Mijn man is ruim 20 jaar ouder dan ik

Wil je niets missen, klik HIER en volg Kids en Kurken op Instagram

Ik heb altijd voor de relatie en mijn man Tom moeten vechten. Zelfs nu krijg ik vaak vragende blikken of moeilijke opmerkingen. Ik ben het zat. Spuugzat. Ik snap best dat mijn situatie niet standaard is, maar er is oprechte liefde tussen twee mensen, dat is toch prachtig?!

Hoe het allemaal begon

Ik was ruim 17 jaar en had mijn eerste echte baantje bij de supermarkt. Ik kreeg een goede klik met mijn manager. Tom en ik maakten vaak grapjes en hadden veel gesprekken. Op een bedrijfsfeest merkte ik dat hij de hele tijd naar mij zat te kijken. Ik kreeg vlinders in mijn buik. Mijn manager vond ik een grappige, maar ook mooie man. Ik schatte hem op 30 jaar.

“Best veel leeftijdsverschil”, dacht ik, “maar het is te overzien”

Ik nam me voor om eerst af te wachten totdat ik 18, volwassen, was. En dan pas serieuze stappen te gaan ondernemen. Een collega zag dat we allebei te lang naar elkaar keken op de werkvloer en zei ineens: “Zoek je een baantje in de thuiszorg straks?”. Ik keek haar vragend aan. “Hij is 40 jaar oud, stokoud, niets voor jou!”, giechelde ze. Ik schrok. Hij zag er veel jonger uit. Ik merkte dat ik zwaar teleurgesteld was. Ik wist dat hij geen relatie en ook geen kinderen had. “Vanaf nu ga ik wat terughoudend doen”, bedacht ik me. Ik keek vaker weg, beantwoordde vragen kortaf en stelde mijn vragen aan collega’s in plaats van aan hem. Zo sukkelden de weken voorbij.

Toen ik 18 jaar werd, veranderde alles

Mijn manager nam me even apart, op zijn kantoor. Tom feliciteerde me met mijn verjaardag. De spanning was om te snijden. Dat voelden we allebei. “Vanaf nu mag je alles”, glimlachte hij, “leuke leeftijd”. Hij vroeg of ik aankomend weekend bij hem wilde dineren. Ik vond het een moeilijke vraag. Ik wist het antwoord niet direct. Ik had nog 2 dagen de tijd om na te denken. We konden allebei de aantrekkingskracht niet ontkennen, maar was het wel zo slim: een meisje van 18 op date met een man van 40 jaar? Ik besloot uiteindelijk op de dag zelf om wèl te gaan. Ik voelde dat het goed zat tussen ons. We hadden een speciale klik. Ik besloot mijn ouders te vertellen dat ik een leuke kerel had ontmoet op mijn werk. Zijn echte leeftijd liet ik achterwege. Ze vonden het goed dat ik daar ging eten in het weekend. Ze wilden mijn vlam graag ontmoeten, maar wel op een tijdstip dat het serieuzer werd èn ik er aan toe was. Ze lieten me hier vrij in.

De first date

Tom had me zijn adres geappt. Ik belde aan. De zenuwen gierden door mijn lijf. Hij deed open en keek met een bepaalde blik naar mij. Een blik vol respect en ontzag. Ik voelde me direct geliefd. Hij legde zacht zijn hand op mijn schouder: “Kom er in”. Hij liet blijken dat hij op me viel, maar niet op een ranzige manier. Het was vol eerbiedigheid. Het raakte me. Zijn huis was gezellig, leuk ingericht. Ik nam plaats aan tafel. Hij schotelde mij zelfgemaakt lasagna voor. Het rook heerlijk. Zijn been raakte mijn been. Vlug trok ik mijn been weg. Hij knipoogde en legde zijn hand op mijn hand. Na het eten was er geen houden meer aan. Tom liep naar de keuken met vies servies in zijn handen. Ik liep hem achterna. En kuste hem vurig tegen het aanrechtblad. Hij beantwoordde mijn kus, natuurlijk.

Hierna volgde er meer van zulke dates

We waren hotel de botel van elkaar. Niemand wist nog iets van onze relatie. “Moeten we het bekend gaan maken?”, vroeg Tom na twee maanden. Ik negeerde het weken en hikte tegen dit moment aan. Ik keek er ontzettend tegenop, omdat ik verwachtte dat we geen leuke reacties zouden krijgen. Maarja, we moesten het ooit gaan vertellen. Sowieso aan mijn vader en moeder, de rest van de buitenwereld kwam later wel. Ik kreeg thuis veel vragen over Tom. Mijn moeder zei herhaaldelijk: “Laat me eens een leuke foto van die geheimzinnige jongen zien”. Ik had dan altijd een smoesje klaar. De situatie was niet langer rek- en houdbaar.

Mijn familie moest Tom ontmoeten

We besloten dat Tom op zondag zou gaan meelunchen bij ons thuis. Ik was bloednerveus. Ik dacht dat mijn moeder Tom uiteindelijk wel zou accepteren, maar mijn vader zou er niet blij mee zijn. “Gaat hij dit accepteren?”, vroeg ik me herhaaldelijk af. Het was bijna zover. Plotseling ging onze bel. Tom stond voor de deur. Ik pakte zijn hand en leidde hem de woonkamer in. Mijn vader keek vragend mijn moeder aan. “Dit is Tom”, zei ik ter verduidelijking. Mijn moeder gaf Tom een hand en stelde zichzelf voor. Mijn vader deed dit niet en vroeg direct naar zijn leeftijd. Tom gaf deze. “Wauw, je zou haar vader kunnen zijn”, reageerde hij fel. “Pap, ik hou van hem en hij van mij. Dat is toch belangrijker?”, zei ik. We namen plaats aan tafel. En mijn moeder serveerde de lunch. Een vis-pasta-salade. Mijn vader vroeg aan mij of ik serieus was. Ik knikte. Mijn moeder stelde met belangstelling allerlei vragen. Mijn vader bleef stil. Na het eten gaf ik Tom een kus en zwaaide hem uit.

Ik voelde dat mijn moeder me steunde

Mijn vader hield een afwachtende en stugge houding. Hij verbood me niet om met Tom om te gaan. Waarschijnlijk wist hij ook wel dat dat geen zin had. Na 6 maanden besloten Tom en ik samen te gaan wonen. Toen draaide mijn vader een beetje bij. Hij merkte dat het geen bevlieging was. Toen ik hem een maand later een positieve zwangerschapstest liet zien, rolde er een traan over zijn wang. Hij feliciteerde Tom. De achterdocht en vijandigheid van mijn vader verdween. Tom zou vader worden op 41-jarige leeftijd en ik moeder op een krappe 20-jarige leeftijd.

Een aantal jaar verder

Ons zoontje is nu 4 jaar. We hebben ook een dochter gekregen. Zij is nu 1,5 jaar. Mijn ouders zijn inmiddels helemaal weg van Tom, maar ook de kleinkinderen. Ze logeren vaak bij oma en opa. Vooral Kerst en Oud en Nieuw zijn reuzegezellig. Toch krijgen Tom en ik nog regelmatig opmerkingen over het leeftijdsverschil, van buitenstaanders. Ik vind dit niet leuk. Tom ergert zich er minder aan. Ik weet dat ik er niets aan kan doen, behalve het accepteren en een adequate opmerking terug maken.