Mijn man en ik hebben elkaar ontmoet in mijn kapperszaak
Ik knipte zijn haren en we hadden een erg leuk gesprek. Van het een kwam het ander, en ineens stond ik met zijn telefoonnummer in mijn hand. We belden elkaar meerdere keren per week en besloten op date te gaan: bowlen. Het was een hilarische avond. Ik heb zoveel gelachen. Hij bracht me thuis en kuste me aan de deur. Vanaf toen hadden we een relatie. Ik was 29 en hij 32. Mijn man werkte in de ICT en verdiende erg veel.
Na 8 maanden besloten we samen te gaan wonen
We verdeelden de lasten altijd 50-50, ieder de helft van alle kosten. Ik vond dat prima toen. Om mij heen hoorde ik dat stellen dat vaker deden. Op 31-jarige leeftijd bleek ik zwanger en kochten we een ander huis. In al die jaren bleef ik werkzaam in het kappersvak. Het verdiende niet megaveel, maar ik had het er echt naar mijn zin. Ik merkte wel dat als ik alle rekeningen voor de helft betaalde, er niet veel geld meer overbleef Dat voelde niet goed.
Ik vond het ineens veel logischer dat we beide naar ratio alle kosten betaalden
In de praktijk betekende dit dan dat Erben 3/4 moest betalen en ik 1/4. Zo houden we allebei geld over om leuke dingen te doen, of verder te sparen. Ik opperde dit idee bij mijn man. Maar hij verklaarde me zowat voor gek. “Dat is echt heel erg raar Manon”, zei hij. “Bovendien valt het me een beetje van je tegen. Het lijkt alsof je van mij wil profiteren.” Dat kwam hard aan. Want dat was helemaal niet mijn insteek. Ik wilde dat we beide centen over hielden, we werkten er allebei hard voor.
We lieten de discussie eventjes liggen
Het geldprobleem stond geparkeerd. Maar kwam af en toe boven water. We moesten dit uiteindelijk wel uitpraten. Erben bleef echter bij zijn standpunt. Hij wilde geen stro breedte toegeven. Hij werd er ook regelmatig boos over. Ik wil helemaal geen ruzie met mijn man. Maar hij moet toch begrijpen dat ik wat geld wil hebben voor leuke dingen? “Als je iets leuks wil doen of hebben, dan krijg je dat gelijk van mij”, zei Erben. Maar dat wil ik niet. Ik wil niet overleggen en geen handje ophouden. Het voelt zo afhankelijk.
We komen er echt niet uit
We hebben bijna elke dag ruzie. Als er geen oplossing wordt gevonden, mondt het nog uit in een scheiding. Dat zou zonde zijn. We passen te goed bij elkaar. Ik begin een beetje wanhopig te worden. Heeft iemand een goede oplossing voor ons? Een ander idee wellicht?
TREES
50/50 doen wij ook. Maar wij houden allebei over. Lagere gezamenlijke lasten lijkt me een oplossing.
Ik vind het persoonlijk wel egoïstisch klinken van je man. Het is toch niet eerlijk als het niet in verhouding is? Precies zoals je zelf zegt, zo hou jij nauwelijks spaargeld over, of jullie moeten bewust goedkoper gaan wonen. Op dit moment verdien ik ook minder dan mijn man, omdat ik een dag extra bij ons kind ben. Ik heb in overleg ook mijn maandelijkse inbreng verlaagd naar rato. Handje ophouden is idd niet prettig en zelfs een beetje vernederend imo.
of alles op 1 hoop, of jij gaat meer werken.
dat betekend dat opvangkosten omhoog gaan, dat voelt je man dan ook in de portemonnee, mss zorgt dat er vooe dat hij inziens dat het zo niet fijn is.
Wij hebben 1 lopende rekening, 1 spaarrekening, geen gezeur, grote aankopen overleggen we, maar alles gaat in harmonie.
Ik vind het een rare reactie van je man. Ik vind het niet meer dan logisch dat je allebei naar rato inbrengt. Dat deden mijn man en ik ook altijd. Inmiddels hebben we 3 kinderen en werkt hij 5 dagen en ik 2 en de rest van de dagen ben ik er voor de kids en het huishouden. Wij hebben er een paar jaar geleden voor gekozen om al de inkomsten en uitgaven van 1 rekening te doen en we hebben een gezamenlijke spaarrekening. Daarnaast heb ik een rekening waarop wekelijks geld gestort wordt voor kleine boodschappen tussendoor en dingen die de kinderen nodig hebben. Dit werkt voor ons prima zo.
Ik hoop dat jullie er samen uit komen.
ik verdien ruim het dubbele van mijn man. Ons salaris komt op de gezamelijke rekening waarvan we beiden hetzelfde bedrag aan zakgeld krijgen. Het is niet oké als 1 vd 2 niets overhoudt. Dan maar de vaste lasten omlaag. Dus je partner kan kiezen de gezamenlijke vaste lasten verlagen of meer bijdragen.
het lijkt mij logisch dat wie meer verdient ook meer bijdraagt.
zo moeilijk is dat toch niet om te snappen voor je man.
misschien toch eens over een break beginnen, misschien snapt hij het dan beter.
Samen een rekening openen voor beide inkomens. Allebei de salarissen daar dus op laten storten en van die salarissen allebei een bedrag voor jezelf halen. Dus bijvoorbeeld allebei €200 euro. De rest is voor de rekeningen/boodschappen
Wij hebben 2 rekeningen. Op de ene komt alles binnen en daar gaan de vaste lasten van af. Naar de andere maken we een vast bedrag over per maand. Daarvan doen we de boodschappen etc.
Daarnaast hebben we sinds kort “doelsparen” en dus allemaal kleine potjes. Verjaardagen, Sinterklaas, uitjes, vakanties etc. Daar gaat elke maand automatisch een bedrag naartoe. En dan krijgen. We ook nog elke maand zakgeld. Even veel. Hij gaat elke 3 weken naar de kapper, ik doe weer iets anders voor mezelf. Gaat van ons zakgeld. Klinkt miss kinderachtig, maar we hebben nooit gedoe over geld. Nooit! Hij werkt 5 dagen, ik 3 maar ben er meer voor de kinderen. Maar al ons geld gaat dus op 1 bult en we hebben zakgeld. Heerlijk! Heb het al meerdere vriendinnen aangeraden, die doen het nu ook en zijn er net zo blij mee als wij.
Lastig om op deze basis advies te geven, de info is een beetje beperkt.. bij ons is de situatie precies andersom, en wij hebben de split wel ongeveer naar inkomen gemaakt.. wel houd ik iets meer over per maand om “vrij” te besteden dan mijn man (maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik meer uitgeef aan kleding en kapper etc en dat mijn man daar niet zoveel om geeft..)
Mijn man wilde juist perse overal 50/50 aan meebetalen, en bij ons heeft het geholpen om een financeel overzicht te maken (in Excel) Wat er iedere maand binnen komt, wat er aan (vaste) lasten uitgaat, wat we dan nog aan extra’s doen samen & waar we samen voor willen sparen.. hierdoor hebben we een split kunnen maken wat voor ons allebei goed voelde & waarbij we allebei nog genoeg overhouden om zelf over te beslissen!
Je zegt in de bericht steeds “mijn man” als jullie getrouwd zijn (zonder huwelijkse voorwaarden) dan is in principe alles wat binnenkomt van jullie samen (ook eventueel bonussen, einde jaars uitkeringen, vakantiegeld, etc).. maar ik verwacht niet dat je met dat argument je man gaat overtuigen.. 😉
dus misschien het financieel overzicht maken, en dan duidelijk laten zien wat hij overhoudt per maand en jij.. misschien gaat er dan een lichtje branden bij hem.. 🙂
ik wilde vooral niet dat mijn man er een hele andere levensstandaard op na kan houden dan ik zelf.. dat voelt voor mij ongemakkelijk..
veel succes in ieder geval!
Wij gaven elk een bepaald percentage van ons loon af aan de gemeenschappelijke rekening. Ik denk 75%. Zo droegen we elk evenveel bij, naargelang ons inkomen.
(nu gewoon 1 rekening)
Ik verdien meer dan mijn vriend. Wij storten ons salaris op 1 rekening en geven onszelf ‘zakgeld’: 400 per maand. Daar kan je mee doen wat je wilt: kleding, horloge, massage, etc. Ziektekosten, tandarts gaat allemaal van de gezamenlijke ondanks dat de een bijvoorbeeld meer ziektekosten maakt. Hij werkt minder zodat hij wat meer voor onze zoon kan zorgen. Zo is hij gelukkiger en ik dus ook! Stel ik verdien genoeg zodat hij huisman kan worden zouden we dat ook doen, en dat zou nooit kunnen met een 50/50 verdeling terwijl je hier beide gelukkiger van wordt. Daarbij het is toch raar als je vader ‘rijker’ is dan je moeder terwijl je in hetzelfde huishouden woont? Kijk als je net samen bent snap ik het. Maar anders echt niet. De een directeur ander kapster = zelfde baten en lasten!
Alles op 1 rekening binnen laten komen, alle vaste lasten, boodschappen en gezamenlijk sparen (denk aan kinderen, eigen risico, nieuw bed, feestdagen etc) gaan daar van af. Dan blijft er een bedrag over en dat splitten we als “zakgeld” per persoon.
Mijn man spaart er meer van, ik los bijvoorbeeld nog flink af bij DUO. Maar zo hebben we beide evenveel te besteden zoals we zelf willen.
Je deelt lief en leed met elkaar. Je bent van plan om samen oud te worden. Dan begrijp ik écht niet dat geld een issue is. Als je samen niet alles op 1 hoop durft te gooien ben je gewoon niet voor elkaar weggelegd. Je bent toch een team of wat? En wat betreft je man. Dat is gewoon een krent eersteklas. Mijn man zou mij alles gunnen zelfs nog voor zijn eigen belangen. Andersom idem dito.
In Islam moet de man alles betalen. Alle vasten lasten, boodschappen, kleding enz.
Mijn salaris is voor mij alleen en als ik wil bijdragen mag dat maar het is geen verplichting.