Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Hieronder kan je eerst het vorige deel lezen:
Ik loog: Ik zei tegen mijn man dat ik zwanger was, maar dat was ik helemaal niet
Ik was er uit
Ik moest eerlijk zijn tegen mijn man Adriaan. Ik kon geen miskraam faken, en ook niet alsnog proberen zwanger te raken. Ik had oneindig veel stress. Ik wist het zeker: hij zou mede hierdoor snel willen scheiden. “Adriaan, wil je even bij mij op de bank komen praten?”, vroeg ik. “Ik houd zoveel van jou. Ik wil niet scheiden. En juist omdat jij dat voorstelde, zei ik in een opwelling dat ik zwanger was, maar dat ben ik niet”. Adriaan keek me lang aan en zei niets. Hij stond op en rende naar boven. Ik hoorde de kastdeuren en wieltjes van een koffer. Hij pakte zijn spullen. Ik huilde onbedaarlijk op de bank. ‘Bam’, Adriaan trok woedend de deur dicht. Letterlijk en figuurlijk.
Adriaan had afstand nodig
Hij belde me de volgende dag, maar wilde het enkel over praktische zaken hebben zoals: “Wie brengt Amelie naar de kinderopvang”. Hij woonde tijdelijk in bij zijn ouders. Adriaan was mij zat en wilde geen verdere gesprek over mijn daad en onze relatie. Het was over en hij wilde direct de scheiding in gang zetten. Ik snikte aan de telefoon, maar kon niets anders dan me daar bij neerleggen. Adriaan besprak week na week enkel nog de praktische dingen over Amelie en de scheiding met mij. Ik had tijd nodig om dit te accepteren. Er zat echter niets anders op. Er was geen alternatief. Ik had enorm veel verdriet. En wilde Adriaan zoveel uitleggen, maar hij wilde het niet horen. Niets meer. Hij was ontzettend boos. Toch wilde hij 50-50 co-ouderschap. Hij vond dat belangrijk voor onze dochter Amelie.
We doen afstandelijk tegen elkaar
We zijn nu officieel gescheiden. We zien elkaar enkel bij de overdracht van Amelie of een verjaardag van een gemeenschappelijke vriend of feestdag. We negeren elkaar dan. We lijken wel vreemden van elkaar. Het is zo pijnlijk. Alsof we geen geschiedenis hebben van jaren gedeelde lief en leed. Het contact beperkt zich voornamelijk tot korte telefoongesprekken. Ik hoop dat hij bedaard, en dat als alles gesust is, hij wèl met mij wil praten. Ik kijk uit naar een verzoening, misschien naïef van mij. Ik geloof namelijk nog steeds dat het goed kan komen. We zijn voor elkaar gemaakt. Dat voel ik. Ik wil niemand anders als partner. Ik wil Adriaan in mijn leven, en ja als echtgenoot…
ANONIEM
Hij is jou niet waard.
Je hebt het eerlijk toegegeven en in emotie snap ik in eerste instantie zijn reactie, maar na zo’n lange tijd verwacht je toch begrip.
Ga voor jouw geluk en onvoorwaardelijke liefde voor jou!
wow echt weer een vrouwen reactie. ‘hij verdient jou niet’. Hij geeft voor die tijd al aan te willen scheiden en dan met een dergelijk grote leugen proberen hem te manipuleren toch bij je te blijven. Ik vind het nogal wat! Hoezo moet HIJ daarvoor begrip opbrengen? Ik zou ook geen trek hebben in iemand die het huwelijk probeert te redden op een dergelijke manipulatieve manier. Er waren blijkbaar andere dingen waarom hij al wilde scheiden. Daaraan had gewerkt moeten worden, maar wat die redenen waren staat hier niet beschreven. Ik geef hem groot gelijk en zoals in die bekende film al werd geroepen “run adriaan run.”
ik ben t echt helemaal met jou eens
te bespottelijk voor woorden gewoon
Noem mij een ijskoningin, maar wat een drama. Erover praten waa geen optie? Anyway, als je een zwangerschap faket om je man te dwingen bij je te blijven, dan ben je af.
Lijkt me echt zo verschrikkelijk om van iemand te houden, en deze persoon wil van je scheiden.
Gelukkig is bij mij en mijn man scheiden geen optie.
Daarom hebben we allebei de keuze gemaakt, en elkaar beloofd om onvoorwaardelijk van elkaar te houden.
Nu na 25 jaar, hoop ik dat God ons er nog 25 jaar bij geeft.
Want door die keuze zijn we naarmate de jaren vorderen, zo verknocht aan elkaar.
Ik gun dit gewoon iedereen.
En ik voel me ontzettend verdrietig worden bij dit verhaal.
Het lijkt me een rouwproces, zo’n scheiding, als je echt van iemand houdt.
Veel sterkte.
Ook met je dochter, die hier de dupe van is.
klinkt meschien hard als mijn wederhelft was geweest had tegen hem zegt dat geen rechten meer had om dochter te zien, zulk mannen zijn niét waar om kinderen te hebben
treurig om je kind in de strijd te gooien, omdat je op deze manier iemand wil terug pakken….
wat een niveau zeg. als dat alles is wat je kon bedenken snap ik wel dat er geen enkel leven meer in de relatie zat. hoezo ‘ is hij jou niet waard?’ misschien is het eerder andersom…. maar hoe het ook zij . .. ik ga er niet vanuit dat je weer als goede vrienden verder kan later. hij was eerlijk. jij hebt m bedrogen toen hij iets heel moeilijks met je wilde delen.
Jeetje ik snap je reactie helemaal dat doet een mens die in paniek is. wat moedig van je in het eerlijk op te biechten. ik zelf zou een late menstruatie verzonnen hebben een miskraam dus in vroeg stadium ik had het niet op durven biechten. Chapeau dat je dat wel deed. Dat hij jouw paniek reactie niet begrijpt en boos blijft is een gebrek aan empathie van zijn kant!!