Opnieuw de liefde vinden als alleenstaande moeder

Alweer 9 jaar geleden op 2 september 2011 zette ik een prachtige dochter ter wereld. Op slag verliefd, je wereld verandert compleet. Wat is dat leuk zeg, zo’n kleine keutel. Ze is zo zoet en snel tevreden.

Van gezin naar alleenstaande moeder

Gescheiden. Ik heb voor mezelf gekozen omdat ik de relatie simpelweg was ontgroeid. Ik kon niet mezelf zijn. Ik bleef samen met Do in het huis wonen. Andere scenario’s waren er ook niet mogelijk. In een periode dat alles verandert, was dit erg fijn. Een plek waar ze geboren en getogen is en je kamer je kamer blijft. De woonkamer gaf ik een goede update. Ik ben hier niet heel ervaren in en vind klussen eigenlijk vreselijk. Ik laat het liever doen, alleen daar ging ik nu geen geld aan spenderen.

Zo gek dat er dan ook momenten ontstaan dat je geen kind hebt en weer even kan stappen als single. Ook zo leuk dat je een nummer regelt voor die vriendin, maar zelf bericht wordt. Echt een blonde actie maar enorm om gelachen. Ik was best uit dat flirten en daten. Na zo’n lange relatie was het zo gek dat dat weer een optie was.

Niet opzoek, wel gevonden

Daar hals overkop was die leuke man. We kenden elkaar al een poos, van het werk. We werkten beide in de zorg. Ik had op die manier nooit naar een collega gekeken, maar heb dan ook vooral vrouwelijke collega’s gehad. Lang hebben we niet samen gewerkt, het was even een uitstapje van een jaar om vervolgens, ergens anders, de boel nieuw leven in te blazen. Dat vond hij erg jammer. Af en toe hadden we wel wat appcontact. We hadden ook een goede werkklik en begrepen elkaar. We kwamen elkaar werkgerelateerd ook wel eens tegen en altijd was het super gezellig.

Nu was mijn relatie ten einde. En zijn relatie ook?! 

Van appen naar afspreken

Wat is dat daten leuk! Gek en spannend. Je wil het rustig aan doen, maar dat blijkt lastig. Dit is het, hij is het! En wat een gentleman. Deze klik was groter dan ooit en een onwijze aantrekkingskracht. Dat heb ik nog nooit ervaren. We zitten soms nog in de rompslomp en afwikkeling om ons oude leven te verlaten. Dat is niet altijd even leuk. De ene scheiding gaat ook makkelijker dan de andere. En leuk is anders. Maar samen….samen hebben we het zo leuk. Dan verdwijnen problemen als sneeuw voor de zon. Lachen we, genieten we!

De ontmoeting tussen onze kinderen

En zo beland je weer in de gevreesde situatie; nu 30 jaar en ga je op visite bij zijn ouders. Ik voelde gewoon weer even die zenuwen. Wat een warme familie en wat zijn ze blij voor ons! Daarna onze kinderen, zijn zoon, mijn dochter. Tijdens de eerste ontmoeting gingen we naar de marine, lekker stoer. Do vindt het wel wat, maar haar benen zijn moe. Dus hup op zijn brede schouders en door. Ook haar net gekregen knuffel moet in zijn jas. Zijn zoon vindt het gezellig en kijkt z’n ogen uit. Het leger en vliegtuigen, daar ligt zijn interesse. We bestellen nadien pizza en tot op de dag van vandaag is de bestelling één met salami en één met banaan. 

Ons gezinsleven krijgt vorm

Zijn zoon krijgt hier een mooie kamer en komt geregeld. Van zijn regels en mijn regels, naar onze regels. Het gaat goed, we genieten en de kinderen ook. Allebei stoer, dus veel dezelfde interesses. Do vindt het vet cool om een “oudere” broer om zich heen te hebben. We zijn een prachtig samengesteld gezin.

En wij ergens, wat verscholen maar zeker aanwezig, allebei nog die ene wens. Allebei uitgesteld: Een kinderwens! Hoe leuk als je dit samen wil, dit geheimpje. Hotel de botel van dit idee! 

Een enorme tegenslag

Na een enorme “tegenslag”  in april 2018, krabbelen we weer op. Wat kun je tegen een onbegrip stuiten als je je ziek meldt, maar de reden simpel weg niet kan uitspreken. We houden de miskraam stil. Een handje vol weet wat er speelt en dat is genoeg. Niet dat het geheim is, maar dit doe je op je eigen manier. Bij mij was er ook een collega zwanger, dezelfde periode, het scheelde niets. Die wil ik vooral niet belasten met hoe het ook kan gaan. We hebben steun aan elkaar en het kleine groepje dat het weet. En tijd heelt de wonden, dat is ook echt zo. Je krijgt bloemen of een lief berichtje uit een onverwachte hoek. We geven het een plek. Het mocht niet zo zijn. En het beste van alles moeten we eruit opmaken: niets wijst uit dat het niet kan. 

Mijn reislustige man

We hebben het verder over de toekomst in de vorm van vakanties. Mijn reislustige man verzint het keer op keer, niets is te gek. Heerlijk op vakantie samen met de kindjes. Franrijk, it is. En als je er dan toch bent: Disney! Heerlijk zo’n spontane actie. Dat bevalt Do nog steeds goed deze nieuwe wending. Dan boeken wij daarna nog een herfstvakantie. Dit keer met zijn tweeën dat is wel even wennen. We nemen de kinderen het liefste mee. Anderzijds is het ook heerlijk om in de herfst de warmte op te zoeken en tijd voor wat romantiek in het zonnige Egypte. En zo vliegt de tijd. De volgende trip naar Kaapverdië staat voor januari gepland. Deze man houdt er niet van thuis te zijn met vakantie. Ik vind het één van zijn goeie ideeën.

Nieuwe gewoontes als gezin

De weekenden en weken met onze kinderen zijn erg gezellig daar genieten we van. De kinderen vragen naar elkaar en er ontstaan nieuwe gewoontes als gezin. Erg leuk en het levert ook grappige situaties op. Zoals na het eten van tafel gaan. Ze vroegen dat aan hun eigen ouder. Nu is het: “mogen wij van tafel?”.

Een onwerkelijke verrassing

Na een leuke spelletjesavond op Kerstavond, slapen we heerlijk uit. Dat hebben de kinderen ook soms zo nodig. Even niets moeten. Do heeft bijvoorbeeld alle feestjes keer twee. Twee families. We passen ons tempo aan. Niet te doen, anders worden ze zo humeurig. Gelukkig zitten we op dat onderwerp op één lijn. We gaan daarom brunchen en pakjes open maken, lekker in pyjama. De vroege vogels, zijn al beneden.

Ik ben niet top fit, maar heb ook weer eens gruwelijk veel gewerkt. Vanavond staat het familie diner op het programma. Wij doen het voorgerecht lekkere carpaccio. Ik heb zo’n zin in de kerst, een leuke grote nieuwe familie erbij. En Do die haar ogen uit kijkt, ineens 7 neven en nichtjes. Ik hijs mezelf uit bed en besluit te douchen. Voordat ik deze feestdag begin, zal ik nog even testen. Ik drink al maanden geen druppel, maar vanavond heb ik wel zin in een echt wijntje. Het is tenslotte feest. Gewoon voor de zekerheid. Een na heerlijk lange douche, gluur ik stiekem, waarna ik plof ik op bed….. Wow onverwacht, een verrassing, aangenaam, maar onwerkelijk.

Een speciaal kerstcadeautje voor hem

Ik hoor beneden dat de borden al op tafel worden gezet. Ik schiet mijn badjas aan en pak de test snel in. Ik stuur mijn allerliefste een bericht of hij tijd heeft om een privé pakje te openen om deze prachtige kerstochtend mee te beginnen. Een dag met een gouden randje…. Wel zonder carpaccio, dat moeten we even oplossen.

Zitten we dan stralend aan het ontbijt. Dan maar muisjes, dat smaakt heerlijk!