Rianne: “Mijn zoon antwoordde stellig: ‘Waarom zou ik jullie geld geven?’, hij woont thuis en het is niet eerlijk dat hij niets bijdraagt”

zie veel lichte schelden op zowel de zoon als ouders. Sorry mensen maar zou het niet beter zijn om gewoon een advies te geven omtrent je mening?
ik zelf vind het zeker geen verkeerde hoeveelheid aan kost geld zeker tegenwoordig niet €300 is geen giga bedrag. zeker tegenwoordig ff voor een dag boodschappen halen is al gauw €30 en dan heb je niet veel. gemiddelde kosten gas en elktra obgeveer €200 ligt dan aangrote huis en hoe grisoleerd. Het is eigenlijk gewoon normaal dat volwassen kinderen een bijdrage leveren. En ja gemiddelde huur prijg tegenwoordig €800 a €900 zit waarschijnlijk nog lasg dan heeft ie gas,elektra, verzekeringen, internet en dergelijk zit ie al snel rond de 16 a 1700 euro moet ie nog boodschappen doen.
Kortweg €250 a€300 is niks. Hij zou dit gewoo moeten betalen morre kan maar daar gewoon geen acht op slaan. Niet laten douche dat is onzin. Echter wel huisregels Volwassen of niet daar moet hij zich gewoon aan houden. 5min douche klokkie erbij heb ik ook werkt goed. wassen ja ik heb alleen weekend en woensdag essenteel mits nodig. Mocht alleen van hem 4 a 5 draaien nou hij weet wasr de wasserette is.
Het is jouw huis jouw regelels gewoon conciquent zijn en blijven. Jullie maken het uit niet hij.

Dat ligt een beetje aan de financiële van de ouders. Ik zou meer geld geven, want ja als je komt te overlijden moet je heel veel erfbelasting betalen aan je kind. Op deze manier kun je al geven en hij kan sparen. Maar goed als de ouders het financieel lastig hebben dan gaat het niet.
Overigens snap ik wel dat het verantwoordelijkheid nemen is. Dus als hij het geld zou verspillen aan onzin dingen dan zou ik er ook anders inzitten.

geef hem twee opties en sinds hij zo durft te antwoorden op papier met handtekening.
1. €300 kostgeld totdat hij samen wil gaan wonen of een huis kan/wil kopen
2. hij krijgt 5 jaar om minimaal €75.000.00 te sparen en een huis kopen als het hem lukt of niet zijn probleem maar na 5 jaar moet hij of kopen of huren en de deur uit geen smoes.

laat hem maar een kamer huren elders…komt hij er zelf wel achter wat alles kost.

Hahaaaa 1850 per maand is natuurlijk niet “goed verdienen” hoe verzin je het je komt niet uit de kosten

Kijk, als je als ouders eigenlijk boven je stand woont is het natuurlijk erg eenvoudig om je hardwerkende zoon als melkkoe te gebruiken.

Dat kan, dat staat je vrij.

Niet gek opkijken als je eenzaam wegkwijnt in een verzorgingshuis terwijl je zoon wegblijft. Zo is de cirkel rond en kraait de lachende derde.

Met zo’n houding en die antwoorden zou ik nog 1 ding voor m doen… zijn koffer pakken. Wat een verwend stuk vreten

Ik zou als moeder zijnde gewoon zijn was niet meer doen, niet z’n kamer schoonmaken en eten klaarmaken, geen gebruik meer laten maken van de WiFi. Gewoon om te laten weten wat voor moeite en geld het allemaal kost. Ik denk dat dan de boodschap wel duidelijk wordt. Niet voor niks komt de zon op. Doei.

Als ze het niet heel breed hebben is er niks kosten mee om een bijdrage te vragen voor kost en inwoning. Zo leer je ook dat niks gratis is!

een kind op de wereld zetten en hem dan uitknijpen. chique! Alsof hij niet liever zijn eigen woning had dan bij jullie wonen

Alle rekeningen zoals huur,gas, licht, water, internet enzo , waar hij ook gebruik van maakt , bij elkaar optellen en door 3 delen. Dan kan hij kiezen. Of als, gelijke, mee betalen of €300 euro betalen.
Zoniet dan WiFi wachtwoord veranderen.
geen was meer laten doen. Niet meer douchen. enz.
Ben een beetje klaar met mensen die zeggen dat het niet normaal is om kostgeld te betalen.
Als je dat leest ga je als ouder toch vaak twijfelen. Maar het is gewoon te gek dat jongeren alles maar kunnen. Als ouder wil je ook kunnen sparen en een beetje leuk leven. Vooral nu jongeren vaak, noodgedwongen, langer thuis wonen.

Ik zou hier eens naar kijken!

https://www.nibud.nl/onderwerpen/kinderen-en-jongeren/kostgeld/

Inderdaad, en eentje die helaas wel spelfouten maakt.🤣

schrijfstijl is duidelijk van een andere joris, jullie zijn gemakkelijk uit elkaar te houden.

mijn zoon is een jaar terug geweest op z’n veertigste door omstandigheden. Geen haar op mijn hoofd heeft ooit aan kostgeld gedacht, mijn zoon is altijd welkom hier en dat hapje eten kan er echt wel af. Geld vragen aan je eigen kind, nee, niks voor mij.

Misschien raar, maar wij gingen dat gesprek al veel eerder aan. We hebben altijd vroeger aangegeven dat het prima is wanneer ze na studie en het vinden van een baan een tijd thuis blijven wonen, maar dat ze dan ook moesten bijdragen. We hadden het geld niet nodig en we hebben het allemaal voor ze gespaard, zodat we ze allemaal met een mooie zakcent de deur uit konden laten gaan. Maar ik vind kostgeld laten betalen om daadwerkelijk bij te dragen ook echt geen vies woord.

Maar laat het vooral niet aankomen op het moment dat het zo ver is; je moet veel eerder het gesprek aan!

Waarom zou hij kostgeld moeten betalen? hij heeft toch een baan geen uitkering hij spaart en zo makkelijk is het niet meer voor jongere om aan een huis te komen. Geef hem groot gelijk.

goede morgen

onze zoon is 19 jaar woont thuis en verdiend goed wijnhebben besloten geen kostgeld te laten betalen maar welnwat hij gegelmatig wat doet in huis. op zijn vrije dagen en wij werken mag/ moet hij eten koken en evt boodschappen doen als dat nodig is. wel houden we in de gaten dat hij het geld niet over de balk gooit ( hij weet dit) ag en toe een gesprek hierover en zo ja sorry maar dit kost ons ookgeld niet langer douchen dann10 min en als alles uit de hand loopt eerst bespreken ( samen zitten en wat er bij nons binnen en uitgaven nen bij jou) dit werkt bij ons het beste. hij heeft zijn eigen kamer en eigen badkamer ( moet hij zelf schoonmaken) en ook de was doet hij zelf ( HET IS HIER GEEN HOTEL) af en toe krijgt hij van mij eennopmerking als hij weer eens dingen niet doen die hij bwst kan kan bv vaatwasser in/ uitruimen of iets anders ( want het blijft een buper) die je moet blijven begeleiden. laatst hadden wij wat extra geld nodig en dannkomt de schat o mam die schiet ik dan toch even voor ( zo is hij ook weer )

kost en inwoning betalen bind ik van een heleboel.dingen afhankelijk
* spaart hij zelf goe ld( dit zou je kan wel heel af en toe moeten kunnen controleren) als hij rookt mag je best wel wat vragen
* hoe goed kan je zelf rond komen met jullie eigen geld ( maar als jij zelf rookt ) mag je dit NIET ) op je zoon innen ( dat is je eigen probleem)
* enndit alles maakt niet uit of je een eigenhuis hebt of een huur huis.
VOORAL BELANGRIJK DINGEN BESPREKEN
* wat kost het als je op jezelf gaat wonen
* hoeveel wil je gaan sparen
* grote uitgaven evt overleggen bv auto
* hoeveel wil je gaan sparen per maand
* aparte rekening daarvoor enzo
BLIJF IN GESPREK

Das heel simpel vriend, je betaald of je krijgt de einddatum van je gratis verblijf in MIJN HUIS. Zoon of niet, ik hou niet van profiteurs. ik werken en alles voor hem betalen op zijn 22e? Pieker er niet over.

Verander even je Netflix wachtwoord en geef die niet aan hem. Als hij er naar vraagt: het is mijn geld, ik heb er hard voor gewerkt ik bepaal wat ik er mee doe.
Dan zal het kwartje wel vallen. Is hij wat hardleerser:
Zet dan even geen eten voor hem neer in de avond en als hij er naar vraagt zeg dan: het is mijn geld, ik heb er hard voor gewerkt, ik bepaal zelf wat ik er mee doe. Nee helaas, ik heb ook hard gewerkt voor het eten uit de koelkast (de vriezer, de voorraadkast) maar je weet de supermarkt te vinden he.
Aan het douchen? Helaas, water uit. Het is mijn geld, ik heb er ..etc

Wellicht hebben de ouders het zelf financieel niet breed. Ik zou ook kostgeld vragen en voor hem een spaarpotje maken. Ook zou hij moeten bijdragen aan het huishouden. Beter nu leren dan pas met een partner. Hij kan best helpen en 1 of 2x koken per week en dan de boodschappen halen en betalen. Bovendien kan hij meehelpen met tafel afruimen, vaatwasser opruimen, een wasje draaien en ophangen enz. Jouw huis is geen hotel. Het is beter ze dit al eerder te leren

Als ouder bereid je je kind voor op het ‘echte’ leven, toch? of blijven we de kindjes tot hun 40e pamperen? Zodra ze een goed salaris verdienen hoef je toch niet voor hun te blijven betalen? Toen ik met een baan nog thuis woonde betaalde ik ook gewoon mn eigen kosten. En ik deed een keer in de week boodschappen en dan ook koken. ik lees hier niet dat hij huur moet betalen maar gewoon zn eigen leefkosten. dat vind ik niet meer dan normaal. ik zie t bij mijn man, die altijd maar werd verwend en verzorgd. Wil jij dat je kind denkt dat alles hem maar aan komt waaien? Dat ie savonds maar eindeloos eten uit de kast kan trekken zonder ooit boodschappen te doen? En dat als zn geld op is door allerlei leuke uitgave je dan weer bij papa en mama kan aankloppen? dan zou ik inderdaad lekker je kind thuis houden als in een hotel.

Ik heb een tijdje bij mijn ouders moeten wonen toen ik mijn studentenhuis uit moest en kon nog niet gelijk iets kopen en sociale huur kwam ik ook niet in. Ik kon zo vol werken en sparen voor een koophuis. Ik heb met mijn ouders gezeten voor een overzicht wat zet ik apart om te sparen, wat voor leuke dingen en wat voor kostgeld. Ik vond het niet meer dan normaal dat ik kostgeld betaalde. Was een stuk minder dan mijn studiekosten + woning. Ik heb flink kunnen sparen hierdoor en ben samen met mijn ouders gaan zoeken naar iets kopen vond eng om alleen die beslissing te maken. Maar ben nu 6 jaar verder en woon hier met veel plezier! Ik ben juist dankbaar dat ik bij mijn ouders kostgeld kon betalen om hun niet verantwoordelijk te laten zijn voor mij. Maar ook dankbaar omdat ik in korte tijd veel heb kunnen sparen door de lage kosten. Dus nee.. ik vind het niet meer dan normaal dat jullie kostgeld vragen. Kom op is een volwassen man met een fulltime baan. Ik betaalde mijn studie zelf vanaf mijn 18de en woonde op mezelf dus hij moet niet muiten. is gewoon respectloos.

Ik zou mij schamen als ouder als ik geld aan zou moeten nemen van mijn kinderen. Verantwoordelijkheid zit niet in het mee betalen van de ‘lasten’. Maar hoe gaat hij/zij met geld om. Spaart hij ook daadwerkelijk netjes, hoeveel geeft hij maandelijks uit, waaraan? Hoe mooi dat een jongen van 22 hard werkt, geld verdient om te sparen voor een huis. Dan ga je hem toch op jaarbasis geen €3600,- afnemen?
Ik heb nooit kostgeld betaald, alles ‘gekregen’ en een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel.
En als de eeuwige student, schuilt achter zijn studie om nog niet hard aan de slag te gaan op de arbeidsmarkt die hoeft dan niets te betalen op zijn 22e? Dan is het wel normaal dat hij zijn was doet, mee eet, want hij is ‘student’. Hier mag geen verschil in zitten! Zijn goede wil is er en stimuleer hem om op zichzelf te gaan, die kosten kan hij echt wel overzien zonder ooit kostgeld te hebben betaald.
Ouders moeten zelf wat meer sparen om na de leeftijd van een kind van 18 en toeslagen vervallen, de rekeningen te kunnen blijven betalen, dat ga je toch niet aan je kind voorleggen.

Ik zou mij schamen als ouder als ik geld aan zou moeten nemen van mijn kinderen. Verantwoordelijkheid zit niet in het mee betalen van de ‘lasten’. Maar hoe gaat hij/zij met geld om. Spaart hij ook daadwerkelijk netjes, hoeveel geeft hij maandelijks uit, waaraan? Hoe mooi dat een jongen van 22 hard werkt, geld verdient om te sparen voor een huis. Dan ga je hem toch op jaarbasis geen €3600,- afnemen?
Ik heb nooit kostgeld betaald, alles ‘gekregen’ en een heel groot verantwoordelijkheidsgevoel.
En als de eeuwige student, schuilt achter zijn studie om nog niet hard aan de slag te gaan op de arbeidsmarkt die hoeft dan niets te betalen op zijn 22e? Dan is het wel normaal dat hij zijn was doet, mee eet, want hij is ‘student’. Hier mag geen verschil in zitten! Zijn goede wil is er en stimuleer hem om op zichzelf te gaan, die kosten kan hij echt wel overzien zonder ooit kostgeld te hebben betaald.
Ouders moeten zelf wat meer sparen om na de leeftijd van een kind van 18 en toeslagen vervallen, de rekeningen te kunnen blijven betalen, dat ga je toch niet aan je kind voorleggen.

Het woord “KOSTGELD” is niet voor niks uigevonden toch!? Wat erg dit! Ik vind dat hij het uit zichzelf had moeten geven, zodra hij een eigen salaris ging verdienen..hij moet zich schamen! Je bent volwassen met 22 , en geen kind meer!

ikzelf heb vanaf mijn 18e kostgeld moeten betalen, omdat ik werkte, en mijn moeder daardoor gekort werd op haar uitkering.
Hoop dat als mijn kinderen een volwassend werkend leven hebben, en ze nog thuis wonen, ik het financieel goed genoeg heb, om geen kostgeld te hoeven vragen. En toch zou ik het wel doen, 1; je kind leert dat dingen nou eenmaal geld kosten, en bij volwassen worden hoort verantwoording. wassen etc is niet gratis.
2. mocht mijn kind niet goed zijn met geld, EN ik het financieel niet nodig hebben, dan zou ik het kostgeld opsparen voor hem. dat mocht ie ooit een huis kunnen kopen of iets, dan heeft ie in ieder geval nog een mooi zakcentje achter de hand, waar ie niets van wist.

in dit geval denk ik dat uw zoon totaal niet beseft hoeveel jullie voor hem doen, en dat was en alles nou eenmaal geld kost. en dat het eten ook niet gratis is.
Ik zou zeggen; of je betaald kostgeld, of je gaat maar ergens anders wonen. Als ie dan gaat uitzoeken waar ie kan wonen, ziet ie hoeveel geld dat al kost, EN dat daar nog boodschappen en alles bij komen. Misschien beseft ie dan hoe goed ie het eigenlijk heeft, en dat ie maar boft met ouders die maar 300 euro vragen terwijl hij fulltime inkomen heeft.
Besluit ie wel de deur meteen uit te gaan, ook prima. hij heeft er de leeftijd voor. Ja ook dan zal ie gaan beseffen dat jullie heel redelijk waren.

Nou, 300,- is nog te weinig, een kind kan gewoon bijdragen aan het huishouden, zo’n volwassen vent eet je vaak ook nog eens de oren van de kop… en mamma doet de was…

Geen huur, geen energie kosten, geen voedingskoste. enz enz… ze kunnen hun geld gebruiken voor zichzelf…

Nou nee, minimaal 400,- aan kost en inwoning is in deze situatie helemaal niet raar en het gaat er dan ook niet om of pappa en mamma veel of weinig zelf verdienen… het gaat om opvoeden !

En dan gaan we nog uit van normaal gebruik van faciliteiten, dus geen eeuwigheid onder de douche omdat ze het toch betalen…

En als ie het niet wil, prima… maar dan ga je maar fijn voor jezelf wonen, wordt je een vent van en leer je gelijk wat een huishouden kost !

Geen medelijden mee hebben, jullie hebben lange tijd je ouderlijke taak verricht, nu mag er ook eens iets terug gedaan worden !

Beste Rianne,
Het is niet raar dat jullie hem om kostgeld vragen.
Dat werd vroeger al gedaan. Mijn moeder zei als jullie gaan werken en nog thuis wonen betaal je kostgeld. Jullie dragen dan bij in de onkosten.
En jullie verzoek voor € 300,00 is niet teveel. Een student op een studentenkamer is meer kwijt.
Jullie zoon is een volwassen man met een goed betaalde baan.
Het is respectloos naar jullie toe dat hij daar niet in tegemoet wil komen.

Ik ben het met anderen eens dat als hij blijft weigeren kostgeld te betalen. Dat hij dan ook zijn eigen boodschappen kan dan doen. Zijn eigen was bij een wasserette kan doen.
En alle de andere dingen die anders zo van zelfsprekend zijn omdat die als moeder doet, maar niet meer doet als hij het huis uit is.
Heel veel sterkte!

Ik vind 300 euro een heel redelijk bedrag als zoonlief werkt.

Mijn dochter wordt over een paar jaar 18 en dan vallen het kindgebonden budget en kinderbijslag weg en komen er meer kosten. Omdat ik deze kosten niet van mijn salaris kan betalen, spaar ik nu heel hard voor als zij 18 wordt. Dan kan ik de jaren dat zij studeert en nog geen inkomen heeft overbruggen. Ook kan ik dan zolang ze studeert haar kosten betalen, zodat ze zich volledig kan richten op haar opleiding.

Zodra zij gaat werken zal zij ook ongeveer 300 euro moeten bijdragen zolang zij thuis woont. Ik werk keihard om als alleenstaande ouder het hoofd boven water te houden. Het kan niet zo zijn dat zij gaat feesten van haar inkomen en ik niet elke dag meer een warme maaltijd op tafel kan zetten. Ik heb haar dan al zonder studieschuld laten studeren. Dat is al een heel groot cadeau. Ik vind het ook een stukje respect richting de ouders om kostgeld te betalen zodra je een volledig inkomen hebt en thuis woont. Het leven is erg duur tegenwoordig.

Volgens mij is 1 van de belangrijkste taken als ouder een kind opvoeden zodat die op eigen benen leert te staan en op dit moment voeden jullie hem “alleen”. ik ben ook altijd verwend en heb jaren in de gevangenis gezeten en nu al meer dan 2 jaar in een kliniek en nu eindelijk ben ik zover dat ik 40 uur werk bij een baas (38 jaar) Misschien een wat extreem voorbeeld, maar je moet hem niet laten wegkomen met zijn manipulatie, voor hem niet goed en voor jullie zelf…. u kunt alleen zelf in uw portemonnee kijken!

mijn kinderen moeten ook kostgeld betalen. Om ze alvast te leren dat het dagelijks leven duur is. Ze verdienen beide goed dus mogen ze ook wat bijdragen. Ik heb het zelf eigenlijk niet nodig maar dat weten hun niet. Het staat op een aparte rekening wat ze krijgen als ze het huis uitgaan.

Dit komt mij bekend voor mijn dochter is met haar 18de uit huis gegaan. Ik vroeg haar 250€ kostgeld te betalen. zij vond dit belachelijk veel. nou ze woont nu op zichzelf en ze zegt regelmatig mam die 250€ was echt een lachertje als ik zie wat ik nu kwijt ben.
Ik vind het heel normaal dat een kind die zelf inkomsten heeft meebetaald. en al helemaal als ze zo’n grote mond hebben en denken als een god in Frankrijk te kunnen leven. (OP JULLIE KOSTEN)

Pak hem op zijn eigen woorden en zeg over jullie eigen inkomsten “het is ons geld, wij bepalen zelf wat we ermee doen.” Voeg toe: “en dat is níet jouw leven gratis maken!” Laat alle facturen zien van huur/hypotheek, gas, water, elektra, internet, gemeentelijke lasten, verzekeringen en de boodschappen. Reken dit om naar maandelijks en je zult zien dat € 300 een lachertje is.
Blijft hij weigeren? Vertel wat de consequentie is: niet meer voor hem koken, wassen, boodschappen doen. Alleen voor jullie tweeën. Zo mogelijk koelkast op slot, kan dit niet: karig vullen en een tweede koelkastje plaatsen waar hij niet bij kan. Wifi code veranderen. Geen verwarming meer op zijn kamer. Daar ook niet meer stofzuigen of bed verschonen. Reken ook om in geld de uren die aan zijn verblijf worden besteed.
Houd dit vol, want hij neemt een loopje met jullie! Ouders hoeven niet tot in het oneindige hun volwassen, voldoende verdienende kroost te onderhouden!
Prinsjes en prinsesjes zijn er al genoeg in de maatschappij.

Advies : Kijk eens op de site van het NIBUD
Laat je zoon mee kijken. Dan ziet hij dat hij in z’n handjes mag knijpen met maar 300 €
Ik weet niet wat jullie verdienen maar bij mij was het zo dat ik zorgtoeslag en huurtoeslag misliep omdat het bruto salaris van mijn dochterbij mijn salaris werd opgeteld. Geldt niet bij koopwoning volgens mij ,maar toch. Wat een makkelijk leventje.
Leer hem vooral verantwoordelijkheid. En laat hem mee betalen met wat jullie extra kwijt zijn aan hem.
Succes!

Bijdragen in de kosten van boodschappen, energie enz. is redelijk als je nog thuiswoont en 1.850 netto per maand verdient. Maar de wens om te sparen is ook redelijk.

Ik lees dat zoon zegt dat hij nu wil leven en wil sparen. Ik ben benieuwd hoeveel hij spaart en hoeveel hij uitgeeft aan “nu leven”. Als hij bijna alles spaart, dan betekent geen kostgeld dat je indirect € 300 per maand voor hem spaart.

Maar als hij een behoorlijk deel van zijn salaris gebruikt om nu van te leven (bijv. 50% sparen en 50% leven), dan betekent geen kostgeld dat je indirect meebetaalt aan zijn huidige levensstijl, bijv. auto, vrienden, hobby, uitgaan of vakantie. Daar zou ik ergens een grens trekken. Als hij geen kostgeld betaalt, waarom zou je dan de leefstijl van een 22-jarige met een baan en bijbehorend salaris financieren. Stel dan in ieder geval een bovengrens, bijv. dat hij vanaf zijn 25e kostgeld betaalt als hij nog thuiswoont. Dan kan hij nu kiezen voor extra sparen om op tijd uit te huizen of om straks alsnog te betalen. En verhoog stapsgewijs het kostgeld. Succes!

Lieve ouders van dit kind, ik hoop dat jullie dit lezen. Ik zou hem voor de keuze stellen: jij vindt het belachelijk om voor je “eigen” kosten te moeten opdraaien als 22 jarige? Jij woont in ONS huis, je hebt de mogelijkheid tot sparen maar als je hier wil blijven zijn de kosten die je maakt zo’n €300,’ p.m. Dus of hier €300,- of ergens anders maar dan gaat het je meer geld kosten. En dan bepaal jij inderdaad wat je met je eigen geld doet. En lieve ouders van dit kind, zijn jullie niet iets te lief geweest? Dat dit kind zulke verwende uitspraken maakt, lijkt me toch dat dit ergens vandaan komt? En ik spreek over een kind omdat deze 22 jarige zich wel zo gedraagt met zo’n houding. Heel veel succes. p.s. ik heb geen hoop voor de toekomst met zulke verwende kinderen in de maatschappij.

Als een kind studeert dan ben je tot 27 jaar financieel verantwoordelijk. Mensen van wie de ouders vermogen hebben gekregen van hun familie die zullen het normaal vinden om dat weer door te geven. Mensen zo der vermogen of rijke familie moeten van een salaris leven. Hun kinderen moeten dat al jong leren. Deze jongeman leeft luxe en kan nog sparen. Zijn ouders moeten zich daardoor dinfen ontzeggen. Bovendien draagt deze werkende 22-jarige, voor wie de ouders niet meer financieel verantwoordelijk zijn, ook niet bij aan het huishouden in natura. Een verwende jongeman, de ouders hadden dit aan moeten zien komen. Een kind kan vanaf jong met kleine klusjes bijdragen. Dat heet opvoeden. Van hun baantjes kunnen ze zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen uitgaven, in oplopende mate. Met een normaal salaris kan een volwassen kind zijn eigen lasten dragen. Als hij €300 veel vindt, dan vindt hij het ook normaal dat zijn moeder voor hem kookt en wast. Ik zou het aanbod omzetten in een bijdrage in de was voor het hele gezin doen, 3x pw koken, de tuin onderhouden, de oprit bijhouden, onderhoud van het huis voor zijn rekening nemen. Of uitrekenen wat dat kost als je het laat doen.

We waren thuis met 7 kinderen . Moeder was huisvrouw en vader boer. Wij hielpen allemaal mee op de boerderij en hadden een krantenwijk . Iedere week ging er 2,50 gulden in onze spaarpotten . Toen wij gingen werken ging hetgeldzakje in de schortzak van moeders . Je kreeg er 25 euro zakgeld uit en de rest ging naar je spaarboekje. Tot de dag dat je het huis verliet en op jezelf ging wonen . Er was een mooi bedrag gespaard om mee te nemen . Nooit kostgeld betaald . Ook nooit aan mijn eigen kinderen gevraagd . Ik ben nu 66 jaar .

Zolang hij een kind was, en afhankelijk van jullie, was het ook normaal dat hij op jullie leunde. Nu is de situatie veranderd, hij is volwassen, heeft een eigen inkomen en daar hoort bij dat hij grotendeels op zichzelf leunt. Hij is bij jullie, omdat de huizenmarkt vast zit, niet omdat hij jullie nog nodig heeft als een kind. Het is daarom veel meer in balans als hij wel degelijk bijdraagt. Hij houd nu zijn hand op voor zijn eigen comfort, terwijl hij draagkrachtig is geworden.
Hij noemt het ‘zijn’ geld, maar hij neemt jullie geld, laat jullie betalen voor zijn douches, eten, drinken, onderdak.
Ik begrijp dat het voelt als een dilemma, maar het is onderdeel van een gezonde balans. Als hij niet akkoord gaat en jullie ontzeggen hem het gebruik ervan, zal hij ontdekken dat het heel snel veel duurder wordt in de wereld. Dat heet consequenties. Heel bot gezegd, op dit moment faciliteren jullie zijn onvolwassen gedrag.

Toen ik een bijbaantje had (naast mn studie) moest ik 12,5% van m’n salaris als kostgeld betalen.
Toen ik na mn studie volledig ging werken en hierdoor dus meer ging verdienen werd het kostgeld verhoogd naar 17,5% van m’n salaris.
Ik kom uit een groot gezin. (7 kinderen)
Waarvan alleen mn vader werktte. Mn moeder was huismoeder, dus altijd thuis voor ons.

Het is normaal om wat kostgeld bij te dragen, z’n verbruik in huis kost best wat geld en zo leert hij hoe het is als hij op zn eigen gaat wonen. Alvast een goede voorbereiding voor hem.

Als er geen woningnood zou zijn, dan zou hij waarschijnlijk al op zichzelf zitten. Dan was hij meer kwijt. Hij kan goed bijdragen aan de kosten.

ik heb zelf uit principe betaald. Mijn ouders vroegen er niet om. Maar ik verdiende goed en had verder geen kosten. Voor mij een kleine moeite om mee te betalen. Ik kocht soms wat lekkers qua eten , of een kadootje voor mijn vader of moeder als ze iets leuks zagen. Gewoon een blijk van waardering, voor alles wat ze voor mij hebben gedaan

Ik heb zelf vanaf mijn eerste bijbaan een beetje bijgedragen, toen ik werkte werd dat uiteraard meer.
Als mijn kind zo zou reageren prima, geen stroom op zijn kamer, verwarming daar uitzetten en knop verwijderen, thermostaat op tijdklok zetten, wifi code veranderen, niet meer mee-eten en wasmiddelen gaan achter slot. Je krijgt waar je voor betaalt, dikke doei! En uiteraard niet meer tv kijken beneden, doe maar op je kamer, oh wacht, daar heb je geen stroom, ja joh, pech gehad, moet je maar meebetalen!

Het is je kind en geen kostganger. ik zou nooit of te nimmer geld van mijn eigen kind aannemen, want hij heeft gewoon een plek in huis. laat hem maar sparen, dan kan hij gauw weg. want erg welkom is hij thuis niet.

Zeg tegen hem, dat papa en mama zich bedacht hebben, en dat zij geen kinderen meer willen hebben.

Niet over discussiëren!

Op straat zetten en met de boodschap, dat voortaan mocht hij zich bedenken, de kostprijs van 300 naar 600 is gestegen.

Beetje een kneus, als hij ergens anders beter kan, laat hem gaan.

Maar niet zwichten voor krokodillentraan..

Knuffel x

zodra onze dochter 18 is, zelf geld verdient en onze zoon 21 is en het bedrijf van mijn man overneemt, hebben wij nu al afspraken staan.

mijn dochter neemt de bovenverdieping, mijn zoon beneden en wij gaan werkend reizen. Dus zij krijgen de woning verbouwd en aangepast voor een periode van 10 jaar. dit ook op het oog met de woonzekerheid

echter moeten zij hier ook huur voor betalen. gas water en elektrisch. ze mogen best weten hoe het is een studio te hebben(want dat is het). We worden hun “huurbaas”. Daarnaast kunnen ze sparen voor een eigen woning.

zouden we dit niet doen hadden ze ook een
bijdrage moeten betalen. ze verdienen op een gegeven moment ook hun eigen geld. bij onze zoon die straks 15 is begint het nu al. Beide kinderen krijgen een maandelijkse toelage waar ze kleding/schoenen/ of hun zaken die ze willen hebben kunnen kopen. maar onze zoon verdient ook geld. Zijn loon wordt verrekend met de maandtoelage. Mijn dochter wil alles merk is bijna 12, dus werken doet ze straks ook..Eerste maand werd het geld er doorheen gebratst door beide. Nu zijn ze heel bewust met hun geld. Sparen voor dingen en kijken echt wat ze wel en niet kunnen uitgeven.

Zeker in de huidige tijd waar achteraf betalen makkelijk is, via apps van alles gekocht kan worden. en ik kan nog tich voorbeelden noemen waar snel geld aan op gaat. Terwijl een studie ook betaalt dient te worden. Vinden wij het als ouders zeer belangrijk dat ze al op vroege leeftijd leren omgaan met geld en dan houdt een bijdrage als je 18 bent geworden daar ook bij(in ons geval dan huur voor het wonen op studio niveau)

Ouders zijn tot hun kinderen 21 jaar oud zijn financieel verantwoordelijk.
Financiële opvoeding hoort bij de opvoeding.
Op de site van het NIBUD heb je verschillende voorbeelden om kostgeld te bereken.

mijn ouders vroegen geen zakgeld. 7 kinderen! mijn vader was timmerman en mijn moeder was huisvrouw. het was geen vetpot. ze zeiden ook dat er later dus niet veel over zou blijven. ik was 32 toen ik op mezelf ging wonen. ik kon een huisje kopen, omdat ik flink gespaard had. al mijn broers en zussen hebben daardoor ook een huis kunnen kopen
. mijn ouders zijn inmiddels overleden en er bleef inderdaad niet veel over, maar we zien met dankbaarheid op hun liefde aan ons betoond. natuurlijk betaalde ik regelmatig de boodschappen voor een hele week, maar daar vroegen ze niet om en waren erg dankbaar dat ik dat deed.
ik had er trouwens wel alle begrip voor gehad als ze wel een bijdrage hadden gevraagd.

Ik begrijp je frustratie over de reactie van je zoon op jullie verzoek om een financiële bijdrage. Hoewel het voor hem aantrekkelijk is om zijn (deel)salaris te sparen voor een toekomstige woning, is het belangrijk te beseffen dat zijn verblijf thuis gepaard gaat met kosten die jullie momenteel dragen.
Het vragen van een bijdrage gaat niet alleen om het financiële aspect maar ook om het tonen van waardering en het nemen van verantwoordelijkheid. Door een deel van zijn inkomen bij te dragen leert hij de waarde van geld en de kosten die gepaard gaan met zelfstandig wonen. Dit bereidt hem voor op de toekomst en bevordert en gevoel van wederzijds respect binnen het gezin. Het is essentieel dat hij inziet dat volwassen worden niet alleen draait om het verdienen van een inkomen maar ook het dragen van verantwoordelijkheid en het tonen van waardering wat jullie voor hem doen.

prima reactie

Wij hebben 2 zonen die tegelijk gedaan hadden met studeren. We gingen samen rond tafel zitten, en hebben gevraagd wat ze zelf het eerlijkst vonden…wel of geen kostgeld betalen…Ik zei ook dat de ene misschien binnen een jaar de deur uit was, de andere binnen 10 jaar…dan had die lang hier woont uiteraard veel meer geld in verhouding gehad…Beiden hadden toen nog geen vriendin, en vonden het eerlijker tov elkaar om mee te betalen…
Ik heb toen alle rekeningen bijeen geschreven met het bedrag om een idee te hebben wat een huishouden kost per persoon… Uiteindelijk beslisten we samen om 300€ /maand te betalen. Intussen heeft 1 een vriendin, de andere woont alleen, en ik ben heel blij dat alles op voorhand was bedacht door henzelf…
Voor wie denkt dat 600€/maand veel was…mijn man is op invaliditeit en gaat erg achteruit…Ons spaargeld moet naar vele aanpassingen, dus er was nog niet veel gespaard kunnen worden…Maar zelfs zonder die situatie, zou ik het zo doen…Geen één kan later verwijten dat de ander meer had…

Elk kind dat nog thuis en al volledig werkt hoort bij te dragen in de kosten/vaste lasten van de ouders.
Wil hij of zij dat niet, dan laat ze maar op kamers wonen: komen ze er vanzelf achter hoeveel de kosten van levensonderhoud zijn.
Een bijdrage is nog altijd minder dan kostgeld, dus zet het kind maar voor de keuze.

Wat naar zeg dat hij jullie een schuldgevoel probeert te geven. Laat hem deze reacties lezen. Je hebt zijn luiers verschoond, alles gegeven. En nu is hij volwassen en zelfstandig en hoeft zich niet te gedragen als een verwend nest wat meer geld heeft te besteden dan zijn ouders. 300 euro is echt peanuts. Hij kan ook kiezen om ergens een kamertje te gaan hurenen voor zichzelf te zorgen.
Als ouders stellen jullie de grenzen en voorwaarden in huis. Hij kan blij zijn dat jullie hem dat dak + eten geven. Hij is immers een volwassen kerel die ook voor zichzelf kan zorgen. En het is ook niet zo dat dat niet lukt.

Het was wellicht wel handiger om kinderen hier al vanaf hun 15e op voor te bereiden. Geen free ride,zodra je verdient.

Ik vind het een gedrag van onverantwoordelijkheid van die zoon. En heel erg egoïstisch! Als hij slechts €300,- p.m hoeft te betalen voor eten, douchen, wasgoed, etc etc, dan blijft er nog €1550,- p.m over om te sparen. Ik zou mijn handjes dichtknijpen als ik maandelijks slechts € 300,- kwijt zou zijn aan al mijn vaste lasten en boodschappen!
Ik vermoed, dat zoonlief er niet bij zegt, dat hij tijdens het uitgaan per maand ook zoveel rondjes geeft? Zo ja, dan kost dat natuurlijk ook geld en kan niet bij het maandelijkse te sparen bedrag gevoegd worden. Ik neem aan, dat de zoon niet elke avond bij pa en ma op de bank tv zit te kijken. Dus meneer gaat natuurlijk vaak stappen en dat kost ook geld.
Het is voor de zoon te hopen, dat als pa en ma er niet meer zijn, hij volwassen genoeg is om zijn eigen huishouden te kunnen runnen met de bijbehorende verantwoordelijkheden.

Vind het heel normaal om op die leeftijd een redelijke bijdrage te vragen en vind 300 euro heel redelijk. Heb ik zelf ook moeten doen en daarvan geleerd.

Inderdaad, een lijst maken van wat een huishouden kost en hem 1/3 mee laten betalen, hij heeft het hele leven nog voor zich om van te genieten, ouders vragen niet voor niks om kostgeld, ze zulken ook geen overvloed hebben zoals bij een andere reactie.Iedereen heeft het recht om van zijn/haar leven te genieten, zeer zeker ook zijn ouders. En woningnood of niet, als hij nu niet meebetaalt,.gaat hij het op andere gebieden in zijn leven wrs. ook als vanzelfsprekend errvaren en gaat hij daar er uit liggen bij die vrienden, collega’s of wherever.
Nee, ik keur zijn weigering niet goed.Wees een beetje LIEF voor je ouders, ze staan altijd voir je klaar.

woow wat een bizarre reacties hieronder. “het is een kind” de beste man is 22. Hij wordt gewoon als volwassenen berecht. Een salaris van €1800,- is niet veel. Maar €1500,- om vrij te spenderen is super veel. En ja hij wil sparen… maar op deze manier sparen zijn ouders voor hem.

Deze jongen heeft zoveel geluk dat ik zijn moeder niet ben. Ik heb ook hard gewerkt voor mijn geld en ik bepaal ook wat ik ermee doe. En ik wil mijn geld niet uitgeven aan een volwassen man van 22 die ik ook nog eens alle tools heb gegeven om te overleven. Een van die tools is respect! “hij heeft er niet voor gekozen om geboren te worden” ik heb hem het leven gegeven! Als je niet kunt kopen, prima dan ga je maar wat huren. Ja maar de huizenmarkt… prima lieverd, dan mag je een kamer voor €300,- bij je ouders huren. Daarbij inbegrepen zit kale huur, gas, water en licht, internet, volle koelkast en af en toe een aai over je bol.
en als je van die €1500,- niet voldoende kunt sparen, dan kunnen we zelfs samen kijken naar je overige uitgave om te kijken waar je op kunt besparen. Papa en mama laten je echt niet onder een brug slapen.

misschien is een vast bedrag te ingewikkeld voor hem?
misschien werkt het wel als hij betaalt voor elke minuut douchen, per maaltijd, per was? Daar zijn kosten aan verbonden voor jullie dus gaat zijn argument niet meer op

Ik vind dit toch wel het toppunt van gierigheid en moet erom lachen.
Wat is er gebeurd met het beste willen voor je kind en zijn toekomst?
Je eigen kind vragen om 300 euro maandelijkse bijdrage?

Verantwoordelijkheid nemen voor zijn portemonnee zal het leven hem wel leren.
Dat hij wil sparen klinkt hartstikke goed.

ik heb met belangstelling de reacties gelezen, mijn mening is anders als de meeste.

de meeste mensen zijn zelf geboren uit de arbeidersklasse, zelfs hoger opgeleiden in Nederland hebben vaak door studiefinanciering een goede opleiding kunnen voltooien, maar hun ouders komen uit de arbeidersklasse.
in deze arbeidersklasse is het normaal om aan hun kinderen een bijdrage te vragen voor woonlasten.

Zelf kom ik niet uit de arbeidersklasse, mijn moeder heeft nog nooit gewerkt en mijn vader gaf als hobby muziekles, hij verdiende hier erg goed mee maar echt werken was het niet. ik heb nooit iets hoeven bij te dragen omdat dit not done is in onze kringen. De zonen en dochters, vooral de zonen wonen gewoon nog thuis en moeders betalen al de boodschappen. er wordt nooit gesproken over een bijdrage betalen aan het huishouden, de woonlasten omdat er denk ik zoveel geld binnenkomt dat het niet nodig is en wij vinden het ook vreemd overkomen om onze kinderen op te laten draaien voor levensonderhoud van het gezin. wij willen toch kinderen, dan hoort dit bij ouder zijn. laat die zoon uit dit verhaal toch fijn sparen

ik zou mij schamen om aan mijn kind geld te vragen voor een bijdrage, wij doen zoiets niet. in heel onze familie niet.

maar ik heb begrip voor de arbeidersklasse, de vrouwen daar moeten vaak ook gaan werken om alles draaiende te houden, heel triest eigenlijk. En zodra ze geld ruiken bij hun kinderen moeten ze meebetalen.

studieschuld komt bij ons ook niet voor, als ouders ben je toch verantwoordelijk voor de studies van je kind, dat is mijn zienswijze.

persoonlijk vind ik het niet goed als ouders geld vragen aan hun kinderen, want dat doe je gewoon niet.

Mijn zoon is 24, woont op een kamer en ik ondersteun hem nog steeds financieel. Niet met enorme bedragen maar tassen met eten, af en toe een klein geldbedrag en ik bied hulp wanneer ie in de knoei komt met betalingen. Ook eet hij regelmatig bij ons thuis. Ik heb nooit geld gehad en ik kom altijd tekort aan het einde vd maand. Ik begrijp heel goed hoe het is om het niet te rooien. Ik wil niet dat mijn kind stress heeft door geldzorgen. Het is mijn kind en als hij een redelijk goed leven heeft, dan is mijn wens vervuld.

Wie betaald, die bepaald.

Het is maar hoe je het ziet. Onze zoon is inmiddels 28 en verdient goed. Wij hebben ervoor gekozen om hem te ondersteunen in zijn wens een eigen huis te kopen. Doordat hij zuinig was en hij niets hoefde bij te dragen thuis, had hij nu voldoende gespaard om een koop start woning te kopen. We zijn blij dat het hem nu is gelukt.

Simpel: voortaan maaltijden maken voor twee: hij regelt zijn eigen eten maar. Slot op de koelkast: hij schaft er zelf maar eentje aan voor op zijn kamer en vult hem dan zelf met dure boodschappen. Kijken hoe lang het duurt voor hij de hint begrijpt.

Je bent volwassen met een goede baan… de staat van de woningmarkt is geen reden om je ouders zo uit te buiten. Wees blij dat je er überhaupt mag blijven wonen.

@Linda, geld schrijf je zo. Niet held, volledig andere betekenis.

Laten we eerlijk zijn, 1800 euro is niet goed verdienen. Het is niet eens minimum loon en 300 euro is voor hem bijna 20% van zijn inkomen. Dat is erg veel, zeker als je hem enige kans wil geven op deze woningmarkt. Ik zou zeggen max 150 euro moet voldoende zijn om uit principe bij te dragen. Maar ben het er wel mee eens, jullie hebben gekozen voor een kind en kunnen niet eisen dat iemand bijdraagt in deze tijd en op zijn leeftijd. Hij is pas 22…

Ik had gezegd tegen hem: Het is hier geen hotel. Maar in de hotel moet je ook betalen. In feiten vind ik dat je zoon gewoon op zijn ordinaire manier op jullie portemonnee teren. Me broer had ook 4 maanden bij me gewoond zonder te betalen. Geen kostgangers dat niet. Als je zoon genoeg verdiend kan hij ook op z.n eigen wonen. Maar het is makkelijk voor hem.

Hotel pa en ma.

ten eerste als die respect voor jullie had deed hij al uit zich zelf bijdrage !
schandalig als die niet bij wil dragen
daar is t gat van de deur
en dan komt die er vanzelf wel achter wat alles tegenwoordig kost
kijken als die dn ook nog zolang gaat douche
als je een goed betaalde baan heb vind ik dat je je ouders zo wie zo kan ondersteunen kwestie van respect ! dat doe je uit fantsoen

Ik lees hier reacties over dat je je bloefeigen kind geen kostgeld kunt opleggen. Belschelijk. Hij is volwassen en verdient een volwassen salaris. Best dat hij wil sparen maar leven kost geld. 300 euro is meer dan schappelijk daar komt hij nog wel achter als hij zelfstandig gaat wonen. Gewoon poot stijfhouden in deze is mijn advies.

Ik zou het denk ik niet vragen, tenzij ik het geld nodig zou hebben. Maar ik vind het ook niet gek als je het wel vraagt.

De reactie vind ik wel onbeschoft en hier en daar gek dat je hem gelijk geeft (‘ik heb hard gewerkt en mag zelf weten wat ik met mijn geld doe’. Hoezo ga je daar in mee? Ja het klopt wel: als hij niet wil eten omdat hij daar geen geld aan wil uitgeven dan staat het hem in theorie gewoon vrij. Maar erg logisch is het niet. We hebben allemaal dingen waar we geld aan moeten uitgeven waar we nou niet direct zin in hebben)

Maar goed, ondanks onbeschoft, is het ook nog een kind. Een kind die de wereld nog moet leren kennen op een heleboel manieren. Een kind dat niet beter weet. Het is dus jouw taak om hem mee te nemen in dit verhaal. Wat betekent het nou concreet? En wat heeft het voor impact op jullie? Wat betaal je eigenlijk voor hem? En hoe zitten jullie?
Dus nog maar een keer om tafel en wat dieper gaan kijken dan alleen vertellen dat er voortaan kosten betaald moeten worden omdat hij werkt.

En doe geen beloften over aanbetaling huis oid als je dat niet 100% zeker waar kan maken. Als je het geld nodig hebt, niet beloven. Als hij het dan krijgt is het mooi meegenomen maar geen must.

Ik snap uw punt, maar “we draaien nog steeds op voor de kosten van zijn verblijf??” het is geen huurder he, het is je bloedeigen kind. Die nooit gevraagd heeft om geboren te worden of om deze huizenmarkt. Dat hij wel mag bijdragen vind ik ook wel redelijk, maar meer als jullie zelf krap zitten. Als jullie het kunnen betalen snap ik niet dat je als ouders zo’n gevoel hebt, bijna alsof je het hem niet gunt. En ja hij moet wel leren wat het kost om op jezelf te wonen en ik zou het van hem ook fatsoenlijk vinden als hij het betaald, zeker als jullie erom vragen. En je kunt het zo zakelijk maken als je zelf wilt. Het is jullie huis en jullie kind, dus jullie bepalen, dus als hij niet betaald kun je daar consequenties aan verbinden. Maar ja wil je dat? Misschien beseft hij heel goed hoe duur alles is en wilt hij daarom als een gek sparen. Zoveel is 1850 salaris niet hoor als je een huis wilt kopen tegenwoordig. Dus nogmaals tenzij jullie het held zelf nodig hebben zou ik hem lekker laten sparen. Als je hem iets wilt leren over financiën, laat hem meekijken met al jullie vaste lasten en inkomen etc. Ook heel leerzaam, hebben mijn ouders nooit gedaan, ga ik wel bij mijn kind doen. Nooit geweten wat gemeentelijke belasting was tot ik op mezelf woonde… Dat soort dingen kun je simpelweg uitleggen gewoon een keer samen voor gaan zitten. En wie weet dat bij hem dan ook meer besef komt van de kosten (al moet dat niet de hoofdreden zijn).

Volgens mij heb ik wel eens gehoord van een constructie waarbij het kind kostgeld betaalt en de ouders dat geld op een rekening zetten op naam van het kind (je kan het totaalbedrag natuurlijk ook bijhouden en jaarlijks ruim 6000 belastingvrij van schenken). Zo leert het kind dat wonen geld kost, maar wordt er wel een spaarpot opgebouwd.

Misschien is dit een tussenoplossing?

Geef hem in eerste instantie een lijstje met alle uitgaven die jullie voor hem doen.
Wil hij dan nog geen kostgeld betalen, dan: niet meer wassen voor hem, geen eten meer koken, geen abonnement meer betalen, etcetera.
Mijn zoon heeft altijd kostgeld gegeven totdat hij verloofd was en een huis wilde kopen.
Toen heeft hij netjes gevraagd of we het konden missen. Zijn verloofde had hetzelfde aan haar ouders gevraagd.
Het zegt wat over het karakter van een persoon als hij zo doet naar zijn ouders!!

Mijn vader zei altijd: Zolang ik het kan opbrengen ben jij mijn kind en kan je hier wonen. Uw zoon is pas 22, de meesten wonen pas op zichzelf als ze 25 zijn in deze knotsgekke huizenmarkt. 1850 bruto is echt niet voldoende om alleenstaand een beetje fatsoenlijk te leven, kopen is bijna onmogelijk en huren onder de 1000 zijn bijna niet te vinden. Als je niet voor kinderen wil zorgen, moet je ze niet nemen.

ik vind het niet nodig dat ze meebetalen. Mits jij als ouders de kosten voor alles niet kan betalen. Ik vind wel dat ze moeten sparen als ze geld verdienen. ik heb met mijn zoons afgesproken als ze sparen hoeven ze geen kostgeld te betalen, maar als ze dit niet doen moeten ze mij betalen en dan spaar ik het voor ze. ik heb liever dat ze sparen voor een huis dan mij meebetalen. daarintegen nemen ze ons wel eens mee uit eten of op een uitje.

Indien je als moeder van een uitkering zou leven dan wordt die gekort omdat de gemeente ervan uitgaat dat er huishoudgeld betaald wordt door de zoon.

Ik zou het zelf nooit doen. over 10 jaar wil je misschien je kinderen schenken en dan kan je belasting betalen. Ik zou juist eerder denken: help hem om de stap te maken een huis te kunnen kopen en geniet van de momenten die je nog met je zoon hebt. ONBETAALBAAR

ja, jullie zijn niet streng genoeg. het zou niet eens in mij zijn opgekomen om hierover in discussie te gaan met mijn ouder. ons is duidelijk gemaakt dat zodra je 18 bent en nog thuis woont, je kostgeld moest betalen. en dan had je de keuze om of een vast bedrag per maand te betalen of wekelijkse boodschappen voor het gezin te doen. daarnaast moest je je eigen zorgverzekering, kleding, mobiele telefoon/abonnement en bijzondere verzorgingsproducten (als je niet de standaard shampoo, deo, douchegel etc wilde gebruiken) betalen.

daarnaast moesten we uiteraard van jongs af aan al bijdragen in huishoudelijke taken van huisdieren verzorgen, vegen, afwassen/vaatwasser, stoffen, stofzuigen, wassen draaien en drogen/ophangen, wassen opvouwen, dweilen en vanaf een jaar of dertien wekelijks een maaltijd voor het gezin maken. denk ik vermeld het er maar bij want ik krijg de indruk dat zoonlief op 22 geen enkele bijdrage levert in huis.

overigens kan zoonlief minstens €14-16.5K per jaar sparen met zijn gebrek aan vaste lasten, dus ik zou niet weten waarom hij met 22 nog thuis moet wonen. hij zegt toch zelf goed te kunnen sparen? dan ultimatum geven: nu kostgeld betalen en vanwege zijn brutale gedrag zou ik het nog verhogen ook naar een realistisch bedrag op basis van de onkosten die jullie zonder hem niet zouden maken OF uiterlijk op zijn 23e uit huis zodat meneer lekker in zijn eigen onderhoud kan voorzien en zich niet meer aan jullie regels hoeft te houden.

overigens ben ik een millennial van midden dertig, voordat men denkt dat ik oud(erwets) ben.

Het lijkt me volkomen vanzelfsprekend dat hij kostgeld moet betalen. Onze dochter woont ook thuis vanwege de woningnood, dat ze mee betaalt aan de kosten is nooit een punt van discussie geweest. We hebben een gezamenlijke huishoudpotrekening geopend, daar draagt iedereen aan bij om de boodschappen en kosten als gas, water en licht te betalen. Die kosten zou ze toch ook maken als ze alleen woonde?
Ik zou meteen stoppen met boodschappen voor drie doen als zij niet mee zou betalen.

Het is wel een beetje dubbel in een tijd dat er geen huizen meer zijn om op je zelf te gaan wonen, dus als hij alles spaart ook het geld wat hij aan jullie zou moeten betalen dan zit er nog een kans in om nog een keer iets te kopen en dan op zichzelf te gaan.
ik vraag aan mijn kinderen een kleine vergoeding voor het eten, van 20 euro in de week , en voor de rest mogen ze zelf weten wat ze er mee doen.
Ze zitten alle twee te hopen dat ze nog een keer een huis kunnen vinden, maar elke keer zitten ze niet bij de gelukkigen

kinderen in deze tijd moeten bewust worden van kosten, 300 euro zou ik de helft afhouden om te sparen. het geld van zijn loon is geld om te besteden zoals ik het nu lees. dat is niet zoals het leven werkt en ook niet als hij gaat samen wonen of op zichzelf. de tijd is zo dat kinderen niet meer op zichzelf kunnen wonen als ze dat willen. dat wordt een dikke teleurstelling als hij de kans krijgt om wel op zichzelf te wonen van de andere kant ook een harde leer.

Hij is erg egoïstisch- wel de lusten maar niet de lasten

Heel simpel op te lossen.

Wasmachine gebruiken 10 euro per keer. Zo niet – geen schone was.
Ontbijt 5 euro per keer. Zo niet – geen ontbijt.
Avondeten 25 euro per keer. Zo niet – geen eten.
Douchen – 5 euro per keer.

Koopt hij het zelf en wil hij jullie gasfornuis gebruiken – 5 euro per keer. Zo niet – geen warm eten
Zet hij zijn eten in de koelkast – 5 euro per dag. Zo niet – eruit dat spul.

Internet wachtwoord veranderen want hij wil niet bij dragen.
kijken van welke groep zijn kamer stroom krijgt – schakelaar om zetten. Niet mee betalen – geen stroom

Zoon moetkostgeld betalen omdat hij gebruik maakt van alle faciliteiten waar jullievoor moeten betalen terwijl hij goed verdient!

Waar is het respect gebleven. Gewoon op je strepen staan en een factuur opmaken waar hij allemaal gebruik van maakt, met de kosten erbij. Weigert hij dan nog, dan is daar de gat van de deur. Kijken hoe snel hij van gedachten veranderd.

De jongeren van tegenwoordig hebben absoluut geen verantwoordelijkheidsgevoel. Maken zich nergens zorgen om en de meeste willen zelfs geen 40 uur werken als ze van school komen
Ik heb toen ik eenmaal een baan
kreeg altijd kostgeld betaald. Dat was gewoon vanzelfsprekend. En daarnaast droeg ik ook nog bij in de kosten voor de boodschappen. Ga maar eens kijken wat je kwijt bent aan huur voor een appartement. Vind de bijdrage van deze jongeman nog aan de lage kant, dus wat klaagt hij eigenlijk. Tijd voor hem om zijn eigen woonruimte te zoeken als hij niets wil bijdragen. Makkelijk zat toch?

Onze zoon wilde ook géén kostgeld betalen maar omdat ons gezin uit 4 personen bestond wél 1/4 deel van al onze vaste lasten betalen.
Toen we alles door 4 hadden gedeeld én berekend voor hem was 100 euro kostgeld in de maand ineens minder erg.

Als zoonlief denkt dat het bij jullie gratis kost en inwoning is, dan is dat natuurlijk een misrekening van hem. jullie moeten geen kostgeld vragen, jullie moeten het hem mededelen. hij bepaalt namelijk de regels niet in jullie huis. hoe komt het dat jullie hier zo lang mee gewacht hebben? zodra hij geld ging verdienen lijkt het me niet meer dan logisch dat zoonlief bijdraagt in de kosten. om het hem makkelijk te maken, even een overzicht maken van de lasten en dan mag hij in zijn handen knijpen met € 300. Wil hij niet betalen? prima, gaat hij lekker op zoek naar een kamer voor € 1000 per maand. hij mag kiezen.

Ook al kies je voor een kind dat betekent nog niet dat als ze een baan hebben niet mee hoeven te betalen in de kosten.
Zeker als ze 22 zijn en een goed salaris hebben kunnen ze best betalen.
Anders zo snel mogelijk een ander huisje zoeken en geloof me dan komt ie gauw bij zijn positieven.

Heel normaal dat een kind een bijdrage levert! En daarnaast hij kan ruim € 1.000,00 per maand sparen als hij zijn auto, kostgeld, telefoon, verzekeringen en kleding e.d. betaald Heeft. Ik droom ervan om dat te sparen!

Het ligt natuurlijk vast ook aan je eigen financiële situatie. Maar ik zou nooit kostgeld aan mijn kinderen vragen, wel zolang ze in het huis wonen, mee helpen met huishoudelijke klussen.
Want je moet wel bijdrage aan het huishouden waarin je leeft.
Je zou hem dus de keuze kunnen geven kostgeld of meer bijdrage in het huishouden: een avond koken, afruimen en de vaat doen als je niet degene was die gekookt heeft, als hij zijn eigen was wast ook de was van andere erin meenemen.
Ik zou zelf dus geen geld vragen, omdat ik een kind wilde, die vroeg er niet om om geboren te worden. En ik maakte de keuze voor een kind, toen ik ook wist het financieel te kunnen dragen.
Ik vind alleen meedraaien en je bijdrage leveren in het huishouden wel belangrijk, want het is geen hotel.

U zou het verhaal opnieuw moeten lezen. De 300 euro is een bijdrage in de kosten: wassen, douchen, elke dag een maaltijd etc. dus niet voor de huur!

Jullie zoon verdient goed. Ik vind het heel normaal,dat hij ook zijn bijdrage levert aan de vaste lasten. Dat is een volwassen houding onze zoon doet dat ook. Hij heeft hier totaal geen problemen mee .
ik zou met hem in gesprek gaan,hierover en niet meer vragen of hij dit wil. Maar zeggen. Dit is wat wij willen en anders vertellen,dat hij iets anders moet gaan zoeken. Particulier huren is nog veel duurder. Dan is hij ,als hij thuis blijft wonen,niet duur uit!
Het is ook een stukje waardering,naar de ouders toe,kleding wassen,huis schoon maken enz…

Heel normaal om 300 euro te vragen.
Ik begrijp niet dat hij zo reageert. Hij zal toch ook wel begrijpen dat eea geld kost?
Hij verdient nu dus hoort gewoon zijn bijdrage te leveren.
Laat hem eens de boodschappen doen voor 3 personen voor 5 dagen, dan piept hij wel anders! Uiteraard uit zijn portemonnee betalen.
Ik hoop dat hij tot inkeer komt en beseft dat 300 euro per maand bijdragen in de kosten niet meer dan normaal is.

Vindt niet dat je je zoon moet vragen om kostgeld omdat je het zelf tijd vindt dat je zoon de deur uit moet omdat het tijd is. Jullie hebben ooit gekozen voor een baby en weten ook dat kleine kinderen groot worden. Ik heb 4 kinderen en ze wonen allemaal nog thuis. De oudste 2 zijn 21 en 22, hebben beide inkomen en hoeven niks te betalen. We hebben ze wel zo opgevoed dat je wat voor elkaar moet over hebben dus koopt mijn oudste zoon soms voor zijn jongere broer van 17 nieuwe schoenen of hij doet een boodschap en zo doet mijn oudste dochter dat ook met haar jongste zusje. Ik hoop dat ze nog een poosje blijven en niet te snel een leeg nest heb

Mijn zoon is ook 22. Hij heeft een Wajong uitkering dus geen wereld inkomen. Hiervoor werkt hij hard in een sociale werkplaats. ZELFS hij draagt bij, niet omdat hij moet, maar omdat hij wil.
Hij doet dat met trakteren op eten om, zoals hij zegt, hij dat straks ook zal moeten doen. Het zal per maand €150,- zijn. Is dit iets waar jouw zoon zich beter in zou kunnen vinden, gewoon trakteren op lekker eten? Soort bedankje en niet omdat het moet, maar omdat het fijn is om te geven.

Of hij wel of niet meebetaald lijkt me niet echt het probleem. In sommige gezinnen is er zoveel geld dat het niet hoeft, in andere gezinnen maakt het een groot positief veschil als een kind wel bijdraagt. Situaties verschillen en zijn wat mij betreft allebei prima. Zijn koppige houding en “ik bepaal zelf wat ik met mijn geld doe”, dat vind ik wel onvolwassen en brutaal. Ik denk dat ik in dit geval echt alle extra kosten die jullie voor hem maken op een rijtje zou zetten. Ik heb nl zo’n vermoeden dat dat nog wel boven de 300 euro uit komt. En dan het gesprek aangaan: Natuurlijk mag jij kiezen wat jij met jouw geld doet, en we moedigen sparen enorm aan. Maar in ons huis gelden wel regels en bij deze geven we aan dat je de keus hebt uit: meebetalen aan de maandelijkse kosten óf op jezelf gaan wonen. We houden heel veel van je en als je ooit ergens knel zit, helpen we waar we kunnen. Maar daar is volgens ons nu geen sprake van, of zien we dat verkeerd? — en dan een bedenktijd van een aantal dagen geven.

Hij moet blijkbaar nog veel leren.
Als hij werkkleding heeft die niet door de werkgever wordt gewassen krijgt hij daar een vergoeding voor om dat zelf te doen. Dus daar kan hij mee naar de wasserette. Slot op de koelkast en voorraadkast en hem één keer in de week uitnodigen om mee te eten en de rest van de week moet hij zich maar zien te redden. Maar niet thuis koken want hij draagt niets bij.

Bijdragen in de kosten zou ik zo zeggen of op jezelf gaan wonen. Ik denk, dat ik dan weet waar hij voor kiest.

Je zoon huur laten betalen vind ik echt gestoord, sorry… Jij wilde een kind, hij heeft er sowieso niet om gevraagd om te bestaan. En hem dan ook nog laten betalen om bij je te wonen? Nee dat gaat er bij mij niet in. En het is niet dat hij 35 is ofzo, 22 is hartstikke jong en een normale leeftijd om, ongeacht je inkomsten, nog thuis te wonen. Het is normaal dat hij meebetaalt in boodschappen en benzinekosten wanneer hij rijdt of eten koopt, maar €300 per maand laten betalen aan huur is belachelijk. Ik zou me als ik jouw zoon was niet meer welkom voelen en dat is echt niet oké om uit te stralen naar je kind.

Hij kon me wat… Ik zou hem niet op straat gooien, maar ik zou alle faciliteiten intrekken. Warm douchen? nee. Verwarming op zijn kamer? nee. Kleding wassen? nee. Eten koken voor hem? nee.
En verder zou ik het verlies aan huurtoeslag echt op hem verhalen en doorpakken.

Misschien kan je de kosten heel specifiek berekenen en opschrijven die hij maakt in jullie huishouden.

Dat met hem bespreken, dat je die kosten best mag verrekenen bij hem.

Als hij het weigert zou ik misschien een ultimatum stellen, dat hij bv op z’n 23e of 24e op zichzelf moet gaan wonen.

Dit is het resultaat van jullie eigen opvoeding. Hij heeft blijkbaar niet geleerd dat de wereld niet alleen om hem draait. Ik zou hem harder aanpakken. Doen jullie dat niet, dat krijgt hij ’tikken’ door anderen die dat asociale gedrag niet accepteren. Ik zou een gesprek met hem aangaan. Aangeven welke onkosten jullie betalen aan zijn verblijf. Weigert hij alsnog te betalen, dan 2 maanden de tijd geven dat hij iets anders moet zoeken. Koffers op afgesproken datum klaarzetten in de gang. Toedeledokie. Dan komt ie vanzelfmet hangende pootjes thuis en heeft geleerd hoe hij ‘dank jullie wel’ kan zeggen.
Dit advies lijkt hard, maar sommige hebben een verbale ‘schop onder de kont’ nodig.
Succes!

Wat een egoïstische man, ik heb toen ik ging werken altijd kostgeld betaald. Indien hij niet wil bijdragen dan gewoon een ultimatum stellen: niet betalen is niet wonen, wassen en eten. Zoek maar andere woonruimte een kamer o.i.d. waar je gratis kunt wonen. Als hij een auto daar lekker in gaan wonen dat doen er meer of campertje aanschaffen. Voor niets gaat de zon op.

mij zoon betaalde de boodschappen .en internet / tv .wij deden samen de boodschappen en koken zo kan het ook

Zo gek is dat helemaal niet….
Jullie betalen huur en hebben zonder zijn inkomen misschien wel recht op toeslagen (huurtoeslag) maar met zijn inkomen niet. u komt kijken waar u recht op heeft zonder zijn inkomen en dat vragen/eisen als bijdrage

Ik vind het normaal dat hij op de één of andere manier bijdraagt aan jullie huishouden maar kan ook begrijpen dat hij wil sparen.
Je zou bijvoorbeeld 150€ kunnen vragen en de rest zou hij kunnen voldoen met huishoudelijke klussen.
Bijvoorbeeld een paar keer in de week koken en dan de bijbehorende boodschappen zèlf doen. Dan kan hij gelijk ontdekken hoe duur het leven tegenwoordig is.

Het lijkt een egoïstische en onvolwassen houding.
De huur van ouders gaat daardoor niet omhoog, maar de privacy is minder, ouders moeten rekening houden met een ” kind” aan huis en de kosten die er wel bij komen kijken lijken er niet toe te doen?
Zal hij de ouders ook in huis nemen als het met hun minder gaat…om niet..dan is het toch begrijpelijk om elkaar te helpen en een schat van een zoon.

ik zou hem een week de tijd geven om aan jullie te betalen. En anders koffers pakken en sleutel in leveren.

Heel normaal om een bijdrage te doen wanneer je volwassen ben en een vaste baan hebt. Financieel voorbereiden op de toekomst hoort ook bij de opvoeding. Jammer dat hij dit zelf niet zo ziet.

Natuurlijk is dat normaal. En als hij het geen kostgeld wil noemen dan is het een vergoeding voor eten, drinken en het overige. Wil hij dat niet? Dan eet hij niet mee, doucht hij niet meer etc.
Je kunt niet jezelf volwassen noemen maar wel van je ouders verwachten dat ze alles nog voor je betalen terwijl je zelf verdient.
Mijn dochter van 18 werkt en leert, verdient 900 euro en betaalt daarvan 125 aan mij voor alle dingen die ik voor het betaal. Vindt ze niet meer dan normaal.

ik vind het heel normaal dat hij mee betaald
hij verdient genoeg en anders maar op zoek naar een andere woning of kamer
op deze manier samenwonen is ook niet fijn