Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik ben alleenstaande moeder van Luuk, een heerlijke eigenwijze dreumes van anderhalf. En ik hou van hem. Maar man, wat is het soms ook gewoon héél erg pittig. Luuk is een wervelwind en vind het prima om de dag te starten om 5:03 uur. Alsof hij een interne wekker heeft die afgaat zodra ik nét iets dieper in mijn slaap zit. En dan begint het: “Mamaaaa! MAMA!” En ik sleep mezelf uit bed, met ogen die nog dichtplakken en een rug die kraakt als een oud bankstel.
Af en toe neem ik een pauze van het moederschap
Zijn vader is niet meer in beeld. Kort samengevat: hij haakte af nog voor Luuk z’n eerste stap zette. Ik doe het dus al een tijdje alleen. Het gekke is: mensen vergeten dat je ook nog iemand bent buiten dat moederschap. En dus af en toe neem ik een pauze. Ik ga dan weg. Alleen, zonder Luuk. Niet elke maand ofzo, hoor. Maar zo’n drie, vier keer per jaar pak ik m’n koffertje in, gooi er wat jurken in die geen sporen van appelstroop of snot hebben, en vertrek ik. Een paar dagen. Naar Valencia of Lissabon. Of gewoon een B&B in Limburg. Even ademen.
“De jeugd van tegenwoordig denkt alleen aan zichzelf”
Luuk gaat dan naar Sophie, mijn beste vriendin. Die is gek op hem. En hij op haar. Ze heeft een dochtertje van twee, dus ze draaien daar toch al Dora-marathons en koken in een plastic keukentje. Hij is daar thuis. Mijn ouders? Die zijn geschokt. Echt, alsof ik een misdaad bega. “Je laat je kind toch niet zomaar achter?”, zei mijn moeder laatst terwijl ze de afwasborstel zenuwachtig door haar handen draaide. “In onze tijd kón dat gewoon niet. Je was moeder en dat was je leven. Punt.” Mijn vader bromde iets als: “De jeugd van tegenwoordig denkt alleen aan zichzelf.”
Ik denk juist dat ik hierdoor een betere moeder ben
Ik zweeg. Niet omdat ik geen weerwoord had, maar omdat het zinloos is. Zij hadden elkaar. Mijn moeder had iemand die ’s avonds thuiskwam en de peuter van d’r overnam. Ze had momenten waarop ze de zorg kon delen en dat heb ik niet. Weet je wat het is? Ik wil later niet terugkijken op deze periode als een grote waas van vermoeidheid en ben van mening dat ik juist een betere moeder ben voor Luuk omdat ik ook tijd voor mezelf neem. Want wat leert Luuk van een moeder die zichzelf vergeet? Die zichzelf opoffert tot er niets meer overblijft behalve een lege blik en een overvol hoofd? Ik ga liever weg voor drie dagen en kom terug als een moeder die weer kan lachen, dan dat ik blijf en langzaam instort.
De eerste keer voelde ik me de slechtste moeder ooit
De eerste keer dat ik het deed — Luuk was net één — huilde ik op het vliegveld. Ik voelde me de slechtste moeder ooit. Had ik überhaupt wel recht op vrije tijd? Wie was ik om te denken dat ík, als alleenstaande moeder, zomaar een weekend mocht gaan zitten niksen in de zon met een boek? Maar toen ik daar zat, op dat terras in Barcelona, met een glas cava en m’n haar los (doei mombun) en voelde ik iets wat ik lang niet had gevoeld: rust. Vrijheid. Ik miste Luuk enorm, maar had dit zo erg nodig.
Nu doe ik het zonder schuldgevoel
Inmiddels ben ik drie tripjes verder. En ik voel me er goed bij. Sterker nog: het is mijn redding. Die momenten waarop niemand aan me trekt, niemand mijn naam roept, niemand een banaan wil die ‘niet meer geel genoeg is’. Dan slaap ik uit. Lees ik een boek in één ruk uit. Ga ik uren dwalen door onbekende straatjes, gewoon om te verdwalen. En als ik terugkom, pak ik hem stevig vast en geniet ik nog meer van onze tijd met zijn tweetjes.
“Maar wat nou als hij zich later in de steek gelaten voelt?”
Dat zei mijn moeder pas nog. Serieus. Ik stond net m’n weekendtas in te pakken. Ik haalde m’n schouders op. “Dan leg ik het hem uit. Dan vertel ik hem dat ik daardoor een betere moeder was. Dat ik van hem hield én van mezelf.” Want laten we eerlijk zijn: wat is dat toch, dat moeders zichzelf altijd op de laatste plek moeten zetten? Waarom is ‘goed moederschap’ gelijk aan ‘jezelf vergeten’? Wat een achterhaalde gedachte. Ik wil juist dat Luuk opgroeit met het idee dat zorgen voor jezelf óók belangrijk is. Dat liefde voor een kind niet betekent dat je jezelf moet opofferen.
Ik ben een moeder die kiest voor ademruimte, zodat ik juist meer energie voor Luuk heb
Gelukkig heb ik Sophie. Die lacht als ik haar app: “Ik moet weer even weg.” Ze zegt dan altijd: “Kom maar door met dat kleine monstertje. We maken er weer een feestje van.” En dat doen ze. Ik krijg filmpjes van Luuk die met haar dochter in een ballenbak duikt. Of met z’n gezicht vol yoghurt. Hij straalt. Geen spoortje verdriet. Ik weet dat dit verhaal bij sommige mensen in het verkeerde keelgat schiet. Dat ik gezien word als egoïstisch. Als losbandig. Als een moeder die ‘haar kind zomaar achterlaat’. Maar ik zie het anders. Ik ben een moeder die kiest voor ademruimte, zodat ik de rest van de tijd vol liefde, energie en aandacht voor hem kan zijn.
JESSICA
Ik vraag me alleen maar af, hoe ze aan al dat geld komt om die reisjes te kunnen bekostigen. Lijkt me geen goedkope verwen momentjes. Als moeder zijnde kan je ook op een ander manier opladen toch, hoeft toch niet altijd maar een verre reis naar Portugal of valencia te zijn?
Heel goed dat je dit doet! wat een ander daarvan vindt is niet belangrijk, ook al zijn het je ouders hoe jammer dat ook is. Jij staat op nr 1, omdat als het goed gaat met jou, gaat het ook goed met je kind.
wil je ouder worden, dan zet je jezelf niet op de eerste plaats. wil je kinderen krijgen, dan moet je een goede partner hebben waar je op kan bouwen. niet iemand die je laat zitten. je partner keuze is belangrijk.
het is wel belangrijk dat je ook voor jezelf zorgt en er niet onderdoor gaat.
De moderne wereld is te belastend: op het werk, … daarom is het wel fijn als je ook eens tijd voor jezelf hebt.
je kind laten logeren bij die vriendin is interessant voor jou, haar en hem.
1 kind vraagt alle aandacht, 2 kinderen houden mekaar bezig ( als het klikt…)
en dan heb je nog het grote probleem FOMO, and keeping up with the Kardashians.
Je bent je ervan bewust dat er ook (bewust) alleenstaande ouders zijn? Iemand die ouder wordt, moet geen partner hebben.
Mijn moeder en broers namen mij kwalijk dat ik voor mezelf koos als de kinderen om de twee weken bij hun vader was of week op vakantie ging. ik hoorde altijd bij mijn kinderen te zijn want mijn broer zei letterlijk: je bent eerst moeder, dan huisvrouw en dan pas mag je aan je werk of jezelf denken. De familie heeft om die reden mijn ex gesteund. Hij werd uitgenodigd samen met de kinderen met kerstdagen, verjaardagen van mijn moeder, trouwerij van petekind. Kinderen zijn inmiddels volwassen en ben ik, na 13 jaar, verlost van schuldgevoel. Deze ouderwetse gedrag van de familie heeft niet alleen zijn diepe sporen bij mij achtergelaten maar ook bij mijn kinderen.
“Huisvrouw”. Is het weer 1950?
Ja dat gevoel heb ik dus ook. Het klopt niet wat verteld wordt.
Het kindje is net anderhalf. Ze is voor het eerst gegaan toen hij net 1 jaar was. Dat is dus hooguit 5/6 maanden geleden. En ze schrijft dat ze het niet zo vaak doet hoor, maar 3/4 keer per jaar. En ze heeft nu net het 3e tripje achter de rug. Eh, dat is dus serieus in die krap 6 maanden al 3x! Dus elke 2 maanden gaat ze eropuit? Dat wordt dan algauw 6x per jaar.
ze schrijft het op een dusdanige nsnier dat het lijkt alsof ze het al jaren doet. Maar ze doet het nog maar 6 maanden….
Maar… als dit verhaal wel echt is vind ik het erg sneu voor haar dat ze blijkbaar zo weinig support van haar ouders krijgt. En heel fijn dat ze zo’n fijne vriendin heeft.
Wat vreemd dat niemand de vader, die zijn kind volledig in de steek liet, egoïstisch noemt.
Waarom is de moeder, die dag en nacht voor haar kind zorgt, ineens egoïstisch als ze een weekendje weg gaat?
tja dan had ze niet moeten beginnen met een kind. vandaag de dag worden kinderen als ik heb rust nodig gedropt. Neem je kind mee op vakantie. of begin er niet aan.
tja helaas is ze niet helderziend. en wist ze niet dat haar partner de deur uitging.
normaliter zorgt een vader ook voor zijn kind.
weet die man wel dat hij een kind heeft?
of heeft ze hem volledig buitengesloten ?
er staat letterlijk : vader haakte af nog voor luuk kon lopen. Die man weet dus best dat hij een kind heeft en is er zelf vandoor gegaan.
ik ben gescheiden toen mijn kind nog geboren moest worden en ik was negentien. ik heb een baan geregeld in de schooltijden en ik werkte 32 uur, dus onafhankelijk van alles. ook ik ging af en toe weg, wij hadden een huisje op de Veluwe. maar mijn kind ging mee, ik zou geen rustig moment hebben zonder dat. maar iedereen doet het anders en dat is niet goed of slecht.
en andersom neem je ook drie of vier keer koter van je vriendin 0f is dat te veel gevraagd. en kan je dat ooook niet aan
mens wat moet je als hij gaat puberen
ik vraag me af of jij als kleintje nooit bent wezen logeren. misschien bij je oma of een tante. dat is natuurlijk eigenlijk niet anders dan wat jij nu doet. ik logeerde in de jaren zestig al bij mijn oma, het argument dat dat in hun tijd niet gebeurde gaat echt niet op. waarom ze zo reageert, geen idee maar voel jij je hier vooral geen slechte moeder door!
Wat goed dat jij dat doet op deze manier! Ik zou willen dat ik het mezelf zo zou gunnen af en toe wat tijd voor mezelf te pakken. Maar wie weet komt de dag dat ik dat alsnog doe en een beter voorbeeld ben voor mijn meiden t.a.v. zelfzorg.
Mijn man en ik hebben 4 kinderen. Toen zij nog klein waren gingen we ieder jaar 1 weekend samen weg. Heerlijk, even tijd voor jezelf en tijd voor elkaar. Top!
Dus. gewoon lekker doen Janna!
wat fijn dat je dit kan doen.Ik was ook alleen en wou dat ik het had kunnen doen.Wat een lieve vriendin.En geen wijze oma zo te lezen ,jammer is dat
Dat doe je goed! Je hebt nu eenmaal geen partner op op terug te vallen. Trouwens, al was dat wèl zo. Ook dan is het belangrijk om tijd met elkaar door te brengen, zonder dat er aan je getrokken wordt.
Ik vind het dapper dat je er een paar keer per jaar in je eentje op uit gaat om op te laden. Je kind krijgt er inderdaad een leukere moeder door. Dat heb je heel goed gezien.
Je ouders zijn waarschijnlijk van mijn leeftijd en ik vind het jammer dat ze je hier niet in steunen, maar dat is dan maar zo. Laat je er niet door ontmoedigen.
Heerlijk om een begrijpende vriendin te hebben. Zij is goud waard.
ik was ook alleenstaande mama, en gelukkig had ik ouders die dat wel begrepen en mij die ademruimte gunden
zo ging ik op zaterdagavond ook af en toe uit om mezelf eens lekker te kunnen opladen en even die “moeder jas” aan de kapstok te hangen
en heb ik mooie reis naar Thailand gemaakt
ja er is steeds dat gemis maar het maakt dat je inderdaad daarna jezelf weer 100% kunt geven als mama en er echt zijn voor je kids
Fijn dat het kan en dat je het kan, loslaten bedoel ik. Wij gaan zelf 1 of 2x per jaar samen een nachtje weg, in Nederland dat dan wel, maar het is echt nodig om af en toe op te laden.
Heerlijk dat je het kan en doet! Ik zou je vriendin duidelijk laten weten wat ze voor je betekent, klinkt alsof je ouders het niet zouden doen..
Alleenstaande moeder zijn is soms enorm pittig, als je dan af en toe even ademruimte hebt en kan opladen is dat alleen maar goed! Ben stiekem jaloers op je hoor..
Dat zouden meer vrouwen moeten doen. Moeders of geen moeders. Even tijd voor jezelf. En dan bedoel ik niet een “gestolen” uurtje, maar één of wat meer dagen.
Waarom alleen vrouwen? Elk mens, zou ik zeggen.
hear hear
woef woef
Geen idee wat je hier probeert over te brengen.
meid….. je doet het juist prima. ik was/ben zo moeder/oma die zich altijd opoffert voor kinderen/kleinkinderen, maar ik kom steeds meer tot de conclusie, dat je dan ook niet meer gezien wordt! vecht maar lekker voor je plekje, kies af en toe voor jezelf!
lineke, mijn moeder was ook zo een vrouw als jij, steeds zorgen voor de kinderen, daarna de kleinkinderen en haar eigen moeder, later voor haar eigen man die veel zorg nodig had
uiteindelijk kwamen de kleinkinderen ook niet zo vaak op bezoek en was ze vaak teleurgesteld..ze verwachtte dat ze zou beloond worden voor haar opoffering…het was voor mij een levensles geweest en ik heb het anders gedaan.
kris, dank je voor je reactie. je doet me een lichtje opgaan in de situatie van mijn eigen moeder… zou dit zijn wat haar dwars zit al die tijd???
jessica, je hebt groot gelijk. geniet van af en toe jezelf terug te vinden.
veel liefs!
Ik zie het totaal niet als ‘je kind achterlaten’. Je kind is uit logeren en jij hebt even je handen vrij (en gaat in die tijd ook even elders heen). Goed dat je dit doet en wat fijn dat je vriendin jouw kindje steeds een paar dagen te logeren kan en wil hebben. Geniet van je tripjes!
Lieve mama, helemaal prima wat je doet. Ook ik doe het alleen zonder vangnet en ohhhhhh af en toe ademen is nodig en opladen op!!! Wordt je een leukere mama van ❤️
meid je hebt gelijk. Je ouders hadden elkaar, en je moeder werkte waarschijnlijk niet. Ik heb 2 meiden en een partner, maar vind het ook heftig. Moet je nagaan als je het alleen moet doen. Geniet van je tripjes. En btw, wat een topvriendin heb je 🙂