Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Lees eerst de vorige blog: Ashley: “Weer spontaan zwanger nét voordat we met IVF starten, wat een geluk! Maar dan zegt de arts: ‘Ik zie geen hartslag”
In mijn vorige blog kon je lezen dat we weer spontaan zwanger raakten vlak voordat we met onze IVF-poging gingen starten, helaas eindigde deze zwangerschap in een miskraam.
Het is alweer even geleden, maar zonder moeite verdwijnt de naald mijn buik weer in
Mei 2024: Ongesteld geworden, dus bellen maar! Telefoontje naar de kliniek om te laten weten dat mijn nieuwe cyclus begonnen is. En dat betekent weer spuiten. Het is alweer even geleden, maar zonder moeite verdwijnt de naald mijn buik weer in. Zin om weer te mogen beginnen! Hoe gek dat ook eigenlijk klinkt… Daarna volgen er meerdere echo’s om te kijken hoeveel en hoe hard de eiblaasjes groeien. Dit keer krijg ik een nog hogere dosis hormonen, in de hoop dat er nog meer eiblaasjes gaan rijpen en we wat meer eicellen overhouden die bevrucht kunnen worden.
De eierstok zweeft wat weg, waardoor het aanprikken moeilijker is
Later die maand is dan eindelijk de punctie. Gelukkig zie ik er niet heel erg tegenop, de vorige keer viel het me best mee. Er wordt een infuusje geprikt en dan kan het beginnen. Ik krijg eerst wat morfine waar ik eerst draaierig en daarna wat duf van wordt. Na een tijdje voel ik me wat beter en krijg ik weer wat meer mee. Bij de ene eierstok valt de pijn heel erg mee, de andere kant is wel vervelend. De eierstok zweeft wat weg, waardoor het aanprikken moeilijker is. Op het moment dat de pijn heel intens wordt, zijn ze gelukkig bijna klaar. Tenslotte mag ik me weer aankleden en mogen we naar de uitrust kamer.
Na een half uur krijgen we te horen hoeveel eicellen er gevonden zijn
Wat ik heel prettig vind, is dat Erwin de gehele tijd bij mij kan en mag blijven. De vorige keer in het ziekenhuis moest hij met de opbrengst naar een ander ziekenhuis rijden waar hij vervolgens ‘zijn ding’ mocht doen om vervolgens de eicellen te bevruchten. Bij deze kliniek doen ze dat zelf en dus blijven we gezellig samen. Na een half uur krijgen we te horen hoeveel eicellen er gevonden zijn. Dit keer zijn het er 9. Dus 2 meer dan de vorige keer, goed nieuws! De vorige keer waren er te weinig zaadcellen voor IVF en is het ICSI geworden. Nu zijn er een stuk meer zaadcellen en gaan we voor IVF.
Helaas minder goed nieuws dan ik had verwacht en gehoopt..
De volgende dag worden we gebeld hoeveel eicellen er goed bevrucht zijn en hoeveel embryo’s er dus zijn. Helaas minder goed nieuws dan ik had verwacht en gehoopt.. Van de 9 eicellen, zijn er ‘maar’ 3 bevrucht. Evenveel als bij de vorige ICSI-poging. Aan het einde viel er daar nog 1 van af en hielden we er 2 over. Van de eerste raakten we zwanger maar kregen we een miskraam en van de tweede raakten we niet zwanger. Heel hard duimen dat ze dus alle 3 goed door gaan groeien, dan hebben we namelijk 3 kansen op een zwangerschap. Over 2 dagen is de terugplaatsing, spannend.
Verdorie, waarom is het toch steeds zo moeilijk?
Maandag breekt aan en het is tijd voor weer een ‘verse’ terugplaatsing. We krijgen ook te horen dat er toch helaas 1 embryo niet goed is gaan door delen, waardoor er eentje kan worden ingevroren. Toch merk ik dat ik heel verdrietig ben. Verdorie, waarom is het toch steeds zo moeilijk? Even later is het dan zover en wordt er 1 embryo terug geplaatst. We zijn zwanger! (Een soort van..)
Ik pak mijn koffer in voor de vakantie, inclusief zwangerschapstesten
Het is juni en we hebben vakantie! En dus pakken we alles in, inclusief zwangerschapstesten. Ik merk dat ik een rust over me heen heb. Wellicht ook door alle afleiding van de vakantie? Ik begin 2 dagen eerder met testen terwijl we bij goede vrienden op hun vakantieadres zijn. Extra bijzonder omdat zij helaas ook moeilijk zwanger kunnen worden. Het moment is daar en wanneer de wachttijd voorbij is, draai ik de test om. 2 streepjes worden zichtbaar! We zijn echt zwanger. Het voelt fijn maar ergens ook onzeker. Na 2 miskramen weet ik dat dit geen zekerheid geeft. De ronde van onze lieve vrienden is helaas niet gelukt, die van ons wel. Wat een dubbel nieuws. 2 dagen later testen we nog een keer in onze tent en deze test is mooi opgelopen. Nu stoppen met testen, bellen met de kliniek en wachten op de echo.
We zien gelijk iets zitten, maar dat was de vorige keer ook
Het is inmiddels juli. Waar ik met het testen nog best kalm was, zijn de zenuwen enorm opgelopen. Het kan 2 kanten op met deze echo. Onze eerste ICSI-poging liep uit op een miskraam en nu zijn we aangekomen bij onze eerste IVF-poging van ons 2e kindje.
We worden gehaald en gelukkig mag ik meteen de stoel in voor hét moment. We zien gelijk iets zitten, maar dat was de vorige keer ook. En dan zien we iets flikkeren. Een hartje! Tranen van opluchting en geluk. Een kloppend hartje! De uitgerekende datum staat in principe al vast door de terugplaatsing en dat is 14 februari. Mooier kan haast niet.
Ondanks de bijna dagelijkse ziekenhuisbezoekjes geniet ik enorm van de drukke dame in mijn buik
De maanden vliegen voorbij ondanks of misschien mede dankzij mijn vermoeidheid. De vermoeidheid is er sinds het begin en helaas niet meer weg gegaan. Halverwege de zwangerschap komen de bekkenklachten en insuline (vanwege zwangerschapsdiabetes) erbij en aan het einde speelt mijn hoge bloeddruk een grote rol in alle (soms zelfs dagelijkse) ziekenhuisbezoekjes. Verder geniet ik enorm van de drukke dame in mijn buik, die net als haar zus weer een lange tijd in stuit ligt. Ondanks de stuitligging heb ik ergens toch nog goede hoop op een natuurlijke ehh.. vaginale bevalling zoals mijn bekkenbodem fysio gezegd zou hebben.
Ondanks dat ik stiekem toch gehoopt had op een andere bevalling, voelt dit ook oké
Ik volg weer wekelijks zwangerschapsyoga en ik volg samen met mijn man ook nog een partnerworkshop yoga. Maar aan het einde van de rit blijft deze dame toch lekker in de stuit liggen en mogen we ons weer voor gaan bereiden op een keizersnede. Ondanks dat ik stiekem toch gehoopt had op een andere bevalling, voelt dit ook oké. Ik weet wat me te wachten staat en dat is ergens ook fijn. De voorbereidingen worden getroffen zowel thuis als in het ziekenhuis. Een week van tevoren krijgen we de datum te horen. Met wederom precies 38 weken zal ze gehaald gaan worden. Het blijft zo bizar dat je dan weet op welke dag je kind voortaan haar verjaardag mag gaan vieren.
Wordt vervolgd..
ASHLEY
Insta: @liefdevoormijngezin
