Rowy: “Ik vroeg aan mijn jarige dochter (11 jaar): ‘Wat wil je bereiken dit nieuwe levensjaar?’, ik schrok van haar antwoord, dit moest ik uit haar hoofd praten”

wat is duur voor de ene is niks voor de andere .
nog erger ,wat goedkoop is is eigenlijk duurder .
het gaat niet om geld maar om de doel van ‘ wat wil je bereiken ‘.
materialisme of bewustzijn?
gewoon open gesprek met uw dochter .
emoties en gedachten laten zien .
daar leert een kind ( onbewust graag) van .
als je portmonee zegt ja , waroom niet ?
Maar laat zien dat er is ook een.armoede aan dit zijde … dat geld had kunnen een gezin in.nood kunnen helpen . dichtbij, nog dichter dan het lijkt , is er een oorlog, waarvan mensen gaan met lege buik naar uberhaupt een bed .
is dit onze toekomst samen op zon kwetsbare planeet ?
een mind van een tiener kan alle informatie en bewustzijn van ouders aan .
praat open met elkaar .
we hebben dit allemaal nodig .

mijn kinderen hebben als tiener zelf gespaard voor een refurbisch iPhone.
kost een stuk minder, zelf gespaard dus waarderen het meer, en ze hebben toch een iPhone maar niet 1 van 1000 euro.
dat gaat te ver voor die leeftijd en kunnen ze voor sparen als ze zelf geld verdienen.
een kind van 11 mag zeker dromen maar laat het haar zelf sparen en praat over dat refurbisch ook leuk is, ze er als nieuw uitzien en ze toch een iPhone kan hebben.

tja als ik al lees dat een 10 net 11 jarige sushi op een verjaardag eet..
ipv patat met vriendinnen en een gezellig feestje..word er gepraat over haar doelen..
hoog inzetten is waarschijnlijk iets wat ze met de paplepel krijgt opgediend..
overigens niets mis mee…
maar dus ook niet echt gek dat ze dit wil hebben..zoals elke tiener..

wat een reacties . Het is een 11 jarig kind wat wensen heeft . iets wensen mag iedereen maar het is aan hun als ouders om het wel of niet toe te staan. Als jij als ouder aangeeft dat dat dus absoluut niet gaat gebeuren of er anders zelf voor moeten sparen dan hebben ze geen andere keuze. Maar om er zo een drama om te maken pfff.

De vraag stellen is hem beantwoorden. Misschien als ouder jezelf afvragen waarom je een kind van net 11 überhaupt deze vraag stelt.

Snap al niet dat 10/11/12 jarigen een telefoon hebben. Laat staan een IPhone.Waar is dat goed voor?
Ze zijn ermee vergroeid, op de fiets zitten ze op zo’n ding, normaal communiceren is er niet meer bij.
En dan de ouders die zeggen “maar hoe moeten ze je dan te pakken krijgen als er iets is”?..
Hoe denk je dat de generaties voor het mobieltje het hebben gered?
ik ben zo blij dat mijn kinderen pas op 16/17 jarige leeftijd zo’n ding hadden. Mijn oudste omdat ze er èèn won en mijn jongste vanwege school.

Kom op, ze is 11 en net 10 af. Geen heel onverwacht antwoord op die leeftijd, denk ik. Vraag dan door hoe ze denkt dat bij elkaar te sparen.

Los van het feit dat ze een iPhone wil vraag ik mij toch echt af waarom je een doel wilt/ moet stellen aan een elf jarig kind over wat ze wilt bereiken dit jaar. Persoonlijk vindt ik dat je hiermee erg veel druk legt op een kind. En die druk is er al zoveel vanuit school en de maatschappij. Laat ze lekker genieten van het nog even onbezorgd kind zijn, lekker dromen. Stel dat ze het doel niet kan halen, wat denk je dat dat met een kind doet.

Bij mij kregen ze wel die telefoon(mijn oude gaf ik dan door) want op de middelbare staat je huiswerk, cijfers , lessen en lokalen allemaal op magister…zo heette het bij ons. Heel vervelend wanneer je alles aan klasgenootjes moet vragen. Fijn voor als ze onderweg contact kunnen houden mocht er wat zijn en ja…dan komen ze ook op sociale media…verder hadden mijn meiden altijd een baantje naast school..

die heeft dus echt nog geen benul van waarde van geld, ik zou zeggen leer haar dat maar eens. en erbij zeggen als ze zo’n Dure telefoon wil ze ervoor kan sparen. toch bezopen voor woorden. ik vind zowiezo belachelijk dat kinderen al op jonge leeftijd een telefoon voor de middelbare school moeten hebben.

ik denk dat het gewoon een ding is tijdens die overstap naar de middelbare.
De eerste week middelbare hoorde ik zoveel “die heeft ook dit merk, die heeft dat merk”.
Onze dochter is meestal meer van het gemak dan het label wat erop zit.
Bij ons heeft ze 3x in een half jaar een nieuwe telefoon gehad. Eerste twee keer ging hij stuk, toen had ze een “oud” toestel welke niet meer de apps ondersteunde die ze nodig had voor school.
Dat is het ook. Van mij hoeft het nieuwste van het nieuwste niet zolang er maar alles stuk blijft gaan, maar we moesten wel want tegenwoordig is alles digitaal.
Ze werken op de laptop, theorie staat veel online ipv in boeken. Rooster(wijzigingen) heb je een app voor dus ook daarvoor heb je dat stomme apparaatje nodig helaas. Je ontkomt er bijna niet aan.

Gewoon aangeven dat ze dan zelf uit kan gaan zoeken wat ze daarvoor moet doen om die telefoon aan te schaffen. sparen? zakgeld? bijbaantje? Hoelang gaat dat ongeveer duren?
Hoe gaat ze daarna het abonnement betalen? Welk pakket?
Al deze info met jullie delen en overleggen. Waarschijnlijk komt ze dan zelf tot de conclusie dat ze toch een goedkoper model wil. En zo niet dan moet ze de discipline opbrengen om haar doel te bereiken. Ook dat is een goede oefening. En daarna is het nog maar de vraag of ze de telefoon in een fietskratje wil vervoeren.

Laat lekker verder dromen. Ze zal zelf ook wel weten dat sommige dingen onhaalbaar zijn. Telefoon is erg belangrijk ja, onze dochter van 9 zeurt er ook al tijden om maar ze mag gewoon wachten tot 12 en misschien wel langer. Ga dat ding alsjeblieft niet zelf geven, want dan hebben we nog een verwende prinses/verwaande puber op de wereld erbij. Een samsung van 200 is prima.