Anouk (18) is ongepland zwanger

| ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.

Anouk schrijft een reeks op Kids en Kurken. Lees eerst de vorige delen.

Deel 1: “Mijn broertje is wel iets voor jou”

Deel 2: Ik kon het niet geloven: Ik was 18 jaar en zwanger

Inmiddels is het december en heeft het nieuws van mijn ongeplande zwangerschap bij ons en iedereen wat kunnen bezinken. Wij en velen om ons heen kunnen inmiddels niet wachten tot de kleine er is. De afgelopen periode is heftig, zwaar, emotioneel, maar ook zo enorm mooi geweest! Dit hadden wij niet willen missen.

Veel steun, maar onwijs ziek

Nadat wij na de termijnecho in juni, zo veel mogelijk mensen hebben ingelicht over de zwangerschap, kon het genieten gaan beginnen. Bijna iedereen was blij voor ons en steunde ons heel veel. Echter ging de zwangerschap niet zoals gehoopt. In de eerste weken was het alleen maar spugen, waarvan werd gezegd: “Ach het hoort erbij, na de 12 weken voel je je een stuk beter!”. Helaas bleef ik ook na de 12 weken stug doorgaan met spugen. Dit was niet alleen in de ochtend, zoals je vaak hoort, maar echt de hele dag en nacht door. ’s Nachts zat ik hele nachten, vaak huilend in bed met een emmer of rende ik naar de wc, om vervolgens overdag toch aan het werk te gaan in de supermarkt. Het was erg zwaar, omdat ik eigenlijk altijd misselijk was en veel moest spugen.

Ik raakte uitgeput

De verloskundige gaf aan: “Als het met 12 weken niet voorbij is, gaat het bijna in alle gevallen na 16 weken echt wel beter hoor!”. Niets was minder waar. Ook na de 16 weken bleef ik spugen. Hierbij kwam dat ik inmiddels 8 kg was afgevallen en best was verzwakt. Met 17 weken heeft mijn vriend mij van de vloer bij de wc moeten slepen. Ik was te zwak om nog op mijn benen te staan. Mijn ogen draaiden weg. We hebben toen aangegeven dat het zo echt niet meer ging en er iets moest gebeuren. Vanaf dat moment kreeg ik medicatie tegen het spugen en de misselijkheid, waardoor het iets beter ging. Ik was nog wel vaak misselijk, maar het spugen verminderde zichtbaar en het eten ging langzaam iets beter.

Je kon bijna niet zien dat ik zwanger was

We genoten van alle echo’s en controles. De 20-wekenecho was goed. Waar bijna iedereen dacht dat we een jongetje zouden krijgen, bleek het toch écht een klein meisje te zijn. Vol blijdschap gingen we de zomer in. Lekker met zijn tweeën op vakantie naar Oostenrijk. Niemand kon zien dat ik zwanger was, want door het vele spugen was ik zo afgevallen dat ik met 20 weken zwangerschap een enorm platte buik had. Eenmaal terug van vakantie was daar toch ineens mijn zwangere buikje waar ik enorm trots op was. Ook al hoorde ik nog steeds heel vaak: “Nou, het is nog helemaal niet te zien dat je zwanger bent”, was ik heel erg blij met mijn kleine buikje.

Toch startte ik met een opleiding

Toen werd het begin september, het moment dat ik weer naar school moest. Afgelopen jaar was ik gestart met HBO Verpleegkunde, maar dat was niet zo mijn ding. Hierdoor was ik daar in januari 2022 mee gestopt. Nu startte ik met de opleiding Psychomotorische therapie en bewegingsagogie. Ik vond het onwijs spannend om de eerste dagen naar school te gaan. Hoe zou iedereen reageren? De docenten, maar ook de klasgenoten. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen niet voor de groep te vertellen dat ik zwanger was. Het leek me fijner om het rustig één op één aan klasgenoten en docenten te vertellen. Zo kon ik van bijna iedereen de reactie zien en wat vragen beantwoorden. Wat ik niet had verwacht, was dat vrijwel iedereen heel positief reageerde en mij feliciteerde. Eigenlijk heeft niemand op een negatieve manier gereageerd, wat voor mij heel fijn was. Ik voelde me goed in de groep en gaf ook aan dat ze me alles mochten vragen. Regelmatig kwam iemand naar me toe met een vraag, en dit vond ik heel leuk. Van hoe mijn ouders reageerden op het nieuws tot aan hoe we het financieel zouden doen, alles kwam voorbij en ik beantwoordde de vragen met plezier.

Mijn mentor sprak mij toe

Na een aantal weken kwam mijn mentor naar me toe en zei: “Anouk, ik wil jou toch nog even wat meegeven. Er zijn namelijk veel docenten die zeggen dat ze vaak negatieve ervaringen hebben met zwangere studenten. Ze zijn vaak afwezig, hebben geen inzicht en regelen niks. Maar over jou komen veel docenten naar mij toe dat ze het zo ongelooflijk knap vinden hoe jij ermee omgaat. Je zegt pas dat iets niet (meer) lukt als je het geprobeerd hebt. En je hebt je zaakjes goed voor elkaar op school. Je loopt vooruit met opdrachten en hebt een goed plan voor ogen”. Dit soort dingen doen mij zo goed en geven mij nog meer motivatie om er alles aan te doen deze opleiding af te ronden. Ik wil een mooie toekomst opbouwen voor de kleine meid.

Hoe kon ik mijn studie voortzetten?

Voor de zomer heb ik samen met mijn moeder een gesprek gehad met een decaan van school. We waren samen tot de conclusie gekomen dat het voor mij het beste zou zijn om het eerste leerjaar te verdelen over twee jaar. Ik zou immers bij de start in september al 24 weken zwanger zijn en het is best een intens eerste jaar met veel sporten en lange dagen. We hebben toen besloten dat ik periode 1 zou gaan volgen van september t/m halverwege november. Halverwege november zou ik 35 weken zwanger zijn, dus ik een mooi moment om er tussenuit te gaan. Periode 2 en 3, van halverwege november tot en met begin april, zit ik in verlof en dan is het plan om weer naar school te gaan in periode 4.

Met alle steun gaat het mij lukken

Tot nu toe heb ik alles van periode 1 gehaald. Alles wat ik dit jaar niet doe en/of haal, ga ik doen als ik leerjaar 1 opnieuw volg. Alles wat ik dan al gehaald heb is mooi meegenomen en hoef ik niet nog een keer te doen. Dit houdt in dat ik dus twee jaar ga doen over het eerste leerjaar, maar het daardoor wel iets rustiger aan kan doen straks met de kleine. Als ik het eerste jaar dan volledig heb afgerond, zien we verder hoe ik de opleiding kan en ga afronden. Met alle steun van iedereen om ons heen weet ik zeker dat het mij gaat lukken. Het zal pittig worden, maar niks is onmogelijk.

Waar een wil is, is een weg!

Lees HIER het vervolg.

ANOUK

Instagram: anoukk.z

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.

Plaats een reactie