Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Melissa schrijft een reeks op Kids en Kurken over haar sterrenkindje Liv. Hieronder staat het eerste deel.
Ik ben zo in een roes dat ik niet eens in de gaten heb dat Liv niet huilt en grijs ziet
Als we thuis aankomen is de kraamverzorgster er nog niet. Onze vaste kraamverzorgster die bij Jack en Bob gekraamd heeft is op vakantie, maar heeft een goede vervanger geregeld. We zetten Liv met de maxicosi op tafel en kijken elkaar aan. We did it.. voor de derde keer staan we hier weer met een maxicosi op tafel. En nu? Ik besluit dat ik zin heb om lekker met Liv in ons bed te gaan liggen wachten op de kraamverzorgster. Zij komt al gauw en blijkt inderdaad een super vervanger te zijn. Sjanie past helemaal bij ons. We hebben gelijk een klik. “Dit gaat een topweekje worden!”, denk ik.
Ik explodeer van liefde
We eten lekker op bed en genieten even samen van de rust die er nog heerst zonder de jongens. Even wij samen met ons kadootje. Rond een uur of 20.00 worden de jongens gebracht. Arno stopt ze onder de douche en daarna komen ze bij mij en Liv liggen. Even kroelen met hun zusje. Ik voel me zo gelukkig. “Beter word het leven niet! Wat een rijkdom”, denk ik. Ik explodeer van liefde voor mijn drie minimensen. “Hoe kan het dat Arno en ik dit samen hebben voortgebracht. We hebben gewoon een gezin met drie kinderen. Wie had het ooit kunnen bedenken?”
Alles gaat vanzelf
De nachten verlopen op zich vrij relaxed. Met je derde kind ben je niet meer zo spastisch. En waar ik bij Jack als kersverse baby nog dacht dat hij verwend zou raken als hij bij ons lag, slaapt Liv lekker tussen ons in, als ze het in de wieg niet meer naar haar zin heeft. Jack trakteert beschuit met muisjes op school. Hij is zo ontzettend trots op zijn zusje. Die glunderende oogjes laten onze harten smelten en de liedjes die hij voor haar zingt ontroeren ons. Het is zó lief! De grote broers helpen graag met Liv in het badje doen, en wassen dan haar haartjes. Ze geven graag flesjes. “Mama ik ben zo gelukkig met mijn zusje”, zegt Jack op een dag. “Mama ook lieverd!”, antwoord ik.
Er komt veel bezoek en we krijgen leuke kadootjes
Het is ook nog eens fantastisch weer en de kraamweek vliegt voorbij. Ik vind het opnieuw moeilijk om afscheid te nemen van onze kraamverzorgster Sjanie. Je bouwt toch in korte tijd een bijzondere band op als je het fijn hebt met elkaar. Natuurlijk blijven mijn tranen weer stromen en spreken we af dat we contact blijven houden. ‘s Middags doen we Liv en Bob voor het eerst in de dubbele kinderwagen en halen Arno en ik lopend Jack op uit school. Hij showt zijn zusje gelijk even en kijkt daarbij weer zo trots als een pauw. ‘s Avonds is het een beetje chaotisch aangezien de jongens moeten gaan slapen, Liv net een fles krijgt en ik om 20:00uur een informatieavond heb op de school van Jack. Ik gooi arno in het diepe en vertrek naar school. Daar is iedereen verbaasd mij te zien. “Je bent een week geleden bevallen toch? Wat doe je hier?”. Ik vind het gewoon belangrijk om te weten hoe de dagen van mijn zoon er hier op school uit zien. Waar ik alleen niet op bedacht was, was dat we dus in een kring moesten zitten op de kleine houten stoeltjes van de kinderen. Ik was dat na 5 minuten goed zat met dat kraamverband in mijn broek. Na een uurtje is het afgelopen. Ik weet nu hoe Jack zijn dag eruit ziet op school. Ik rijd met een noodvaart naar huis. Ik moet even liggen gewoon. Thuis heeft Arno alles onder controle. Twee kinderen slapen in bed en eentje in Arno zijn armen. Ik zou met niemand liever mijn kinderen hebben dan met Arno. Hij draait nergens zijn hand voor om.
Eind november heeft Liv haar eerste vaccinatie gehad
Dat betekent dat ze mag gaan zwemmen. We boeken er gelijk een weekendje weg bij. Na wat wikken en wegen zijn we er toch achter gekomen dat onze auto te klein is om alles mee te nemen. De kinderen passen er niet eens alle drie in op de achterbank door hun stoeltjes. We besluiten de bus van mijn schoonouders te lenen. Zwaar bepakt gaan we op weg naar ons eerste avontuur met zijn vijfjes.
Het weekend weg
Als we aankomen, ruimen we het huisje in en staan Jack en Bob te springen om te gaan zwemmen. Ikzelf stiekem ook, want het is de eerste keer voor Liv, en ik vind zwemmen met een baby altijd te leuk! Na alles ingepakt te hebben gaan we op pad naar het zwembad. Daar komt de eerste struggle.. Namelijk met mega grote zwemtas, een baby op de arm, een kleuter en een peuter, door het draaihekje van het zwembad. De peuter krijgt natuurlijk de draaistangen tegen zijn kaak nog voor hij überhaupt door het hekje is, en de kleuter komt er tussen vast te zitten. Vader staat met baby op de arm al binnen en ik probeer zo koelmogelijk te blijven en net te doen of alles onder controle is voor de rij wachtende achter zich.
Binnen begint ons volgende avontuur
Drie kinderen en onszelf voorzien van badkleding in één hokje. Een hokje met commodeplankje dat dan wel. Na deze klus weet ik gelijk dat ik Jack en Bob als laatste moet aankleden de volgende keer. Nadat zij hun zwemkleding aan hebben krijgen zij een grote drang om het hokje constant open te doen. Dat pa en ma nog in hun blootje staan maakt hen vrij weinig uit, zij zijn er immers klaar voor. Als ik mijn bikini aan heb, zijn we er klaar voor. Eerst nog even alles in een kluisje stoppen en dan naar het zwembad. Een plekje bij het pierenbadje zoeken.
Alle bandjes zijn opgeblazen, de handdoeken liggen over de stoelen, de tas staat onder de tafel, dus zwemmen maar! Liv vindt het een beetje onwennig en kijkt flink om zich heen. De jongens vinden het fantastisch dat hun zusje ook gaat “zwemmen” en drentelen om haar heen. Na een tijdje in Arno zijn armen te hebben gelegen in het water, leg ik haar in de gele band voor baby’s. Zo drijft ze een tijdje door het water en begint te lachen als ik tegen haar praat. Ik smelt. Ze is zo schattig in haar badpakje. Op een gegeven moment leg ik haar gewikkeld in doeken op de kant in haar band. Na een paar seconden is ze al in dromenland. Zo vermoeiend dat zwemmen voor zo’n klein poppetje. Arno blijft bij Liv en ik ga met Jack en Bob het golfslagbad in. Met in elke arm een mannetje met zwembandjes drijven we door het water. Ik ben gelukkig. Met mijn gezin een weekendje weg. Ik ben ineens een volwassen mens geworden met een eigen gezin. Lang heb ik niet om erbij stil te staan, de één wil richting de stroomversnelling, de ander liever nog dieper de golven in. Beide hebben geen diploma, dus ik kan er ook geen één loslaten. Dit veroorzaakt wat rek- en strekoefeningen. Arno lost me af. Ik blijf bij mijn meisje. ‘s Avonds eten we patatjes en leggen dan de kinderen op bed. Liv heeft een eigen kamertje en slaapt meteen. We hebben toastjes en smeerseltjes gekocht en ik zet het op tafel. Om 1 uur ‘s nachts schrik ik wakker. Arno ligt op het bankje naast me te snurken. De toastjes gaan onaangeraakt de prullenbak in. We zijn versleten! Bekaf. Ik maak hem wakker en we gaan naar bed.
De volgende dag gaan we bij Sinterklaas kijken
De jongens kijken naar de show, terwijl ik aan een wijntje zit en Liv de fles geef. “Dit is toch genieten jongens!”, denk ik. Na de show gaan we uit eten bij de Italiaan. Liv ligt in de kinderwagenbak, maar huilt eigenlijk de hele tijd. Daardoor gaat ze van Arno naar mij en terug. Jack mag nog even de keuken in om bij de pizza’s te kijken. Hij krijgt een koksmuts op en straalt van oor tot oor. Daarna leggen we de kindjes op bed en gaan samen weer een poging wagen om een film te kijken met wat lekkers erbij. Weer mislukt het: we vallen beiden in slaap. Best hard werken zo’n weekend weg.
De volgende dag pakken we de bus weer in
We gaan ‘s avonds al naar huis toe. Eerst nog langs bij een pannenkoekenhuis in de buurt. Het heet Hans en Grietje en zowel buiten als binnen is het één grote speeltuin. Een touwtje waar de kinderen aan kunnen trekken hangt midden in het restaurant en blijkt een douche te zijn. Er zijn glijbanen door het hele restaurant. Er is hier van alles te beleven. De jongens spelen en Liv ligt bij ons aan tafel in de kinderwagen. Als we klaar zijn met eten, vertrekken we richting huis. Onderweg begint Liv weer te huilen. Het is haar flestijd. Ergens langs de kant van de weg stoppen we en geef ik haar een flesje. Daarna slaapt ze weer in. Mijn hart stroomt over van liefde voor mijn drie geweldige minimensen, onze minimensjes.
Lees HIER het vervolg
MELISSA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
