Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen
Minke schrijft een reeks over haar zwangerschap en bevalling. Lees eerst de vorige delen:
Deel 2: Met 32 weken moest ik in het ziekenhuis blijven, mijn placenta werkte niet goed
De inleiding start
Om 13.30 uur mogen we ons melden in het ziekenhuis. Ik krijg toch de kriebels, wat spannend allemaal. Op de afdeling krijgen we een hele kleine kamer toegewezen. Deze kamer is gelukkig puur om te wachten tot de bevalling echt zou begonnen. Ik krijg weer een CTG van ongeveer een halfuurtje, daarna gaan ze kijken of ik al ontsluiting heb. Er is nog niks gebeurd en ik heb ook geen ontsluiting, de CTG was goed. Ondertussen is het 15.00 uur en wordt er een ballonnetje geplaatst door een leerling. Er wordt gezegd dat het ballontje er soms wel twee dagen in blijft zitten. Ik mag terug naar de kamer om af te wachten wat het gaat doen. Wij kijken F1, spelen een spelletje en gaan een rondje wandelen. Tijdens het wandelen voelt het niet meer fijn en wil ik snel terug naar de kamer.
Het ballonnetje valt er opeens uit
Ondertussen is het ongeveer 19.00 uur en ik ga naar de wc. Ik schrik en begin te huilen, want het ballonnetje is eruit gevallen. Ik krijg paniek en druk op het knopje. Ze verpleging komt en ze bellen de verloskundige. Hij voelt en ik heb ongeveer 3cm ontsluiting. Ze breken de vliezen niet meer in de avond, hij geeft aan dat ik gewoon rustig de nacht in mag gaan en dat mijn man eventueel zelfs naar huis mag gaan. Ze gaan de volgende dag om 6.30 uur mijn vliezen breken. Zo gezegd en gedaan.
Mijn man moet naar huis en ik proberen te slapen
Ik kan die nacht niet goed slapen, maar heb uiteindelijk wel wat geslapen. In de ochtend word ik gewekt door de verpleging om naar de andere afdeling te gaan om mijn vliezen te breken. Ik app ondertussen mijn man naar welke kamer hij moet komen en terwijl hij binnenkomt, worden mijn vliezen gebroken. Ik wist niet wat ik moest verwachten en hoe het zou voelen, maar ik voelde er niet meer veel van als alleen een warme stroming langs mijn been. Het is ondertussen 7.00 uur en we mogen weer verder wachten.
Ik begin wat meer krampen te krijgen
Mijn man heeft zijn laptop bij en probeert wat te werken. Om de twee uur komt de verloskundige langs om te vragen hoe het gaat. Ik geef aan mij goed te voelen en soms een klein krampje te hebben. Volgens de CTG heb ik al weeën, maar ik voel deze niet duidelijk. Om 13.00 uur geeft ze aan dat mijn weeën op de CTG erg duidelijk zijn. Ik begin wel wat meer krampen te krijgen en heel af en toe moet ik zelfs er eentje weg puffen. De kleine meid doet het goed in de buik en ik voel mij ook nog prima, dus we wachten af. Ondertussen heb ik zes cm ontsluiting en gaan we verder met spelletjes spelen.
Ik blijk al 9 cm ontsluiting te hebben
Om 17.00 uur geef ik aan naar de wc te moeten, maar dit mag niet. Ze gaan eerst kijken en ik blijk 9 cm ontsluiting te hebben. Ik mag gaan douchen, want ik had aangegeven dat dit hielp bij de harde buiken. Ik ga op de kruk zitten en wil de warme straal op mijn rug zetten, want ik heb ondertussen flinke rug weeën. Mijn man masseert die heel fijn weg, maar die kreeg de douche over zich heen in plaats van ikzelf. We lachen even en ik ga weer terug mijn bubbel in. De warme douche en het masseren van mijn man is erg fijn en hier krijg ik rust van. Ik geef nog aan dat mijn moeder vier bevallingen voor een kop koffie opnieuw doet, en als dit zo mijn bevalling is ik dat ook doe.
Ik mag langzaam mee persen
Om 18.00 uur geef ik aan weer echt te moeten poepen en ik ga even op bed liggen. Ze kijken hoeveel ontsluiting ik heb en ik heb volledige ontsluiting. Ik mag langzaam mee gaan persen met de weeën. Er wordt op de deur geklopt en ze komen met het eten aan, de verloskundige stuurt ze snel weer weg. De weeën worden krachtig en ik heb veel pijn. Om 19.00 ben ik al een uur aan het persen en het enige wat ik steeds hoor is dat ze veel haar heeft, maar dat ik harder moet persen. Ik kan niet meer, ik ben moe, ik heb pijn, mijn energie is op en ik wil haar nu eruit hebben.
Ik moet het vol houden
De weeën komen erg snel op elkaar en ik kan het zelf niet meer bijhouden. De verloskundige geeft aan dat ik echt nog even vol moet houden en door moet persen. Als ze ziet dat ik echt niet genoeg kracht heb en er wat piepjes af gaan, gaat ze bellen met de gynaecoloog. Ik hoor ze zeggen koorts en hoge hartslag. Ik krijg paniek en denk dat het met onze meid niet goed gaat. Ik wil geen keizersnede, ik wil het nu ook zelf doen ook. Ze geeft aan een knip te willen zetten, in de hoop dat de kleine meid dan het bochtje om kan. Al een uur komt ze een stukje eruit, maar als de wee voorbij is schiet ze volledig terug.
Ze wordt geboren
De knip wordt gezet, mijn man wordt licht in zijn hoofd en gaat zitten. Ik pers en pers, terwijl mijn wee al weg is. Ik wil dat ze komt, het moet voorbij zijn. En met nog één flinke pers zonder wee wordt onze mooie dochter geboren! Ik blijf maar roepen dat het heftig is, dat we dit goed gedaan hebben en dat ik trots ben. Liv wordt geboren met een mooi geboortegewicht van 2740 gram met 37.2 weken.
De placenta bleek er goed uit te zien, ondanks de eerdere berichten
Wij moeten in het ziekenhuis blijven omdat ik het GBS bacterie bij mij draag en Liv goed in de gaten gehouden moet worden hierom. Tijdens de bevalling bleek de koorts en hoge hartslag bij mij te zijn en ook daarom moeten we blijven. De placenta zag er super goed uit en Liv haar gewicht is ook prima. Ik kijk terug op een heftige bevalling door het persen. Tot aan de 9cm heb ik geen last gehad en was het appeltje eitje, maar vanaf die 9cm vond ik het echt heftig.
Ondertussen is Liv een stoere meid van 2,5 jaar met Coeliakie en al 1,5 jaar grote zus van broertje Sem.
MINKE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids & Kurken op Instagram te volgen.
