Roos: “Mensen zijn heel verbaasd als ik vertel dat ik zoveel kinderen ik heb” 

| ,

In plaats van rustig op te staan en koffie te zetten, start mijn dag meteen in volle vaart

Met acht kinderen in huis is er geen tijd om het rustig aan te doen. Het is een georganiseerde chaos vanaf het moment dat mijn voeten de vloer raken. Het eerste wat ik hoor als ik de trap afloop, is Dean, onze jongste van 3, die me vanuit zijn kamer roept. “Mama!”, roept hij met dat schattige stemmetje. Dean is de peuter die het hele huis wakker maakt met zijn energie. Hij heeft een manier om iedereen aan het lachen te maken, zelfs als je dat op zo’n drukke ochtend niet verwacht.

In de keuken hoor ik al gerommel

Lizzy en Mae, onze oudste dochters, zijn altijd de eersten die opstaan. Op hun zestien en vijftien jaar beginnen ze echt hun eigen routines te ontwikkelen. Ze doen helemaal mee aan de hype van skincare. Lizzy is de serieuze van de twee, gefocust op haar schoolwerk en altijd bezig met wat ze nog moet doen voor de volgende dag. Mae daarentegen is wat meer ontspannen. Ze heeft een creatieve geest en kan zich urenlang verliezen in haar tekeningen of muziek. Ze lijken soms elkaars tegenpolen, maar die verschillen houden ze in balans. Samen zijn ze altijd de eersten die het huis verlaten voor school, en ik hoef me over hen het minst zorgen te maken in de ochtenden.

Dan komt Sepp

13 Jaar oud en middenin de puberteit. Sepp is een typische puber, af en toe wat opstandig, maar met een hart van goud. Hij heeft altijd een grap klaar en weet precies hoe hij me kan laten lachen, zelfs op de stressvolste momenten. Zijn liefde voor voetbal is groot, en hij is vastberaden om professioneel voetballer te worden. Dat betekent dat ik veel tijd in de week besteed aan het rondrijden van en naar trainingen en wedstrijden. Het is vermoeiend, maar zijn passie en enthousiasme maken het allemaal de moeite waard.

Mia en Lot volgen snel daarna

Mia is 10 en gaat volledig op in alles wat ze doet. Of het nu ballet is of schoolwerk, ze doet alles met een soort grenzeloze energie die me soms uitput, maar me ook inspireert. Lot, onze 8-jarige, is het tegenovergestelde. Ze is dromerig en rustig, vaak in haar eigen wereld. Ze kan urenlang zitten nadenken over de meest fascinerende dingen. Lot stelt altijd de mooiste vragen, de vragen waar ik vaak geen antwoord op heb. Ze leert me elke dag weer om geduld te hebben.

Kai, onze 7-jarige, komt ook de keuken binnen met zijn onafscheidelijke LEGO-figuren in zijn handen

Hij is een bouwer, altijd bezig met iets creëren. Van de kinderen is hij degene die het liefst alleen speelt, verdiept in zijn eigen projecten. Hij kan urenlang bouwen zonder zich druk te maken over de chaos om hem heen. Het is een soort rustpunt in ons drukke huishouden, dat stukje tijd dat hij voor zichzelf heeft.

En dan is er Jade, vijf jaar oud

Jade heeft een soort lichtheid om zich heen die aanstekelijk werkt, en hoewel ze soms een beetje eigenwijs kan zijn, is ze ook enorm charmant. Ze volgt haar oudere broers en zussen in alles wat ze doen, altijd op zoek naar aandacht, altijd klaar om mee te doen aan wat voor activiteit dan ook. Jade is ons kleine zonnestraaltje, maar tegelijkertijd moet ik altijd alert zijn, want ze kan overal en nergens zijn op de meest onverwachte momenten.

Als laatste komt Dean naar beneden, die inmiddels zijn favoriete pyjama heeft uitgetrokken en enthousiast in de keuken komt rennen

3 Jaar oud, maar met de energie van tien kinderen tegelijk. Hij vraagt om zijn ontbijt – want, natuurlijk, een peuter kan niet wachten – en ik begin met het maken van toast en yoghurt. Dean is onze kleine wervelwind, altijd in beweging, altijd op zoek naar iets nieuws om te ontdekken. Hij houdt ons allemaal scherp, dat is zeker. Ook kan hij onhandig zijn. Maar dat geeft helemaal niets.

Terwijl ik ontbijt voor de jongsten klaarmaak, probeer ik ondertussen de lunchtrommels in te pakken

Dit is een enorme klus. De ochtenden zijn een soort marathon, waarbij alles draait om efficiëntie. De oudere kinderen helpen mee, maar er is altijd wel iemand die iets kwijt is of vergeten heeft. Van vergeten gymkleren tot ongelezen brieven van school, er is altijd wel iets wat niet volgens plan verloopt.

Mijn man Willem is ondertussen al de deur uit

Hij werkt op een hoge functie bij een bank en heeft een veeleisende baan. Dat betekent dat ik grotendeels verantwoordelijk ben voor de ochtendroutine. Niet dat ik het erg vind, ik ben altijd al degene geweest die de touwtjes in handen houdt. Maar eerlijk is eerlijk, soms voel ik me net een manager van een klein bedrijf. Acht kinderen is geen kleinigheid, en elke dag voelt als een nieuw project dat uitgevoerd moet worden.

De hobby’s en sporten van de kinderen voegen nog een extra laag van complexiteit toe aan onze dagen

Sepp heeft bijna elke avond voetbaltraining, Mia heeft ballet, Lot gaat naar tekenles en Jade heeft net haar eerste zwemlessen. Het betekent dat ik constant heen en weer rij, probeer iedereen op tijd ergens te krijgen en geen enkele activiteit te missen. Het is een logistieke nachtmerrie, maar het is ook wat ons gezin draaiende houdt. We hebben een groot whiteboard in onze keuken, waar alles op staat en waar belangrijke brieven met magneetjes hangen.

De middagen en avonden zijn vaak niet minder hectisch

Na school is het huis weer vol leven, met kinderen die hun huiswerk maken, elkaar helpen – of juist elkaar in de haren vliegen. Lizzy helpt Mae soms met haar wiskunde, terwijl Sepp met Kai door het huis rent met hun nieuwste spelletje. Mia oefent haar balletpassen gewoon in de woonkamer en Jade vraagt aandacht van iedereen die het maar wil geven.

’s Avonds, als de jongste kinderen eindelijk in bed liggen, komt er eventjes een moment van rust, tijdelijk hoor

Willem komt dan meestal thuis, moe van zijn werk, maar altijd blij om even met de kinderen te zijn voordat ook zij naar bed gaan. Die momenten zijn vaak de waardevolste van de dag. Het is het moment waarop ik even stil kan staan en kan kijken naar wat we samen hebben opgebouwd. Acht kinderen, elk met hun eigen unieke karakter, hun eigen behoeften en dromen. Het is druk, het is chaotisch, maar het is ook precies wat ik altijd heb gewild.

Soms vraag ik me af hoe andere gezinnen het doen met minder kinderen

Hoe hun ochtenden verlopen zonder de constante stroom van stemmen, zonder de chaos van tien rugzakken, broodtrommels en schoolformulieren. Het lijkt me bijna surrealistisch om te denken aan een huishouden waar er niet altijd wel iemand is die zijn schoenen kwijt is of de jas nog snel even moet vinden. Het geluid van voetstappen die door het huis denderen, de luide gesprekken, het gehaaste gegraai naar koekjes en snoepjes, voordat ze op zijn, dit is het leven dat we kennen.

Toch zijn er dagen waarop zelfs ik het even niet meer weet

Dagen waarop het lijkt alsof de kinderen constant ruziën, waarin niemand elkaar iets gunt. Van wie het laatste restje melk mag hebben tot wie er in de auto voorin mag zitten op weg naar school. Het zijn kleine dingen, maar ze stapelen zich op. Op zulke momenten voel ik de druk extra hard. Alsof ik constant een scheidsrechter ben in hun eindeloze ruzies, altijd bezig om de rust te bewaren. Want als ik één ding heb geleerd met zoveel kinderen, is het dat rust een illusie is. Er is altijd iets wat om mijn aandacht schreeuwt.

De weekenden zijn niet veel rustiger dan de doordeweekse dagen

Waar andere gezinnen misschien een relaxte zaterdagochtend kennen, beginnen onze weekenden vaak met een volle planning. Sepp heeft vaak een vroege voetbalwedstrijd, Mia een balletles en Lizzy en Mae zijn vaak onderweg naar vrienden of hobby’s. Het voelt soms alsof ik een soort taxichauffeur ben die constant in beweging is. De ene sporthal in, de andere weer uit. Maar zelfs in die hectiek zijn er natuurlijk ook mooie momenten. Zoals wanneer Sepp een doelpunt scoort en me trots naar de zijlijn ziet kijken, of wanneer Mia tijdens een balletvoorstelling.

En dan is er nog het avondeten

Met acht kinderen aan tafel is het altijd een belevenis. Het is geen rustige, ontspannen maaltijd, zoals je die misschien in films ziet. Het is meer chaos, waarbij iedereen door elkaar praat, verhalen vertelt over hun dag, en tegelijkertijd probeert om het laatste stuk gehaktbal te bemachtigen. Er wordt gelachen, soms gehuild, en altijd is er wel iemand die zijn glas omstoot. Altijd. Dat hoort erbij. Soms zie ik in de ogen van Willem dezelfde vermoeide, maar tevreden blik die ik heb. We kijken elkaar aan en wisselen een kleine glimlach uit, wetend dat dit precies is wat we wilden, een groot en levendig gezin.

Natuurlijk zijn er ook zorgen die op de achtergrond sluimeren

Lizzy wordt over twee jaar achttien, en soms vraag ik me af hoe het leven eruitziet als onze kinderen volwassen beginnen te worden en het huis verlaten. Zal ik die stilte wel aankunnen? Het idee dat ons huis ooit minder levendig zal zijn, maakt me verdrietig, maar ik weet ook dat het deel is van het leven. Kinderen worden groot, ze gaan hun eigen weg, en misschien is dat wel de grootste uitdaging van het ouderschap: leren loslaten. Ik ben retebang voor het lege nestsyndroom. Ik hou van de drukte en gekheid. Wat moet ik in een leeg huis?

ROOS

21 gedachten over “Roos: “Mensen zijn heel verbaasd als ik vertel dat ik zoveel kinderen ik heb” ”

  1. en toch lieve Roos, geniet ervan. ook van de minder rustige momenten, je hebt een een prachtige taak.
    er zijn voor je gezin.
    neem af en toe ook tijd voor elkaar, als man en vrouw!
    idd voor je het weet is je nest leeg.
    ook wij hebben/hadden er 8.
    een paar weken geleden trouwde de jongste.
    en nu……? zit ik in een lege duiventil.
    mijn man overleden, kinderen de deur uit en nu…..?
    ik mag er opnieuw zijn voor anderen, een oude moeder, een stok oude schoonmoeder, voor de gezinnen van de kinderen, kleinkinderen die komen logeren, en ook voor eenzame ouderen in de buurt.
    heerlijk laat mij maar zorgen!

    Beantwoorden
  2. het klinkt als een heerlijk gezin.
    ik kom uit een gezin met 6 kinderen. Ik vind het met 2 kinderen nu wel een beetje stilletjes tijdens feestdagen e.d.
    tegelijkertijd voelt de ochtenden voelt het net zo hectisch als jij beschrijft. (ik heb er dan wel 1 die voor 3 telt. )
    Ik verbaas me alleen wel over het heen en weer rijden overal naartoe, vooral voor degenen boven de 10 jaar. Wonen jullie buiten de stad / ver weg van alle voorzieningen? Ik werd vroeger nooit gebracht, altijd zelf op de fiets. Mijn zoon van net 11 fietst 7 km heen en weer terug naar scouting op zaterdag. Dat vind hij heerlijk. Mijn dochter van 8 moet en wil ik nog brengen, per fiets. Die heeft op een ander tijdstip opkomst.

    Beantwoorden
  3. prachtig! wij hebben er 6 en herken veel dingen.
    heerlijk zo’n levendig huishouden! bij ons de jongste ook zo’n ongelooflijke wervelwind en een rustige er tussen. maar ook de oudste die hoopt te gaan trouwen.
    Elke keer weer nieuwe fases. dat er een de deur uitgaat vind ik lastig. het is de normale weg, maar voelt minder compleet.
    ik ben ook benieuwd hoe zoiets gaat lopen. maar nogmaals een leuk verhaal!

    Beantwoorden
    • In deze tijd 8 kinderen nemen???? Kinderbijslag maal 8. Dat kunnen wij met elkaar ophoesten. Er zijn ook te veel mensen op deze mooie aardbol. Ga je schamen, ipv trots vertellen dat je een groot gezin hebt. Boven de 2 kinderen, geen Kinderbijslag. Lekker zelf alles betalen. Jouw keuze.

      Beantwoorden
        • Het mag voor iedereen toch wel duidelijk zijn dat er te veel mensen zijn overal. Als we zo door blijven gaan, verzieken we de aarde steeds meer.
          als we niet meer dan twee kinderen nemen, stopt de groei. 8 kinderen is gewoon aso. De mens heeft eigelijk totaal geen nut op aarde, we slopen alleen maar. Een soort parasiet. We moeten onze ogen eens openen. Iemand met veel kinderen moet zich schamen, ipv trots zijn. Midas Dekkers heeft het een keer mooi verwoord. Zoek dat maar eens op. Hij heeft gelijk. Ik word erg verdrietig, als ik zie hoe we met zijn alle de aarde verkloten.

          Beantwoorden
          • Zolang er nog gezinnen zijn zoals deze, gaat het wel erg snel de verkeerde kant op. Ik sta iedere dag in de file, geen huurwoningen meer. Er zijn zat woningen, er zijn gewoon teveel mensen. Twee kinderen per gezin is genoeg.

      • Sommige mensen nemen kinderen en brengen die kinderen heel graag naar de voorschoolse en naschoolse opvang . Verwennen hun kinderen met games en fatbikes zodat zij hun kinderen maar zo weinig mogelijk zien en horen , en krijgen hiervoor hun toeslagen voor voorschoolse en naschoolse opvang en kinderbijslag..Sommige mensen krijgen kinderen en genieten van hun kinderen door ze zelf van her naar der te brengen samen dingen te doen en te genieten van alle drukte en rompslomp en krijgen hiervoor kinderbijslag maar hoeven verder geen voorschoolse en naschoolse toeslag te ontvangen. Geef mij maar zo,n gezin 😍

        Beantwoorden
      • Gast, als de oudste op het punt van trouwen staat, zijn de kinderen niet “van deze tijd”. Los daarvan middelen stellen met meerdere kinderen uit met mensen zonder kinderen (zoals u hopelijk). Maar u eet vast ook geen vlees, vis of andere dierlijke producten, doet alles lopend en vliegt zeker niet. Bedankt, dat middelt dan mooi uit met mensen die wél van het leven genieten.

        Beantwoorden
      • en jij denkt dat je aan kinderbijslag verdiend?? mwuahahahaha. neem een kind. geld is meteen op. grootste gedeelte voor een kind betalen we zelf.. poepertje

        Beantwoorden
  4. ik ben de oudste( 31) van 12 kids en de jongste is 10 . Zelf hebben mijn man en ik er 4 .
    Ik heb nooit problemen gehad met zoveel broers en zussen. Wel vanwege het feit dat de meeste daar een oordeel over hebben. Ik zeg ook niet tegen een ander waarom heb jij er maar 2 ?
    Het was top ! Kan niet anders zeggen.

    Beantwoorden
  5. wat een gezeligheid..
    maar kan ook hectisch zijn..
    ik moeder van negen kinderen, vind het fijn dat er positief gedacht word over ouders met grote gezinnen!!
    veel kracht wijsheid maar vooral liefde toegewenst…

    Beantwoorden
  6. klinkt idd heerlijk. Maar begrijp ook dat het soms wat zwaar kan zijn. Gewoon lekker van genieten. Zelf heb ik 2 , geweldige, kinderen. Wilde er altijd graag 4. Maar toen ze nog heel klein waren ben ik gescheiden.En met mijn 2 de man besloten dat we geen kinderen meer zouden , proberen, te krijgen. Ik was ook heel bang dat ik de kids zou gaan missen als ze op zich zelf zouden gaan wonen. Maar het ging toch aardig goed. Het is heel raar maar er komt een tijd dat het gewoon klopt. En dat het goed voelt. En ze wonen allebei in de buurt. Iedere dag krijg ik wel een app of bellen ze. Voor mijn man en mij (en ik denk voor vele) is het een beetje de omgedraaide wereld. Je leert elkaar kennen als er al kids zijn. En je bent pas samen als de kids uit huis zijn. Dus wij genieten nu gewoon van het , voor het eerst, samen zijn.

    Beantwoorden
  7. ja ik dacht hetzelfde , denk niet dat je het lege nest zo erg gaat voelen want als je de jongsten nog thuis hebt hebben de oudsten misschien ook al kinderen , ik vraag me dat altijd af hoe dat gaat als alle 8 de kinderen een gezin hebben , 8 maal 4 dus ongeveer 32 mensen in je huis op een verjaardag , ik moet er niet aan denken ik hou ook van rust en heb 2 kinderen en dat was echt genoeg

    Beantwoorden
  8. ik kom uit een gezin van 8 kinderen. bij kns was het gezellig en aan tafel echt geen chaos. opvoeding speelde hierkn een grote rol. in onze tijd was het buitenspelen met de hele buurt, tot de lampen aan gingen. Borddpellen thuis. .. Geweldige tijd gehad.

    Beantwoorden
  9. petje af hoor! ik zou het niet kunnen… moet er eerlijk gezegd ook niet aan denken trouwens. ik kom zelf uit een groot gezin maar het was niet zo leuk als dat het overkomt hoe het bij jullie is. veel geluk en plezier met elkaar nog!

    en wie weet heb je over een aantal jaar al wel één of meerdere kleinkinderen waar je dan weer voor kan zorgen als je eigen kinderen moeten werken en oppas nodig hebben, hoef je niet bang te zijn voor dat lege huis 😉

    Beantwoorden

Plaats een reactie