Anneke: “Mijn dochter zei: ‘Ik had het echt gehoopt mam…’, nu ik met pensioen ga wil ik zelf bepalen wat ik met de tijd doe, niet door de kinderen”

ik ben 65 jaar, alleenstaand en werk nog fulltime. 1 dag per week pas ik op mijn kleinkinderen. inmiddels heb ik er 4 en is de oudste 10 jaar. in de weekenden logeren ze regelmatig bij mij en vind ik het een feest als ze er zijn. ik voel me gezegend dat ik zo’n goede band met ze heb opgebouwd. Volgend jaar ga ik met pensioen en heb dan 50 jaar gewerkt. ik wil zo lang ik nog gezond ben dan ook graag nog wat kunnen reizen en leuke dingen doen. Natuurlijk wil er ook nog voor mijn kinderen en kleinkinderen zijn zijn maar ik weet zeker dat mijn kinderen mij mijn vrije tijd ook gunnen. we komen er zeker samen uit! Een ieder moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. We leven maar 1 keer!

Groot gelijk, dan heb je weer verplichtingen. Ik pas niet op een vaste dag op.
Mijn lieve dochter stuurt mij zo nu en dan een lijstje met data wanneer er extra oppas nodig is, door studiedag oid. Ik kan dan zelf bepalen wanneer ik kan oppassen. En als ik kan, vind ik het altijd een feestje. Ook ga ik wel met uitjes van de peuters of school mee. Mijn dochter vraagt dan of ik dat leuk vind en of ik mee wil. Ik doe het met heel veel liefde en als ik niet kan, dan kan ik niet

Niet doen hoor! Mijn moeder heeft nooit van haar pensioen kunnen genieten, ze stierf toen ze 63 was. Dus heerlijk van jouw pensioen genieten, oma-zijn doe je in jouw eigen gekozen tijd en niet opgelegd door je kinderen. En je schuldig laten voelen door te zeggen dat ze het niet kunnen betalen? Dan hadden ze daar over moeten nadenken voordat ze aan kinderen begonnen!
Wij hebben bewust voor 1 kind gekozen en dat geeft ons erg veel vrijheid.
Nogmaals geniet van je welverdiende pensioen en laat niemand je iets aanpraten.

❤️

En wat als haar ouders al waren overleden?

Laat de dochter en schoonzoon maar als bijstand ouders gaan leven.
Laat ze eens gaan bezuinigen op alle luxe die ze hebben. Dan kunnen beide een dag minder gaan werken. Eten bestellen, alles waar de kinderen om vragen aanschaffen, 2 auto’s, merkkleding etc. etc.

Wat jammer dat het zo tussen u en dochter in staat. ik snap heel goed dat u geen verplichtingen wil terwijl unwil genieten van uw vrijheid. En zeker niet gebaseerd op geld. ik zou vooral bij uzelf blijven.

De andere kant is wel dat het mooi kan zijn om een nog betere band op te bouwen met uw kleinkinderen en ze nog beter te leren kennen wat ook mooi kan zijn. Ik pas 1 keer per 2 weken een dag op mijn neefje. Dat bevalt mij heel goed. En in nood af en toe een keer vaker. Het staat wel vast maar te gelijk behoud ik de overige 13 dagen mijn vrijheid. beide opa s en oma s doen dit ook 1 dag in de 2 weken. Dit zorgt voor een breed en fijn netwerk in de familie en verstevigd de band. terwijl niemand overvraagt wordt. misschien zou dit een een idee kunnen zijn waarin in iedereen tevreden is. Als u dit niet wil is dit uw goed recht.

blijft een bijzondere discussie, ik snap oma, maar wil haar dochter niet direct egoïstisch noemen. als je om je hën kijkt is het oppassen door opa en oma genormaliseerd. ze is teleurgesteld en dat moeten moeder en dochter uitpraten. ik ben nog geen oma, 3 kinderen zo goed als alleen grootgebracht. altijd gewerkt. nu zijn ze alle 3 afgestudeerd met een fijne baan. pensioen duurt nog 10 jaar maar voor nu zeg ik ook, denk niet dat als se situatie zich voordoet ik structureel ga oppassen.

Oma, je antwoord is gelijk : Nee
kan je geen alternatief aanbieden?
bv. wat als ik n keer niet kan?
Maar gelijk : nee?

Als vader van 2 kinderen heb ik nooit m’n ouders vast willen leggen. Mijn zus daarentegen wel, ik heb dat nooit netjes gevonden. Heeft ze lekker wat geld uitgespaard terwijl ze beiden een dik salaris hebben. Allemaal onder het mom van dat het zo geweldig is dat opa en oma haar kinderen zoveel zien. Tegenwoordig is duidelijk zichtbaar welke kinderen daadwerkelijk het liefst gezien worden 😉

Ken de situatie niet, maar tegenwoordig is er ook een hoop luxe die moet.

Hier maar 1 opa & 1 oma die paste alleen in nood op.
Nu 2 pubers, maar we moesten altijd de eindjes aan elkaar knopen. Luxe speelgoed was er niet en vakantie alleen als het kon.
en nog gen vetpot, maar we komen er.

jaren geleden ,ben nu 83, ontmoette ik een Jong stel dat net aan haar schoonouders had gevraagd of ze 2 dagen in de week op hun ( nog te plannen baby) wilden passen. antwoord : nee tenzij in noodgevallen. Het jonge stel antwoordde: dan komt er geen baby(kind). Leuk of niet, maar het stel nam wel zijn verantwoordelijkheid!

Er wordt nooit nagedacht over het feit dat de kans zeer groot is dat je kleinkinderen krijgt als je kinderwens wordt gerealiseerd. Ik denk altijd zo; jou kind heeft er nooit zelf voor gekozen om op de wereld te komen. Het kan een onwijs mooi leven zijn maar ook onwijs zwaar. Ik hoor bijvoorbeeld vaak dingen in de trant van: Je bent 16, als je iets graag wilt moet je er voor werken, kostgeld betalen (als dit echt niet nodig is) rijbewijs zelf betalen. Begrijp me niet verkeerd, financiële opvoeding is heel waardevol en noodzakelijk om latere geldzorgen te voorkomen. Ouders die op een gegeven moment zeggen, nu zoek je het zelf maar uit.. Had t kind ooit de keuze om geboren te worden? wetende wat er t wachten staat in dit leven zou die keuze wel eens Nee kunnen zijn geweest.. En hierbij wil ik niet zeggen dat deze oma dat doet! Ik snap heel goed dat ze geen vaste oppassdag wilt nu ze vrij is om te gaan en staan waar ze wilt. Maar misschien een financiële bijdrage (als dit toelaatbaar is). En wellicht ook van de andere opa en oma als die er nog zijn..

Ik ben ongepland zwanger geraakt en alleenstaande moeder. Ik heb veel meemaakt en nu ook Burnout thuis. Mijn moeder zou zo nu en dan mij kunnen ontzorgen maar dit gebeurd niet zonder te vragen. Vragen doe ik ook niet meer omdat het hele gedoe erbij mij nog vermoeider maakt waar ik veder niet over ga uitweiden want dan kan ik beter zelf een blog schrijven. Ik wil ten alle tijden mijn zoontje zo veel mogelijk ontzorgen waar ik kan. En dat betekend niet een verwend moederskindje maken. Het leven vergt al zoveel van je, waar je dus niet eens zelf voor hebt gekozen. Ik wil hem zo goed mogelijk leren zichzelf staande te houden maar als dit eens niet lukt vang ik hem op.

Dus voor Paulien, je staat zeker in je recht nee te zeggen! Maar misschien financieel een beetje ondersteunen?

Enjoy your freedom!!

helpen hoort erbij. je kan niet stoppen met elkaar te helpen. moeder moet geen tijd afgeven, duidelijk een breekpunt. de oplossing ligt ongelooflijk voor de hand, geef geld aan je dochter. het issue is geld niet het niet hebben van opvang. geef elke maand 100euro en klaar is kees. de ouders van schoonzoon kunnen ook kiezen wat ze geven en zo draagt iedereen bij. het probleem ligt niet bij ons, of elkaar, maar bij ons systeem waar we jarenlang aan hebben meegebouwd.

Wat een nare, egoïstische, verwende reacties hier.
Dus tegenwoordig worden grootouders gewaardeerd omdat ze aan de verwachtingen voldoen en niet omdat ze grootouders zijn en hun strepen al hebben verdiend met eigen kinderen opvoeden.
Denken jullie dat wij, grootouders, het met jullie makkelijker hadden? Dat het goedkoper was of zo?

Ik ben gaan oppassen maar het was één groot drama. Ik moest me aan allerlei nieuwerwetse, onzinnige regeltjes houden en daar werd ik veel te onzeker van. Ik wilde wil benzinevergoeding (zat als alleenstaande ouder krap en nog een puberzoon thuis) en dat werd op de cent af uitgerekend. Toen wilden ze zelf niet meer en moest mijn babykleindochter naar een opvang, waar ze totaal niet tegen kon, moeder haar daar naar toe moest brengen en weer ophalen, veel meer onrust, vroeger opstaan en later thuis en natuurlijk veel duurder dan die benzinevergoeding.
Dus een teleurgestelde, boze dochter.

Een teleurgestelde volwassen zoon die vond dat hij minder aandacht kreeg en ik ook heb laten weten nooit meer structureel op te zullen passen.

Een teleurgestelde, boze puberzoon omdat hij vond dat ik in eerste plaats moeder moest zijn en hij minder aandacht kreeg.

Dan was er de spagaat wat mijn eigen ouders betreft en die ook zorg en aandacht nodig hadden.

Ik was helemaal opgebrand, uit elkaar getrokken, verschrikkelijk onzeker en bang.

Ik heb ze allemaal losgelaten en ga nu mijn eigen gang. Ik heb niets meer te geven, het is op.

Ik ben bang dat dit het begin is van meerdere keren. Kunnen ze blijven slapen , morgen komen ze toch .

Persoonlijk zou ik me als dochter van twee kinderen nooit m’n moeder vastleggen aan vaste dagen oppas, omdat het financieel mij beter uitkomt. Ze zijn aan beide kanten ook net met pensioen. Ik heb dat nooit van mij moeder of die van mijn schoonouders verlangt. Het is onze verantwoording. Ik weet dat mijn zus er wel anders in staat en m’n broer ook. En neemt m’n moeder wel een vaste oppasdag. Maar dat is dan omdat ze dan een band opbouwt met de kleine, die niet in de buurt wonen. Bij ons is mijn moeder pretoma, zoals ze dat zelf trots zegt. We doen leuke dingen samen. En bouwen op die manier een band op. En als ze ooit mantelzorg nodig heeft dan doe ik dat gewoon uit liefde. Ik ben haar enige kind die nog in de buurt woont.

Mijn moeder heeft jaren VRIJWILLIG opgepast. Ik vind ook dat dat zo moet zijn vrijwillig. Als je kinderen krijgt zijn het jullie kinderen waar jullie verantwoording voor dragen. Bij veranderende omstandigheden kan de vraag soms aan ouders zijn kunnen en willen jullie oppassen maar naar mijn mening is het nooit jullie moeten oppassen. Als opa en oma dus niet structureel kunnen en willen oppassen zullen jullie zelf een oplossing moeten zoeken. Misschien met collega’s een oppasnetwerk opzetten of een andere oplossing.

Mevrouw heeft alle recht om nee te zeggen. Niemand moet verplicht worden om op de kinderen van een andere te passen, ook grootouders niet.

op subtiele wijze wordt haar hier een schuldgevoel aangepraat. Als je niet voor je kinderen kan zorgen (emotioneel en/of financieel) dan hadden ze zich beter kunnen bedenken of ze wel aan kinderen hadden moeten beginnen.

Ik snap de dochter wel, het is ook zwaar vooral als het financieel niet lekker loopt, zelfs met 2 man, dat is ontzettend frustrerend. Maar ik snap oma ook heel goed. Ze heeft een groot deel van haar leven gewerkt, je kijkt uit naar je vrijheid en pats boem zit je weer met een verplichting waar je omheen moet werken. Ik kan me voorstellen na 40 jaar werken is het een keer genoeg. In de westerse wereld is die mentaliteit van collectief voor elkaar zorgen en veel kinderen krijgen als zorg buffer voor je oudere dag er veel meer uit dan in andere werelddelen/culturen. De wereld is veranderd, alles is belachelijk duur, van 1 salaris op een gezin redt men het tegenwoordig niet meer zo en pensioen is, van wat ik begrijp ook niet altijd een vetpot. Je geeft je beste jaren aan een werkgever of eigen bedrijf en het beetje wat je nog over hebt als je je ouderdom bereikt hebt, wil je invullen naar eigen inzicht, niet andermans agenda. Wanneer ga je oprecht leven? Als je tussen 6 planken ligt? Oma geeft aan: ik pas graag af en toe op maar niet structureel, dat mag dochter niet als een zwaard boven haar laten hangen en een schuldgevoel geven. Ik zorg zelf voor 4 kinderen, heb een baan 3 dagen. 2 gaan naar de opvang op mijn werkdagen de 2 anderen zitten op middelbaar en hoge school. Mijn moeder heeft sinds 4 maanden (geboorte van de jongste) aangeboden om de 2 jongsten alleen te brengen en op te halen. En dat is ontstaan uit nood want ik heb geen eigen vervoer of rijbewijs. Zodra dat opgelost is, pak ik het zelf weer op. Had ze het niet aangeboden had ik wel een andere weg gevonden, ik vraag moeilijk om hulp, maar nooit zou ik mijn moeder opleggen dat ze moet oppassen. Ook mijn schoonmoeder, die woont verder weg. Die wilt juist dolgraag oppassen maar door de afstand gaat dat moeizamer; ik los het op met vakanties en op vrije dagen wat langer op bezoek te komen. Ook zij is een vrouw met een eigen leven. Beiden hebben hun pensioen en rust meer dan verdiend dat ga je niet verpesten door een schuldgevoel aan te praten. Ik ken de portemonnee van dochter niet, dus ik speculeer nu dat er misschien iets in het uitgavenpatroon niet helemaal goed gaat. Met de man om de tafel gaan zitten, wat (financiële) aanpassingen doen, eventueel informeren bij de ouders van de man, kijken hoe die erin staan en anders naar alternatieve oplossingen gaan zoeken. Maar nooit opleggen of verplichten dat vindt niemand prettig. Succes, ik hoop dat jullie er uiteindelijk samen uitkomen.

Weet u waar het bij u aanschort Mevr. Linda?
respect voor andersdenkenden.
Tegen de oma en de dochter zou ik willen zeggen , maak het goed met elkaar .
ik hoop dat jullie hier uit komen .

Ik vind het schandalig dat uw dochter u zo voor het blok zet! Toen u nog werkte kon u toch ook niet oppassen, toen heeft ze zich toch ook gered!? mijn advies: Totaal niet schuldig gaan voelen hoor! ( te gek voor woorden!) en dat ze zich anders gedraagd, is ook weer druk proberen te zetten…ze moet zich schamen, en haar moeder een fijne oude dag gunnen!!

je vraagt hoe anderen dit doen. Ik hoor daar een beetje jn terug dat je misschien wel goedkeuring wilt hebben voor jouw keus. En dat is iets wat je alleen zelf kunt doen. Persoonlijk ken ik jouw worsteling. Een paar jaar op een kleinkind gepast tijdens mijn werkzame leven (ben nog steeds werkend). Toen bij mijn andere kind een baby werd verwacht. Ik had al besloten mijn vaste oppasdag te stoppen, maar nu werd er wel verwacht dat ik dan ook wel weer structureel op een nieuw kleinkind zou passen. Mijn ‘nee’ viel niet in goede aarde. En ja, dat heeft een tijd een ongemakkelijk gevoel tussen ons gegeven. Ik ben gewoon blijven geven wat ik kon geven. En na enige tijd ontstond er weer ontspanning in ons contact. Ik zou dus zeggen: accepteer het (tijdelijke) ongemak. Dat mag er zijn. Sta achter je eigen keus. Je geeft je dochter daarmee ook een sterke moeder die haar eigen keuzes maakt zoals zij die ook mag maken.

Ik zeg, geniet lekker van je pensioen. Van dichtbij meegemaakt dat mijn vader na altijd buffelen eindelijk met pensioen kon en dood neerviel, juist toen hij echt ging stoppen met de zaak. Geniet dus lekker van je vrijheid en pas op als het jou uitkomt.

Oké, Boomer. Maar verwacht dan ook geen wekelijks bezoek in het verzorgingstehuis.

Ik pas met heel veel liefde op mijn kleindochter, maar dat is mijn keuze. Ik heb gezien hoe mooi de band is geworden tussen mijn kinderen en hun grootouders en die is onbetaalbaar. nu nog gaat opa bij zijn kleinzoon logeren, bij zijn kleindochter regelmatig eten ( zij woont dichtbij). Het is prachtig.
Zelf ben ik ook met pensioen en ik heb duidelijk aangegeven dat wanneer ik met vakantie ben, dan zal ze zelf een oplossing moeten zoeken
Erg moeilijk is dat toch niet. Koester de tijd met je kleinkinderen, je krijgt er later veel voor terug.
De dochter van de mevrouw in het artikel had misschien iets beter vooruit moeten denken toen ze aan kinderen begon. Kinderen kosten erg veel geld.
Maar je moeder min of meer verplichten tot oppassen is wel erg veel gevraagd. Het is een beslissing die je op vrijwillige basis moet kunnen nemen.

Wij hebben het altijd zo geregeld, dat wanneer ik werkte, mijn man de zorg over de kinderen had, en wanneer hij werkte, dat ik de zorg had.

Ik heb dan ook werk gekozen die ik in de weekenden en ’s avonds kon doen.

Tuurlijk hebben we wel eens bij uitzondering gevraagd of mijn schoonouders konden oppassen.
Mijn schoonouders vonden het wel leuk.
Mijn ouders niet.

Maar ouders/schoonouders verplichten, dat kan je niet maken, vind ik persoonlijk.

Tenzij ze het zelf aanbieden.

In mijn jeugd (nu zestiger) was het normaal dat je uit huis ging en je daarna zelf wist te bedruipen. Natuurlijk hielpen je ouders nog wel met advies en bijvoorbeeld klusjes, en heel soms met een beetje geld. Standaard oppassen deden ze niet. Je moest jezelf zien te redden en iedereen vond dat normaal.

Nu wordt van mijn generatie verwacht dat die hun kinderen verzorgt van de wieg tot het graf. En liefst de kleinkinderen ook nog.
En laten we niet vergeten dat de huidige zestigers vaak ook nog de zorg hebben voor hun eigen ouders, want ouderenzorg is door de overheid wegbezuinigd.
Dat klopt toch niet? Hoezo moet mijn generatie alles oplossen voor hun ouders, kinderen en kleinkinderen?

Anneke heeft nota bene gezorgd èn gewerkt tot aan haar pensioen en aansluitend mag ze opdraven als gratis oppas. Ook toevallig dat uitgerekend nu haar dochter en man ineens krap zitten! Ik vind het nogal uitgekookt.

Veel reageerders vinden dat ze levenslang verplicht is voor haar kinderen te zorgen. Gaan jullie dat ook doen? Begin daar dan gelijk mee! Laat je gepensioneerde ouders van hun welverdiende rust genieten!

Want het trieste is ook nog: als Anneke jaar dromen moet uitstellen komt het er misschien nooit meer van. Zij en haar man zijn nu nog gezond en fit, is dit nog steeds zo als haar oppasverplichtingen voorbij zijn?

je vergeet een aantal heel belangrijke aspecten in dit verhaal.

1. het is een kans om te genieten van je kleinkinderen ze zijn niet altijd klein.
2. voor kinderen is dit ook erg belangrijk, tijd met opa’s en oma’s.
3. jij hebt waarschijnlijk veel eerder pensioen en dus minder lang hoeven werken dan je dochter straks moet.
4. 1 dag op 7 dagen is niks, je hebt nog 6 dagen om je uitjes te plannen en er zullen vast afspraken gemaakt kunnen worden als je een keer wat langer weg wilt.
5. er is maar weinig opvang beschikbaar, die zit vaak vol.
6. jij hebt zelf strakjes ook iemand nodig om voor jou te zorgen of een handje te helpen. hoe zou je het vinden als je dochter dan zegt. “nou mam ik heb de kinderen net een beetje zelfstandig, ik heb geen zin om dan zorgtaken voor jou te hebben. ik heb eindelijk weer wat vrije tijd terug”
7. hoe fijn zou je het zelf gevonden hebben als jou ouders op je kinderen passen.

niet zo zwart wit en in het moment denken. hier ga je later spijt van krijgen.

“it takes a village to raise a child”

Onze volwassen kinderen hebben nog geen kinderen, maar weten nu al dat mijn man en ik niet vast gaan oppassen. Bij nood zijn we er, bij feestjes enz ook. Geen probleem! Vaste dagen NIET. In dit verhaal zou ik me ook schuldig hebben gevoeld, dus ik begrijp oma, echter, het lijkt me tijd dat dochter en haar partner om tafel moeten en kijken naar hun uitgavepatroon, want daar gaat iets niet goed. Dat hoeft oma niet op te lossen. Blijf in gesprek met elkaar.

nou nou wat een reacties wat veel meningen en veroordelingen.

Je mag als persoon toch nog steeds zelf beslissen wat je met je vrije tijd doet.

Vroeger ( haha) had je goed contact met de Buren als je dan kon/ moest werken paste 1 van de de buurvrouwen wel op en jij paste op als zij ging werken.

tegenwoordig woont iedereen op zijn / haar eigen eilandje.
Als beiden nu zelf een dag minder gaan werken is hun probleem opgelostzien ze zelf ook de kinderen langer en vaker en kunnen ze hun mee nemen om oma te bezoeken of leuke dingen mee te doen.

Het is wel ” normaal gemaakt” al die oppas Omar’s en Opa’s maar wees nou eerlijk niet iedereen haalt met gemak de pensioen leeftijd.

Op het tempo en waarvoor ze beiden moeten werken is een keuze die ze zelf gemaakt hebben.
Door bijvoorbeeld een hypotheek te nemen op 2 salarissen terwijl je weet dat je nog kinderwens hebt
Tevreden zijn met minder is ook een optie.
Kinderen ” nemen” is ook een keuze
Mijn man en ik ook bewust van dat we nog kinderen wouden al vroeg de keuze gemaakt hypotheek op 1 salaris want tot voortgezet onderwijs is moeder thuis voor de kinderen.
En kon dan wat extra verdienen als mijn man thuis was uit het werk zodat zijn band met de kids ook versterkt werd of later als de kinderen ochtends op school zaten.

Ik denk zo dat Oma zelf ook voor haar kinderen heeft gezorgd.

En de reactie van de dochter nou nou sorry hoor maar dat is een egoistische daad ( verwend) omdat ze haar zin niet krijgt

Ken het uit mijn omgeving personendie misschien 1 x per maand bij opa en oma komen maar ze wel laten oppassen elke week en zelfs halve vakantie want zij moeten bij komen.
Als dat nu al moet halen ze hun pensioen leeftijd misschien wel nooit
En dan zeggen kinderopvang is duur maar Oma mag het dan gratis doen?

Vraag me dan toch af zie je zelf niet dat je verkeerde keuzes hebt gemaakt

er staat niet dat ze al een kleinkind heeft, het gaat haar om de toekomstige kleinkinderen.
maar wel: wow, 7 kinderen!
dat is vast een gezellige boel bij jullie.

altijd opletten met werken met familie: het zakelijk houden van overeenkomsten is haast onmogelijk. ook wanneer het oppasdagen van grootouders betreft.
jarenlang heb ik slechts 9 uur (3 dagdelen) per week gewerkt omdat het voor onze lage salarissen niet te betalen was om, naast de standaard opvang van de gemeente, meer opvang te betalen. oma wilde graag inspringen, inderdaad onder het mom van je kinderen helpen ook wanneer ze volwassen zijn. de rest deed ik zelf, op die 9 uurtjes na was ik met de kids bezig want het zijn mijn kinderen.
en na zo veel jaar kwam er een akkefietje en dat was het eerste wat werd opgegooid. “maar ik heb toch altijd met zo veel plezier voor ze gezorgd als jij werken was.” als een chantagemiddel.
ik zeg: opletten met werken met familie. het kan zo maar de relatie verstoren.

misschien moeten ze eerst eens naar hun uitgavenpatroon kijken. inkomens en dan niet uitkomen lijkt mij gek.
kinderopvang betaal je toch naar inkomen. en als de een 3 dagen werken zou en de ander 4 hoef je er maar 2 dagen heen. oma hoeft ook niet alles maar gratis te doen lijkt me. en altijd maar op oma rekenen is ook niet juist. die kan ook af en toe eens oppassen of dat de kinderen gaan logeren. feest voor iedereen. maar ja ik ken het volledige verhaal niet dus zit er misschien volledig naast maar zo deden wij het.

Wat heerlijk dat je oma bent en kleinkinderen hebt, hoeveel ouderen zouden dat niet willen.
Wat heerlijk om wat voor je dochter en haar gezin te kunnen betekenen. Hoeveel voldoening kan dat geven. Je geeft liefde en ontvangt liefde.
Ook tijdens oppassen kan je leuke dingen doen.
Wil je op vakantie dan valt er altijd wel wat te regelen.

wat ik vreemd vind het verhaal van dochter. Ze kan nu al niet goed rond komen, laat staan de kinderopvang. Alles is berekend op salaris, veel betalen is ook een hoog salaris. Iets klopt er niet en nu willen ze oma iets verplichten van hun probleem. Maar ook oma één dag in de week, is dat dan echt niet te doen. Met goede afspraken ivm vakantie….de band die je krijgt met de kleinkinderen is heel veel waard. Het is niet eeuwig, tot 12 jaar.

ik snap de vraag van je dochter, maar ik snap vooral niet dat ze een nee niet accepteert. je geef aan dat je vaak op vakantie wilt dan is het voor haar ook niet handig want dan zit ze steeds met die dag in de knel. buiten dat ik het ook echt onredelijk vind op het op te dringen. oma mag toch zelf weten wat ze met haar tijd doet..

ze doen zelf iets fout dat ze niet kunnen rondkomen en leggen nu het rot gevoel bij u…ik zou het loslaten leef je leef maar 1 x en je dochter moet maar eens gaan nadenken waar ze op kan bezuinigen…misschien maar es niet op vakantie gaan bv

Je bent gek met je kinderen en kleinkinderen of niet?
Het is te hopen dat je in goede gezondheid blijft en dat er niet een moment komt dat je hulpbehoevend wordt.
In dag in de week “opofferen” om een goede band op te bouwen met de kleinkinderen en jouw dochter te helpen, is dat nu zo erg?

Al deze reacties gaan voorbij aan de band tussen moeder en dochter. Die is veranderd en dat vindt oma verschrikkelijk.
Ga praten met dochter en schoonzoon om te vertellen waarom je het niet wilt en hoe je je voelt bij de reactie van je dochter.
misschien dat een goed gesprek de band weer herstelt.

Ik hoor deze oma niet zo duidelijk zeggen dat ze graag tijd door wil brengen met haar kleinkinderen en daar van geniet, dat zou toch het eerste uitgangspunt moeten zijn om een vast oppasdag te nemen.
Als je 1 dag per week oppast heb je alsnog 6 dagen voor jezelf…

Mijn moeder en schoonmoeder passen om de week een dag op, en mijn schoonmoeder komt hiervoor van de andere kant van het land. Zo graag wil zij tijd doorbrengen met haar kleinkind en een band opbouwen. Zij genieten, ons kind geniet en wij genieten er van om dit te zien. Daar hebben we het mee getroffen. Maar ik heb het nooit verwacht van hen, ik ben er wel heel dankbaar voor.

Het is je goed recht. Maar ik begrijp haar teleurstelling wel, zeker als in je omgeving vriendinnen wel hun kinderen naar oma kunnen brengen elke week en je moet zelf de eindjes aan elkaar knopen omdat de opvang en het leven ontzettend duur is. Het is voor haar denk ik wel keihard dat ze niet op haar moeder terug kan vallen denk ik. Reality check dat oma nu voor zichzelf kiest boven haar kinderen. Opofferen zijn als moeder voor je kinderen waar houdt dat op? Zit daar een leeftijd aan? Ik heb werkelijk geen idee. Je hebt maar 1 leven en het is je goed recht om nee te zeggen. Maar onze generatie staat voor andere uitdagingen dan 30 jaar geleden en wij staan er in die zin denk ik vaker alleen voor. Ik hoorde mijn boomer stiefvader eens een beetje cynisch zeggen van oh want wij hadden het vroeger niet zwaar. Oh ze werkten vast ook hard etc. Maar die generatie zette zichzelf en hun mentale welzijn vaker voor hun eigen kinderen. En wij (misschien juist daardoor?) stellen het mentale welzijn van onze kinderen voor die van onszelf, over het algemeen als je naar de manier van opvoeden kijkt tegenwoordig. Plus de huizencrisis alles duurder, maatschappeij is heel zelfgericht. Moeder moeten vaak werken het is geen keuze om te werken als moeder het is pure noodzaak om rond te komen. Een huis kopen met 1 Jan modaal salaris, moeders thuis met de kinderen én elk jaar op vakantie. Dat zit er tegenwoordig niet meer in. Dus ja is het jouw probleem? Nee. Maar het zou wel lief zijn als je als moeder een klein beetje meedenkt met je dochter misschien. Al is het niet een vaste oppasdag, is er een andere manier waardoor je haar lasten iets kunt verlichten? Stort elke maand 100 euro extra boodschappengeld ofzo, weet ik het, zodat ze wel ziet dat het je iets kan interesseren dat ze struggelen.

Helemaal met u eens…
Wij hebben altijd al aangegeven dat we er na 45 jaar werken eindelijk van willen gaan genieten..
En dat doen we dan ook. En ook de manier van brengen en de veranderde houding van uw dochter..bah
Geniet van uw welverdiende pensioen.

Ik vind dat de oma lekker van haar pensioen mag gaan genieten. Het is vervelend voor de dochter maar dan moet ze met haar man om de tafel gaan zitten wat de mogelijkheden zijn.

Mijn moeder werd op haar 47e oma en onze werkdagen liepen om elkaar heen. Dus mijn moeder vond het geen probleem om op te passen. En toen mijn zoon 2 halve dag naar de opvang ging bracht ze mijn zoon naar de opvang en ik haalde hem weer op. Mijn moeder is vorig jaar met pensioen gegaan en gaat en staat waar ze wil. Mijn zoon is bijna 21 en vind het nog steeds gezellig om naar opa en oma te gaan.

sorry maar ik vind oprecht dat je je eigen kinderen niet mag laten vallen als ze je nodig hebben. je hebt er voor gekozen om kinderen te krijgen het is niet zo dat als ze uit huis zijn dat het niet meer je kinderen zijn. ze geeft duidelijk aan dat ze hulp nodig heeft en dat het teveel is voor haar. het minste wat je kan doen is helpen. desnoods plan je elke 2 maanden 2 weken vrij in dat je de kleinkinderen niet ziet.

Je kan ook blij zijn dat je kinderen en kleinkinderen hebt en ze bieden wat ze nodig hebben ipv alleen maar aan jezelf te denken. Mijn kinderen zullen ten alle tijden bij mij terecht kunnen maakt niet uit wat hun vraag is. en dan hoop ik in de toekomst dat mijn kinderen en klein kinderen mij moeite waarderen en dezelfde moeite voor mij willen terug doen zodat ik straks niet eenzaam ben

U heeft helemaal gelijk. Lekker genieten van je pensioen en je vrijheid.
Je dochter manipuleert u met haar overdreven teleurstelling. Als zij samne weinig verdienen dan is de BSO ook niet duur. En zij hebben voor kinderen gekozen.
Mama hoeft nu echt haar problemen niet op te lossen. Dan gaan zij maar minder vaak op vakantie …. of wat dan ook.
Als oma nog wel klaar staat bij ziekte overmacht of een studiedag, dan is dat al goud waard. Het structurele moet ze echt zelf oplossen.
En oma vooral genieten van je pensioen. Mag blij zijn dat je het in goede gezondheid hebt gehaald.

Je beslissing is niet egoïstisch. Als jouw dochter dat zo voelt is dat haar probleem. Waait wel weer over. Ik ben oma van 6 kleinkinderen. Stel je nu toch voor dat ik op die schatten zou moeten passen. Dan zit je al gauw op 40 uur per week.
Toen jij nog niet met pensioen was, heeft ze het ook gered.
Deze tijd is voor jou en je man. Geniet ervan!

U heeft helemaal gelijk! Uw dochter en man hebben zelf gekozen voor kinderen en die zijn dus ook hun probleem, net zoals uw kinderen uw probleem was toendertijd. Bij mij is het nog niet zo ver maar mijn kinderen weten nu al hoe ik hierin sta en zeggen dan ook vaak, hè pa dat wil jij niet een vaste dag? klopt je kan altijd vragen als er iets is maar geen vaste dag(en).

Je heb gelijk, de tijd is gekomen van genieten samen zonder verplichtingen. En laat de dochter zelf op haar kinderen zorgen.
er zijn vel mogelijkheden. het is niet uw verantwoordelijkheid. zij wilden graag kinderen dan moet je moeder niet voor belasten

Dochter speelt op gecoel, moeder coelt zich schuldig…..
Dochter maakt er een naar spelletje van.
Als moeder nog niet met pensioen gegaan had, of na haar pensioen door had willen werken, had ze het ook zelf op moeten lossen. M.i kan dochter haar moeder niet verantwoordelijk stellen voor háár probleem. Grow up, je bent zelf volwassen en kan niet altijd maar automatisch verwachten dat je moeder het wel op blijft lossen!

mijn moeder was 45 toen ik mijn eerste kind kreeg ze was altijd thuismoeder geweest en droomde om voor haar kleinkinderen te mogen oppassen dat heeft ze zeker ook gedaan bij mijn eerste mijn tweede kwam 12 jaar later tijdens de banken crisis ik was 4 maanden zwanger toen mijn contract niet verlengd werd. Ik was 2.5 jaar thuis, ik koos om nachten te werken zodat ik thuis was overdag toen hij naar school ging ik middag dienst draaien mijn moeder blij omdat zij mijn kind voor 2.5 uurtjes per dag bij haar mocht hebben ik tevreden dat ik haar niet overbelast want ik mocht mijn kind niet naar de buitenschoolse opvang brengen. Nu ben ik zelf een werkende moeder en ik begrijp oma compleet en dat dochter op de schuld gevoel van oma inspeelt vindt ik kwalijk en het lijkt dat al die tijd heeft ze wel een “goede band” onderhield met vooruitzicht op wat oma voor haar portemonnee kon betekenen dat vindt ik nog kwalijker. Oma ignoreer en blijf altijd jezelf voorop zetten. Het is mij geleerd een nee heb je een ja kan je krijgen.

mijn moeder was 45 toen ik mijn eerste kind kreeg ze was altijd thuismoeder geweest en droomde om voor haar kleinkinderen te mogen oppassen dat heeft ze zeker ook gedaan bij mijn eerste mijn tweede kwam 12 jaar later tijdens de banken crisis ik was 4 maanden zwanger toen mijn contract niet verlengd werd. Ik was 2.5 jaar thuis, ik koos om nachten te werken zodat ik thuis was overdag toen hij naar school ging ik middag dienst draaien mijn moeder blij omdat zij mijn kind voor 2.5 uurtjes per dag bij haar mocht hebben ik tevreden dat ik haar niet overbelast want ik mocht mijn kind niet naar de buitenschoolse opvang brengen. Nu ben ik zelf een werkende moeder en ik begrijp oma compleet en dat dochter op de schuld gevoel van oma inspeelt vindt ik kwalijk en het lijkt dat al die tijd heeft ze wel een “goede band” onderhield met vooruitzicht op wat oma voor haar portemonnee kon betekenen dat vindt ik nog kwalijker. Oma ignoreer en blijf altijd jezelf voorop zetten. Het is mij geleerd een nee heb je een ja kan je krijgen.

Geniet van je welverdiende pensioen.
Mijn vader was voor zijn pensioen al overleden.
Bij nood hielpen mijn ouders, maar mijn vader was voor de geboorte van mijn dochter al ernstig ziek, dus ik heb het grotendeels ook zonder oppas van opa en oma gedaan.
Liever had ik gezien dat mijn ouders samen nog leuke dingen hadden ondernomen, maar dat is er nooit van gekomen.

egoïstisch vind ik de dochter en erg laag om haar moeder anders te behandelen.
Dit is haar tijd, haar dienst zit erop.

De opa is al een hele tijd met pensioen. is hem die vraag ook gesteld ? misschien had hij t wel leuk gevonden

Toen ik oma werd, direct afgesproken dat ik geen vaste dag ga oppassen. alleen in geval van nood. Ziekenhuis, ziekte. Mijn dochter kwam jaren later bij mij…maaaaam ik ga een half jaar een opleiding doen (45jr) is dat ook nood.? Ik moest zo lachen dat ik voor dat half jaartje 1 dag p 2wkn heb opgepast (andere week was ze
bij haar vader)

verplicht is niemand maar ik begrijp de dochter ook wel. zelf mama van 2 jonge kinderen. is allemaal niet zo evident. ze heeft duidelijk moeite alle ballen in de lucht te houden. en naar wie moet je keren als het niet naar je eigen ouders kan? hier is het een gezond evenwicht. oma zorgt 2 dagen per maand voor opvang tenzij ze op vakantie is (+-8weken per jaar) maar dit ziet zijzelf als puur genieten. anderzijds help ik mijn ouders ook waar nodig. vorig jaar voor hen een erfenis afgehandeld, huis verkocht, gezorgd dat de administratie netjes geregeld was zonder dat ze er iets voor moeten doen. veel werk voor mij maar zij konden dit niet, dan spring je in. als ze in de toekomst iets anders nodig hebben zal ik er staan net zoals zij er staan voor ons. het lijkt mij dat grenzen belangrijk zijn en je stelt ze goed maar anderzijds voelt je dochter zich nu misschien overweldigd door kopzorgen. dan lijkt enige afstandelijkheid misschien niet enkel een reactie van onbegrip maar eerder van onmacht op de situatie.

Het gaat wel erg ver om deze oma, die niet wil oppassen, egoïstisch te noemen. Laat deze vrouw en haar man van hun pensioen genieten en hou a.u.b. op om deze mensen te veroordelen.

ik zou heerlijk gaan genieten van je pensioen
vind t ook niet eerlijk van je dochter zij kiezen voor de kinderen vind niet dat ze jou dat kwalijk kunnen nemen
ben zelf ook oma tis leuk om een x op te passen maar moet geen verplichting worden.
kies voor je zelf je hebt t verdiend

Één dag in de week is toch niet zo erg.
Ik vind het egoïstisch van deze mevrouw dat ze zelfs niet 1 dag per week wil opofferen.
En wil ze met vakantie gaan, dan doet ze het een keertje niet. Zo zal ik het alvast doen als ik kleinkinderen krijg.

lijkt mij ook heel erg lastig.Hoewel volkomen onterecht zou ik me toch schuldig voelen.Het is ook dubbel,het is ook heel erg leuk lijkt me maar niemand kan je dat opleggen toch.
Ik vind het toch dapper dat deze oma voor haar eigen welzijn kiest.Je bent niks verplicht.Het zou voor mij voelen als een heel mooi groot kado voor je dochter om zoiets te doen maar als je niet wil dan wil je niet .

heel eerlijk ?
Mijn ouders ( moeder ) zeiden toen ik zwanger was al dat ze niet gingen oppassen, ook al hadden ze tijd zat.
Ik moest stoppen met werken, en we kwamen amper rond. Dat hebben we volgehouden totdat ik werk vond bijna naast de deur. Toen was onze zoon ongeveer 10 jaar oud. ( kon dus bij mij op werk eten tussen de middag of snel naar mij indien nodig )
we hebben hier veel lering uit kunnen trekken al was het niet aktijd makkelijk.
Nu pas ik zelf wel 1 dag op mijn kleinzoon, maar dat bood ik zelf aan. Het voelde voor mij goed, en nog steeds.
Soms denk ik wel ; hadden ze maar 1 dag op hun kleinzoon gepast. Een gemiste kans voor hun, maar gede les voor ons
Dus het is dubbel..

ik vind het een beetje vreemd er is toch een vergoeding om mij heen krijgen 2 verdieners een flinke tegemoetkoming voor de opvang zo ook mijn eigen dochter. Je mag toch noooit van je moeder verwachten dat ze haar dik verdiende pensioen op geeft?

Heel eerlijk, jouw tijd van verplicht zorgen voor kinderen is voorbij. Wat andere oma’s doen is het n keuze, of ze voelen het als verplichting. Hoe vaak ik niet hoor dat iemand graag mee wil maar niet kan omdat ze die dag op de kleinkinderen moet passen… Ik vind het een prima beslissing, omdat die uit jezelf komt. Het is prima om nu eindelijk jouw wensen voorop te zetten. En je dochter mag ervan balen en teleurgesteld zijn, maar haar kinderen zijn haar verantwoordelijkheid. Misschien kan haar schoonmoeder oppassen, of kan zien plaats van kinderopvang kijken naar de kosten van een gastouder. Dat scheelt vaak ook in de kosten.
Bovendien geeft oppassen op een vaste dag ook vaak weer problemen, omdat de regels bij oma dan precies hetzelfde als thuis moeten worden en daar ruzie over komt. Dus prima beslissing, en geniet van jullie mooie reis!