Een week na onze emigratie naar Portugal stonden wij voor een complete verrassing
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.
Abonneer je op deze reeks via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een berichtje zodra er een nieuw deel wordt geplaatst!
Jaimie schrijft een reeks over haar leven in Portugal. Dit is deel 1.
We startten bij nul
We besloten te emigreren naar Portugal samen met onze tweeling van toen zes jaar. We gingen ons veilige ‘huisje, boompje, beestje’ leven inruilen voor drie hectare aan land met olijfbomen en prachtig uitzicht, maar zonder woning of überhaupt basisvoorzieningen. We begonnen helemaal vanaf 0. Een groot avontuur.
We hadden een grote behoefte aan vrijheid
Even terug in de tijd. Het was winter 2020 en we zaten in de tweede lock down. Ik zat van pure ellende in de avond een schilderij te maken op nummer. Niet omdat ik dat nou zo leuk vond, maar om de tijd te doden. Ik was aan het fantaseren hoe fijn het zou zijn om een groot stuk grond te hebben, in een warm land, met veel dieren en een eigen moestuin. Ik snakte vooral naar vrijheid. Niet het gevoel van opgesloten te zitten, want het benauwde me enorm en ik voelde een enorme weerstand voor alles wat er speelde.
We hadden het in Nederland goed voor elkaar
We hadden het goed voor elkaar samen. We hadden een mooie koopwoning. Een leuke 2 onder 1 kap, met een grote tuin op het zuiden. Familie en vrienden woonden op loopafstand. Ik had een leuke baan als preventiewerker in de verslavingszorg en mijn man werkte als sprinkler installateur. Onze tweeling van vijf ging naar een basisschool in de buurt. Alles waar ik ooit van droomde en toch voelde ik me niet gelukkig.
Thuiswerken met kids hakte erin
De hele situatie hakte er flink in. Ik werkte voornamelijk vanuit huis. De school was gesloten, dus de meiden waren thuis. Het werk van mijn man ging wel gewoon door, dus ik probeerde zo goed en zo kwaad al het kon (net als iedereen) ‘alle ballen hoog te houden’. Ik zat veel achter de laptop en moest tegelijkertijd de meiden bezig zien te houden. Met als gevolg dat mijn laptop aan het eind van de week alle kleuren van de regenboog had. En ik probeerde online probeerde te vergaderen, terwijl ik ondertussen dinosauriërs aan het knippen was.
Onze kijk op het leven veranderde tijdens de lock-down
Deze periode heeft ervoor gezorgd dat we met andere ogen naar ons leven in Nederland zijn gaan kijken. Eén vraag bleef maar in mijn hoofd rondspoken. Is dit het nou? En voor het eerst begon ik daar serieus aan te twijfelen. Ik sprak mijn twijfels uit naar mijn man en begon te vertellen over mijn dromen van een groot stuk land. Zijn ogen begonnen te twinkelen alsof hij hier op zat te wachten. Samen begonnen we te fantaseren over hoe we de toekomst voor ons zagen.
Waar moesten we beginnen?
Dromen en fantaseren is één, maar daadwerkelijk uitvoeren is een heel ander verhaal. Want waar begin je zoiets? Na veel research, inspiratie en contact leggen met andere mensen, besloten we dat Portugal het land moest worden van onze dromen. We vonden een prachtig stuk land in midden Portugal en in oktober 2021 hakten we de knoop door, nadat we met ons gezin het land hadden bezocht. Dit moest het worden!
Mijn man bezocht een aantal keer het land
Eenmaal terug in Nederland begon het regelwerk. Er kwam veel op ons af, maar op 4 april 2022 reden we bepakt en bezakt richting Portugal. Mijn man was tussendoor een aantal keer naar het land geweest om het een en ander voor te bereiden. We besloten de eerste tijd in een grote legertent te gaan wonen. We wilden de tijd te nemen om alles rustig op te bouwen en te wennen aan ons nieuwe leven. Het plan was om in de loop van de tijd zelf een woning te gaan bouwen.
Ik dacht dat ik over tijd was door alle spanning
In de week voordat we naar Portugal gingen had ik een zwangerschapstest gedaan. Negatief. “Oké, dan zal het wel de spanning van de emigratie zijn dat ik al twee weken overtijd ben”, bedacht ik me. Mijn cyclus is altijd al vrij constant geweest en we hielden daar rekening mee. Ik nam geen anticonceptie, want na verschillende dingen geprobeerd te hebben bleef ik enorm veel last hebben van de bijwerkingen. Dit had zoveel invloed op hoe ik me voelde, dat ik geen (extra) hormonen meer in mijn lijf wilde.
Moest ik huilen of lachen?
Daar stonden we dan. In Portugal, en nu wel met een positieve test in de handen. Geen huis, stroom of water. Ik wist niet of ik heel hard moest gaan lachen of huilen. In lichte paniek pakte ik de bijsluiter er nog eens bij. Betekenen twee streepjes ook in Portugal dat ik zwanger ben? Mijn man keek me aan en zei: “Jaim je kunt wel nog een keer kijken, maar ook hier betekenen twee streepjes dat je hartstikke zwanger bent!” Ik keek om me heen en zag nou niet bepaald voor me hoe we over acht maanden hier een baby gingen verwelkomen…
Lees HIER het vervolg.
JAIMIE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram te volgen.