Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ze is 19 jaar, een mooie lieve rustige meid
Faya is haar naam. Samen met haar ouders en broertje (14 jaar) woont ze in Jemen. Op dat moment is er nog geen direct gevaar. Maar ze weten dat het slecht gaat met het land en dat ze mogelijk moeten vluchten. Daar worden ook al de plannen voor gemaakt. Rugzakken worden klaar gezet. Zaterdagochtend. Haar vader wordt wakker van helse pijn. Faya rent naar de buren, de buurman is arts dus die moet snel komen kijken. Na een heel kort onderzoek constateert hij: ‘Aneurysma’. Een paar minuten later blaast hij zijn laatste adem uit. De pijn in zijn gezicht is veranderd in een vredige blik zoals ze het omschrijft. Ze moeten snel de draad weer oppakken, er is geen tijd voor verdriet. Het wordt langzaam aan wat grimmiger in Jemen. De vluchtplannen worden vaker besproken. Maar dan… Slaat het noodlot toe. Moeder valt neer. Faya probeert haar te reanimeren, maar dit mocht niet meer baten. Daar sta je dan, in je ouderlijk huis met je broertje van 14 jaar. Familie en vrienden zijn al gevlucht. Maar waarheen?
Er zit niks anders op dan de tassen te pakken en te gaan
Ze nemen de vluchtroute zoals ze hadden afgesproken en na een paar weken komen ze gelukkig samen aan in Nederland. Hier krijgen ze wat financiële steun en een flat. Ook wordt er voor een opleiding gezorgd. Ze start een opleiding in de zorg. Het gaat erg moeizaam door de taalbarrière. Faya voelt zich niet fit en gaat naar de dokter. Zwanger! Na een aantal maanden wordt er een gezond jongetje geboren. Faya heeft minimale zorg, dat houd in drie uur per dag kraamzorg. Gelukkig is ze heel liefdevol voor haar zoontje. Maar óh, wat een verdriet. Allebei haar ouders verloren, geen familie, geen vriendinnen. Nee, ze heeft helemaal niemand, alleen haar puberbroertje die ook met verdriet kampt.
Gelukkig heb ik veel voor haar kunnen betekenen, zo heb ik wat kleertjes gegeven die bij mijn dochter alweer te klein waren
Ik heb heel veel kunnen uitleggen met handen en voeten en gaf haar vertrouwen. Vertrouwen in haarzelf maar ook in de zorg voor haar zoontje. Ik heb haar getroost toen ze zó hard huilend om haar moeder vroeg (je snapt wel, ik huilde mee!). Ook dit bewijst dit weer dat kraamzorg echt onmisbaar is. Hoe had dit lieve meisje met zoveel verdriet goed voor haar zoontje kunnen zorgen zonder onze hulp? Ik heb zo af en toe nog contact met haar. Omdat ik nooit zal vergeten hoe ze huilend in mijn armen lag. Ze wilde zo graag dat haar ouders wisten dat ze mama was geworden en dat ze het goed had, omdat ze eindelijk veilig was.
KRAAMVERZORGSTER ROSE
@mariannne? idd te mooi om waar te zijn..beide ouders verloren…vluchten uit je land naar een land waar je de taal niet spreekt de normen en amwaarde niet kent en de zorg hebt voor je broertje…zwanger nou dat is misschien niet gegaan hoe je hoopt dat het is gegaan zeker niet als een land in jemen..en dan zorgen voor jezelf je baby en je broertje..je hebt gelijk..te mooi om waar te zijn…
slik……..
zwanger, zomaar opeens?
financiële steun?
sorry, te mooi allemaal
Misschien is ze seksueel misbruikt? Pffff lekker makkelijk om te oordelen vanuit je eigen veilige leventje.
Je kent dat meisje niet, weet haar verhaal niet, maar jij vind dat ze geen financiele steun verdient omdat ze zwanger is.
Wellicht is de ellende nog groter dan haar ouders verliezen, land moeten verlaten op die leeftijd. Ik zou zeggen, probeer je eens te verplaatsen in haar….
wat fijn dat je er voor haar kon zijn. Ik doe dit werk ook en ervaar dat werken met vluchtelingen gezinnen echt heel erg bijzonder is.
@Sar-ena: Heel veel mensen die vluchten, worden onderweg niet zo respectvol behandeld. Dus het is de vraag of ze weet wie/waar de vader is.
Hoi Allen,
wat een mooi verhaal. en ook wat een diepe verdriet. Elkaar nodig en elkaar vasthouden is dan wat er nog over is. Zonder aarzelen zal ik ook te hulp schieten .En zo zal iedereen moeten zijn. we hebben elkaar nodig
maar waar is de vader? hoe is ze zwanger geraakt
ik snap niet dat je zo een vraag stelt! hoe is ze zwanger geraakt??? misschien de ooievaar he! jeetje…zou je dat vragen als jij haar kraamzorg was? zoveel verdriet heeft dat mens en ook nog zo een kut vraag!!!
Zo ontroerend verhaal…heel verdrietig….maar gelukkig een hele lieve kraamhulp!!
Hoop dat alles uiteindelijk goed komt,met de moeder,haar kindje,en haar puberbroertje!
Ik wens jullie nog een mooie&en liefdevolle toekomst toe.
Gr,Carla.