Mijn gevoel zei tijdens de zwangerschap en de kraamweek dat er wat mis was met mijn baby

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen

Linda schrijft een reeks over haar kindje Loek. Lees hieronder het eerste deel.

Deel 1 Er waren voortekenen die aangaven dat mijn pasgeboren baby ziek was

Loek zou niet altijd Loek hebben geheten

We hadden de namen van onze kinderen eigenlijk al uitgekozen in onze verkeringstijd, maar ineens vond ik de jongensnaam niet mooi meer. Na veel en lang nadenken kozen we in de 35e zwangerschapsweek voor Loek. Er nu op terugkijkend is het een naam die hem ook veel beter past.

Ik had het gevoel dat het leven zo door mijn vingers kon glippen

Na de kraamweek kwam het gewone leven weer op gang. Toen Loek 9 dagen oud was, hadden we ons eerste uitje naar de juwelier. Ik mocht een geboortesieraad uitkiezen van mijn man waar iets van mijn twee kinderen in werd verwerkt. Wat een heerlijk uitje. Ik vond het zo’n rijk gevoel, twee stoeltjes op één kinderwagen. Ik had me al verdiept op Pinterest en wist wat ik wilde. Een zilveren ketting met daaraan een staafje waar de naam en geboortedatum van de kinderen op stond. Het werd uitgetekend en ik begon te twijfelen. “Het heeft vier zijden, maar wat als we nog een kindje krijgen, dan past die er niet bij. Of stel dat er iets gebeurt met één van de kinderen, dan kan ik niks meer aan veranderd worden”, dacht ik. Gekke gedachten misschien, maar ze sloten wel aan op de gedachten die ik al had tijdens mijn zwangerschap. Ergens voelde het allemaal zo onzeker. Alsof het leven zo door mijn vingers kon glippen. De reactie van mijn man en de juwelier waren duidelijk: “Dat is dan een probleem voor later. Kies nu maar gewoon wat je mooi vindt”.

Een onverklaarbare koorts

Binnen in Loek was er wat gaande. Die zondag werd Loek niet fit. We hadden kraamvisite die van ver was gekomen en ik had ze daarom ook niet afgebeld. Ik zag dat hij futloos was en later op de avond kreeg hij verhoging. De volgende dag liep ik met hem naar het inloopspreekuur van het consultatiebureau en legde aan hen voor dat hij 38.1 graden was. Dat was koorts en voor een baby van 11 dagen oud was het belangrijk dat hij gezien zou worden door een arts. Ik belde de huisarts en kon meteen terecht.

Zij belde direct het ziekenhuis, daar konden we naar de kinderafdeling komen

Zo klein en al een eerste ziekenhuisopname. Hij werd lek geprikt, want hij was maar moeilijk te prikken, om een beeld te krijgen van zijn bloedwaardes. Ook werd er urine op kweek gezet. Ik gaf borstvoeding, dus ik mocht bij hem blijven. Samen, hij sliep in zijn bedje naast me, sliepen we twee nachten in het ziekenhuis. De koorts kwam en ging, maar toen hij 12u koortsvrij was op woensdag mochten we naar huis. Een onverklaarbare koorts toen, maar binnen in Loek was er wel wat gaande. Dit is de inzet geweest van zijn ziekte. Vele kindjes met een stofwisselingsziekte komen onder de drie maanden in het ziekenhuis te liggen met onverklaarbare koorts. Er was geen virus, maar toch was hij ziek.

Op vakantie met het gezin

We mochten naar huis en dat telde op dat moment. Weer lekker samen zijn. Toen Loek 9 weken oud was, moest zijn papa voor zaken naar Engeland. We besloten er een vakantie achteraan te plakken als een gezin. We vergaten een paspoort aan te maken voor Loek en even leek alles in de soep te lopen. Maar op maandagochtend konden we dan toch een spoedpaspoort aanvragen en zijn we alsnog één dag later dan gepland, vertrokken naar ons favoriete vakantieland. Ik had voor twee weken een vakantiewoning geboekt in het verre Cornwall. We kwamen na een lange rit van 9.5 uur aan op onze eindbestemming. De kinderen hadden het zo enorm goed gedaan. We hadden de rit in twee dagen opgesplitst, maar de kindjes hadden gespeeld en geslapen. We hadden er letterlijk geen kind aan. Een vakantie die we als gezin als heel intiem hebben ervaren. In een vakantiehuis, ver van de bewoonde wereld in een novemberweek met heel veel zon en droog weer. Wat een geluk, want het was al weken slecht weer geweest. De meest mooie plekjes hebben we samen gezien: Boscastle, Tintagel, Clovelly en een aantal mooie kastelen en St. Michaels Mount. En ons kereltje deed het zo goed.

Ik had een gevoel alsof ik mijn gelukkige leven kwijt zou raken…

In die laatste week merkten we wel dat Loek in de nacht telkens huilde en wakker werd. Vreemde omgeving en niet z’n eigen bedje kan ook onrustig zijn voor zo’n klein kind. Daarbij was ik langzaamaan van borstvoeding over aan het stappen naar flesvoeding. Ook daarin zagen we een enorm verschil. Na borstvoeding was hij altijd alerter en meer tevreden dan na een flesvoeding. Geen idee of dit ook een samenhang met zijn ziekte had. Op een avond liep ik met Roos naar buiten en zag ik haar door een wei rennen. En ineens overkwam me een ontheemd gevoel. Alsof ik dit kwijt ging raken. Ik moest in het nu blijven en genieten, want dit is niet voor altijd. Ik liet wat tranen… Geen idee wat me overkwam.

Thuis begon Loek ziek te worden

Na deze vakantieweken kwamen we thuis en weet ik nog goed dat mijn man tegen mijn moeder zei: “Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik denk dat we twee keer geluk hebben. Zulke rustige en lieve kinderen, die over het algemeen goed slapen.” Maar niets leek minder waar. Eenmaal een paar dagen thuis begon het. In het begin huilde Loek vooral veel. Nachten lang. Soms sliep hij maar 1.5 uur. Mijn man had dan al uren lang aan zijn bedje gezeten en probeerde hem te sussen. Niets hielp en uiteindelijk viel hij van ellende in slaap. Dit houd je geen weken vol. De nachten werden slechter en slechter, maar ondertussen was mijn verlof voorbij en moest ik weer beginnen met werken. Mijn concentratie was ver onder nul. Geen idee, terugkijkend op die situatie, hoe we dit hebben gedaan en volgehouden. Loek kreeg vaker en meer koorts en begon slechter te drinken. Maar dit alles was nog maar het begin…

LINDA