Hanna: “Ik weet nog dat ze zei: ‘Mam, je bent mijn beste vriendin’, tranen prikken in mijn ogen als ik eraan terugdenk, hoe krijg ik haar terug?”

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

Tot voor kort was het zo anders

Tot voor kort waren Vajen en ik twee handen op één buik. Als ik haar zou hebben gevraagd met wie ze het allerliefst haar middag wilde doorbrengen, dan had ze steevast gezegd: met jou. En dat meende ze. Ze kwam jaren lang uit school gerend met haar armen wijd. “Zullen we vanmiddag weer iets leuks doen, mama?” Ze bedoelde dan niet naar de speeltuin of met een vriendin spelen. Nee, Vajen wilde ‘met mama afspreken’. Dat zei ze ook letterlijk zo. Ik vond dat altijd zo aandoenlijk. Andere moeders zeiden weleens dat ze het benauwd kregen van al dat geplak, maar ik genoot. Ze hield mijn hand vast tijdens het knutselen, kroop ’s avonds bij me op schoot op de bank met een dekentje, en als het even kon wilde ze in mijn bed slapen. “Want ik ben verliefd op jou, mama.”

En toen werd ze elf

Ik weet heus wel dat dit erbij hoort. Dat het gezond is. Dat losmaken noodzakelijk is. Maar het doet ook gewoon pijn. Vajen is veranderd. Niet ineens, het sloop erin. Maar de laatste maanden gaat het razendsnel. Ze vraagt niet meer of we samen iets gaan doen. Ze wil vooral met haar telefoon in haar kamer hangen. En als ik haar ophaal van school – iets wat ik tot voor kort nog mocht doen – dan kijkt ze om zich heen of niemand kijkt voordat ze in de auto stapt. Een kus of een knuffel zit er niet meer in. “Mam, doe normaal.” Ze schaamt zich voor me…

Ik zeg volgens haar steeds vaker rare dingen

Laatst stonden we in de rij bij de H&M, en ik maakte een grapje over een glittertopje dat ik zelf ook wel aan zou kunnen. Ze draaide zich met een ruk van me weg. “Mam, hou op. Je bent echt raar.” Alsof ik iets verschrikkelijks had gezegd. En toen we samen uit lunchen gingen, vroeg ze me of ik alsjeblieft niet weer mijn ‘vreemde salade’ wilde bestellen. “Dat ziet er zó smerig uit.” Ik kreeg bijna geen hap meer door mijn keel.

Het voelt soms alsof ik haar kwijt ben

Ze keurt mijn kleding af. Mijn stem. Hoe ik lach. Hoe ik haar naam uitspreek. “Niet zo hard praten.” “Zeg dat niet zo kinderachtig.” “Doe je jas gewoon normaal aan.” Ik ben ineens gênant geworden. En ik weet dat ze me niet haat. Dat ergens daaronder nog steeds het meisje zit dat ‘met mama wil afspreken’. Maar het voelt soms alsof ik haar kwijt ben.

Ik doe een tegenbeweging als automatisme

Ik betrap mezelf erop dat ik me terugtrek. Dat ik denk: Als jij afstand neemt, dan doe ik dat ook maar. Maar dat wil ik helemaal niet. Ik wil haar vasthouden. Niet letterlijk, al zou ik dat het liefst doen, maar vasthouden in verbinding. Blijven voelen dat ik haar moeder ben, niet alleen degene die haar ’s ochtends wakker maakt en ’s avonds maant om haar telefoon weg te leggen.

Niemand vertelt je hoe eenzaam dit voelt

Laatst vond ik een oude tekening in een van haar dozen. “Mama is mijn allerbeste vriendin”, stond erop in kinderlijke letters. Ik hield het blad vast en ineens prikten de tranen in mijn ogen. Want dat was ik. En ergens hoop ik nog steeds dat ik dat weer een beetje mag worden. Niet zoals toen, dat weet ik ook wel. Ouders waarschuwen elkaar voor slapeloze nachten met baby’s, voor peuterpuberteit en voor schoolkeuzes. Maar niemand vertelt je hoe eenzaam het voelt als je kind zich voor je begint te schamen. Als de liefde die altijd vanzelfsprekend was, ineens een muur tegenkomt.

Het is een cliché maar toch…

Ik probeer mezelf te vertellen dat dit losmaken ook liefde is. Dat ik haar veilig genoeg heb gemaakt om zich vrij te voelen. Maar soms… soms verlang ik zó naar dat handje in het mijne. Naar haar hoofd tegen mijn schouder. Naar dat ene zinnetje waar ik nooit genoeg van kreeg: “Mama, ik ben verliefd op jou.”

Aan alle mama’s, het is een groot cliché maar toch: geniet dubbel intens van elk moment dat ze nog nabij willen zijn!

HANNA

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen