Mijn man Jesper lag nog steeds in bed lag
Hij had een lange dag op de bouwplaats achter de rug en had zich nog even omgedraaid voor een paar extra minuten slaap. Alice, onze dochter Alice (van bijna 1 jaar), lag rustig te slapen in haar wiegje aan de andere kant van de kamer. Er zat vermoeidheid in mijn lichaam. Jesper werkte hard als aannemer en zijn dagen waren vaak gevuld met zware arbeid en lange uren. Dus ik liet hem liggen.
Onze beslissing om het bij één kind te houden was weloverwogen
Voor de zwangerschap hadden Jesper en ik veel gepraat over ons toekomstplan. “Wat willen we, maar wat kunnen we ook economisch en praktisch aan”, waren serieuze vragen. We besloten uiteindelijk dat één kind het beste zou zijn voor ons gezin, en hoewel dat in het begin moeilijk te accepteren was, leek het nu een definitief besluit.
We leefden in een huis dat we met veel moeite hadden opgeknapt
We hadden het huis zo ingericht dat het goed was voor een gezin van drie, maar als we een tweede kind zouden krijgen, zouden we allerlei aanpassingen moeten doen. De extra ruimte die we nodig zouden hebben, zou grote renovaties vereisen – iets wat we moeilijk konden veroorloven. Dan zouden we moeten lenen. Hoewel Jesper een goed inkomen had, waren er regelmatig onverwachte uitgaven. Sommige mensen zeggen tegen ons: “Er kan altijd een mondje meer eten”. Daar erger ik me aan, want dat is gewoon niet zo. Een kind kost totdat ze volwassen zijn een ton. Kinderen hebben kleding en schoenen nodig. Misschien een muziekinstrument. Wellicht willen ze op een sport.
De kinderopvang zal later ook een zware last zijn
We hadden al veel gespaard voor Alice’s toekomst, maar een tweede kind zou onze financiële planning flink op de proef stellen. We wilden Alice de beste start geven die we konden, en dat leek haalbaarder met één kind. Het was hartverscheurend om te zien hoe sommige gezinnen in mijn omgeving worstelden om rond te komen, terwijl hun kinderen het duidelijk merkten. De kinderen droegen de last van de financiële problemen van hun ouders.
Ik voel sociale druk om meer kinderen te krijgen
Zeker nu Alice bijna 1 wordt. In mijn omgeving is het de norm om meerdere kinderen te hebben. Vaak hoor ik mensen praten over hoe broertjes of zusjes een belangrijke rol speelden in de ontwikkeling van een kind. Vind ik ook onzin. Alice kan zich toch prima ontwikkelen met vriendjes, vriendinnetjes en familie.
Toch wilde ik het gezinsplan nogmaals bespreken met Jesper
“Ik weet dat we het allemaal goed doordacht hebben, maar ik wil ervoor zorgen dat we geen spijt krijgen van onze keuze. Alice is nu hier, en ik voel zoveel liefde voor haar,” zei ik terwijl ik mijn handen in mijn schoot vouwde. Jesper vond dat we realistisch moesten blijven over wat we konden. Wat betreft draagkracht. Letterlijk. We spraken over de problemen die een uitbreiding van ons gezin met zich mee zou brengen, van het vinden van extra ruimte in ons huis tot het aanpassen van ons budget. We overwogen of we zouden kunnen verhuizen naar een groter huis, maar realiseerden ons dat dit niet financieel haalbaar was. Het idee om nogmaals een woningrenovatie te doen, terwijl we al zoveel tijd en energie in ons huidige huis hadden gestoken, voelde als een enorme last. Dat wilden we beiden eigenlijk niet dragen.
De beslissing om bij één kind te blijven werd ook versterkt doordat we veel waarde hechtten aan de kwaliteit van de opvoeding die we Alice konden geven
We wilden haar de volledige aandacht en middelen geven, en het idee om met een tweede kind deze focus te splitsen, maakte ons bezorgd. Het idee dat we misschien niet in staat zouden zijn om haar de beste start in het leven te geven als we onze middelen en energie zouden verdelen, was een belangrijke overweging voor ons. Ik voel me nu zeker over onze keuze om het bij één kind te houden. De praktische en financiële overwegingen zijn behoorlijk belangrijk, en ik denk dat we de juiste beslissing hebben genomen. De beslissing om bij één kind te blijven geeft ons een gevoel van rust en acceptatie.
CINTHA
mijn partner en ik zijn ook gek op onze dochter van 1,5 jaar, maar willen het hierbij laten.
We hebben familie en vrienden die dit totaal niet begrijpen. Ze vinden het zielig voor mijn dochter.
Maar ik weet zeker dat ik een betere moeder voor haar ben als we het bij 1 kind laten.
Ik vind het moederschap erg bijzonder maar ook zwaar. Ik had een pittige zwangerschap, daarna een postnatale depressie… Nog een kind zal betekenen dat ik ander werk met minder uren moet vinden, en dat heeft nogal financiële gevolgen. En wat doe ik mijn dochter aan als ik 1,5 jaar extreem weinig energie heb….
Fantastisch, zouden meer mensen moeten doen, en openlijk bespreken, wordt vanzelf meer gewoon.
Fantastisch, zouden meer mensen moeten doen, en het ook bespreekbaar maken, wordt vanzelf gewoon.
Fijn dat jullie zo ‘n weloverwogen beslissing hebben gemaakt. Niks mis mee om 1 kind te hebben toch? Wij hebben 1 dochter en ik heb nooit ervaren dat dit een probleem is. Ik hoor vaak genoeg dat broers en zussen het niet met elkaar kunnen vinden, dat kan ook andersom natuurlijk maar garanties zijn er niet.
Wat fijn om te lezen dat jullie ook zo nadenken over de financiële kant. Het is ook naar mijn idee niet alleen eten en liefde geven. Het ook fijn om straks jullie dochter financieel wat op weg te helpen.
als dit jullie keuze is prima toch? een ander kan er wat van vinden, maar dit is jullie beslissing . fijn dat jullie er samen over eens zijn, dat scheelt ook erg
begrijp nooit waarom het als een probleem word gezien als je maar een kind krijgt ,waarom?
ook is het niet voor iedereen weggelegd om maar als broedmachine de een na de andere eruit te persen.
sommige ouders zijn gewoon beter en relaxter met een kind dan met meerdere en ja je hebt meer tijd en energie over .
financiële situatie is ook echt wel belangrijk tegenwoordig kost een kind meer dan 50 jaar geleden.
uit onderzoek is gebleken dat kinderen zich juist heel goed ontwikkelde en vaak geen broer of zus missen.
De meeste broers en zussen hebben helaas ook geen goede band en moeten vaak vechten voor aandacht van hun ouders.
wow, dit zijn precies de redenen waarom wij het ook bij één kind houden: ruimte/ tijd en geldgebrek. Ergens heel jamner maar ik wil ook gewoon zeker weten dat we onze zoon alles kunnen geven. Heel erg fijn dat we niet de enige zijn die er zo over denken
Weloverwogen beslissing. Met een deel van de argumentatie ben ik het niet eens, maar dat hoeft ook niet. Hoe reageert de omgeving op jullie afwijken van de norm?