Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
Sherany schrijft een reeks over borderline en haar zwangerschap. Lees eerst het vorige deel:
Deel 1: Ik heb veel mee gemaakt, heel veel en draag de diagnose borderline
De vonk sprong in eerste instantie niet over
In maart 2019 leerde ik mijn huidige vriend kennen. We deden allebei mee aan een vrijwilligersproject en zaten in hetzelfde team. De vonk sprong niet bepaald meteen over. Ik was bovendien al bezet. Ik vond hem aantrekkelijk, maar daar deed ik niets mee.
Mijn relatie liep stuk
Het vrijwilligerskamp vond een aantal maanden later plaats. Het kamp ging voorbij. We hadden het gezellig gehad, maar meer niet. Een duidelijke klik en overeenkomsten. Mijn relatie liep kort na het kamp stuk en een korte periode later raakten Frits en ik opnieuw aan de praat. Tijdens het kamp ben ik “uit de borderline kast gekomen” bij mijn team omdat zij dit verdienden te weten. Zo wist Frits dus ineens van mijn mentale toestand, althans oppervlakkig. Geen mens zal ooit weten hoe de oorlog in mijn hoofd eruit ziet.
We gingen na een jaar samenwonen
Het ging goed tussen Frits en mij. We waren allebei gepassioneerde mensen en deelden veel interesses en hobby’s. In augustus 2019 kregen we verkering en eind dat jaar woonden we samen. Ik had de keuze om een jaarcontract te tekenen voor een huisje in Zeeuws Vlaanderen (Frits woonde in Breda) of om te gaan samenwonen. We kozen voor optie twee. Alles ging snel, maar we waren verliefd. Als het goed zit, zit het goed toch?
Ik ga goed op verliefdheid
Die verliefdheidhigh, daar ga ik altijd heel goed op. Ik word er een leuker mens van. Begrijp me niet verkeerd, ik bén ook een leuk mens, maar de storm die ik normaal dagelijks voel, die is er dan gewoon even niet. Frits kende mij als de vrolijke, gekke, impulsieve, gepassioneerde Sher. Hij wist dat ik veel had meegemaakt, maar ik had er toen even geen last van. Dat heeft ongeveer een half jaar geduurd. Toen stortte ik in. Ik veranderde in een depressief, hulpeloos hoopje mens. Stukje bij beetje brokkelde ik af. Hoe is het voor iemand om je te zien veranderen in een (voor hem) compleet ander persoon? Om in plaats van een geliefde ineens ook een vader te moeten zijn, een psycholoog, een vriend, een broer. Alles in één. Dat is loodzwaar.
Het ging wisselend met mij
Een lange tijd ging het niet goed met mij. Ik heb altijd therapie gehad in dit hele verhaal en op een bepaald moment ook medicatie. Soms ging het even een beetje beter en soms ook weer even een beetje slechter. Ondertussen was ik 24-25 en Frits 37-38 jaar. Hij had nog geen kinderen, wel een wens. Hier idem dito. We hadden het er vaak over. We wilden graag een kindje, maar we wilden hem of haar een goed en warm huis bieden, een huis waarin vader en moeder een stabiele en gezonde relatie hadden die was gebaseerd op wederzijds vertrouwen. En ik moet eerlijk zijn, hoe graag ik het ook wilde, dit was er gewoon nog niet.
Onze relatie strandde
Na anderhalf jaar van verliefd zijn, ruzie maken, heel veel seks, geen seks, coronalockdowns, vakanties, plannen maken, verbouwen, nog meer ruzie maken, lachen, mensen leren kennen, huilen, gingen we in december 2020 uit elkaar. De koek was op. Er was niet meer met mij te leven en door mijn grillen was Frits ook geen leuker persoon geworden. Op 3 januari vertrok ik naar mijn ouders. Ik was gebroken. Ik heb zoveel gehuild. Het was weer niet gelukt. Ik had weer iemand weggejaagd. En nu zat ik weer bij mijn ouders. Wat voelde ik me alleen.
We hadden onveilige seks gehad
Ik maakte plannen om weer te gaan studeren. Ik had een HBO-test ingepland en me ingeschreven op verschillende hogescholen. Ik maakte veel afspraken met vriendinnen om maar iets om handen te hebben. Ik kon slecht alleen zijn. Op 6 januari sprak ik af met twee vriendinnen. Ik zou blijven slapen in Breda en we gingen samen eten en een wijntje drinken. Ik deed mijn verhaal, huilde en lachte met ze. Ook kwam er ter sprake dat ik over tijd was. Frits en ik hadden onveilige seks gehad op mijn meest vruchtbare dag, maar dit was al vaker gebeurd en toen was er ook niks aan de hand. Dus dan zou het nu toch ook niks aan de hand zijn?
Ik kocht toch een zwangerschapstest
Die nacht had ik menstruatieachtige krampen. Ik ging naar het toilet om wat maandverband in te doen, want ik verwachtte elk moment ongesteld te worden. Onderweg naar huis schoot ik nog even met één van de vriendinnen de supermarkt in voor een zwangerschapstest. Gewoon om het uit te sluiten. Toen ik het huis binnen stapte, deed ik meteen de test. Zo vaak heb ik naar een test gestaard, hopend op dat tweede streepje. Ik weet niet of ik ooit had verwacht het echt te zien, maar nu stond hij er.
Ik was volkomen overdonderd
Ik zakte zowat door mijn knieën, hyperventilerend, huilend riep ik: “O mijn god, o mijn god”. Ik was overdonderd. Ik wist niet wat ik moest voelen. Die paar seconden duurden eeuwen. Ik moest een vriendin bellen. Ik belde naar één van de meiden van de avond ervoor. Ik kreeg haar meteen aan de lijn, maar het enige wat ik kon was huilen en hyperventileren. Ze was in paniek, vroeg waar ik was en wat er aan de hand was. “Ik ben zwanger!”, bracht ik uiteindelijk uit. Wat was het bizar om dit te zeggen. Er was nog niks aan mijn lijf te zien, maar sinds die test was ik zwanger…
Lees HIER het vervolg.
SHERANY
Insta: Sher.any
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
