Sophie: “Mijn stem trilde toen ik tegen de buurvrouw zei: ‘Ik vond het nogal… onvriendelijk’, geen schrik of verbazing, hoe durfde ze naar mijn kinderen”

wij zijn allebei gepensioneerd en over de 70. we hebben buren met drie kinderen en regelmatig een bal over de schutting.
Eerst kwamen ze netjes vragen of ze de bal terug mochten maar het gebeurt soms enkele keren achter elkaar zodat we gezegd hebben dat ze het niet steeds hoeven te vragen maar de bal gewoon mogen pakken. Ook vinden we het leuk als ze even een praatje komen maken. Het zijn kinderen en kinderen houden je jong.

nee hoor, helemaal gelijk heeft hij.
Waarom moet die buurvrouw tolereren dat er troep en ballen in haar tuin liggen.
waar gaat dat heen in de toekomst.
gewoon je kind opvoeden.
als het om een kind gaat moet alles maar kunnen tegenwoordig.
belachelijk

Dit verhaal toont dat het belangrijk is om bij problemen de communicatie zo respectvol mogelijk te doen. Mooi dat het zo vlot liep. Wat mij enigszins verbaasd zijn de harde reacties over de bal in andermans tuin die teveel overvliegt… De bal van de kleinkinderen van de buren landt hier wekelijks in de tuin. Als ik de bal niet tijdig zie, ligt de reservebal er vaak ook ergens. Die teruggooien is toch een kleine moeite?

Cin dit is wel heel kinderachtig, dan moet je in een hutje op de hei gaan wonen..

nou ik zou ook niet willen dat ik constant die bal of andere dingen over mijn schutting krijg, maar snap ook wel dat het kinderen zijn. Maar ze was van plan om even verhaal te komen halen over dat briefje, maar je kan aan de hand van dat briefje ook iets uitleggen aan je kind. Maar ja het prinsje kan natuurlijk niks verkeerd doen in mama’s ogen.

Goh!! ik vind het altijd heel mooi als 2 mensen tot elkaar kunnen komen. dat ontroerd mij altijd. Maar hier vind ik het eind te koud. nooit vriendinnen worden? nooit koffie drinken bij elkaar? ik zou eerlijk gezegd deze vrouw elke week willen bezoeken en mijn kind een bloemetje laten geven. 2 kinderen verliezen…mijn God wat een hel!!
laat zien dat je er voor haar wilt zijn en meeleeft. zij komt over als een intens verdrietig en eenzaam mens.

groet
annette

In dit geval heb ik toch ook wat moeite met de houding van Sophie.
Waarom ga je zelf niet even langs bij de buurvrouw op het moment dat die bal over de schutting gevlogen is? Dan heb je direct contact en ik zou uit beleefdheid ook mijn excuses er bij aangeboden hebben… misschien heeft die bal wel schade in de tuin veroorzaakt aan bloemen bijvoorbeeld.
Ik denk dat het ijs sneller gebroken is op die manier en voor minder irritatie zorgt.
Daarnaast kan ik ook niet helemaal plaatsen wat daar binnen gebeurde. Mirthe stelt zich kwetsbaar op door te vertellen waar ze laat van heeft en door een heel persoonlijk en aangrijpend verhaal te vertellen, maar eigenlijk voel ik weinig medeleven bij Sophie en blijft het bij Sophie vooral draaien om haar eigen kind.
Ik denk dat Mirthe wellicht een post traumatische stress stoornis heeft en ook daar mag rekening mee gehouden worden vind ik. Als een bal dan zo vaak je tuin in komt dan snap ik echt dat dat niet prettig is.
Jules kan best leren dat hij geen dingen over de schutting mag gooien en als het lastig is om de bal laag te houden dan is het misschien een idee dat Sophie met haar zoon naar een veldje of schoolplein gaat?

Ik ben zelf moeder van jonge kinderen en natuurlijk kan je niet alles voor zijn, maar je kan je kinderen wel zo opvoeden dat je ze leert wat wel en niet de bedoeling is, dat je rekening houdt met elkaar en dat je excuses aanbiedt als je iemand anders overlast bezorgd.

Wat ik me afvraag, al sinds deel 1, is waarom moeder niet meteen de eerste keer met Jules naar de buurvrouw is gegaan. Leer je kind om te zeggen:”sorry, de bal is over de schutting gegaan, mag ik hem terug?” En leer je kind om in de tuin rustig te spelen. Er zijn vast veldjes waar hard en hoog trappen wel kan. Dan toon je respect voor de buren en leer je je kind om rekening te houden met anderen. Als mijn buren dat kunnen met drie kleine jongens dat kunnen moet het met 1 toch zeker lukken om opvoeding te geven

ik ben zo verbaasd dat er door sommige mensen zo hard geoordeeld word. Zowel over Mirthe als over Sophie. Het lijkt net alsof ik een andere column heb gelezen. Ik vond het een bijzonder verhaal over twee dames die elkaar beter hebbben leren kennen. Ze hebben een goede afspraak gemaakt en het contact is verbeterd.

Het is een verhaal over mededogen. Dat vind ik mooi.

Sorry Sophie, maar ik zou ook gek worden van een overvliegende bal. Ik zou je je bal 1 keer zwijgend terug geven,. De 2de x zou ik je zeggen dat ik er geen zin in had om telkens voor je bal te bukken + dat dit daarom de laatste keer was . De 3de x zou ik niet eens meer reageren, ook niet de deur openen als je zou aanbellen.De bal verdwijnt dan in de vuilcontainer of ik bewaar hem enkele maanden voor ik hem teruggooi. Er zijn mensen met lichamelijke klachten, denk daar ook maar eens
aan

Wat een verdriet zal Mirthe hebben haar kinderen leven niet meer en dan een buurvrouw die vindt dat een 4 jarig kind geen regels hoort te leren, wanneer dan wel? Haar buurvrouw heeft levenslang misschien dat dat haar ook eens wat meer begrip voor de buurvrouw geeft. In deze wereld leven zonder je eigen kinderen is de hel vooral als je in een rijtjes huis woont en hieraan ontsnappen kan niet. Sophie het zou je sieren om rekening te houden met dit grote stille verdriet. Er is heel veel stil verdriet bij ouders die dagelijks geconfronteerd worden met deze situaties. Het zou fijn zijn als we wat meer rekening met elkaar houden zonder dat iedereen gelijk tekst en uitleg moet geven. Ook al zijn de kinderen nog klein ze zijn niet alleen op de wereld.

Sophie kwam de buurvrouw corrigeren. Mirthe vertelt haar persoonlijke verhaal en vervolgens gaat Sophie naar haar eigen wereld terug. Echt een moeder waarbij alles draait om haar kind en haar gezin. Gelukkig woont dat mens niet in mijn buurt. Hier spelen kinderen zonder ballen en zooi over de schutting naar de buren. Het kan dus wel, maar dat is voor Sophie te lastig.

ja in de eerste instantie denk je wst een chagrijnige vrouw,maar als je dan de achtergrond hoort en begrijpt, krijg je meer begrip.Haar vader altijd boos als er iets in de tuin terecht kwam dus dat heeft ze als kind meegekregen, dat is ook in haar brein gaan zitten. Dan het vreselijke verdriet van het overlijden van haar 2 dochters ik snap wel dat ze niet het zonnetje in huis is.

Ja, als je zo strak en steriel bent, dan is er echt wel wat aan de hand. Als ze niet tegen prikkels etc. kan. Heeft ze geen baan ofzo? Bijzonder dat je buurvrouw je in vertrouwen heeft genomen.

Goed dat je het gesprek bent aan gegaan met je buurvrouw en fijn dat het op deze manier opgelost is! zo zie je maar weer wat op het eerste gezicht een vervelende reactie van iemand lijkt kan zomaar een diepere betekenis hebben.