Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Jarenlang werkte ik in het ziekenhuis. Eerst als verpleegkundige en later als operatie assistente. Ik vond mijn leven niet zo heel leuk. Het werk was mwah en ik leefde van weekend naar weekend, en van vakantie naar vakantie. Iedereen om me heen ging trouwen en kreeg kinderen en wij waren vooral bezig met reizen.
Wereldreis
In 2014 maakten we een wereldreis. Dat was eigenlijk het eerste moment dat we voelden dat we een gezin wilden worden in plaats van ‘just the two of us’. Ik was toen 32 jaar. Bij thuiskomst na de wereldreis liep het anders. Ik hield het nog een jaar vol en belandde toen in een zware burnout. Ik had diep donkere gedachten en kon even niet meer voelen wat er nu zo leuk was aan het leven. Lang zat ik thuis en was ik op zoek naar wat ik dan wilde met en in mijn leven. In die periode werd ik zwanger. Jip was een huilbaby en de eerste tien maanden waren naast heel erg fijn, ook vooral heel erg zwaar.
Liever terugkomen, dan nooit geprobeerd hebben
Toen hij drie maanden was, maakten we ons besluit. We besloten we dat we onze lang gekoesterde droom om een jaar in het buitenland te wonen waar wilden maken. Als we het nu niet deden dan kwam het er waarschijnlijk nooit meer van. Dan kwamen we “vast” te zitten in het schoolsysteem en werd reizen alleen maar moeilijker. Ik kreeg het er letterlijk benauwd van wanneer ik eraan dacht dat mijn leven zou bestaan uit schoolplein, zwemles, werken en voetbalveld. We wilden geen spijt hebben later van wat we niet gedurfd/gedaan hadden. Liever terugkomen dan nooit geprobeerd hebben. Dat was ons motto.
Online werken
Vanaf maart 2018 gingen we de voorbereiding in. Ik startte met een online bedrijf als virtual assistant en we vertelden onze plannen aan familie. We planden een datum van vertrek en zaten elke dinsdagavond bij elkaar om antwoord te krijgen op alle vragen en vraagtekens die we hadden. In juli 2019 kochten we de tickets en in januari 2020 vertrokken we. Jip was toen net twee jaar. Het idee was in eerste instantie om één jaar naar Bali te gaan. We hadden met onszelf afgesproken dat we gewoon gingen bekijken hoe het zou gaan en zou voelen. Besloten we na zes maanden dat het niets was, dan kwamen we terug naar Nederland. Wilden we langer blijven na een jaar, dan zouden we dat doen.
Inmiddels een netwerk
Inmiddels zitten we nu bijna drie jaar op Bali. We zaten natuurlijk pas net op het eiland toen de hele wereld op slot ging. Dat maakte dat we de eerste maanden bijna alleen maar met zijn drieën waren. Mijn man is fulltime huisvader en ik werk vier dagen in de week online. Jip speelde destijds met onze Balinese buurkinderen die lange tijd niet naar school konden. Door de bijzondere periode op Bali zochten we andere gezinnen op. We vonden drie hele leuke andere gezinnen. Bij eerste ontmoeting gingen we pepernoten bakken bij iemand thuis. We hebben allemaal kindjes in dezelfde leeftijd en er is bij elk gezin een band met Nederland. Inmiddels hebben we vorige week de derde editie van het pepernotenfeest gehad. We zien deze gezinnen regelmatig en spreken af met kerst en verjaardagen.
Homeschooling
Wij wonen in het zuiden van Bali en bijna elke dag zijn mijn man en zoontje op het strand te vinden. Na het werk en in de weekenden sluit ik heel graag aan. De zee en het strand is echt onze tuin. Jip kan hier rennen, vliegeren, zwemmen en voelt zich helemaal thuis bij het lokale eettentje waar we inmiddels van iedereen de naam kennen. Inmiddels is Jip vijf jaar geworden vorige week. Hij gaat niet naar school. Hier op Bali gaan de Balinese kinderen met zes jaar pas naar school. Er zijn heel veel mogelijkheden maar onze voorkeur gaat voor nu uit naar homeschooling/worldschooling.
Spelenderwijs leren
Doordat mijn man huisvader is, gaat er veel aandacht naar Jip in de vorm van spelen en spelenderwijs leren. Hij spreekt drie talen, kan tellen en heeft een ruimtelijk inzicht waar ik niet aan kan tippen. Op dit moment zijn we aan het oefenen met schrijven/lezen en leert hij van mijn man koken. In 2021 is hij een aantal keren naar een soort preschool geweest toen we een maand in Ubud woonden. En in september hebben we ook een schooltje bij ons in de buurt geprobeerd. Die laatste school sloot niet aan bij ons en het was een beetje geboren uit een idee van dat het zou “moeten”. De kindjes van onze vrienden gaan inmiddels allemaal naar school en we dachten dat we mee moesten in dat idee. We voelen vooralsnog meer voor homeschooling en blijven daar voorlopig even bij.
Dit is zoals wij het willen
Deze manier van leven geeft ons zoveel vrijheid om het leven in te richten zoals wij dat willen. Je kunt hier op Bali namelijk precies hetzelfde leven creëren als in Nederland inclusief schoolplein, zwemlessen, voetbalveld et cetera. Dat is nu net niet wat wij willen met ons leven. Jip gaat wel wekelijks naar de capoeira. Dat vindt hij fantastisch. Ook speelt hij regelmatig met andere kindjes. We zien een heel erg vrolijk leergierig kind die de wereld leert ontdekken op zijn blote voeten. Precies zoals wij het graag voor ons zien.
Doen we het goed?
Natuurlijk heeft Jip ook zijn uitdagingen en vragen wij ons als ouders ook wel eens af of we het goed aanpakken op deze manier. We kijken heel erg bewust naar ons kind, naar zijn ontwikkeling en naar de opvoeding. Merken we dat iets niet werkt of dat we het toch graag anders willen, dan kunnen we hier actie in ondernemen. Het is een weg samen die veel verantwoordelijkheid met zich mee brengt. We kunnen niemand anders “de schuld” geven als het minder goed gaat. Alle verantwoordelijkheid ligt bij onszelf. Maar aan de andere kant geeft ons deze manier van leven zoveel vrijheid en plezier dat ik het niet anders meer zou willen.
Samen zijn we elke dag
Jip leert vissen in de rijstvelden van de jongetjes uit de buurt. Hij gaat af en toe mee met mij naar de kirtan (mantra’s zingen). We gaan samen naar Balinese ceremonies. Hij leert schrijven in het zand op het strand. Hij kan zwemmen zonder zwemles te hebben gehad. Hij kan vliegeren als de beste en leert daarbij alles over wind en zwaartekracht. Hij kookt vier keer in de week samen met ons en hij is enorm sociaal en open. Voor nu genieten wij enorm van ons leven zo. Het allerbelangrijkste doel dat we voor ogen hadden in 2018 is dat we meer samen wilden zijn! Samen is voor ons genieten. En dat samen zijn we elke dag. Geen ochtendspits of school run, geen ouder appgroepen, geen regenachtige zaterdagen langs de lijn, niet elkaar pas ‘s avonds bij het avondeten zien en uitgeteld op de bank ploffen. Dat is niet het leven zoals wij het willen.
Lees HIER het vervolg.
NOORTJE
Insta: doornoortje
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
