
Plotseling was de schermcode van de telefoon van mijn man veranderd
Wil je niets missen, klik HIER en volg Kids en Kurken op Instagram
Ik kijk al jaren in de telefoon van mijn man
Niet omdat ik hem niet vertrouw, maar omdat ik het leuk vind om te lezen wat hij allemaal met vrienden doet en zegt. Ik moet vaak lachen om de hilarische foto’s of posts die ze delen. Mannenhumor. Ik doe dat vaak als hij naar de wc is. Volgens mij weet hij niet dat ik dit doe. Vandaag was echter alles anders. Mijn leven veranderde binnen één minuut.
Ik zat op de bank en greep de telefoon van mijn vriend
Ik tikte 123456R in. Waar normaal het scherm van de lock gaat, gaf de telefoon aan dat het de verkeerde code was. Ik herhaalde de code nogmaals. Ik wist zeker dat dat de code was. Weer niet goed. Een derde keer moest ik niet doen, dan ging er een blokkade op voor 1 minuut. Ik kreeg het warm en liep rood. “Wat is er in hemelsnaam aan de hand?”, dacht ik in paniek. Ik voelde dat er iets niet klopte. “Waarom zou je in hemelsnaam de code van je telefoon veranderen? Dan heb je iets te verbergen”, concludeerde ik. Ik voelde me misselijk worden. Roman kwam terug uit de wc en glimlachte naar mij. Zijn telefoon lag op de bank. Hij deed het in zijn broekzak en nam plaats naast me.
Wat moest ik zeggen?
Roman vroeg of we uit eten zouden gaan. Ik knikte instemmend. “Moet ik naar zijn code vragen?”, vroeg ik me af. Ik staarde eventjes voor me uit. Ik wist voor het eerst in mijn leven niet wat ik moest doen. Ik besloot het even te parkeren. Roman reserveerde bij de Italiaan. En ik besloot het dan ter sprake te brengen. Roman belde de oppas voor onze dochter Rianne (2 jaar oud). De hele dag hield Roman zijn telefoon bij zich. Dit deed hij anders nooit. Dat ding lag voorheen overal te slingeren. Ik wilde er zo graag nog eens op kijken. Ik wilde een andere logische code proberen. Ik wilde perse een kijkje in zijn telefoon. Hij had een geheim. Ik wist het zeker.

We zaten bij het raam in het restaurant
Roman en ik bestelden pasta carbonara en een fles goede rode wijn. Ik viel gelijk met de deur in huis. “Roman, waarom is de code van je telefoon veranderd?!”, schreeuwde ik bijna. Nu was het Romans beurt om te verkleuren. “Aih, er is dus echt iets ergs aan de hand”, dacht ik. En dat bleek. Hij biechtte op dat hij een affaire had met een collega. De bus ramde me volledig. frontaal. Boem. Zo. Daar lag het op tafel. Het was dus echt zo. Roman ging vreemd. Hij probeerde niet eens een smoes te verzinnen of zich eruit te liegen. Ik snikte. Roman keek me aan en wilde mijn hand pakken. Ik trok weg. Gooide mijn servet op tafel en liep het restaurant uit naar huis.
Ik weet het even helemaal niet meer
Wil ik weten hoe lang het gaande is? Wil ik alles weten? Wil ik hem vergeven? Gaan we scheiden? Hoe moet het met Rianne? Er zijn zoveel vragen. En eigenlijk wil ik helemaal niets. Ik wil dat het is zoals vroeger. Voor die vreselijke dag. Voor dat vreselijke moment. Mijn hele leven is veranderd, zonder dat ik dat wilde. Ik weet niet wat ik moet doen. Maar er moet binnenkort iets gebeuren. Dat snap ik ook wel. Ik ben doodsbang. Mijn toekomst staat op het spel. Mijn leven ligt in duigen. Kies ik de makkelijke weg? Ga ik op mijn gevoel af? Ik ben zo hopeloos. En in volledige tweestrijd.