik wist dat het ergens anders door was gekomen. ‘Wauw’, zei mijn man. ‘Dit is er dan eentje hoor. Ontstaan door de pil heen. Wat een wonderbaby. Onvoorstelbaar. Wat zijn de kansen daarvan?’. Ik vroeg of hij het wilde houden en hij zei dat hij aan het idee moest wennen, maar dat we absoluut geen abortus konden doen. Hoewel hij niet bewust had gekozen voor een kind, was hij pertinent tegen abortus. ‘Wat gebeurt, gebeurt’, zei hij. En hij gaf me een knuffel. De hele zwangerschap is hij er altijd voor mij geweest en werd hij steeds enthousiaster naarmate de geboortedatum dichterbij kwam. Bij de geboorte liet hij de tranen de vrije loop. Hij heeft iedere vrijdag een papadag. Toch heb ik me stiekem altijd een klein beetje schuldig gevoeld. Regelmatig komt het voorbij in mijn dromen. Dit betekent dat ik er nog wel echt mee zit.
Onze kleine meid is nu een paar jaar verder en hij is een voorbeeldige papa
Hij geniet intens en we zijn een hecht en vrolijk gezin. We hebben vreselijk veel lol met z’n drieën. Toch knaagt het nog aan me dat hij niet het hele verhaal weet. We hebben het nu weleens over een tweede kindje samen. Hij is daar echt aan toe. En ik ook. Deze keer is hij er eerder mee dan ik. Het voelt goed om ons gezin uit te breiden. Maar vaak vraag ik me af of ik hem niet alles moet vertellen over ons eerste kindje. Hoe ze verwekt is. Aan de andere kant denk ik ook: ‘Waarom zou ik? We zijn nu echt op en top gelukkig. Het is goed zo. Let it go“. Ik weet eigenlijk gewoon niet wat ik moet doen.
JANE DOE
Altijd een leugen tussen jullie in lijkt me ontzettend lastig en dat blijft je bezig houden. Ik zou het alsnog open gooien
Om dit zomaar voor een ander te bepalen, dat zegt heel veel over jouw karakter. Die leugen ga je de rest van je leven met je meedragen. Of je gooit het open, maar dan zul je moeten accepteren dat je man zich totaal voorgelogen voelt. Jij hebt jullie relatie hiermee echt de doodsteek gegeven. Als je al niet eerlijk kunt zijn, wat heb je dan nog?
Ben het met Liss eens. Vind dit echt een hele grote leugen. En probeer de rollen eens om te draaien. Wat als hij nu een 2de wilt en jij niet… dan heeft hij gewoonweg dikke vette pecht.. want ja jij beslist.
Sonde van zo’n fijne relatie.. want zo klinkt t wel hoe je schrijft hoe t nu gaat..
Ik begrijp je, ik keur het niet goed. Ik snap dat dit aan je knaagt want je wordt er 24/7 mee geconfronteerd. Het is namelijk jullie kind. Wat hebben jullie eraan als je het opbiecht? En wat zal de schade worden? En wat maak je kapot? En wat als jet het niet verteld? Wat maak je dan kapot?
Eens met Liss. Je hebt door deze actie een ongelijkwaardige relatie gecreëerd. Waar je echtgenoot geen weet van heeft. Het is aan jou wat je hiermee doet. Het voor je houden en zelf doorleven met dit in je hoofd. Of het open gooien en met de gevolgen hiervan leven. De kans dat jou echtgenoot hier heftig op gaat reageren is wel erg groot. Hoe dan ook, je zult met beide beslissingen moeten leven.
Je liegt niet alleen tegen je man, ook tegen je kind en als je hiermee doorgaat kinderen. Moeder zijn is niet alleen houden van, het is je gezin en zijn behoeften soms voor die van jou zetten.
Met de keuze voor je dochter heb je jouw belang voor dat van je man en dochter gezet en niet alleen dat. Je hebt je man zijn grenzen genegeerd en je moet je afvragen of dit het voorbeeld is dat je voor je dochter wilt zijn.
Door nu eerlijk te zijn maak je niks kapot. Dat heb je jaren geleden al gedaan. Door eerlijk te zijn laat je jezelf zien en sta je eindelijk weer echt open voor contact en liefde. Misschien duurt het minstens zolang de leugen geleefd heeft voor je man je weer vertrouwd.
Maar daarin hebben jullie elkaar beloftes gemaakt binnen het huwelijk. Het is ook zijn keuze of hij die beloftes wilt breken of niet.
voor wie wil je het vertellen?Om je zelf gerust te stellen en je geweten te sussen…of om je man een naar gevoel te geven?
Nu hebben jullie het fijn…Kan zomaar een hele moelijke relatie wirden, wat hij niet gewild heeft.. Ik oordeel niet..misschien is dit iets om over na te denken!
Hoop dat je het los kunt laten en gewoon genieten van en met elkaar!❤️👍
Zoveel mensen verspillen de kans om te genieten van ouderschap door alles te plannen. Deze zwangerschap moest blijkbaar zijn en ik zat zelf te lang in een relatie waar hij het niet de juiste tijd vond.
Ik heb mijn enige kind tegen mijn 40ste gekregen. d gelukkig. Een 2e zwangerschap werd een miskraam. Dit valt onder intuïtie en het is goed. Geniet van ouderschap onder jonge leeftijd.
Ik ben het met Elly eens. Het is fout wat je hebt gedaan, jij moet kiezen wat het beste is.
Maar is het om je geweten te sussen…
Jullie hebben het nu fijn en dat is ook fijn voor je dochter!
Als je toch ervoor kiest om het te vertellen hoop ik dat hij begrip heeft! Want een gevoel om een kinderwens te hebben kan heel sterk zijn. Hij houdt van jullie meisje en je kunt beginnen met te zeggen hoe fijn je het vind dat jullie voor de tweede kind wel samen dezelfde gevoelens hebben.
Hey! Wat een moeilijk geheim om te bewaren zal dat zijn.
Mij lijkt het ook goed om er eerlijk over te zijn. Hij zal het je zeker kwalijk nemen en het zal tijd kosten om je te vergeven. Maar als hij nu echt zo gelukkig is en de wens heeft om voor een tweede kindje te gaan bestaat de kans ook nog dat hij je dankbaar is voor de keuze. Ik zou zeker aangeven dat het aan je knaagt en je niet wist hoe je dit moest vertellen, dat je beseft dat het fout was om die keuze voor hem te maken en je nu heel anders naar de situatie kijkt.
Succes! Eerlijkheid duurt het langst 😉