Na 9 jaar werken, besloot ik om thuisblijfmoeder te worden

| ,

Ik heb 9 jaar in een kledingwinkel gewerkt. In januari (2020) ging onze winkel helaas sluiten en verloor ik mijn baan. In februari vond ik een nieuwe baan en kon ik weer aan de slag als verkoopster. Rond de periode maart brak Corona uit en hadden we onze eerste lockdown in België. Twee maanden lang was ik thuis bij onze kinderen. De oudste zoon kon toen niet naar school, dus moesten we ook tijdelijk thuisonderwijs geven. Het was een grote uitdaging voor ons en ik denk ook voor veel andere ouders. Gelukkig kon mijn man werken tijdens de lockdown. In die twee maanden hadden we als gezin veel meer tijd voor elkaar. Ik merkte ook dat de kinderen het fijn vonden om mama thuis te hebben. Ik hoefde geen oppas te regelen, ik kon de dagelijkse huishouding doen en voor mijn kinderen zorgen. Ik kon me volledig op hen focussen. 

Op een gegeven moment vroeg ik mezelf af: “Waarom kan ik geen thuisblijfmoeder zijn?” Maar ik had ook twijfels. Met de vragen in mijn hoofd: “kan ik het aan? Is dit iets voor mij? Zal ik het volhouden? Wordt het niet te zwaar?”. Ik heb er veel over gepiekerd. Het was toen financieel niet haalbaar voor ons. Dus besloot ik gewoon door te werken. 

Ik zag mijn ineens mijn kans

In mei gingen de winkels weer open. Ik had het er moeilijk mee. Ik voelde dat werken in een kledingwinkel niets meer voor mij was en ik had sterk het gevoel dat ik een thuisblijfmoeder wilde zijn. Toen kwam er een mogelijkheid. Mijn man kreeg een fulltimebaan bij zijn huidige baan en ik zag mijn kans. Ik heb toen met hem overlegd of dit een goed idee was en ja, hij vond het een geweldig idee! Ik heb toen besloten ontslag te nemen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het heel spannend vond. Omdat de beslissing die ik nam om thuisblijfmoeder te worden totaal buiten mijn comfortzone lag. Ik vond het heel moeilijk om die stap te zetten. Wetende dat je geen baan meer hebt of geen inkomen, terwijl je dat gewend bent.

Fulltime moeder zijn was het een hele grote aanpassing voor mij

Ik was een moeder die altijd graag werkte. Maar kijk nu, drie jaar later en nog steeds een thuisblijfmoeder. Nooit gedacht. Ik heb altijd gezegd dat ik het nooit zou volhouden als thuisblijfmoeder. Elke dag thuis zitten dat was niets voor mij. Ik ging liever werken, want dat deed ik graag, maar wat ben ik blij dat we die keuze hebben gemaakt. In het begin kostte het me wat tijd om erachter te komen hoe ik mijn dagen ging vullen, maar ik kan je vertellen dat het nooit saai is geweest. Je bent eigenlijk de hele tijd bezig. Het is net als werken, maar dan thuis. Ik heb zeker ook momenten gehad dat ik dacht: “Ik stop ermee”. Hoe vaak heb ik niet gehuild en gedacht of ik het wel goed doe. Hoe vaak heb ik me onzeker gevoeld of ik wel de juiste beslissing nam of het financieel nog haalbaar was. Ik heb me vaak alleen gevoeld. Ik had frustraties en stress en kon dat soms moeilijk loslaten. Maar toch gaf ik niet op. Het was mij te waardevol.

Er zijn zoveel mooie momenten die ik koester

Mijn armen worden elke dag verwelkomd als ze thuiskomen van school. Ik krijg elke dag kusjes en knuffels. Ik mag elke dag de groei van mijn kinderen zien. Ik denk aan de leuke reizen die we samen hebben gemaakt. Er zijn zoveel mooie herinneringen. Het is zeker niet makkelijk en elke dag is een nieuwe uitdaging voor mij. Maar ik heb geleerd om ook tijd voor mezelf te maken. De tijd die ik nodig heb om even terug te komen naar mijn eigen ik. Soms mis ik het hebben van een “baan” of de centen die ik zelf zou kunnen verdienen. Maar de beste carrière die ik ooit zal hebben, het beroep waarin ik nooit zal stoppen met leren en de baan die alle offers waard is, is moeder zijn voor mijn kinderen.”

KIM

Plaats een reactie