Chantal: “Ik heb echt een enorm grote fout gemaakt door dit niet vast te leggen voor de kinderen toen we gingen scheiden”

Zo te lezen hebben jullie de scheiding zo weten te vertalen dat jullie kinderen er minimaal door belast worden. Dat is een groot compliment waard! En dan ontstaat er een nieuwe situatie… Ik snap je zorgen, maar je doet er goed aan om te zien hoe belangen zich tot elkaar verhouden, waarbij ik het uitsluitend heb over die van de kinderen. Of jij zelf iets meer of minder leuk vindt, met alle respect – dat doet er niet toe.

Voor kinderen is het van het grootste belang dat ze ten eerste gelijkwaardige ouders hebben, en ten tweede dat ze vrij en onbelast bij de een én bij de ander kunnen zijn. Daar hebben jullie de zorgafspraken ook op ingericht, je zegt dat dat tot dusver goed verloopt. Hun vader houdt zich aan die afspraken, ook voor wat betreft de verhuizing. Dat er een nadeel is ontstaan (de reistijd) is natuurlijk jammer, maar niet onoverkomelijk of rampzalig.

Wat veel erger voor ze gaat zijn, is als je de strijd aangaat. Los van de juridische aspecten (ik denk dat je weinig kans maakt bij de rechter) gaat dit de verhouding tussen jou en hun vader negatief kleuren – en kinderen pikken dat feilloos op. Het zal bij hen loyaliteitsproblemen aanwakkeren en die zijn dus wél heel schadelijk.

De tweede optie is dat de vader omwille van de lieve vrede instemt met onbalans in de zorgverdeling, en een ‘papa in het weekend’ wordt. Dit gaat onvermijdelijk zijn vaderrol uithollen, te meer omdat doordeweeks de kinderen van zijn nieuwe partner er wél zijn. Stukje bij beetje zal er verwijdering ontstaan tussen jullie kinderen en hun vader. Ik kan mij niet voorstellen dat je je kinderen dat toewenst.

Wat resteert is: accepteren, meeveren, met zijn allen wennen aan de nieuwe situatie. En misschien brengt het ook nieuwe mooie dingen voor je kinderen mee. Verzet van jouw kant gaat hoe dan ook géén goeds brengen voor hen.

15 kilometer!?!?! Ik doe 20 minuten over 10 kilometer! Met de elektrische fiets! Misschien buiten de files gaan rijden. Beetje druk maken om niks. Geen enkele rechter gaat hiervan onder de indruk zijn. Succes!

je kan ook gewoon vragen wat de kinderen willen. ik weet niet hoe oud ze zijn, maar met z’n vieren om tafel en gewoon in overleg nieuwe afspraken maken als zij dit willen. jullie zullen je als ouders dan aan moeten passen. jullie hebben gekozen voor een scheiding niet de kinderen.

wat een vervelende situatie nu voor de kinderen en jouzelf..je kan daardoor dit zeker aan laten passen met de omgangsregeling doordat de situatie verandert is..de kinderen en jijzelf raken oververmoeid daardoor.
dus zeker een advocaat in de armen nemen en laten veranderen.. voor jezelf en voor de kinderen opkomen!
knuffel van mij Anneke

Je hebt de afspraken gemaakt met een mediator begrijp ik? In dat geval kan dezelfde mediator worden behandeld om deze situatie opnieuw uit te werken. Dat is heel gebruikelijk en staa wellicht zelfs in de overeenkomst die je ondertekende met de mediator of in het echtscheidingsconvenant

Dit is precies wat het betekend om gescheiden te zijn.

Wat er bij de vader gebeurd beslist de vader en heb jij weinig meer over te zeggen. (Tenzij… ze mentaal of fysiek worden mishandeld.) Ja het zijn jouw kinderen, maar ook die van de vader.

Nu blijken ze vermoeider te zijn, dat is mogelijk niet optimaal, maar is geen mishandeling. Jij vind het een probleem en hij niet. Zo zullen er nog meer dingen gaan komen, bedtijden, snoepen, huiswerk, werken, taken in huis, allemaal dingen waar je anders tegenaan kunt kijken en weinig invloed op hebt nu je bent gescheiden.

Het beste wat je kunt doen is loslaten (tenzij het echt mishandeling wordt, dan MOET je er wat mee). Je hebt advies gegeven je hebt meegedacht en de vader gaat daar niet in mee (en dat mag). Dus nu is het loslaten.

Makkelijk? Nee… maar alle andere opties sturen je vroeg of laat op nog meer frustratie af.

Dikke knuffel en zodra de kinderen bij jou zijn doe je het gewoon weer op jouw manier.

Het beste advies heb je gehad en is terug te lezen in de eerste post van juriste Lin.

Sterkte en succes wens ik je. Pien

ik spreek vanuit juridische ervaring mijn advies uit:

1. schrijf een brief aan je ex en bewaar een kopie.

schrijf hier in dat je in de eerste instantie voorsteld dat hij de kinderen komt ophalen, nu hij heeft besloten te verhuizen. omdat de File en de lange ritten jou teveel worden.

schrijf ook dat je merkt dat het de kinderen beïnvloed en op welke manieren dit hen beïnvloed. en ook hoe lang je het al hebt aangekeken en dat het geen kwestie van wennen meer is.

schrijf daarna je voorstel om de situatie te verbeteren, zoals voor de rust van de kinderen wellicht de kinderen doordeweeks bij jou voor de stabiliteit van de kinderen
en daarnaast om het weekeind van vr tot zaterdag bij hun vader, vergeet geen tijdstippen te vermeldem en iedere woensdag middag (voorbeeld)

schrijf daarna dat je al meermaals ene serieus gesprek hebt gewild hierover en een mediator hebt voorgesteld maar dat je steeds werd afgewezen

en dat je hoopt dat hij deze brief met rust kan doorlezen en even stil kan staan bij de gevolgen voor de kinderen. en dan bij jou terug komt met voorstel zodat de goede onderlinge communicatie die jullie tot dusver gehad hebben kan blijven bestaan.

ik voel je helemaal, zou zeker nr n mediator stappen en anders n advocaat. Een ouderschapsplan is niet in steen gegoten, tenslotte. Deze kan veranderen, wanneer de omstandigheden veranderen. Als jij ziet dat deze verhuizing toch zwaarder valt voor de kinderen, dan moet je t bespreekbaar maken. Lijkt er nu op dat hij vooral aan zijn eigen welzijn denkt en minder aan die vd kinderen. Wennen? Laat hem mr wennen aan de afstand als ie t zo makkelijk vindt.

Helaas ken ik deze situatie goed omdat wij in dezelfde situatie zitten. Mijn bonus dochter woont met haar moeder ineens veel verder weg van haar sport, vriendinnen en school. Bij ons kan ze met de fiets naar school, met vriendinnetjes spelen na school, hoeft ze niet extreem vroeg uit bed omdat ze er zo is en komt ze tot rust. Bij haar moeder moet ze iedere dag vroeg uit bed omdat ze nog een eind moet rijden, ze moet regelmatig extra naar de kinderopvang omdat haar moeder dan niet ‘weer extra op en neer wil’ naar school. Maar ze heeft bij het verhuizen ook geen moment aan het belang van haar dochter gedacht. Ondanks dat ze dit niet gaat veranderen (ook niet vastgelegd) hebben we wel afgesproken te wisselen via school. Dus op de wisseldag brengt de ene haar naar school en haalt de ander haar op en de week erna andersom. Zo hoeven wij die afstand in ieder geval niet af te leggen. Daarnaast vind ik ook dat jouw kinderen inspraak mogen hebben. Als ze liever bij jou zijn doordeweeks, dan moet de co-ouderschap regeling misschien worden aangepast en dan zal je ex meer moeten gaan betalen omdat de kids meer bij jou zijn maar hun belang moet voorop staan!

Hemelsbreed 15 km en dan uren onderweg zijn? come on…. dat is erg overtrokken. in “uren” rijd ik van Friesland naar Brabant.

JA, absoluut een mediator of een advocaat inschakelen. Fijn dat jullie het in eerste instantie goed en makkelijk konden regelen, maar nu niet meer.
Bovendien zet je er door ‘eenzijdig bij neerleggen’ een toon mee, dat hij zonder rekening met jou of de kinderen te houden en dan is de grens meteen verlegd. Wel of niet vriendelijk maakt niet alles uit. Het belang van de kinderen staat nu niet meer voorop en jullie dienen hier samen verantwoordelijkheid in te nemen. Als de ene ouder dat niet kan, zal de ander duidelijk moeten zijn. Jij in dit geval.
Zeg duidelijk dat de situatie voor de kinderen niet werkt en dat je een afspraak maakt met een mediator. Wil hij dat niet, dan wordt het een advocaat. Bedenk dat een rechter altijd in het belang van de kinderen zal handelen.
waarschijnlijk is dat niet nodig. Als jij dit duidelijk stelt, zal je ex ongetwijfeld akkoord gaan met de mediator. Gezien jullie soepele historie, komen jullie er dan vast uit. Maar ik denk wel dat je nu over je heen laat lopen en dat hij er makkelijk mee wegkomt. Ten koste van de kinderen.

Ja, in het belang van je kinderen zul je dat moeten doen. Jij wilt de lieve vrede bewaren, maar je ex heeft bij het nemen van deze beslissing geen seconde aan zijn kinderen gedacht. En dus zul jij dat moeten doen, ook als dat betekent dat het niet meer zo leuk loopt met je ex.

Jullie hebben de scheiding heel goed samen gedaan. Kinderen zijn heel flexibel ze zullen heus gaan wennen. Je gaat het 10 x zo erg maken als je hier een proces van gaat maken. Problematiseer het vooral niet voor je kids.

Steun je kinderen eerder en stimuleer ze, met “jullie kunnen het, kom op!”
Het zal ze veerkracht geven als ze het goed doen en daarmee kunnen ze later veel beter met lastige situaties omgaan. Teleurstellingen horen bij het leven, leer je kinderen hier het beste van te maken. Dan ben je de beste moeder! Als je prima door de scheiding bent gekomen, kan je dit ook. Je helpt je kids ermee door dit proces weer heen te komen, het geeft ze zelfvertrouwen van “ik kan dit”. Heel waardevol. Zet em op!!

de grens ligt waar jij die stelt. Belang van de kinderen voorop stellen. als je de lieve vrede wilt bewaren, stel je je eigen belang voorop.