2 juli 2021 begon als een normale dag, maar eindigde in een diep dal
Om 10.10 uur stond er een afspraak bij mijn huisarts. Ik verwachtte dat we een verwijzing naar logopedie kregen. Sinds twee weken geleden, praatte ik wat onduidelijker, daarbij kwam ook nog dat ik ‘s nachts hard snurkte. Met deze klachten bezochten we de huisarts. Hij zag gelijk een flinke verdikking in mijn keel. We werden doorgestuurd naar het Reinier de Graaf in Delft. We hadden hier dezelfde dag om 15.30 uur een afspraak bij een kno-arts. De kno-arts deed een aantal onderzoeken. Hij keek met een camera in mijn neus kijken en maakte een foto. Hij zag al gauw dat het er niet goed uitzag, dus mocht ik door voor een MRI-scan. Aan het begin van de avond kwam de uitslag van deze scan: er zat een groot gezwel, dat gevuld was met weefsel. Dit kon niet zomaar weggehaald worden. De kno-arts maakt zich erg zorgen. We mochten naar huis, maar moesten maandagochtend vroeg naar het Sofia Kinderziekenhuis in Rotterdam.
Het was een weekend vol zorgen
Maandag 5 juli hadden we in de ochtend een afspraak met de kno-arts in het Sofia. Hij bekeek de scan, maar stuurde ons vrij snel door naar de afdeling kinderoncologie. “Waar ben ik beland? Wat gaat hier gebeuren?”, vroeg ik me af. Aangekomen op de afdeling kinderoncologie, werd hier voor het eerst recht in ons gezicht gezegd: “We denken aan kanker”. Ik zat gelijk met duizenden vragen: “Wat moet ik ondergaan? Overleef ik dit wel?”. Omdat ze nog niet wisten wat voor soort kanker het precies was, konden ze nog niet overal antwoord op geven. Maar het eerste wat de oncoloog zei was: “Vrijwel alle kinderen kunnen we van deze soorten kanker genezen”. Er viel een last van mijn schouders. Poeh, wat een opluchting. Ze twijfelden tussen twee soorten kanker: in de lymfeklier of uit een spiercel. We werden doorgestuurd naar het Prinses Maxima Centrum. Dit is een centrum in Utrecht speciaal voor kinderen met kanker. Hier kreeg ik een mooie kamer. ‘De avond stond in het teken van onderzoek.
De volgende dag deed de arts een punctie
Er werd stukje weefsel uit de kanker genomen. Ik kon niet onder narcose, dus dit moest helaas onder volledige bewustzijn met een verdoving. Eerst kreeg ik een verdovingsprik, daarna de prik van de punctie zelf en daarna ‘schoten’ ze er een stukje weefsel uit. Dit onderzoek was echt niet leuk, maar heel belangrijk, want hierdoor konden ze zien waar de kanker was ontstaan en dit vertelde ons ook het behandelplan.
Mijn eerste nacht in het PMC
In de avond kwam het behandelplan door. Uiteindelijk bleek het een spierceltumor: Rhabdomyosarcoom. Dit moest een halfjaar intensief behandeld worden. Het daaropvolgende halfjaar mocht de behandeling minder intensief. We volgden 9 keer een cyclus van drie weken. De eerste week bestond uit een grote kuur met een opname van 3 dagen. De tweede en derde week moest ik een kleine kuur, waar geen opname voor nodig was. Na 3 maanden, volgde voor 6 weken lang, iedere dag bestraling in Groningen of Utrecht. Hierna Was nog een operatie eventueel nodig, maar dit wisten ze niet zeker.
Op 8 juli kreeg ik een PET-scan
Met deze scan konden ze zien of er uitzaaiingen waren. ‘s Avonds kwam de arts ons de uitslag vertellen: “Er zijn geen uitzaaiingen gevonden”. Mooi nieuws. Hierna kreeg ik een PICC-lijn. Dit was een lijn die mijn arm inging en tot mijn hart liep. Door deze lijn konden de artsen de chemo geven. Het plaatsen van deze lijn gebeurde op operatiekamer, dit kon helaas weer niet onder narcose, dus ik kreeg weer plaatselijke verdoving. Met een foto werd gecontroleerd of de lijn goed zat. Toen dat eenmaal zo was, kon de chemo beginnen. Dit was gelijk de grote chemo (een mix van 3 soorten). Helaas werd ik hier ‘s avonds gelijk al erg ziek van. Op 13 juli 2021 mocht ik uiteindelijk naar huis.
WORDT VERVOLGD, JADE HEEFT HAAR EIGEN VERHALENREEKS
JADE
