Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Al vanaf het begin is mijn schoonmoeder hier heel duidelijk in geweest. Toen ik een relatie met haar zoon, Peter, kreeg kwam al naar voren dat ze niet wilde oppassen later. Echter nam ik dit met een korreltje zout. We hadden nog geen kindje, wel een kinderwens. “Ach, we zullen het zien”, besloot ik. In mijn achterhoofd dacht ik dat ze wel zou bijdraaien als ze zo’n klein lief baby’tje zag. “Mijn kinderen zijn allemaal volwassen en uit huis. Ik ga genieten. Ik moet er niet aan denken om weer ‘vast’ te zitten en allemaal verantwoordelijkheden te hebben.”, lachte mijn schoonmoeder. Ik parkeerde dit gesprek en focuste me op het zwanger raken.
Oma wilde de baby niet vasthouden
Ik was al na drie maanden in verwachting. Zo fijn. Ik genoot intens van de zwangerschap. Toen de kleine schopte, pakte ik gauw Peters hand en legde hem op mijn buik. “Wauw”, zei Peter, “wat kan je dat goed voelen.” De kleine groeide en groeide tot 39 weken. Met 39.2 begonnen ineens de weeën. Het werd al na een uur ondragelijk. We belden de verloskundige. Ze kwam bij ons thuis en vertelde dat we naar het ziekenhuis konden gaan. Daar is onze dochter Heleen geboren. Ze was prachtig en makkelijk. We belden gelijk oma op. Ze kwam direct langs om naar Heleen te kijken en ons te feliciteren. “Wat is ze klein”, zei ze, “ik durf haar niet vast te houden hoor”. Ik vond het een beetje raar, maar dacht ook: “Dat komt later wel, als ze aan het idee gewend is, of als Heleen iets groter is”. Ik zat op die babywolk. En ik genoot. Niets kon mij van de wolk doen vallen.
“Jullie hebben gekozen voor kinderen, ik niet”
Er gingen maanden en maanden voorbij. Langzaam kropen Peter en ik uit onze babybubbel. Er moest weer gewerkt worden, er stonden etentjes gepland en we wilden op date zonder baby. Heleen was al een stuk groter. Het was niet meer spannend om haar vast te houden, ze was veel minder fragiel. Ze kon ook haar hoofdje omhoog houden en ze begon met rollen. “Dit zou oma niet willen missen”, glunderde ik naar Peter. Tijd voor oma. Ik belde oma op om een eerste oppasavond af te spreken. Maar ik kwam van een koude kermis thuis… “Met Julie”, antwoordde ze de telefoon. “Julie, Peter en ik willen graag naar de bioscoop, kan jij ergens aankomende twee weken een avondje bij ons zijn en op Heleen passen?”. Julie kuchte. Ze schraapte haar keel.
Dit betekende slecht nieuws
“Luister ik wil best bij jullie op bezoek komen en dingen samen ondernemen, maar ik wil niet alleen oppassen. Pertinent niet. En al helemaal geen omadag. Ik wil alle dagen mijn vrijheid behouden. Jullie hebben gekozen voor kinderen, niet ik.” Ik geloofde mijn oren niet. “Ik wil graag dat Heleen een goede band met jou krijgt. Ze heeft maar één oma. Ik vind het belangrijk dat jullie samen zijn, zoals alle oma’s met hun kleinkinderen samen zijn. Knuffelen en straks onderonsjes delen. Misschien een ritueel opbouwen. Desnoods mij een paar keer buiten spel zetten. Een oma die verwent met veel aandacht en teveel snoep en cadeautjes, dat hoort toch!?”. Ik gooide alles eruit. Vlak hierna was het gesprek afgelopen en hadden we opgehangen.
De situatie was ontzettend pijnlijk
Voor ons als ouders, maar al helemaal voor Heleen. Later zou ze naar school gaan, daar zou ze zien dat oma’s en opa’s de kleinkinderen ophalen. Maar er zou geen oma voor haar op het plein staan. “Waarom niet voor haar”, vroeg ik me dagelijks af. Ik vond het gemeen van oma Julie. Heleen had geen andere oma. Wat een ellende. En weer dacht ik stiekem, dat oma Julie ooit zou bijdraaien. Naïef van mij.
Julie was inderdaad bij verjaardagpartijtjes, feestdagen, dinners en borrels aanwezig
Ze was echter nooit met Heleen alleen. Nooit. Ik weet niet waarom ze die behoefte niet had. Ze sprak wel tegen haar, zong liedjes, nam haar soms op schoot en gaf haar af en toe een aai over de bol, maar altijd waren er andere mensen bij. Ik vond het bizar dat we een oppas moesten gaan zoeken, een onbekende voor mij en ook voor Heleen. Dit had ik nooit voor ogen gehad. Het huilen stond me nader dan het lachen. Het begon me steeds meer dwars te zitten. Peter vond het ook niet leuk, maar kon zich erbij neerleggen. Ik niet. Heleen kwam tekort, en flink ook. Als moeder gun je de wereld voor je kind.
Ik raakte zwanger van de tweede
Ook bij broertje Kay kwam oma kijken. Alles verliep precies hetzelfde als bij Heleen. Ik snikte dikke tranen in het bijzijn van Julie. “Houd Kay vast Julie, houd hem vast!”, schreeuwde ik. Ik hield het niet meer. Alles kwam eruit. Peter troostte me. Ik probeerde nog één keer een gesprek te voeren met Julie. “Julie, je mist zo ontzettend veel van de kinderen en de band is ook anders. Ik gun mijn kinderen een hechte band met oma, logeerpartijen, omadag en zelfs een omavakantie. Waarom kan jij ze dat niet bieden?”, vroeg ik. “Denk aan de kinderen!”, besloot ik. Julie keek me aan en zei: “Jullie wisten dit van te voren. Ik wil alleen nog maar lanterfanteren. Ik wil geen verantwoording meer. Geen restricties. Niet voor iemand moeten zorgen. Of ineens naar huis moeten voor een dutje tussen de middag. Ik wil doen en laten wat ik wil, daar heb ik ook de leeftijd naar. Egoïstisch misschien, maar wel de waarheid.” Julie stapte op en verliet het ziekenhuis.
Inmiddels is Kay ruim 2 jaar en Heleen bijna 4 jaar oud
De band met oma is erg slecht. Ik neem haar zoveel kwalijk, dat ik aan het nadenken ben om de band helemaal te verbreken. Ik irriteer me zoveel aan Julie. Heleen begint vragen te stellen. Misschien is het duidelijk en minder pijnlijk om helemaal geen contact te hebben.
Maar het is toch oma’s goed recht om niet op te willen passen. Je wist dat ze het niet wilde. Vind het niet helemaal eerlijk tegenover jouw schoonmoeder dat je haar dit zo kwalijk neemt. Zij is nu het slachtoffer van jouw hoop dat ze bij zou draaien. En jouw kinderen ook.
Hier om het contact verbreken vind ik erg ver gaan. Wellicht klinkt het een beetje hard, maar je kunt deze situatie alleen jezelf verwijten. Oma is duidelijk geweest. Gun jouw kinderen de band met oma die ze nu hebben. Het is niet eerlijk om ze dat, vanwege jouw eigen gevoelens, ook nog af te nemen. Ook als oma niet op past, kunnen ze een hele goede band hebben.
wees toch blij met wat er is.
Oma zal best een hele goede reden hebben waarom ze nu zo gesteld is op haar vrijheid. Pensioen daar was ze schijnbaar hard aan toe.
denk dat ze verantwoordelijkheden en zorgen genoeg heeft gehad. en zeker van haar kleinkindjes zal houden.
ik vind je nogal egoïstisch.
zie je niet in dat deze oma een narcist is
oma is prima en duidelijk. Jouw fantasie Julie hoe een oma hoort te zijn klopt niet Zij is goed zo.ze is en jij Julie bent ook goed zo je bent.Een liefdevolle mama en daarom heen familie en vrienden
daggg marieke een oma die niet oppast maar heel graag uitjes do et met de kleinkinderen
wat ontzettend gemeen van je om Julie dit kwalijk te nemen. ze is vanaf het begin eerlijk tegen je geweest. dit is voor 100% jou fout vind ik. ik ben moeder van twee van 23 en 25 en heb mijn ouders en schoonouders nooit belast met oppassen.
en ook ik verheug me op mijn ouwe dag en ga niet oppassen, dat weten ze nu al. alleen bij ziekte van de ouders wil ik helpen, verder niet.
ik kan je verdriet wel begrijpen. mijn om was er soms ook maar er was totaal geen band. bij mijn man waren een stel lieve grootouders. en ik merk nu dat ik heel wat liefde heb gemist. nu ben ik zelf oma. na een druk en werkzaam leven wil ik ook een stuk vrijheid. we zijn geen oppas opa en oma omdat we die vrijheid willen om nog ons ongeregelde werk te doen en zo nu en dan op vakantie , maar we passen veel op als we thuis zijn. dan kunnen ze blijven slapen en met de ski vakantie blijven de kleintjes een week bij ons. we hebben een warme band met onze 9 kleinkinderen. onze kinderen kunnen op ons rekenen en wij hebben de vrijheid om on vrij te bewegen.
het is jammer dat Jullie niet oppast, maar daar was ze vanaf het begin toch duidelijk in? ik vind het wat merkwaardig dat je dit haar na vier jaar nog kwalijk neemt. je kunt het niet leuk vinden, en dat snap.ii, maar het is nu ook weer niet zo dat ze jou en de kinderen hier onrecht mee aan doet. lang niet iedere opa of oma staat op het schoolplein en past op. de band hoeft er ook niet beter van te worden, tussen grootouders en kleinkinderen. ik heb zelf ook geen moeder of schoonmoeder die oppast, eigenlijk het gros van mijn vriendinnen ook niet. het zou leuk zijn maar geen must. je kinderen kunnen prima een band opbouwen zonder dat soort dingen lijkt me. het is voor jou jammer want het past niet in jouw wereldbeeld maar om daar nu het contact nu om te verbreken?????? dat lijkt het me niet waard. er is niets vreselijks aan de hand. het is alleen wat spijtig.
helemaal eens.
bespottelijk oma te willen dwingen.
dat is pas egoïstisch
Jammer dat oma niet op wil passen. Maar daar is ze van meet af aan duidelijk over geweest. Dat mag.
Zij heeft lang genoeg zorgtaken gehad. Natuurlijk kan ze een band opbouwen met haar kleinkinderen, alleen anders dan jij had gehoopt en tegen beter weten in had verwacht. Laat oma oma zijn op de manier waar zij zelf voor kiest. Zij wil de verantwoordelijkheid niet en dat mag! Probeer te genieten van de momenten dat oma er wel voor ze is, bederf dat niet met een ontevreden houding.
Oma heeft het goed recht zelf te bepalen of ze wel/ niet wil oppassen.
Ik ben nog geen oma, maar ik weet niet of ik opnieuw luiers wil verschonen en een huilbaby aankan.
In mijn omgeving zijn er vele oma’s. Ik irriteer me mateloos aan de over trotse oma’s die blijkbaar over niets anders meer kunnen praten dan de kleinkinderen.
Heb respect voor deze oma. Wees positief en straal dat ook uit naar de kids.
De band met oma is slecht door jou. Je hebt geen respect voor haar keuze. Samen zou het ook leuk kunnen zijn kan er ook een band ontstaan. jij bent degene die onredelijk en egoïstisch is niet oma.
ik hoop dat dit verhaal verzonnen is. Klinkt als een leuke oma die gewoon bij feestjes en etentjes is!
tja sorry maar k begrijp oma…. mijn ma heeft dit ook zo gezegd en gedaan. Heeft ook never opgepast, maar hebben goede band met elkaar. kijk naar wat je wel hebt en niet naar wat je zelf wil. groetjes Nic
Het is de keuze van oma om niet op te willen passen en ik kan goed begrijpen dat dit een rotgevoel geeft, omdat er heel veel opa’s en oma’s zijn die wel op hun kleinkinderen passen. Dan kan dat pijnlijk overkomen en je kan je aan je lot overgelaten voelen. Ook kan het kwetsend naar de kinderen toe voelen. Ik denk dat er ook een andere kant is. Stel dat oma zich toch laat overhalen om op te passen, terwijl ze aangegeven heeft dat echt niet te willen doen, hoe zou dat er dan aan toe gaan? Hoe zou dat voor de kinderen zijn? Oma heeft het recht om deze keuze te maken, maar het is zeker geen leuke keuze. Ik hoop dat jullie kinderen lieve ouders hebben en dat er een andere oppas gevonden kan worden die wel toegewijd is aan de kinderen.
wat knap van je schoonmoeder dat ze helemaal voor zichzelf kiest, was ik maar zo sterk om te zeggen wat ik wel en niet wil!
altijd bang dat het me nagedragen wordt als het niet gaat zoals ze willen en niet kunnen doen wat ze op dat moment van plan zijn….
het is dan net of ik de kids afwijs en niet van ze hou, en ja waarom zou ik nee zeggen ik heb toch niks te doen!!!!
mij lijkt gewoon dat deze oma groot gelijk heeft. zij heeft haar zorgtaken er op zitten. jij bent degene met oneigenlijke gedachten. Zij is geen gratis oppas. Zij is een vrij mens. Misschien wil zij vrijwilligers werk doen. Of een cursus. of een nieuwe studie. Dat is haar goed recht. Ook ik heb tegen mijn zoon gezegd dat ik het vertik om zo vanzelfsprekend als jij het vind, in een bepaalde rol te duiken. Ik rust op mijn lauweren als ik dat wil. Doe sommige dagen niets. Ik doe vrijwilligerswerk. En ik ga mijn eigen gang. En ik wil al helemaal geen gratis oppas zijn. Jij bent het die de boel verziekt. Je respecteert de eigenheid van de vrouw voor geen meter. Om uit deze boze circel te komen moet je haar vrij laten. De vrije vrouw die zij is. En laat het gif die de relatie tussen jouw kinderen en de moeder van je man, wegsnijden. je hebt hierin een beroerde rol.
Ben het wel eens met u. Heb dit ook meegemaakt. Zelfs geen avondje. Vond het ook eerst vreemde gewaarwording. Maar ja, kinderen zijn mijn verantwoordelijkheid niet die van grootouders,. De schrijfster van dit zegt eigenlijk dat het verplicht is. Nou dat is het niet. ! Ik woon hier bij een school en zie echt ouderen die voortrekken net hun nageslacht die kunnen dat eigenlijk niet maar voelen zich gedwongen. Dat is niet de bedoeling!
oma is van begin af aan duidelijk geweest in wat ze wel/ niet voor jullie kan betekenen. het is niet eerlijk dat je dit nu op haar afschuift. oma is nog steeds oma, degene die liedjes zingt voor ze en met ze kletst. ze zal het ook vast gezellig vinden om een keer met jullie de kids uit school te halen. het enige is dat ze niet alleen met de kids wilt zijn. dat is toch niet zo erg ? maak van jouw probleem niet haar probleem. maar kijk in de spiegel en bedenk waarom je het zo erg vind.
Alle reacties op dit artikel zijn hetzelfde, oma heeft haar goed recht om te weigeren. Daar ben ik het pok mee eens, maar ik kan me wel voorstellen dat de moeder dit heel jammer vindt. Zij vindt het belangrijk voor de kinderen dat ze een goede band met oma krijgen. Zij heeft waarschijnlijk zelf ook een goede band gehad met haar grootouders en wenst jaar kinderen dat ook toe. Misschien goed om eens te kijken naar wat wèl kan? Is er misschien een oudere man of vrouw in de buurt die voor opa en/of oma door kan gaan? Er zijn genoeg ouderen die dolgraag contact willen hebben met kleinkinderen, maar die niet hebben. Mijn kinderen waren regelmatig bij een oudere buurvrouw die met zo lief was was als een echte oma. Zo krijgen de kinderen alsnog wat moeder belangrijk vindt.
Oma wil graag dingen samen ondernemen en is bij alle familiemomenten aanwezig. Schoondochter is de oorzaak van de slechte band en dreigt contact te verbreken, niet oma. Samen dingen doen voor de band is heel wat anders dan de logistieke problemen van pa en ma oplossen. Ik heb altijd een goede band met mijn grootouders gehad, ook al pasten ze nooit op.
Ik lees nergens dat er een schoonvader/opa is. Misschien heeft Julie haar kind(eren) alleen opgevoed en is dat haar zwaar gevallen, die verantwoordelijkheid? Zij heeft hoe dan ook van tevoren aangegeven dat ze niet wil oppassen. Door het drammerige gedrag van de schoondochter is het er niet beter op geworden. Probeer te genieten van wat er wel is in plaats van te focussen op wat een ander heeft. Het is wat het is.
helemaal mee eens. ik zat dit artikel met open mond te lezen. enige schuldige dat er een slechte band is, is de mama. niet de oma, die was duidelijk voor de kinderen werden geboren en is nog steeds een oma als ze bij de kinderen is.
ik had vroeger ook geen oma dag en als mijn ouders weggingen kwam er een leuke oppas. was altijd een feestje! oma kwam op bezoek of we gingen langs en feestdagen werden samen gevierd. ik heb amper oma’s op het schoolplein gezien als kind, is dat iets nieuw van deze tijd? ik liep vrolijk in de armen van mijn ouders na school!
Een oma is een oma, geen oppas.
ik vind het oneerlijk dat jij de band met oma wilt verbreken omdat ze precies doet wat je van te voren wist. ik kan alleen respect opbrengen voor het feit dat ze voet bij stuk houd en zich door jou niet laat dwingen tot iets wat ze niet wil. dat ze niet wil oppassen wil echt niet zeggen dat ze niet van de kinderen houd. jij wist dit en hoopte tegen beter weten in dat ze zou bijdragen….ik heb nieuws voor je: niet iedereen word verliefd op baby’s. het is jullie kind dus ook jullie probleem en niet dat van oma. je mag ook niet van haar verlangen dat zij het haar probleem laat maken.
Je mag er niet van uit gaan dat oma de consequenties van jouw kinderwens moet dragen .Oma heeft haar kinderen opgevoed en was duidelijk in haar wens om niet op te passen. ik heb een fijne band met mijn oma gehad. ze heeft echter niet op mij gepast, maar was aanwezig op bijzondere dagen en ik kon haar altijd bellen. Jij ontneemt de kinderen hun oma als je oma’s wensen niet respecteert.
Niet alle grootouders willen de oppasfunctie, en dat is hun goed recht. Op voorhand al denken en er vanuit gaan dat grootouder wel oppast als pa en moe tijd voor zichzelf willen, is tamelijk respectloos. Als je kinderen neemt, moet er juist vanuit gaan dat je een jaartje of 16 inprincipe thuis bent😅
Kinderen krijgen en er owieso van uitgaan dat oma voor oppas zorgt, is verkeerd.
Oma was en is duidelijk en heeft recht op haar vrije tijd.
Ik vind het maar normaal dat een band groeit tijdens feestjes en verjaardagen,en dat kan ook zinder de oma te overladen met weeral eens verantwoordelijken…
Kinderen krijgen is geen kunst…ze opvoeden en allerlei praktische zaken regelen wel.
En dat is in eerste instantie nog steeds de taak van de ouders.
bezin eer je begint,zou ik zeggen. .
oma heeft groot gelijk. ook ik ben niet aan een vaste oppasdag begonnen. mijn dochter dacht ook dat ik zou bijdraaien als de baby geboren is. ik bleef bij mijn standpunt. wel wilde ik oppassen als ze een keer een feestje of een avondje uit wilden. nu mijn dochter is gescheiden en ze wisselende diensten in het ziekenhuis heeft pas ik op die tijden op als er geen buitenschoolse opvang is. ‘s ochtends vanaf 6.00 uur en ‘s middags na 17.00 uur. ik doe dit met liefde maar is nooit mij keuze geweest. en ik hou ontzettend veel van mijn kleinkinderen en heb een hele goede band met ze.
oma heeft groot gelijk.Wie kinderen wil moet het zelf doen. Geen oma ook geen kinderdagverblijven waar iedereen maar voor mee betaald. Wie kinderen wil moet y zelf oplossen.
Zij wil graag samen dingen ondernemen, maar jij wil een gratis oppas, zodat jij de verantwoordelijkheid even aan haar kan geven. Jij kan er ook voor kiezen later geen verantwoordelijkheid te nemen als zij zorg nodig heeft maar nu wel leuke dingen ondernemen met haar als oma. Das ook leuk voor je kinderen. 😉
Wat een egoïsme van jullie als kinderen. Jullie vinden het de normaalste zaak dat een ander zorgt draagt voor jullie kinderen. Er is ooit een oma of opa mee begonnen om de zorgtaken over te nemen van de ouders en als je dat niet doet word je als egoïstisch bestempeld. Kom op zeg , wij hebben ook kleinkinderen, die niet om de hoek wonen. Zou dat wel zo zijn zouden wij ook niet ons zelf vast leggen om op te passen. Ze mochten iedere vakantie komen logeren. In nood zouden we best bij willen springen maar structureel dagen vast leggen, nee.
Inmiddels wonen we al weer 9 jr in het buitenland en merken we dat onze vrienden in Nederland op hun tandvlees lopen, maar ze hebben niet de ballen om voor zich zelf te kiezen, bang dat het de relatie met hun koters verslechtert. Het was zelfs zo dat mijn vriendin voor mijn 60 e verjaardag naar ons toe kwam , haar dochter was gepikeerd omdat ze dat jaar niet naar de Pinkstermarkt kon, over egoïsme gesproken.
Ik geef oma groot gelijk en de schoondochter die de band wil verbreken omdat ze haar zin niet krijgt , omdat oma niet naar haar pijpen danst, volgens mij zit er een steekje los in je bovenkamer.
ik kan me niet voorstellen dat dit verhaal echt is!
Oma was al duidelijk voor de zwangerschap, de vraagsteller niet! Mijn moeder heeft ook altijd gezegd dat ze niet wil oppassen, alleen bij bv ziekenhuisafspraken. Mijn moeder heeft een zorgend leven gehad, vroeger altijd op haar broertjes en zusjes passen, hard gewerkt, met veel passie voor haar eigen gezin gezorgd en ondertussen ook haar ouders en schoonouders verzorgd toen deze ziek werden.
Daarna was het haar tijd, ze kon eindelijk doen wat ze zelf wilde en hoefde alleen rekening met zichzelf te houden. En dat gunden wij haar van harte! Ze genoot van de kleinkinderen als ze bij één van ons op bezoek waren of als de kleinkinderen met ons bij hun waren. Maar ze hoefde niet meer te zorgen of op te voeden. Ze hoefde ‘s morgens geen wekker meer te zetten.
Groot gelijk heeft ze, ook oma’s mogen voor zichzelf opkomen. Vraagsteller had zelf tijdens de zwangerschap al na moeten denken hoe ze de oppas moest regelen. Er is maar één persoon die ze verwijten kan maken en dat is zichzelf!
Maar het is nog niet te laat: heb geen verwachtingen, dan is alles wat komt een cadeautje!
Laat je negativiteit varen: wordt niet boos als er een vogel op je hoofd poept maar wees dankbaar dat een koe niet kan vliegen!
sorry
maar je schoonmoeder heeft duidelijk van te voren gezegd dat ze niet op wil passen
dat is jammer maar haar goed recht
tegenwoordig word de verwachting dat oma en opa op kleinkinderen moet oppassen voor een goede band. wat een onzin ik hoop inderdaad dat dit verhaal verzonnen is anders Chapeau voor de oma. Gun oma haar eigen keus
Ze vindt het bizar dat ze een oppas moet zoeken terwijl er een oma is???
Ik vindt het bizar dat ze er zo maar vanuit gaat dat oma het wel even doet.
Zonder overleg terwijl oma al ver van tevoren had aangegeven die rol niet op die wijze in wilt vullen.
Wilt het contact misschien verbreken omdat oma niet aan haar verwachtingen van hoe een oma zich hoort te gedragen wilt voldoen.
Deze vrouw heeft een bepaald idee in haar hoofd hoe een oma zich volgens haar moet/hoort te gedragen.
Zij willen een avondje weg, dan is het nu oma-tijd.
Zij willen een vaste oppas, een vertrouwd gezicht, ooit van een oppascentrale gehoord???
Deze vrouw wilt een stereotype oma in het leven van haar kinderen terwijl deze oma het nu tijd vindt voor zichzelf.
Nergens staan de schoolpleinen vol met grootouders die hun kleinkinderen op komen halen, soms een enkeling.
Het zijn merendeels toch echt de ouders of iemand van de naschoolse opvang.
Een kleuter zal daar nooit vragen over stellen tenzij dit besproken wordt door in dit geval de moeder, die haar frustratie misschien ook wel uit waar de kinderen bij zijn.
Als oma gewoon wel aanwezig wilt zijn bij de leuke en belangrijke gebeurtenissen in het leven van de kinderen, als ze wel mee wilt met uitstapjes en zich wel.lief gedraagt tegen de kinderen dan is er toch geen probleem?
Wat, menig gezin zou dit toejuichen, een moeder/schoonmoeder die zich nergens mee bemoeit en zich alleen van de leuke kant wilt laten zien, niet stookt, geen ruzie zoekt, niet dominat aanwezig is of commentaar levert.
In de ogen van veel mensen hebben jullie goud in handen!
Koester wat zij wel wilt geven, vraag haar mee als jullie weggaan, nodig haar uit voor het eten, nodig haar uit voor een Girls day out, 3 generaties samen op stap, hoe leuk is dat!
Op die manier maakt ze dan toch ook een groot en belangrijk deel uit van het leven van de kinderen maar dan zonder de verplichtingen.
Op die manier weten de kinderen niet beter. zullen ze geen rare vragen gaan stellen en verwachten ze dus ook niet iets anders.
Ook dat kan en zal genoeg leuke herinneringen opleveren als zij dat maar een kans wilt geven.
Wat dus wel betekent dat zij zelf haar eigen verwachtingen van hoe een oma zich moet gedragen moet bijstellen.
Als zij dat doet komt het vast in orde en worden die kindjes heel gelukkig met deze oma.
ik denk dat als je dit alles goed van te voren had besproken ,je niet voor verrassingen had gestaan .Het je eigen hoge verwachtingen (je eigen fantasie) over Oma,die je. nu zo teleurstellen . Je kan Oma niks kwalijk nemen.als je je hele leven altijd voor andere hebt klaar gestaan ,wil je ook wel eens tijd en ruimte voor jezelf .want wanneer anders ?
De oplossing voor dit probleem is, JIJ moet gewoon accepteren dat Oma aan haar vrije leven begonnen is .En gelijk geeft ze ! maak er niet zo.n drama van ,en maak van de spaarzame momenten een feest ,in plaats van dit ook te verpesten door jouw eigen verwachtingen, want kinderen voelen dat toch.
de teleurstelling kan ik wel begrijpen. maar ze is inderdaad duidelijk hierin. jammer misschien maar je mag er toch ook niet zomaar van uit gaan dat zij wel 1 dag in de week bv oppast.. wat vinden andere oma,s ervan.. mijn situatie zou dot niet van me vragen wellicht.maar of ik het zou kunnen of willen weet ik echt dus ook nog niet…
De enige egoïst in dit verhaal is de schoondochter. Zij wil koste wat kost haar schoonmoeder verplichten voor de kinderen te zorgen, zodat zij dingen voor zichzelf kan doen. Nou, ik heb nieuws voor de schoondochter: je schoonmoeder heeft groot gelijk. Jij wilde kinderen. Neem er dan ook de verantwoordelijkheid voor. En laat oma gewoon de oma zijn die zij wil zijn. En alleen al de overweging het contact met haar te verbreken, omdat jij je zin niet krijgt, is een vorm van egoïsme met een hoofdletter E.
ikzelf ben geboren in 1961.ik heb nooit oma geweten die ons van school afhaalde.wij hadden nooit oppas thuis.ik vind dit normaal.ikzelf ben verpleegkundige.mijn moeder heeft wel 1 jaar opvang voor mijn dochtertje gedaan.sinds ik ben gescheiden mag ik niet op mijn kleinkind passen die nu 5 jaar is.de dingen zijn zoals ze zijn.ikzelf ben niet ongelukkig doordat ik weinig oma en opa heb gezien.ik ben wel verdrietig dat ik die rol niet mag opnemen tegenover mijn kleinkind.maar het is nu zo.
els wij hebben ook een kleinkind en wij passen soms ook op en komt ook al eens op weekend met veel plezier maar het mag geen moet zijn. en je schoonmoeder heeft ook recht op haar rust en geplande dagen.wij als grootouders hebben onze jaren van verzorging al gehad, denk eens goed na voor je de band met oma verbreekt.
wij hebben dit ook gehad met de schoonouders. ik heb er nooit een probleem van gemaakt. ze hebben ook hun eigen kinderen moeten groot brengen… ik vind het natuurlijk wel jammer dat ze daardoor een mindere band hebben maar dat is hun eigen keus en hun eigen “gemis” zeg ik dan.
zelf zou ik ook niet een hele week op mijn kleinkids willen babysitten maar 1 x per week of als ze bijvoorbeeld een avondje uit willen zou ik niet erg vinden. dan breng je toch tijd met ze door en heb je daarnaast tijd genoeg om zelf dingen te ondernemen 😉
ikheb jaren op gepatheunisst en dan krijg je een trap na
ben het eens met de oma, ze heeft vantevoren gezegd dat ze niet wil oppassen op de kleinkinderen. daar heeft ze helemaal gelijk in. nu is het oma’s beurt om te doen wat ze zelf wil. schoondochter kan haar niet dwingen om op te passen. het contact daarom verbreken gaat veel te ver.
het leven kan nog harder zijn dan die van jou, Oma en opa van beide kanten, passen wel op de kinderen van jouw broer en schoonzus, maar niet op die van jou. Er zit niks anders op dan jouw verwachtingen bijstellen.
als zoals bij ons vroeger oma langs ,mijn man zn kant al de kinderen van haar andere zoons en dochters WEL,heeft opgevangen .voor ons deed ze dat niet .ik dacht ze heeft t er mee gehad .maar Neen de volgende schoondochter haar kinderen ging ze dan toch weer wel opvangen .dat ,begrijp je niet .
.
idd zie ik veel opa’s en oma’s die zich hebben vastgelegd door oppas dagen en soms hoorde ik ze zuchten dat de kinderen melden dat ze een weekendje weg wilde en het vanzelfsprekend vonden dat opa en oma oppasten,ikzelf ben er nooit aan begonnen en ook voor mijn kleinkinderen kwamen duidelijk gezegd gelukkig hebben ze hier altijd respect voor gehaf
Naar mijn mening heeft je schoonmoeder helemaal gelijk. Toen ik zelf kind was had ik 2 oma’s en 1 opa. Mijn vaders moeder paste beslist nooit op. Ook logeren kwam nooit voor. De moeder van mijn moeder paste ook nooit op, daar werd door onze ouders ook nooit naar gevraagd. Dat was hun eigen taak.
Ik logeerde wel eens bij deze oma, maar toen was ik al veel ouder.
Je schoonmoeder zal ook de verantwoordelijkheid niet willen die met oppasdagen ed komt.
Als er een keer iets gebeurt….dan heeft zij het op haar geweten en dan is het ook nog eens haar eigen kleinkind.
Kortgeleden kreeg de moeder van een vriendin die op de kleinkinderen past een aanrijding met de auto toen zij beide kinderen achterin had zitten om te gaan winkelen.
Gelukkig viel het mee, maar ze waren wel vreselijk geschrokken toen er opeens iemand achterop haar auto reed.
De kinderen helemaal overstuur, en oma ook, vol zelfverwijt terwijl zij er ook niets aan.kan doen. En van de bezorgde ouders, die de Kids gemakshalve en goedkoop 2 dagen in de week bij oma dumpen, hoor je toch geluiden als : “tja, waarom ze tijdens de drukke namiddag nog even naar de winkel wilde snap ik ook niet”…..
Als dit een buitenstaande oppas overkomt is het al erg, laat staan de eigen oma.
Wat als er wel iets met een kleinkind gebeurt tijdens het oppassen?
Ik ben zelf oma, ik vindt dat ze gelijk heeft. Het is haar goed recht om niet op te passen. Er word maar klakkeloos aangenomen dat Oma wel oppast.
Ik lees dit met grote verbazing!! Het is het goed recht van deze oma dat ze dit niet wil. Misschien wel teveel gezorgd in haar leven. Maakt ook niet uit wat het is. Ik zie dat er tegenwoordig vaak heel veel van grootouders wordt verwacht die geen nee durven zeggen.
Ik snap dat he het jammer vind hoor maar het is niet anders. Zoals jij het beschrijft lijk je bijna te denken dat je kinderen hier onder lijden. Dat vind ik klinkklare onzin hoor.
Je kinderen leren ook dat mensen anders zijn. Wat je volgens mij al helemaal niet moet doen is jou gevoelens overdragen op je kinderen.
En de band verbreken……dat is pas echt schadelijk.
Dus oma gaf haar grenzen ruim van tevoren aan, en je besloot daar keer op keer overheen te walsen?
Mijn opa’s en oma’s hebben nooit opgepast, en ik heb een fantastische band met ze opgebouwd. Ik zag ze omdat dat leuk was voor mij en voor hen, niet omdat dat m’n ouders goed uitkwam. Daar was de oppas voor.
Wie is er hier egoïstisch, zeker niet de mama ,zij wil gewoon eens even met haar man een avondje vrij ,om te ontspannen en daarna er weer volop voor de kinderen te kunnen zijn . ik begrijp dat niet elke oma of opa kan oppassen op de kleinkinderen , maar wie heeft er kinderen gewillen wij toch !!! En dat is levenslang . En als ze dan eens wat hulp vragen ! HEEL GRAAG !!! En respect moet er natuurlijk langs beide kanten zijn .
ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe de schoondochter er nu tegenaan kijkt na het lezen van alle reacties. in feite geeft iedereen oma groot gelijk, ik ook.
Als oma geniet ik van mijn kleinkinderen en zorg een dag per week voor ze, maar dat is mijn eigen beslissing.
Dat jouw schoonmoeder dat niet wil is haar keuze, ze is duidelijk en eerlijk naar jullie toe geweest.
Neem het haar niet kwalijk, het is háár leven en daar heeft ze recht op.
Weet zeker dat deze oma een keer spijt gaat krijgen.
wij passen op onze 2 kleinkinderen. en vinden het een eer,dat wij het vertrouwen hebben van onze zoon en schoondochter
OPA EN OMA IS VOOR ONS EEN ERETITEL
oma worden is niet gelijk ook de definitie oppas
Ik ben ook oma en pas ook niet op
heb nog een werkzaam leven in de zorg en een eigen bedrijf
Mij dochter heeft een geweldige vader en stiefmoeder en ze zijn super voor de kleinkinderen
dus waarom moet ik me dan druk maken
Ik zie de kleinkinderen weinig maar ik zou ook voor geen goud mijn sociale leven willen missen
Het heeft even geduurd voor mijn dochter het begreep maar denk dat dat inmiddels gelukt is.
Het is geen egoïsme maar een bewuste keuze uit liefde voor mezelf na een turbulent opvoeding stukje met drie kinderen in t licht van de toeslagenaffaire
Ben trots op mijn kinderen en vooral trots op mezelf dat t mooie volwassenen zijn geworden 😉
sorry dat noem geen oma, dat is in mijn ogen ijskonijn
die verdienen niét om oma genoemd te worden
(dan mag gelukkig prijzen dat ooit liefdevol band met mijn opa en oma)
En een moeder die bereid is om de kleinkinderen dan 0 contact te geven met oma omdat ze zelf niet PRECIES haar zin krijgt, noem je geen moeder.
egoistische oma, geen woorden voor ik zou ook echt de band helemaal verbreken als je niet wilt oppasen als een oma hoort te doen dan mag je van mij ook gewoon wegblijven niet op verjaardagen en gezellige dagen voor een uurtje oma komen spelen ik ben helemaal eens met moeder rare oma
Dus omdat je zelf oppas moet regelen en niet je zin krijgt neem je al helemaal een relatie met een grootouder weg van je kinderen? Ok, sure, het zijn andere mensen die ego zijn…
Je geeft dan meer om je eigen ego dan om je kind, het boeit kinderen echt niet of ze oma of opa niet zo vaak zien, maar nooit zien is dan wel weer erg.
Oh, wat kan ik me kwaadmaken om jou, mama van Heleen en Kay. Jij bent de oorzaak dat de band slecht is tussen oma en jouw kinderen. Oma’s hoeven niet op te passen om een goede band te krijgen maar gewoon leuke dingen ondernemen met jullie als gezin is genoeg. Wij zijn daar bewijs van. Oma past hier ook nooit op maar mijn zoontje is dol op haar. We gaan dagjes weg en doen leuke dingen met z’n allen. Dat is genoeg. Maar omdat jij dat niet genoeg vindt en meer eist, kopieren je kinderen jouw gedrag. Je moet je schamen en investeren in wat wel kan. Als je het contact verbreekt ben je helemaal een trut richting je kinderen. Dus stel je niet zo aan, stel je verwachtingen bij en onderneem leuke dingen. Dat is genoeg. Accepteer het.
Een oma hoeft niet op te passen om een goede band te hebben! Zowel mijn moeder als schoonmoeder kunnen door ziekte niet oppassen. Maar ze hebben een goede band met mijn kinderen.
Ik geef deze oma groot gelijk, oppassen is toch geen verplichting?
Sorry, ook hier eens met oma. Het is niet eerlijk haar iets op te dragen. Je verwacht zoveel van haar en ze heeft gelijk. Jullie hebben voor kinderen gekozen. Maak er het beste van en zorg er niet voor dat je man straks tussen zijn vrouw en moeder komt te staan. Daarnaast ontneem je je kinderen dan helemaal de mogelijkheid een band met oma op te bouwen. Sterkte!
is oma goed recht. ze heet het van het begin al aangegeven . egoïstisch van de ouders om eigenlijk oma te dwingen om op te passen
Ik lees dat dit nog de enige oma van je kinderen is en concludeer dat jouw moeder er dan dus niet meer is. Dat lijkt mij moeilijk en erg verdrietig, zeker als je zelf moeder wordt, is dat gemis confronterend. Is het mogelijk dat je al die emoties, verwachtingen en gedachten die je bij jouw moeder als oma voor ogen had, om je schoonmoeder projecteert? Ik heb zelf zelden bij mijn opa en oma gelogeerd;, mijn ouders vonden dat zij voor hun kinderen hadden gekozen, niet hun ouders. En niet zoals andere familieleden, hun kinderen dagelijks/op vaste dagen bij opa en oma wilden onder brengen. Ik heb het niet gemist en heb toch liefdevolle herinneringen aan mijn opa en oma. Ik denk dat je minder teleurstelling ervaart, als jij je verwachting aanpast naar wat oma bereid is te bieden. Dat is misschien voor jou niet genoeg, maar voor je kinderen en oma waarschijnlijk wel; die weten tenslotte niet beter! Ik zou niet de band met oma hierom verbreken. In niets klinkt oma namelijk gemeen naar haar kleinkinderen. Ze wil de zorgtaak gewoon niet meer.
Dit verhaal blijft in mijn hoofd spoken de laatste dagen. En heb het dan ook met meerdere mensen besproken.
Mijn eerste reactie was dat oma gelijk heeft. Maar zeker ook na alle commentaren te lezen denk ik er anders over. Dit is precies waar het mis gaat in onze maatschappij, we mogen niks verwachten van anderen, ikzelf sta op de eerste plek.
Ik ben van mening dat het gezegde; it takes a village to raise a child, er nodig is hier bij ons.
En ook al maak je een keuze waar je achter staat (kinderen krijgen) betekend niet dat het niet moeilijk mag zijn of dat je geen verwachtingen mag hebben.
Ik vind het dan ook erg stellig en egoïstisch van oma om je zo te distantiëren. Je moet niet gelijk je leven opgeven maar af en toe oppassen zorgt ervoor dat jullie community blijft.
En je mag verwachten dat grootouders in het leven kan kinderen komen juist om dat het zo waardevol is. Het is ook oké om hierin teleurgesteld, boos en verdrietig over te zijn als dit niet gebeurt en het gevoel alleen te zijn ervaart.
Ik weet niet of geen communicatie te oplossing is, door in gesprek te gaan bereik je meer denk ik.
Ik verwonder mij eerlijk gezegd over véle bovenstaande reacties. Maar duidelijk van mensen die zelf nooit ervaren hebben hoe het is om een échte oma/opa te hebben die op je past en het dus normaal vinden dat oma álle recht heeft om ‘nee’ en dit een doodnormale reactie vinden.
Wat is dat toch met deze generatie? Is dit het nieuwe hip ofzo? ‘Om voor jezelf te kiezen’. En dat ook nog eens veelal uit de monden van ‘jongeren’. Ik verbaas mij er echt over. Het is alleen nog maar “ik wil geen verplichtingen, ik wil nergens aan vastzetten’ ‘ik heb m’n hele leven hard gewerkt’ ‘jullie wilden kinderen’ “ik wil alles kunnen doen wat ik wil”.
Jeetje; er wordt toch geen wurgcontract door je dochter/zoon neergelegd waarin staat dat een vaste oppasdag betekent dat je nooit meer op die dag weg kan? Dat je nooit meer op vakantie kan hierdoor óf wat dan ook?
Dat je als ouder verteld dat je geen vaste dag wil omdat dat te veel is (omdat je bijvoorbeeld nog gewoon werkt!) of nouja de simpele reden ‘ik wil het niet’.. daar wil ik nog wel ‘inkomen’. Maar dat je als oma helemaal niet wil oppassen? Gewoon een avondje? Of een keertje in het weekend zodat papa en mama toch nog eens naar een feestje kunnen oid. Sorry, ik vind dat ronduit egocentrisch en gewoon echt verdrietig dat je zo’n (schoon)moeder/oma hebt in je leven.
Mijn ene opa en oma hebben altijd een vaste dag op mij en mijn zusje gepast vroeger, niet omdat het moest maar omdat ze dat heeeel graag deden. Wij vonden het werkelijk fantastisch, en ze betekenden alles voor mij.
Mijn moeder past nu 1 vaste dag (naast dat ze gewoon de andere 4 werkdagen van de week werkt) op onze dochter. We hebben dit nooit aan haar gevraagd, ze kwam hier zelf mee (wij hadden deze dag zelfs al aangevraagd bij het kdv) en vond het vanzelfsprekend.
En nee dat betekent niet dat ze nooit meer een moment niet kan of niet meer met mn vader op vakantie gaat op het moment dat wij gewoon zouden moeten werken. Maar dan vinden wij, vanzelfsprekend, een andere oplossing. Ook als we hoog zitten bieden mijn ouders of zusje hun hulp aan. Niets zo waardevol als dit! Ze zijn allen 4 handen op 1 buik met onze dochter.
Ik weet dat ik later precies hetzelfde zou doen als dit gewenst zou zijn, niet omdat het ‘moet’, maar omdat dit het meest dankbare is wat je kunt doen.
Bovenstaande vind ik niet vanzelfsprekend, zeker niet als je ouders ver(der) weg wonen. Maar al die reacties met ‘alle recht hebben op’…. Gedsie wat krijgen we een nare wereld waar niemand meer wat voor elkaar wil doen of over heeft zeg.
Denk daar eens over na!
wij hebben dit ook gehad met de schoonouders. ik heb er nooit een probleem van gemaakt. ze hebben ook hun eigen kinderen moeten groot brengen… ik vind het natuurlijk wel jammer dat ze daardoor een mindere band hebben maar dat is hun eigen keus en hun eigen “gemis” zeg ik dan. mijn schoonouders passen ook op de kids van mijn schoonzus en niet op die van ons (want dan kunnen ze toevallig niet) en op de verjaardagen zijn ze toevallig op vakantie. ik kan er veel van vinden maar daar verander ik toch niks aan…..
ik denk dat mensen tegenwoordig niet meer emotioneel beschikbaar willen zijn en zich daarom afsluiten van de mensen om zich heen. het mag allemaal geen moeite meer kosten. maar net zoals bij een vriendschap kost het onderhouden van contact met je kleinkids (veel) inzet en tijd. zijn zij dan minder belangrijk dan je vrienden? denk daar maar eens over na 😉
zelf vind ik dit daarom wel egoïstisch en zal dit dus nooit zo doen. pas op, ik zou ook niet een hele week op mijn kleinkids willen passen maar 1 x per week of als ze bijvoorbeeld een avondje uit willen zou ik niet erg vinden. dan breng je toch tijd met ze door en heb je daarnaast tijd genoeg om zelf dingen te ondernemen 😉
maar tegenwoordig word alles gezien als verplichting terwijl je het zelf denk ik juist leuk zou moeten vinden om tijd met je kleinkinderen te besteden. ik vond dat heerlijk bij mijn opa en oma en had een super band, dat zou ik zelf niet willen missen!
Zo herkenbaar. Knap hoe je ermee omgaat.
ze doet zichzelf heel veel tekort, net als mijn schoonouders destijds
ik vind het vooral egoïstisch van jezelf dat je oma iets verwijten wat ze vooraf duidelijk heeft gemaakt.
je eist nu van haar dat ze mee gaat in jou droom, ze kan ook een goede oma zijn zonder op te passen maar je geeft haar de kans nu niet . omdat je boos bent om het feit dat ze voor zichzelf kiest en niet voor jou wens.
dat de band met oma nu slecht is ligt niet aan oma.
Verschrikkelijk die sociale dwang om structureel op te passen. En dat onder het mom van : anders krijg je geen band met je kleinkind. Twintig jaar geleden ging het kleinkind een middagje naar oma met een tasje speelgoed. Dus al die kleinkinderen hebben geen band met de grootouders. Grote onzin , het is makkelijk en goedkoop. Stel dat grootouders een vergoeding vragen, dan zijn ze asociaal. grootouders moeten hun huis weer kindveilig maken, , een slaapkamer inrichten., vier keer per dag naar school sjokken. Schrijnend hoeveel grootouders achter de wandelwagen sjokken, baby erin peuter er naast soms nog met een hond erbij. Oma’s werken tot het 66.5 en moeten dan gaan oppassen want er is geen kinderopvang en het is heel duur. En als de grootouders zorg afhankelijk worden hebben kinderen het te druk. Gaan ze echt m
Geen kamer inrichten voor oma bijspringen omdat er geen thuishulp is. No way. Wie heeft dit krankzinnige plan bedacht.
Situatie hier: samengesteld gezin, 4 kinderen en 4 kleinkinderen die (deels) niet bij de achterdeur wonen. Toen mijn bonusdochter zwanger was van kleinkind nummer 1 heb ik direct gezegd dat ik alleen oppas bij nood en dood. Daarin trek ik ook 1 lijn met mijn eigen kinderen. Ik ben dus een weiger oma en dat wordt me niet in dank afgenomen door mijn bonuskinderen. En iedere keer wordt er maar gehengeld of ik kan oppassen. Door ziekte is mijn energie level erg laag. Ik trek t niet en daarom wil ik het niet! Als ik mijn kleinkinderen zie, bij hun of bij ons, doe ik er werkelijk alles aan om ze het naar de zin te maken. Even gezellig naar het strand, samen bbq-en, met de LEGO spelen etc etc. Na een paar uur ben ik kapot en ik heb er de dag daarna nog steeds last van. Maar ik geniet ervan en doe het met alle liefde. Maar binnen de grenzen die ik zelf en mijn lichaam aangeeft. Dat recht heb ik toch? Ik kan me zo boos maken dat zij van hun verwachting een verplichting voor mij creëren. Ik heb verdorie mijn hele leven gezorgd voor en rekening gehouden met…Ik denk dat ik een prima (bonus) oma ben zonder oppas taken. Ze hebben deze kinderen zelf gemaakt dus draag er lzelf de verantwoordelijkheid voor. Deed ik vroeger ook met een scala aan buurmeisjes die ‘s avonds oppasten als we een avondje weg wilden en met overdag de crèche en een oppasgezin.
Wat dacht je van een schoonmoeder die wel vanaf geboorte kids van haar dochter oppast, 1 dag in de week en voor hen kookt. Maar dat niet voor de kids van haar zoon doet. En die kids waren er eerder.
Ik ben er inmiddels aan gewend maar het heeft nooit in mijn hart gepast. En naar de kids toe ook heel pijnlijk omdat zij weten dat oma verschil maakt.