Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
De prijzen zijn in Nederland flink opgelopen
Van alles eigenlijk. Maar ook van vakanties. Ik ben een alleenstaande moeder met twee kinderen. Mijn zoon Jip is 10 jaar en mijn zoon Harm is 8 jaar. De vader betaalt gelukkig wat mee. Ik werk vier volle dagen als secretaresse. Het is geen vetpot, maar een modaal salaris. De dagen dat ik werk zijn de kinderen op de opvang of bij oma en opa. Mijn ex en ik hebben om en om een week de kinderen voor 7 dagen. Als mijn man de kinderen een week heeft, probeer ik wat meer dan vier dagen te werken en neem alle extra uren met beide handen aan.
Ik schaam me voor mijn situatie
Mijn huur, kinderopvang en boodschappen en andere vaste lasten zijn zo hoog, dat er nauwelijks wat overblijft. Als er al wat overblijft, dan gaan we bijvoorbeeld een keer koffie drinken. Meer kan echt niet in mijn situatie. Een zomervakantie is zo duur, dat ik dat niet kan betalen. Vaak loop ik achter met het betalen van huur en zorgverzekering. Als dan het vakantiegeld komt, ben ik weer even gered en kan ik weer een tijdje door.
Op school zijn er na de zomer natuurlijk verhalen over vakanties
De vraag gaat dan rond: “Wat heb jij van de zomer gedaan?”. Mijn kinderen schamen zich dood, dat ze niets gedaan hebben. Ze vinden het zo lastig om te vertellen dat ze in Nederland zijn gebleven. Ze zijn vaak de enigen. “Mama, ze weten dan gelijk dat we arm zijn. Straks worden we nog gepest”, zei Jip laatst. Dan breekt mijn hart. Ik weet eigenlijk ook niet wat mijn zoons tegen andere kunnen zeggen. Het maakt me verdrietig, want ik wil mijn kinderen alles geven. Zij hebben ook niet om gescheiden ouders gevraagd.
Ik zelf zie ook vaak vakantieplannen van anderen voorbij komen op socials
Het doet me pijn. Ik wordt altijd geconfronteerd met iets dat ik mijn kinderen niet kan bieden. En dat voelt niet goed. Mijn zoon zijn vaak boos op mij. Ik lig er nachten wakker van. Laatst heeft Harm met de deur geslagen. Hij vroeg of we 2 dagen naar Disneyland Parijs konden. Hij gaf me zijn spaargeld erbij. Ik barstte in tranen uit en legde uit dat dat ontzettend lief was, maar we het echt niet konden betalen. Harm was woest. Hij wilde me niet zien en sloot zich op in zijn kamer. Ik weet me geen raad. De kinderen begrijpen het gewoon niet. Ze zijn zo jong. Ik ben bang dat ze hier een litteken van gaan krijgen. Een litteken, waar ik niets aan kan doen…
MARE
u kunt niet meer dan uw best doen en belangrijker is eten drinken en kleding. ooit zullen ze begrijpen dat het niet anders kon, ik spreek uit ervaring.
Mijn moeder kon het zich na de scheiding ook niet veroorloven om met ons op vakantie te gaan. Wij gingen eerst met onze vader op vakantie en toen wij de leeftijd van uw kinderen hadden wilde wij dat niet meer dus gingen we niet op vakantie. Mijn moeder deed dagjes weg, om de vakantie thuis toch leuk te maken. Dat was voor ons dan ook echt vakantie.
Ja het kan lastig zijn als je kind bent om ‘anders’ te zijn. Maar zo zal er altijd wat zijn (‘verkeerde’ jeans/schoenen/muzieksmaak/haarkleur etc.) dat hoort bij opgroeien. Uw kinderen groeien hierdoor ook op met waardering voor wat zij krijgen en leren dat niet alles vanzelfsprekend is.
Ik heb er zeker geen littekens aan overgehouden dat mijn moeder niet met ons op vakantie kon. En sterker nog nu ik zelf kinderen heb, alleen maar enorme bewondering, waardering en ontzag voor wat ze ons allemaal WEL kon geven!