Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Melissa schrijft een reeks op Kids en Kurken over haar sterrenkindje Liv. Hieronder staat de eerste delen. Voordat je dit deel leest, is het handig de vorige te lezen.
Ik ben zo in een roes dat ik niet eens in de gaten heb dat Liv niet huilt en grijs ziet
Mijn moeder past op Liv, ze belt me op, dat doet ze eigenlijk nooit…
Ik maak me zorgen om mijn pasgeboren baby Liv
Mijn man Arno heeft de blikken van de artsen serieuzer zien worden bij het bedje van Liv
“Wat Liv betreft heb ik geen goed nieuws”, zegt de arts
Het is oneerlijk: ik kan geen van mijn kinderen missen
De artsen hebben de diagnose van mijn baby Liv, ik kom eindelijk te weten wat me te wachten staat
Nadat de artsen Livs doodvonnis uitspraken, ontstond er complete chaos
Liv zal nooit meer op de verjaardag van haar broer zijn, en dat doet pijn
De opties van het stappenplan raken op
Kleine Liv blaast haar laatste adem uit, in ons bijzijn
Geen rouwauto, maar 3 bolderkarren
Ik ben al vroeg wakker en Arno ook. Rond 1 uur zullen de mensen die we hebben uitgenodigd komen. De ceremonie is in onze huiskamer, waarna we met zijn allen lopend over de dijk naar de begraafplaats zullen gaan met drie bolderkarren. De voorste getrokken door Arno en mij, met Liv erin. De twee andere karren zijn voor de neefjes en nichtjes. Ik wil perse dat ze niet in een rouwauto zou gaan. Ik wil haar zelf wegbrengen, samen nog één keer een wandeling met haar maken door haar woonplaats. Ik wil haar bij me houden tot het echt niet meer kan en daarom is de ceremonie in ons huis.
Ik wil Liv bij me houden
Ellen is er rond 11 uur. We drinken koffie en kletsen wat. Ik word steeds zenuwachtiger, omdat ik weet dat ze vast zo gaat zeggen dat de deksel op het mandje moet. Ik probeer er niet aan te denken, maar ik weet heel goed dat dit de laatste momenten zijn dat ik mijn dochter kan zien, kan ruiken en aan kan raken. Expres begin ik er zelf niet over. Ik weet dat het moet. Straks komen de gasten en dan moet het mandje dicht zijn, want ik wil dit met ons gezin doen. En dan rond half 12 zegt Ellen die vreselijke zin: “Zullen we gaan sluiten jongens?”. “Ja”, zeg ik, maar ik wil haar nog even vasthouden.
Ik pak Liv op en ga op een krukje zitten in de huiskamer met Arno, Jack en Bob op mij heen
Jack en Bob geven haar nog kusjes. Als een dwaas snuif ik haar geur op. Ik druk haar zo stevig tegen me aan, en ik geef haar zoveel kusjes. Ik ga kapot. De pijn die ik nu voel is de ergste ooit, erger dan 7 februari, erger dan het moment dat ze stierf en erger dan alles daarvoor. Die momenten waren ook al ondragelijk, maar ik had haar daar nog. Dit moment is het aller aller allerlaatste moment wat ik met mijn dochter heb. Voor de allerlaatste keer heb ik haar beet, en doe nog één keer haar speldje goed. Arno kijkt me aan en vraagt met zijn blik of hij haar van me zal overnemen om in haar mandje te leggen. Ik knik naar hem, maar wil haar eigenlijk niet loslaten. Als hij haar van me overneemt, schreeuw ik het uit van verdriet en pijn. “Dag meisje”, roep ik naar haar. Waarna een tsunami van tranen over mijn wangen loopt.
Dit was het dan
Arno legt haar in haar mandje en legt een bosje lathyrus bij haar neer. Ik zet een klein bordje met I love you bij haar hoofdje en geef haar knuffelmuis in haar armen. Jack en Bob strooien rozenblaadjes om haar heen en Jack wil zijn gevonden steen mee geven. Mijn nichtje heeft ook een tekening gemaakt die we aan Liv mee geven. Jack en Bob gaan op het krukje staan om haar nog te kunnen zien en geven haar nog meer kusjes. Ik geef haar zelf nog een laatste zoen en Arno ook. Dan doet Arno de deksel op het mandje en maken we de strikjes vast. Dit was het dan, we zullen onze dochter en zusje nooit meer zien.
De ceremonie bij ons thuis
Rond half 1 zijn mijn vriendinnen er met hun mannen en zij helpen om alle roze ballonnen met helium te vullen en ze aan de bolderkarren vast te maken. Zelf zorg ik dat op alle statafels een kaarsje, de kaart van Liv en een doos tissues staat. Ook rondom Liv haar mandje steek ik de kaarsjes aan. Als om half 2 iedereen er is, gaan we naar binnen. Het is bloedheet en we hebben de openslaande deuren open. Ellen begint een verhaaltje over hoe ze ons leerde kennen en hoe het sinds die tijd verlopen is. Daarna start het filmpje wat Living Memories heeft gemaakt, met het nummer van Coldplay, A sky full of stars. In het filmpje hoor je Liv huilen en dat raakt me. Oja zo was het, zo was het echt! Wat ben ik blij voor haar dat het over is, maar god, wat mis ik zelfs dat gehuil.
Na het filmpje geven Arno en ik samen een toespraak
Over de grote verrassing die Liv was, de mooie momenten met haar, maar hoe het overliep in veel pijn en verdriet. Hoeveel we van haar houden en haar missen, en dat ze altijd bij ons zal horen. Dan start er een filmpje van Liv haar levensloop, vanaf haar geboorte tot haar laatste dag en alles ertussenin, op de muziek van Paul de Leeuw, toch hoor jij er altijd bij. Na dit filmpje geeft mijn vader een ontzettend mooie speech, gesteund door mijn broer en mij aan beide kanten. Dan komt er een filmpje met allemaal foto’s van Jack, Bob en Liv. Het is een filmpje op een liedje van Woezel en Pip, Beste vriendjes. Ik heb dit nummer en de foto’s speciaal uitgezocht voor Jack en Bob. De momenten met hun zusje waar ze zo gek op waren. Ook hier houd niemand het droog, en zelf gaan Arno en ik ook kapot. Het is confronterend om te zien dat ook zij, de momenten met Liv kwijt zijn. Dat we dit nooit meer zullen zien. Jack draagt nog een mooi gedichtje voor:
Dag lief zusje in de sterren,
zie je mij vanaf je wolkje staan?
Ik hou van jou mijn hele leven,
van mijn tenen tot de maan.
Ik ben zo trots op hem! Daarna zijn mijn beste vriendinnen aan de beurt om wat te zeggen en dan mijn zwager en schoonzus. Allemaal mooie speeches en ik bedank ze allemaal voor hun mooie lieve woorden met een knuffel. Als laatste komt dan het nummer van Baas B en Dennis Kroon – vandaag. Dit is een prachtig nummer wat speciaal geschreven is voor kinderen met een stofwisselingsziekte. Het vertelt hoe je moet genieten van elke dag, dat morgen niet zeker is en dat je niets voor lief kunt nemen. Als liefde jou genezen kon, dan was je gister beter. Nou als dat zo was, dan was Liv nooit ziek geworden, want wat werd er veel haar gehouden. Dan is de ceremonie voorbij en duiken we met iedereen de tuin in om wat te drinken.
Om half 3 tillen ik en Arno samen het mandje met Liv erin het huis uit en leggen haar op de bolderkar
Dit vind ik ook een vreselijk moment. Nu gaat ze echt weg. Ze zal nooit meer thuis zijn, thuis bij ons waar ze hoort. Ik heb haar hier naar binnen gedragen na haar geboorte en nu draag ik haar naar buiten, vele jaren te vroeg. Op de dijk zie ik al dat er veel mensen zich hebben verzameld voor de erehaag met bellenblazen. Als we omhoog lopen zit mijn hart in mijn keel en de tranen prikken in mijn ogen, zoveel mensen, zoveel bellen speciaal voor Liv. Wow! Ik kan nog steeds niet goed in woorden uitdrukken hoe magisch dit voelde. Onderweg naar de begraafplaats (ongeveer 2 kilometer), bleven er mensen staan, en allemaal bellenblazen. Het gaf zo ontzettende kracht om door te lopen naar daar waar je nooit heen wilt lopen met je kind. Toch trokken we samen vol trots de bolderkar van Liv. Trots voelden we ons door alle mensen in de erehaag tot aan de begraafplaats aan toe. Dit heeft ons meisje mooi voor elkaar gekregen. Er is zelfs een juwelier wat de dagomzet van 11 april doneert aan Metakids. Allemaal zo ontzettend lief, en het doet allemaal zo goed om de warmte en de steun van iedereen te voelen.
Als we bij de begraafplaats door het laantje met bomen lopen besef ik me dat we er bijna zijn
Ik wil niet en fluister in Arno zijn oor: “We kunnen nu nog terug. Laat iedereen de klere krijgen. We pakken dat mandje en rennen keihard weg”. Arno slaat een arm om me heen en zegt: “Nee Melis, je weet dat het moet, we kunnen haar niet houden.” Ik weet het, en zwijgend lopen we verder. Als we op haar plekje zijn, laat Arno haar samen met zijn broers door middel van touwen het grafje in zakken. Het mandje staat scheef in eerste instantie. Dit wil ik niet. Mijn zwager gaat op zijn knieën om haar recht te leggen. Mijn moeder staat naast me en vraagt me of ik het zo goed vind liggen. “Ja”, zeg ik. De kinderen zijn al druk in de weer met schepjes en kunnen haast niet wachten. Maar eerst wil ik wat rozenblaadjes strooien met Jack en mijn nichtjes over het mandje heen. We laten ook nog allemaal roze ballonnen op.
Dan pakt Arno een schep en gooit het eerste schepje zand erop
“Dag lieverd.” Jack, Bob en alle nichtjes en neefjes helpen met scheppen. Voor hun hebben we kleine roze schepjes meegenomen. Het zelf dichtmaken hebben wij expres gedaan voor de verwerking van de jongens. Zij weten waar Liv is. We hebben haar immers zelf begraven, en ook voor ons zelf voelt het beter om bij een dicht graf weg te lopen strakjes. Ik wil echt alles tot het laatst zelf doen, onze eigen regie. Arno geeft de schep door aan zijn broertjes en ik zie dat dit heel moeilijk voor ze is, maar ze doen het wel. Als het graf dicht is, prikken we het bord met Liv haar naam in de grond. Zolang er nog geen steen staat, zal deze er staan. We hebben deze in de afgelopen week zelf gemaakt. Anders staat er alleen een nummer, en mijn kind is geen nummer. Dan vragen we of iedereen zijn meegebrachte plantje wil neerzetten en wil vertrekken. De kinderen blazen bellen en onze gasten nemen afscheid van Liv en zetten hun plantje neer.
Als iedereen weg is, zitten we met zijn viertjes bij Liv
Nu is het moment om haar achter te gaan laten. “We hebben zojuist ons kind en ons zusje zelf begraven. Hoe kan dit nou echt gebeuren?”, vraag ik me wanhopig af. Ik wil nog niet weg, maar tegelijk weet ik ook dat het moet. Het liefst zet ik een tentje op naast haar. Ik ben allang blij dat het niet regent en ik haar in lekker weer achterlaat, voor wat het waard is. We zitten nog heel even zo met zijn vieren bij Liv en lopen dan naar de parkeerplaats waar vrienden vanmorgen hun auto hadden neergezet, omdat ze al hadden verwacht dat we terug het stuk terug niet zouden willen lopen. En dat was ook zo.
We kijken naar de sterren
Rond 20.00 is iedereen weg en leggen we de jongens in bed. ‘s Avonds kijken we alle filmpjes van Liv op onze telefoons terug en huilen samen. Voor het slapen kijken we nog even naar de sterren. Daar waar ons meisje nu ergens is. Waar ze eindelijk echt kind mag zijn! Dag lieve Liv, jij hoort er altijd bij!
MELISSA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Wat een verhaal! Heel mooi hoe je dit neerpende! Het raakte me van de start tot het jammere einde! Veel sterkte en moed gewenst❤️
Pffftt zat op gegeven moment alleen maar te huilen tijdens het lezen.
Heel erg veel sterkte met dit grote verlies van jullie geliefde engeltje Liv*
lieve mama Manon. wat vind ik het mooi en krachtig van je hoe je dit hebt geschreven.
ik wil jou, je man Arno en jullie zoontjes Jack en Bob heel erg veel sterkte en kracht en vooral veel liefde wensen voor nu en de toekomst.
Weet zekers dat jullie engeltje Liv over jullie zal waken en regelmatig bij jullie zal wezen als er een vlindertje langs vliegt en bij jullie komt zitten.
Ookal ken ik jullie niet, toch heel erg veel liefs en een dikke knuffel voor jullie allemaal
Melissa 👍
wat knap hoe je deze verschrikkelijke situatie hebt omschreven! met tranen in mijn ogen alles gelezen. Het heeft me erg geraakt!
heel veel sterkte en kracht gewenst
lieve Mama. Arno (papa) jack en Bob.
Gecondoleerd ook voor alle naasten en vrienden.
Wat een verhaal en wat heb je dat zo mooi kunnen verwoorden in deze zware tijd. en dat jullie dat met ons wilde delen.
Met tranen heb ik het gelezen , niet te bevatten.
En wat hebben jullie dat ontzetten mooi gedaan.
Liv zou zeer zeker trots op jullie zijn.
Het is hartverscheurend dat dit zo’n lief, mooi, meisje moet overkomen.
Het lijden voor haar is voorbij.
en wat prachtig mooi om haar in het mandje in de zonde rauwauto’s lopent weg te brengen in die houtenkar naar de begraafplaats.
Alleen Maar RESPECT voor.
een engeltje / sterretje kijk op jullie met trots negeren zal jullie bewaken.
wat een geweldige broers had LIV.
jullie hebben het allemaal fantasche gedaan.
ik wil jullie die dit zware verdriet voor nu en in de toekomst alle kracht, liefde ,en Sterkte toe wensen .
Anita Roos
Ieder stuk opnieuw moest ik huilen, ook al dacht ik heel nuchter dat ik het wel weer even lezen zou. Echt hartverscheurend, maar prachtig opgeschreven. Geniet van elkaar en de warme herinneringen samen.
Brok in de keel en prikkende ogen… bij het lezen van dit onwerkelijke verhaal.
Maar wat zijn jullie -ondanks alles- dappere en moedige mensen!
Hopelijk kunnen jullie je weg inmiddels weer ‘n beetje vinden met elkaar..
Veel Kracht wens ik jullie.
Liefs, Wilma. 💌
Lieve Melissa en jouw man, jouw zoons, ik leef heel erg met jullie mee en wil jullie ontzettend veel kracht wensen voor nu, later en daarna! Wat een verschrikkelijk verlies hebben jullie moeten meemaken, en wat gaan jullie er ontzettend knap mee om. Bedankt voor jullie kwetsbaarheid en openheid om jullie verhaal met anderen te delen. De strijdbaarheid van Liv had ze duidelijk niet van een vreemde! <3
Wat een ontzettend dapper meisje was Liv, en wat is ze in een prachtig gezin terecht gekomen, met twee fantastische ouders en twee fantastische broers. Ze had het met jullie niet beter kunnen treffen. Wat zal ze met oneindig veel liefde en trots op jullie neerkijken. Dat stralendste sterrertje dat ik vanuit mijn raam zie, dat is vast Liv. Jullie mogen trots zijn op hoe fantastisch jullie het voor haar hebben gedaan. Veel sterkte.
Wat een verhaal. Wat heeft dit mij geraakt hoe je alles hebt vertelt van begin tot het helaas einde. Wat een sterke mensen zijn jullie hoe jullie dit op jullie eigen manier hebben beleefd samen met jullie mooie meisje en de jongens. Respect. Heel veel sterkte voor nu en in de toekomst gewenst❤️
Prachtig geschreven met ontzettend veel moed. Van begin tot eind heb ik met kippenvel zitten lezen.
En wat hebben jullie op een mooie manier jullie zoontjes hierbij betrokken, maar wat is het tegelijkertijd toch oneerlijk.
Wat zijn jullie een ongelofelijk sterk gezin!
Heel veel sterkte
lieve mama en papa van liv wat een prachtige ode hebben jullie met dit verhaal aan jullie liv gebracht. ik heb jullie verhaal al huilend gelezen.. wat een krachtige vrouw bent u om dit met ons te kunnen en willen delen.
ik wens jullie alle kracht en liefde toe en weet dat liv vanaf haar wolkje naar jullie glimlacht.
Wat een pijnlijk, hartverscheurend verhaal maar wat heb je dit mooi beschreven. Het lijkt hiermee alsof we haar allemaal even hebben gekend doordat jij dit zo prachtig en intens hebt verteld. Je voelt de pijn door je woorden heen en wat is het oneerlijk! Veel sterkte voor jullie gezin.
❤️
Lieve papa, mama en broertjes van Liv,
Het ergste wat een gezin kan overkomen maken jullie mee. Maar de liefde die jullie voor elkaar en Liv hebben is in elke zin terug te vinden. Met tranen heb ik alles gelezen. Wat boft die prachtige stoere kleine Liv met zo’n fijn thuis, want dat is ze voor altijd in jullie harten. Ontzettend veel kracht, liefde, sterkte toegewens voor de toekomst ✨️🎀🤍.
Lieve Melissa en Arno,
Wat hebben jullie dit mooi onder woorden kunnen brengen. Ik heb er alleen maar bewondering voor.
Ik wil.jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van kleine Liv.
wat is t leven vaak zwaar en oneerlijk, waarom moet zo’n klein mensje sterven en waarom liggen oude mensen te vegeteren in verpleeghuizen die liever dood willen omdat ze lijden! ik zou graag met haar geruild hebben.Ik ben lichamelijk gehandicapt en vind t leven vaak heel moeilijk! ik weet dat t een.les voor mij.is, en dat ik t moet doorstaan maar ik had graag mijn leven voor je kindje gegeven! Heel veel sterkte en liefs voor jullie!
❤
Voor jullie als familie, maar vooral voor jou Melissa.
Wat heb je dit verhaal mooi, maar ook pijnlijk weten te vertellen. Ik heb tijdens het lezen van jullie verhaal aan een stuk door moeten huilen.
Wat een ongelofelijk verhaal, maar wat heb jij van een sterke pracht meid mogen genieten. Helaas is zij te vroeg gegaan, maar verlost uit haar leiden. Bedankt voor het delen van jullie verhaal.
Ik wens jullie veel liefde toe.
Wat ontzettend knap geschreven. ik zat elke keer weer met tranen in mijn ogen. wat moet dit moeilijk zijn, maar zo knap hoe je dit als moeder doet en jullie als gezin samen!
wat hebben jullie dit mooi gedaan voor jullie lieve meisje. Daar mogen jullie echt trots op zijn.
ik wens jullie heel veel sterkte
Wat heb je dit mooi beschreven.
Wat een krachtige moeder ben je. Wat een sterk gezin zijn jullie, hoe jullie elkaar steunen, de kinderen vertellen en betrekken bij dit proces.
Ik heb de laatste stukken gelezen door de tranen heen.
Gecondoleerd met het verlies van jullie dappere, mooie en lieve dochter en zusje. Heel veel sterkte toegewenst.
Lieve ouders en broertjes,
wat een mooi en droevig verhaal van jullie dochter en zusje.
Wat hebben jullie een kracht gehad om dit door te staan . en nu het te delen met ons. Elk deel van Liv raakte me, en zat ik op de bank te snikken..
Ik hoop dat het schrijven ook een stukje verwerking is geweest.
Heel veel sterkte, en liefde voor jullie allemaal ❤️❤️
❤❤❤❤💫🤍💫
heel veel sterkte jullie alle maal
met tranen in mijn ogen alles gelezen 💖
heel veel sterkte met dit vreselijk verlies van jullie mooie meisje.
heel veel sterkte….🙏
hartverscheurend en hartverwarmend om te lezen… onvoorstelbaar. ik kon de tranen niet tegenhouden. heel erg veel liefde en kracht aan jullie allemaal toegewenst ❤❤❤
Heel veel sterkte en kracht toegewenst!
Hoe je het proces hebt beschreven, krachtig, puur en moedig. Met je verhaal heb je een monument voor jullie dochter gemaakt.
Ondanks alles wens ik jullie heel sterkte toe. Het zal niet makkelijker worden alleen dragelijker. Je bent een top moeder en zo krachtig! liefs
♥️
Lieve Melissa, Arno, Jack en Bob,
Hartverscheurend om te lezen over jullie mooie Liv💔
Dit is echt niet te lezen zonder compleet te breken.
Hopelijk heeft Liv een mooi plekje tussen de sterretjes waar ze rust en geen pijn meer heeft.
Lieve Manon, Arno en liefste broers van Liv..
Geen enkel verhaal hield ik het droog.. het is zo bijzonder knap hoe sterk en intens woorden over kunnen komen.. iedere blog opnieuw nam je me mee in jullie liefdevolle, krachtige en intens verdrietige rollercoaster.
En dan te bedenken dat jullie daar doorheen hebben moeten gaan, alles écht hebben meegemaakt. Ik kan me niet voorstellen hoe dat geweest moet zijn, maar ik heb er enorm bewondering voor op wat voor respectvolle en liefdevolle manier dat is gegaan. Met alles jullie jongens zo knap erbij betrokken. Liv is zeker weten trots op jullie, leeft voort in jullie en ik geloof dat jullie dat zullen voelen.
Ondanks dat zal het gemis er niet minder om zijn. Enorm veel kracht en sterkte gewenst samen ♡
niet te bevatte . hartverscheurend. tranen met tuiten. maar wat mooi gedaan, het mandje, de bolderkarren en bellenblaas. heel veel sterkte voor jullie gezin.
een beetje laat maar gecondoleerd… ik heb met pijn en tranen jullie verhaal gelezen dat het soms leek als of ik naast jullie stond. het leven is soms zo oneerlijk 😭 nog maals gecondoleerd en ondanks ze niet meer bij jullie is weet ik dat ze met een grote glimlach over jullie waakt
❤️
wat een reis…wat onwijs sterk, en mooi geschreven.
mijn moeder hart huilt. Ik wens jullie onwijs veel sterkte., kracht, liefde, warmte en gezondheid toe.
jullie meisje, jullie zusje…zal er altijd zijn.
💖
Tranen met tuiten hier… hartverscheurend.
Je hebt een prachtige ode aan jullie meisje geschreven, veel sterkte aan jullie allemaal
❤️❤️❤️
❤️❤️❤️❤️❤️
Lieve papa, mama en broertjes van Liv,
Als oma van twee jongetjes heeft dit verhaal me diep geraakt.
Ik wil jullie laten weten dat ik bid voor jullie voor troost en kracht om dit verlies te dragen
Jezus wat verdrietig maar ontzettend mooi geschreven. alleen maar tranen maar wat een strijdertje en heldin was jullie lieve mooie Liv. Kan ook niet anders met zo een sterke ouders 🩷
hartverscheurend en tegelijk zo mooi geschreven. tot het einde hebben jullie alles gedaan wat jullie voor haar konden doen. de tranen rollen over mijn wangen, maar zoals jullie ook zeggen. ze is er altijd. een engeltje dat altijd bij jullie is. veel sterkte en liefde nu en in ee toekomst toegewenst.
Aan de lieve, sterke, krachtige Melissa, Arno, Jack en Bob,
wat ontzettend knap dat jullie dit met ons willen delen. jullie zijn een geweldig sterk en hecht gezin.
ik wens jullie veel sterkte met dit grote verlies maar vooral wens ik jullie de vele mooie herinneringen die jullie als gezin maar zeker ook als individu met Liv hebben gehad.
Ik ken jullie en jullie prachtige meisje niet maar door jullie verhaal is het net alsof ik Liv wel ken.
Heel veel sterkte maar vooral veel liefde gewenst.
Lieve Liv,
je leventje was veels tekort en je bent strijdlustig geweest tot het eind.
ik hoop dat je nu het mooiste sterretje in de lucht bent die het felste schijnt zodat jij aan je papa en mama en je twee lieve broertjes elke dag weer kan laten zien dat jij er bent!
Lieve papa, mama en broertjes van Liv
Tijdens het lezen van jullie verhaal, over jullie mooie meisje, moest ik vaak me tranen drogen. Wat mooi en ook moedig om jullie verhaal met ons te delen. Mijn moeder hart huilde met jullie mee. Maar ik weet zeker dat ze van boven op jullie kijk, en denk dat is mijn lieve en sterke familie. Ik wens jullie veel sterkte en kracht toe. 💖💖
zo mooi geschreven en verwoord bij elk deel zo ontroerd wens jullie en de boys heel veel sterkte en kracht en ik hoop heel erg dat er een dag komt dat jullie met een glimlach aan Liv kunnen denken maar snap heel goed dat het verdriet altijd een plekje houd
heel veel knuffels Jannie
Naamloos verdriet, wat je met elkaar doormaakt. Wat anderen niet kunnen begrijpen. Een kras in het leven die alleen maar dieper wordt. Ik wens jullie gezinnetje de opa’s, oma’s tantes en ooms heel veel sterkte, vergeet elkaar en Liv niet en blijf het veel en zeker op gedenkdagen met elkaar delen.
Lieve Melissa, Arno, Jack en Bob, wat verschrikkelijk dat jullie al zo snel afscheid moesten nemen van jullie mooie dochter en zusje Liv. Wat een prachtig meisje was ze en wat een vechter. Jullie verhaal heeft me erg geraakt. Uit alles sprak zoveel liefde voor Liv, dat heeft ze absoluut gevoeld! Heel veel sterkte en kracht toegewenst ❤️ .
Woorden schieten te kort, maar wat een kracht om dit zo op te schrijven, zo puur.
Ik heb jullie verhaal met tranen in mijn ogen gelezen.
Ik wens jullie heel veel kracht, sterkte en liefde toe.
lieve familie.
wat mooi verwoord allemaal.
Ik heb het met een mooi gevoel gelezen. 3 Maanden terug is onze zoon onverwacht overleden. Hij had een handicap, maar was zo’n mooi mens. Dit verhaal van Liz is voor ons zo goed te begrijpen. Net als jullie Liz missen wij Ivar ook zo erg. Jullie verhaal laat mij ook weer begrijpen welke weg deze knappe kinderen hebben begaan.
je kan niets meer vasthouden, maar je hebt wel de liefde en de trots van onze kinderen mogen ervaren en die zijn onbetaalbaar.
dikke knuffel voor jullie.
Wat heftig. Geen enkele ouder mag zijn kind begraven. Ik wens jullie als gezin zoveel sterkte toe. Lieve Liv* zal voor altijd bij jullie zijn en over jullie waken, daar geloof ik voor 100% in.