Acht jaar geleden ben ik naar Malawi gegaan om mijn zus op te zoeken die in een lokaal ziekenhuis stage liep. Wat begon als een korte missie eindigde in een totaal nieuw leven.
In januari 2012 heb ik mijn comfortable leven opgezegd en ben ik voor drie maanden naar Malawi vertrokken. Ik deed administratief vrijwillergswerk in het ziekenhuis waar mijn zus als verpleegkundige werkte. Al snel bleek dat wanneer een moeder overleed bij de bevalling, het kindje vaak ook overleed, omdat de familie geen kunstvoeding kon betalen. Dat raakte me en ik besloot de families te helpen en kocht kunstvoeding van mijn spaargeld. In november van dat jaar kwam Maria op mijn pad. Ze was gevonden en kwam ernstig ziek en prematuur het ziekenhuis binnen. Gelukkig meldde de oma zich snel en kon ik haar steunen met kunstvoeding. De realiteit was echter niet zo gemakkelijk door de enorme hoeveelheid verantwoordelijkheden die de oma had. Het lukte haar niet om voor een premature baby met extreme laag geboortegewicht te zorgen en Maria werd keer op keer enstig ziek. Na aandringen van de familie ben ik, geheel ermee instemmend, via de officiële wegen in Malawi Maria haar pleegmoeder geworden. Opeens was ik moeder, iets wat helemaal niet in de planning zat, maar iets waar ik wel heel gelukkig van werd! Gelukkig ging het snel beter met Maria en groeide ze goed. Ik werkte overdag nog steeds in het ziekenhuis en was dolgelukkig met mijn dochter. Inmiddels sponsorde ik meer en meer weeskinderen, zodat ze konden opgroeien bij en met hun biologische familie wat naar mijn mening altijd de eerste en de beste keus is.
Toen Maria ongeveer zes maanden oud was kwam Diana op mijn pad. Haar moeder is overleden na de bevalling. Diana woonde bij een familielid. Diana was ernstig ziek en moest voor een lange tijd opgenomen worden in het ziekenhuis. Het familielid kon niet met Diana in het ziekenhuis verblijven vanwege het grote aantal weeskinderen thuis. Ze moest een keuze maken en vroeg mij tijdelijk voor Diana te zorgen. Diana kwam in ons leven en dat was alles behalve gemakkelijk. Ze was zo ontzettend ziek dat de doktoren zich vaak afvroegen of ze het wel zou redden. Maar Diana was een vechter en ze gaf niet op. Samen hebben we maanden in het ziekenhuis doorgebracht en gevochten voor haar leven. Al snel bleek dat Diana niet terug kon naar het dorp. De redenen daarvoor zijn voor Diana om te vertellen, als ze daar aan toe is. Diana was inmiddels zo ontzettend gehecht aan mij en Maria dat het een logische stap was om ook Diana te adopteren.
Ik was ontzettend gelukkig met mijn twee dochters en dacht dat ons kleine gezinnetje compleet was. Een man in mijn leven was nog altijd gewenst, maar het adopteren van een derde kindje was niet het plan. In de tussentijd zijn er meerdere kinderen bij mij in huis gekomen waar daarna een adoptiegezin voor is gevonden binnen of buiten Malawi.
En toen kwam Teleza. Teleza is het biologische nichtje van Maria. Ook haar moeder is kort na de bevalling overleden en de oma kwam meteen naar mij toe met de vraag of ik ook voor haar wilde zorgen, zodat ze samen kon opgroeien met Maria. Een goed idee, maar een vraag die mijn hele leven op zijn kop zette. Teleza was ziek toen de oma haar bracht, dus kwam ze meteen in het ziekenhuis terecht. Teleza herstelde van haar bloedvergiftiging, maar al snel bleek dat er iets ernstigers aan de hand was. Teleza is geboren met drie gaatjes in haar hart en heeft een levensreddende operatie nodig die niet mogelijk was in Malawi. De beslissing was toen snel gemaakt. Ik kon dit meisje niet in de steek laten en moest voor haar vechten, want ze had niemand anders die dat zou doen. Ik besloot om ook Teleza te adopteren. In juni van dit jaar was ik officieel moeder van drie dochters. Maria en Diana zijn helemaal verliefd op Teleza en zijn trotse grote zussen. Na de adoptie heb ik een Nederlands paspoort aangevraagd voor Teleza wat, na grote verbazing, afgewezen werd. Voor Maria en Diana heb ik in juli van vorig jaar een Nederlands paspoort aangevraagd en dat na negen dagen gekregen. Ik begreep en begrijp er niets van waarom het deze keer was afgewezen! Mijn leven stond compleet op zijn kop. Ik heb een doodziek kind en kan niet naar Nederland om de juiste zorg voor haar te krijgen die ze zo ontzettend hard nodig heeft. Teleza is inmiddels volledig afhankelijk van zuurstof en de tijd dringt. De enige optie die ik over had is een visa aanvragen en naar Nederland vliegen. Dit betekent helaas dat ze geen recht heeft op een ziekenkostenverzekering en ik de kosten voor de operatie zelf zal moeten betalen. Een Nederlands paspoort komt er voor haar, maar dat zal even gaan duren. Die tijd heeft ze niet meer. Ik ben een crowdfuning begonnen om de kosten voor haar operatie te bekostigen.
Ik had nooit kunnen bedenken dat mijn leven zo zou lopen. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik de moeder van Diana, Maria en Teleza mag zijn. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder mijn drie bijzondere dochters!
NICOLE
