Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik ben 26 weken zwanger van ons eerste kindje en ik voel me gelukkig. Youp en ik zijn acht jaar samen, drie jaar getrouwd, en in mijn hoofd zitten we redelijk op één lijn. Over alles eigenlijk. Woonplaats, werk, vakanties, en ook (dacht ik) over opvoeding. Maar blijkbaar had ik me daarin vergist.
“Ik zit ergens over na te denken…”
Het begon een paar weken geleden. We waren in bed, het was laat, zo’n moment waarop je denkt dat je gaat slapen maar ineens begint iemand te praten. Youp zei: “Ik zit ergens over na te denken… Wat zou je ervan vinden als we ons kind genderneutraal opvoeden?” Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte. Dus ik lachte. Maar hij keek bloedserieus. “Hoe bedoel je precies?” vroeg ik. “Nou, gewoon… niet alles blauw of roze. Geen ‘jongens mogen dit’ en ‘meisjes mogen dat’. Gewoon, neutraal. Zodat ze echt zelf kunnen kiezen wie ze zijn.”
Mijn hoofd ging alle kanten op
Ik zei: “Wacht even. Je bedoelt… geen meisjeskleren als het een meisje is? Of geen auto’s als het een jongen is?” “Nee, dat mag wel. Maar niet alleen dat. Geen hokjes. Geen verwachtingen. Snap je?” Ik knikte. Een soort halve ja. Maar eigenlijk: nee. Ik snapte het niet. Want wat is daar mis mee dan? Met een schattig jurkje of een stoer jack? Met een poppenwagentje of een racebaan? Waarom moet dat allemaal ineens ‘neutraal’? Dit ging ver.
Ik voelde meteen weerstand
En dat zei ik ook. “Youp, ik wil gewoon een meisje met jurkjes. En speldjes. Of een jongetje met dino’s en tractors. Ik heb daar zin in. Ik heb daar fantasieën over. Ik wil me daar niet schuldig over voelen.” Hij keek me aan. “Maar dat is jouw fantasie. Niet die van het kind.” Bam, dat voelde als een steek. Alsof ik al iets verkeerd deed terwijl het kind nog niet eens geboren is.
De dagen erna bleef het hangen
Ik dacht steeds: Is dit nou zo’n ding waar we niet uit gaan komen? We zijn het eens over het wiegje, de naam (voorlopig), de kinderwagen, de kleur op de muur. Maar ineens voelden we totaal anders over iets wat zó fundamenteel is. Ik appte mijn vriendin Sophie. “Youp wil genderneutraal opvoeden. Help.” Ze stuurde alleen shock emoji’s en “Wacht. Wat bedoelt hij daar precies mee?”
We kregen er woorden over
De week erna liepen we samen door de HEMA. Ik stond te kijken bij de babykleertjes. Een mintgroen boxpakje met bloemetjes. Youp pakte iets anders. Een beige tuinpakje. “Deze is meer neutraal,” zei hij. Ik voelde het weer. Dat ongemak. Die onuitgesproken botsing. Thuis zei ik: “Ik wil helemaal niet dat alles neutraal is.”
En hij: “Ik wil niet dat ons kind zich in een rol gedrukt voelt.” En ik: “Maar dat gebeurt toch niet alleen door een jurkje?” En hij: “Maar het begint daar wél mee.”
En toen werd ik boos
Echt boos. Hormonen, moeheid, frustratie. Alles kwam eruit. “Moet ik me dan schuldig voelen als ik een roze sok aantrek?” “Moet ik me gaan verantwoorden als ik zeg: ‘Wat een stoere jongen!’ of ‘Wat een mooi meisje!’?” Mag ik nog gewoon moeder zijn zoals ík het voel, of moet alles langs de Youp-check?” Hij was stil. En ik zag dat ik hem raakte. Misschien te hard. Maar het moest eruit.
De volgende ochtend aan tafel
Ik zei sorry. En hij ook. “Misschien zijn we allebei doorgeslagen,” zei ik. “Jij in je neutraliteit, ik in mijn roze wolk.” Hij lachte. “Misschien wel.” We spraken af dat we elkaar niet zouden overtuigen. Maar dat we het open zouden laten. Zolang we maar eerlijk bleven. Ik vroeg: “Mag ik roze kopen als het een meisje is?” Hij zei: “Ja. Zolang ik ook een blauwe pyjama voor een meisje mag kopen.” Ik knikte. “Deal.”
Het blijft een gevoelig onderwerp
Soms beginnen we er weer over. Dan zegt hij iets over “labels vermijden” en dan voel ik weer die rilling. En dan zeg ik iets over strikjes en tule, en dan fronst hij weer. Maar we praten en luisteren naar elkaar. En misschien komen we er wel nooit helemaal uit. Maar ik weet zeker dat ons kind in elk geval twee ouders krijgt die het beste willen.
FELIEN
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Bij de eerste wilde ik zoveel mogelijk vrij neutrale dingen zodat ik deze opnieuw kon gebruiken bij een eventueel tweede kind van het andere geslacht.
De eerste had dus veel groen. De tweede werd ook een jongen, die heeft veel meer blauw en zwart. Het is nooit iemand opgevallen.
De jongens houden enorm van auto’s maar ook van roze. Meisjes speelgoed vinden ze allebei niets. Hun keuze. Laat ze lekker kind zijn en eigen keuzes maken, dat kunnen ze snel genoeg.
Veel tamtam over niks. Ik heb 2 dochters. Gewoon kijken naar het kind, loopt vanzelf wel los. De oudste hier heeft een grote fascinatie voor auto’s. De jongste is gek van een bal. Pop staat hier in de hoek te ‘kijken’ naar hoe ze spelen. Maar als de oudste zegt: ik wil vandaag een kleedje aan mama. Ook prima. Genderneutraal lijkt mij niet een beige tuinpak te moeten zijn maar een we laten ze vrij in hun keuzes en volgen hun interesses.
Mag ik naar Youp verwijzen met hij en hem moet ik ‘die/hen/hun’, ; die/die/diens; of ‘hen/hun’ gebruiken? En heeft hij het over zij en haar als jullie een meisje krijgen (en hij en hem als het een jongen wordt)? Hij lijkt me redelijk door te slaan. Er is niets mis met een meid in een jurkje als ze ook broeken mag dragen. Een jongen in een crop top (of rok of jurk) is dan weer te modern voor mij. Maar tuinpakjes… Serieus?
Wacht gewoon maar af , laat alles even los , geniet van je zwangerschap
Mijn zoontje was geboren en na 6 maanden verhuisden wij naar een plek waar hij heel veel bussen langs zag komen en werd helemaal lyrisch, prachtig vond hij ze , zijn eerste kado werd dus de gele bus van Fischer price
Toen werd min dochtertje geboren , ze was ongeveer 8 maanden toen we op het consultatiebureau zaten, er was een baby’tje van 6 weken zonder kleertjes de moeder had haar op een handdoek, mijn dochtertje zag het baby’tje en raakte in verrukking met behulp van de moeder en mij mocht ze het even in haar handjes houden…
Raad maar wat haar eerste kado werd😉
Ze hebben ook met ander speelgoed gespeeld hoor, maar ze zullen hetzelf aangeven, niet bang zijn gewoon genieten!!!!!!
Mijn zus gaf mijn oudste zoon ooit een pop, met het idee dat jongens met meisjesspeelgoed zouden spelen en andersom. Heeft niet gewerkt en dat was 38 jaar geleden….
Genderneutraal. Dat hoeft toch niet in kleding en/of speelgoed uitgedrukt te worden. Gewoon aantrekken wat ze leuk vinden. Ik liep als meisje (ruim 50 jaar geleden) ook in jongenskleren. Ik had een moderne moeder: ze vond het prima. Speelde kappertje met de poppen maar knutselde ook graag aan mijn Puch Maxi en boorde gaten in de muur om iets op te hangen. Hielp mijn vader op het land maar deed ook de was voor mijn moeder. Mijn dochters kregen een speelgoedauto of -tractor als ze dat graag wilden. Maar evengoed kralendozen en poppen. Niet te spastisch over doen. Het belangrijkste in deze: geven of doen wat ze leuk vinden. Dat ze zichzelf kunnen zijn en daar hoeft geen kaartje genderneutraal aan te hangen.
Ik ben echt benieuwd hoe je een onvolledig kind dan genderneutraal opvoedt; neutrale kleren, maar de schoenen mogen wel voor meisjes of jongens zijn???