Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Mijn dochter belde mij boos op
“Je hebt altijd gezegd dat je geen onderscheid wilde maken tussen je kleinkinderen,” zei mijn oudste dochter gisteren aan de telefoon. Ze klonk teleurgesteld. Boos ook. En dat raakte me, want dat is precies wat ik niet wil. Soms lijkt het alsof je moet kiezen tussen je hoofd en je hart.
Ik heb inmiddels zo mijn gebreken
Ik ben 73 jaar. Niet stokoud, maar ook zeker niet meer de vrouw die ik vroeger was. Mijn knieën kraken en mijn energie is op halverwege de middag. Mijn oudste dochter heeft drie kinderen. Drie lieve, vrolijke en erg energieke jongens. Ze rennen, ze springen, ze roepen, ze lachen, ze stoeien en maken van elk huis een speelparadijs. Ze zijn heerlijk – echt waar – maar ze slurpen ook alle energie uit mijn lijf. Ik hou van ze, maar als ze hier zijn, lig ik ’s avonds en de dag erna uitgeput op de bank. En dan bedoel ik niet een beetje moe. Nee, echt uitgeput, alsof ik een halve marathon heb gelopen.
Ik trek het gewoon niet
Ik heb al meerdere keren opgepast. Natuurlijk. In het begin dacht ik: dit kan ik wel. Ze zijn jong, ik ben nog redelijk fit, ik help graag. Maar het viel me zwaar. De eerste keer belandde ik na een middagje oppassen met knallende hoofdpijn en trillende handen in bed. De tweede keer dacht ik: misschien was het toeval. Maar na drie keer wist ik het zeker± dit trek ik niet. Hoe graag ik het ook zou willen.
Mijn voorstel vond mijn dochter niets
Ik heb het voorzichtig aangekaart. Voorzichtig, want je wilt als moeder natuurlijk niemand kwetsen. Ik stelde voor om één op één op te passen. Eén jongetje per keer. Dan zou ik aandacht kunnen geven, dan zou het voor mij ook te doen zijn. Maar mijn dochter was daar fel op tegen. “Dan voelen de anderen zich achtergesteld,” zei ze. Ik snap haar ergens wel. Ze wil geen onderscheid, ze wil gelijkheid.
Met mijn andere kleinzoon is het anders
Mijn jongste dochter heeft één zoon, Noah. Een rustig jongetje. Misschien omdat hij enig kind is. Misschien omdat hij gewoon zo ís. Als ik met hem ben, spelen we een spelletje, we bakken koekjes, we kijken samen een film. Hij praat zacht, hij luistert, hij heeft geen drang om op de tafel te klimmen, met zwaarden te vechten in de woonkamer of alle kasten open te trekken. En ja, dat lukt me wél. Op hem oppassen voelt niet als een opgave. Het is fijn. Gezellig. Te doen.
Het voelt logisch dat ik bij haar af en toe inspring
Mijn jongste dochter is bewust alleenstaande moeder. Ze heeft geen partner die de zorg deelt, ze doet het allemaal alleen. En ik zie haar ploeteren. Natuurlijk wil ik haar helpen. Het voelt logisch dat ik af en toe inspring. Maar je raadt het al… mijn oudste dochter vindt dat niet eerlijk. “Dus je past wel op haar kind, en niet op de mijne?” vroeg ze fel. En ik hoorde het verwijt, ik hoorde de pijn. Ze denkt dat ik Noah voortrek. Maar dat is het niet. De situatie is gewoon anders.
Ik wil geen favorieten hebben
Ik voel me verscheurd. Als moeder. Als oma. Ik wil niemand pijn doen, ik wil geen favorieten hebben. Maar mijn lichaam geeft grenzen aan. En ik moet ernaar luisteren, want als ik over mijn grens ga, ben ik niemand tot hulp. Niet mijn kinderen, niet mijn kleinkinderen en zeker mezelf niet.
Mijn dochter neemt nu afstand
Toch knaagt het. Dat mijn dochter nu afstand neemt. Dat ze mijn keuze ziet als een oordeel over haar kinderen. Terwijl ik die jongens juist zo lief vind. Maar ik moet ook eerlijk zijn. Ik wil een oma zijn die aandacht heeft. Die kan luisteren. Die niet geïrriteerd raakt van drukte of op haar horloge kijkt wanneer het eindelijk tijd is. En dat lukt me gewoon niet als ze met z’n drieën zijn.
Ik weet niet meer wat ik moet doen
Ik denk na over een middenweg. Een manier waarop we elkaar weer kunnen vinden. Misschien een dagje samen met haar, zodat we met z’n tweeën op de jongens passen? Misschien tóch afspreken dat ik ze om de beurt zie, al is het maar even. Maar als ik dat nogmaals aankaart is het wellicht ‘olie op het vuur’. Ik wil het zo graag goed doen, maar ik weet niet meer hoe…
LOES
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik begrijp uw oudste dochter wel. Ik denk dat zij haar kinderen net zo veel oma liefde en aandacht gunt als een ander kind krijgt. Uiteraard zijn alle kinderen niet dezelfde. Wellicht hebben de jongens behoefte aan een andere activiteit dan koekjes bakken, met meer structuur en beweging.
Ik kan me voorstellen dat het voor uw oudste dochter pijnlijk is om uw band met uw andere kleinkind te zien groeien en sterker worden. Logisch dat zij afstand neemt om haar zelf en haar kinderen te beschermen. Tenslotte is zij niet diegene die voor haar zusje heeft bepaald om een alleenstaande moeder te worden met alle gevolgen van dien.
Ik snap die dochter niet , dit is gewoon egoisme en het niet kunnen inleven in haar moeder.
Ik snap dat ze geen onderscheid wil maken tussen haar kinderen , maar ik had( ze zijn nu volwassen) 2 drukke kinderen mijn moeder wilde wel oppassenmaar graag apart , en dat heb ik toen gedaan . Klaar.
Ze kregen alle aandacht van oma en alleen waren ze veel liever en rustiger dan met zijn tweeen .
En ze zijn ook nog wel eens met zijn tweeen geweest , maar dat was dan als ik echt helemaal omhoog zat met geen oppas , en zo kort mogenlijk dan .
Er is al heel wat geschreven dus misschien zeg ik hetzelfde als anderen,
Maar allereerst wat bent u een lieve mama/ oma.
U weet niet meer wat u moet doen? Volgens mij ligt de bal bij de dochter met de drie jongens. Zij zorgt er zelf voor dat u niet meer kan oppassen want u heeft een heel begrijpelijk voorstel gedaan namelijk precies hetzelfde als bij uw alleenstaande dochter! Een op een op de jongens passen, zodat het voor u met uw 73 jaar jaar ook leuk is en u niet dagen hoeft bij te komen omdat zij het persé zo wilt.
Zo krijgen de jongens alle drie de kans hun Oma volledig voor zichzelf te hebben. Hoe leuk is dat! In plaats van met zijn drieën alle energie uit Oma zuigen.
Als je het mij vraagt wilt dochter gewoon een dag van haar jongens af en gebruikt ze manipuleert ze haar moeder met de smoes dat de kinderen zich achtergesteld gaan voelen wat helemaal niet kan als je het omwisselt.
Zo ga je niet met je moeder om.
Dus lieve mama/oma. Houd uw poot stijf want u doet helemaal niks verkeerd.
Wat ook kan is dat moeders er iedere keer gezellig bij blijft, dan raakt niemand achtergesteld ook oma niet, maar ik durf erom te wedden dat dat niet gaat gebeuren.
Het is maar hoe je het bekijkt: je kunt ook beredeneren dat ze bij de ene dochter (met drie kinderen) alleen op 1:1-basis op de kleinkinderen wil passen en bij de andere dochter op alle kleinkinderen tegelijk (en dat is er dan 1). Daarmee zijn niet beide kinderen ‘kindvrij’ gedurende de oppas.
sorry hoor, maar je oudste dochter gedraagd zich zelf als n kind!! zy wou 3! kinderen en ja nu heeft ze 3 drukke jongens die zich niet kunnen gedragen!! natuurlijk kan je dat met 73 niet bijbenen 3 tegelijk! Zy heeft ook n man,dan regeld ze daar maar wat mee! En nu is madam “beledigd”?! lijkt me HAAR probleem! Jij moet zelf naar je eigen grenzen luisteren van je lijf en dit is wat het is…1 ,rustig,kind gaat prima 3 losgeslagen herriemakers niet…Duidelijk toch?? sterkte!!
Laat je dochters je brief lezen op deze website. Hierin beschrijf je erg lief en open wat er precies speelt. Als ik je dochter was, dan zou ik ook best wel een beetje beledigd zijn. Maar als ik daarna je brief zou lezen, dan zou ik het 100000% begrijpen. Echt. Laat je dochters je brief lezen, allebei. Misschien dat ze dan samen kunnen werken om hun moeder te ontzien. Dat zou ze sieren.
Als ze het zou laten lezen, zou ik een offline kopietje laten lezen. Straks hebben ze het idee dat moeders de vuile was online buiten hangt…
Hoezo voelen kinderen zich achtergesteld als ze om en om iets leuks bij of met oma mogen doen? Dat is prima ‘gelijkheid’ (alleen zonder gelijktijdigheid – maar dat is wat anders). Kwestie van duidelijk communiceren en verwachtingen managen. En het hoeft heus niet allemaal op een weegschaaltje. Daarbij is er bij 1 op 1 veel meer aandacht voor ze. Win-win, zou ik zeggen.
Verder snap ik de verontwaardiging van je dochter met drie kinderen wel. Vervelend dat je alleenstaande dochter met één kind het zwaar heeft, maar a) alleenstaand ouderschap is in dit geval een bewuste keuze en b) met één rustig kind het leven al zwaar vinden…
Het krijgen van meerdere kinderen is net zo goed een bewuste keuze, dus vind dat een nutteloze vergelijking.
Je weet in beide gevallen waar je aan begint en als je te snel aan een tweede kind begint en het valt je tegen/zwaar, dan had je er misschien beter over na moeten denken of je het aankan en of het bij je leven en behoeften aansluit. Het leven zwaar vinden met meerdere kinderen (maar wel met helpende partner) is dus net zo min of net zo zeer medelijden waard naar mijn mening. Zwaar is een subjectieve term en ieder mens is anders.
Verder ben ik het met je eens dat het wel eerlijk verdeeld is. Ieder kleinkind is welkom, maar niet tegelijk. Zij mag gewoon haar grenzen aangeven en dat is ook heel belangrijk. Niemand is ergens toe verplicht en zeker niet als je van je ouwe dag probeert te genieten.
Natuurlijk is dat tot op zekere hoogte een keuze. Maar de geïnterviewde oma heeft het alleen over een ploeterende alleenstaande moeder-van-een. Uit niets blijkt dat de andere dochter, moeder van drie, klaagt over drukte, het tegen vindt vallen, enz.
Nou keuze. Als je moeder wordt weet je niet waaraan je begint. Dus dat ben ik niet met je eens. Het gevoel kan veel zwaarder uitpakken, dan je je van te voren kon indenken. En dan blijft er niemand om het mee te delen. Behalve jouw eigen moeder. Die meestal net zo betrokken voelt bij jouw kinderen als jij zelf. Dat moet de zus begrijpen. Immers dan zou 3 (drukke) kinderen ook zelf gekozen zijn….
Als het goed is, heb je wel een beeld van ouderschap als je besluit een kindje te willen. Met ‘bewuste keuze’ doelde ik op het alleenstaande ouderschap. Als het goed is, wist ze dat ze er dan dus in principe alleen voor staat en de zorg niet met een andere ouder deelt… Iedereen die de basisschool heeft afgemaakt kan dan wel bedenken dat dat nét even zwaarder, intenser of intensiever is dan als je als stel een kind krijgt…
zou het niet zijn dat niet de kinderen maar de moeder zich achtergesteld voelt? als de kinderen 1 voor 1 komen kan ze immers als nog niet een ochtendje naar de sauna, terwijl haar zus dat wel kan.
Frappant dat je het mij vraagt en niet de geïnterviewde. Maar nu je het mij vraagt: ja, dat zou kunnen. Als je drie kinderen hebt, moet je er voor 3 oppas hebben als je iets zonder kinderen wilt doen. Geen hogere wiskunde.
Het komt hier vaak voorbij: problemen tussen ouders en kinderen, omdat kinderen verwachten dat hun ouders wel op op de kleinkinderen gaan passen als zij hun carrière vorm gaan geven. Niet doen, grootouders. Jullie hebben jullie kinderen opgevoed tot zelfstandigheid. Gun je kleinkind een geweldige tijd op een kinderdagverblijf en richt een kamer in voor onvergetelijke logeerpartijen.
Mij verbaast het gewoon dat de oudste dochter het zelf niet inziet dat 3 kinderen tegelijk teveel zijn. Mijn schoonouders zijn 80+ Af en toe passen ze op, korter dan vroeger. In principe niet omdat het moet maar omdat ze het zelf leuk vinden. We houden dan de tijd zo kort mogelijk voor ze, ze zijn tenslotte op leeftijd. Als het echt eens nodig is voor meer uren, mogen de kinderen langer op de tablet bijvoorbeeld. Om het minder vermoeiend te maken voor oma en opa. Of ik regel dat de oudste bij een vriendje kan, zodat hij kan ravotten en we de schoonouders kunnen ontlasten. Dan hebben de schoonouders er maar 1, die toevallig van knutselen houdt. Dus kan oma lekker de hele dag schilderen en koekjes bakken.
Het is schandalig dat de dochter zelf niet eens een oplossing aanbiedt. En als je er niet tevreden mee bent, betaal je een oppas. Alsof je het zelf niet druk vindt om 3 kinderen tegelijk te vermaken.
Wij hebben twee zoons. Individueel prima te handelen, samen zeer vermoeiend. We verwachten ook niet van oma dat ze in haar eentje op de twee jongens gaat passen. Mij, als moeder, put een dag alleen met de twee jongens al uit.
Daarbij zijn mijn jongens alleen inderdaad heel anders dan met hun broer erbij. De rust is acuut weg wanneer de ander erbij komt.
Er speelt meer. Bij alle personen. Mevrouw kan door haar beperkte energie niet drie levendige kinderen tegelijk hebben. Dat maakt dat ze het rustige kind van jongste dochter veel liever heeft. De oudste dochter voelt zich tekort gedaan, groot kans dat dit gevoel niet nieuw is, al veel langer speelt. Dat mevrouw jongste dochter eerder wel voorgetrokken heeft of iig dat oudste dochter het zo heeft ervaren. Ooit had oudste dochter maar 1 kind, als oma toen net zoveel oppaste op dat kind als nu op het kind van jongste dochter?, dan heeft oudste dochter nog meer reden om zich wat redelijker/minder eisend op te stellen. Meestal gedragen mensen zich zo als ze niet goed in hun vel zitten, gaat het wel goed met uw oudste dochter, is ze mogelijk erg uitgeput of spelen er misschien andere problemen waar u niet van op de hoogte bent/niet naar gevraagd heeft? Blijft wel staan dat oma zelf beschikt over haar tijd en energie en dochter dat te respecteren heeft. Ga het gesprek met haar aan en kijk samen wat er speelt en wees wat opener naar haar over uw motieven.
Kijk daarnaast ook diep naar binnen, weet oma zeker dat er in gevoel naar de beide dochters geen onderscheid wordt gemaakt, los van het oppasprobleem? En zijn er ook andere hulplijnen die de dochter kan inzetten? Maar begrijp me niet verkeerd: óf en op wie oma oppast bepaalt alleen oma zelf, de dochters mogen beiden dankbaar zijn dat oma dit voor hen over heeft.
ik denk niet dar dit persee langer speelt, dochter dealt hier ook mee en wilt ook rust momentjes…haar moeder is hierin gewoon een bevestiging waardoor ze baalt. mijn ouders hebben ook niet de makkelijkste en mijn vader vind dat helemaal wel lastig..ze zijn nu net met pensioen en mijn moeder voelde zich mega schuldig dat ze 6 weken weg willen. wij alle3 gunnen dat mijn ouders ontzettend. het hoeft niet langer te spelen…kan ook dat de dochter hierop rekende (op haar ouders) en dat mag en moet je gewoon niet doen. hun taak zit erop..laat ze genieten
Het is een taboo om meer te doen voor het ene kind, dan voor het andere. Zeker in NL. Onze cultuur leert ons dat je je kinderen gelijk behandelt. Maar, dat is bijna onmogelijk. Heel veel ouders kunnen beter door een deur met ’t ene kind, dan met ’t andere. Vrijwel altijd voelt de liefde voor het ene kind anders dan voor ’t andere. Niet meer of minder (hoewel zelf soms ook dat) maar anders. Het ene kind heeft ook andere hulp of aandacht nodig dan het andere. Door dat niet te mogen voelen, zetten we onszelf vast in een klem. Heel jammer. Open bespreken is meestal de beste oplossing. Alleenstaande ouders hebben bovendien meestal andere behoeften, dan een getrouwd kind. Al was ’t maar omdat de financiële mogelijkheden groter zijn met meer inkomen, wat meestal ’t geval is bij samenwonende stellen.
weet je waarom het een taboe is? Als kind voel je dat. Dat levert weer van allerlei struggles op.
zelf heb ik die situatie. Mijn moeder heeft meer met mijn zus op. waar ze met mij keihard overal in confrontatie gaat en harde grenzen stelt dat het niet zoals zij wil en zelfs dreigt met scheiding van haar partner als die haar niet steunt, loopt ze op haar tenen bij mijn zus om geen ruzie te krijgen en gaat die al jaren over grenzen heen.
Hierdoor heb ik constant de lat hoog liggen omdat ik altijd het gevoel heb niet goed genoeg te zijn, mijn dochter krijgt de ruzies mee en daarnaast heb ik moeite met relaties aangaan. Een tweede kind zal er ook niet komen in verband met angst dat ik hetzelfde zal voelen.
de voorgeschiedenis is dat het ene kind drukker is dan de ander, ik ben 40 en heb een zoon van 11 die vrij rustig is en ik heb 3 neefjes waar ik evenveel van hou en die zijn hier ook dagelijks maar die zuigen je sneller leef. heeft niks te maken met lievelingetje of meer houden van..gewoon wat kan je hebben en wat niet maar jij hebt zeker geen kinderen of geen empathie
lieve vrouw, dit heeft niks met leeftijd te maken..ik heb 1 zoon en mijn zus heeft 3 kinderen die behoorlijk druk zijn. ik ben dol op ze en zou ze het liefst allemaal bij mij hebben maar ik heb er echt geen energie voor en ik ben een energieke vrouw. het trekt je leeg als je altijd naar alles moet luisteren, op alles moet letten en daar komt de verantwoordelijkheid die je op dat moment hebt ook bij. ik ben net aan 40 en ik denk al ik snap je en zou er niet aan moeten denken. mijn ouders zijn iets jonger als u bent en mijn zus vind nu al dat ze het niet kan maken om ze allemaal bij mijn vader en moeder te laten. niet omdat ze minder van de 1 of de ander houden maar simpelweg omdat de energie er niet meer op die manier is. je bent oma en zoals ik het hoor een hele goeie dus 1 op 1 zou prima moeten zijn en sommige kinderen (geen onderscheid in houden van) vergen meer energie als de andere. voel je je daar niet schuldig over..dat is een feit en kunnen beide niks aan doen. ik denk dat je dochter zo reageert omdat ze dat zelf ook weet en daar ook van baalt..dus pak haar stevig vast en zeg lieverd…ik ben mega trots op jou dat je zo een top moeder bent….en oma zeg dat ook tegen jezelf
lieve mensen,
ik wil mijn mening delen. ik wil hierbij niemand kwetsen.
ik snap uberhaubt niet dat het in de Nederlandse cultuur( niks verkeerds,bedoel het niet slecht) perse word verwacht dat oma’s en opa’s MOETEN oppassen. dat is iets wat ik niet begrijp. Dus jou ouders hebben jou tot je 18ste (soms langer haha) opgevoed,alles voor gedaan etc ,en dan maak jij kinderen en dan wil je dat hun oppas gaan spelen? kom op. verdienen hun ook niet rust? en tijd voor hun zelf ALS MENS, en al helemaal op 73 jarige leeftijd. kom opppp ,hahah daar ga je toch niet 3 energieke(niks mis mee) jongens mee opzadelen. en begrijp me niet verkeerd ,kind is een kind ,en die kan druk zijn,of rustig ,of alles tegelijk.maar hebben hun hun taak niet voldaan? door jou op te voeden? dat jij de keuze maakt om te werken,en dus niet volledig voor de kinderen kan zijn,dan moet je daar van te voren over nadenken. kinderen zijn niet iets wat je zomaar neemt. en verwachten dat je ouders maar op ze zal passen? kom op mensen.
Precies. En die (boze) dochter kan ook wel een lesje in realiteit gebruiken.
mij kwets je er niet mee oma van 62 dochter kwam na een verbroken relatie weer thuis zwanger op het 24ste .ja daar sta je dan als moeder toen 55 jaar oud schouders eronder en we gaan ervoor ik was overal bij tijdens zwangerschap en geboorte vader haakte af
het was best hard werken manlief werkte nog 60 uur in de week dus die deed al qat hij kon .het leven voor mijn dochter ging verder, dat van mij stond stil met 8 maanden ging mijn kleinzoon voor het eerst naar Kdv voof 2 dagen .dus kreeg ik wat adem pauze, 3 jaar later leerde ze weer iemand kennen.. weer zwanger en weer liep het stuk .maar deze vader wilde na verloop van tijd wel voor zijn dochter mee zorgen. maar bij de geboorte van de 2de knapte er in mij wat alleen de woensdag en om de andere week het weekend .was niet genoeg ik trok het niet meer kreeg jicht en asma en liep ziekenhuis in en uit corona was weer achter de rug en ik kreeg de een na andere longonsteking een nasleep , inmiddels, om een lang verhaal kort te maken.heeft mijn dochter via een loting een huurwoning toegewezen gekregen en zijn ze inmiddels alweer een maand of 8 met zijn drieën vertrokken.wat aan de ene kant een opluchting was aan de andere kant heeft het gemis van mijn 2 kleinkinderen mij heel wat verdriet gekost ook voor de kinderen zeker de oudste die was altijd bij mij nu beginnen we er langzaam aan te wennen mijn man gaat over 4 weken met pensioen en ik heb mijn dochter aangegeven al meerdere keren dat als de jongste in begin februari naar de basisschool gaat ,ik wil stoppen met vaste dagen oppassen dat wil zeggen dat de kinderen 5 dagen in de week naar bso moeten, hier was ze het niet mee eens maar ik zet dit door als ze vakantie hebben of studie dagen oplf ziek zijn spring ik in, maar voor de rest moet ze het nu zelf doen, zodat wij van ons pensioen kunnen gaan genieten ik ben 7 jaar 24/7 in touw geweest vind het wel goed ,
Hoezo is je dichter het er niet mee eens dat als jij stopt met vaste oppas dagen ze dus naar de bso moeten? Als ze alleen is en zelf werkt en de oppasoma stopt, waar wou ze de kinderen dan laten na schooltijd?
Hier zijn beide kanten te begrijpen. Direct stoppen met oppassen is de oplossing. En starten met een oma dag. 1 jongen tegelijk, en precies die dingen doen die je doet. koekjes bakken, spelletjes doen, voorlezen. 1 op 1 aandacht van oma. Daarmee help je nog steeds indirect je jongste dochter aan een dagje voor zichzelf maar maak je geen onderscheid meer doordat het anders noemt.
Ik snap heel goed dat je niet op 3 drukke jongens tegelijk wilt passen. Een op een was een goede optie
Maar tegelijkertijd valt me wel op dat je alleen de naam noemt van de kleinzoon waar je wel op past. En hoe goed en lief en makkelijk zijn karakter is. En je schrijft ook hoe logisch het is dat je je andere dochter wilt helpen omdat ze overal alleen voor staat. Daar heeft zij dus wel bewust voor gekozen.
Kinderen voelen verschillen in behandeling heel goed aan.
Kleinkinderen trouwens ook.
Heel begrijpelijk dat oma wel op 1 kind wil passen maar niet op 3. Oppassen is een gun en geen plicht. Belangrijk dat het leuk is en blijft. Oudste dochter kiest zelf voor 3 kinderen, je kan en mag niet verwachten dat oma ze alle 3 tegelijk opvangt. Dat is echt heel zwaar!!! En dan is het niet meer leuk. Dus ja, ik vind dat de oudste dochter even haar ogen moet openen en moet zien hoeveel energie dat kost. Dus 1 tegelijk is dan inderdaad een goede oplossing . En anders samen met je dochter iets leuks doen met de 3 jongens . Zo doen wij het ook vaak met opa en oma.
Wat een vreselijke dochter. Begrijpt ze niet dat op 3 jongetjes passen 3x zo veel werk is dan op 1 jongetje. En dan nog iedere week. Uitputtend. En dan ook nog een oma alleen. Is er nog een moeder van vaders zijde? of een opa?
Prima plan om 1 op 1 op te passen. Dochter kwaad? Hoe durft ze. Dan gewoon helemaal niet meer oppassen. U schuldig voelen? Larikoek. Uw dochter moet zich schuldig voelen en met een grote bos bloemen excuses aan u aanbieden. ik ben 78, fit, maar pas 1x per 2 weken op 2 kleine meisjes, andere week past andere oma op. En als het me te veel wordt, dan zeg ik dat en hebben mijn zoon en schoondochter daar alle begrip voor
Je laat je dochter over je heen lopen.
Gewoon duidelijk zijn: 1 kind tegelijk en anders niet. Ik kan niet tegen de drukte (ik snap dat zij daar niet zoveel aan heeft).
Lijkt me voor de 3 jongens ook weleens fijn: even rust en oma helemaal alleen voor zichzelf.
Er zit meer achter, er moet een voorgeschiedenis zijn.
de voorgeschiedenis is dat het ene kind drukker is dan de ander, ik ben 40 en heb een zoon van 11 die vrij rustig is en ik heb 3 neefjes waar ik evenveel van hou en die zijn hier ook dagelijks maar die zuigen je sneller leef. heeft niks te maken met lievelingetje of meer houden van..gewoon wat kan je hebben en wat niet maar jij hebt zeker geen kinderen of geen empathie
Tja, drie tegelijk is ook iets anders dan een. Dus zo raar is dat niet. Snap niet dat dochter dat niet snapt.
Je schrijft dat je het goed wil doen. Maar dat doe je al!! Je hebt aangegeven dat 1 kind per keer welkom is. Als jouw dochter vervolgens aangeeft dat dat niet in haar straatje past, dan is dat aan haar. Dat is haar keus en daarmee ook haar verantwoordelijkheid.
Dus ook al is dit een vervelende situatie, dat komt niet door oneerlijk gedrag van jouw kant. Jij bent duidelijk in wat mogelijk is op dit moment. En dat is al lastig zat.
1 kind is anders dan 3 kinderen. En buiten dat, je bent niet meer piepjong en hebt niet dezelfde energie meer als je dochter. Jouw voorstel om het om de beurt te doen bij oppassen, stelt geen enkel kind achter zolang ze alle drie maar aan de beurt komen. Voel je niet bezwaard, jouw lijf, jouw leven. Dat je op wil passen is al een geschenk.
wat een nare reacties naar dochter toe. Ik ben het compleet eens met docher. Een uurtje oppassen kan toch ook? je kan ze ook buiten laten spelen en gewoon grenzen trekken. “niks aanraken tenzij oma zegt dat het mag, geen ruzie maken onderling, geen onaardigheid naar oma”. Op deze manier kan je gewoon op passen. als dochter dit soort afspraken niet kan maken met haar eigen kinderen wordt het een ander verhaal. Maar omdat 1 dochter bewust alleen staande moeder wordt kan je niet haar meer helpen, dat is voortrekken dan had ze maar een partner moeten hebben of beter over na moeten denken dat je niet alleen maar op je moeder leunt. Ik had heel kwaad geworden als mijn moeder zo zou doen
Dan ben jij net zo kinderachtig als de dochter in het verhaal. Hoe kan oma een uurtje oppassen als moeder waarschijnlijk op haar werk zit? Moeten de kinderen de rest van de dag hunzelf maar zien te redden? Want waar moeten ze anders heen? Je moet je doodschamen met je kwaad worden. Je mag verdomme blij zijn dat ze op wil passen. En ja 1 kind wat rustig is, is totaal wat anders dan 3 rouwdouwertjes. Als oudste dochter niet akkoord wil gaan met moeders voorstel voor een op een, dan moet ze het lekker zelf doen of op een andere mannier regelen, maar kwaad worden omdat je moeder het fysiek niet keer aankan is te gek voor woorden.
Oma heeft duidelijk genoeg aangegeven dat op 1 kind per keer oppassen geen probleem is. Dochter verwacht wel heel veel van haar moeder.
vertel je dochter de waarheid….daar zal ze begrip voor moeten opbrengen…..
dat heeft ze toch ook gedaan?! één kind per keer is oké. maar die oudste dochter doet daar dus moeilijk over.
Ja precies dat. als die dochter niet weet wat er speelt. voelt het idd niet fijn. deze mevrouw moet gewoon zeggen wat er echt speelt.
dat doet oma toch al? de waarheid vertellen?
Haar dochter wil haar drie kinderen niet achterstellen.
Maar dat is haar dochters eigen idee daarover. Het kan goed zijn dat de kinderen zich helemaal niet achtergesteld voelen als oma om en om de kinderen heeft.
oma probeert vanalles aan oplossingen te leveren, maar dochter wil niet.
dan is helaas de situatie zoals hij is.
het enige wat je dan nog kan doen, is zeggen dat je het heel graag anders zou zien maar dat het niet kan vanwege de omstandigheden . U doet het heel goed. en helaas kunt u het niet voor iedereen naar de zin maken als iemand niet halverwege komt.
misschien wel aangeven dat u de jongens wel alledrie kunt hebben als ze naar de speeltuin gaan. zijn ze lekker moe als ze weer naar thuis gaan. heeft uw dochter ook weer wat rust en u wat leuks gedaan met de jongens.
but it takes two to tango…
sterkte , lieve oma🌸
Ik zou haar uitnodigen en het gesprek met haar aangaan , haar eerlijk vertellen hoe en wat jij voelt . Dat je het niet trekt met 3 kinderen die je leegzuigen. En dat 1 op 1 met je kleinzoons ook wel eens een verademing voor de kinderen kan zijn, extra aandacht van oma en niet hoeven te delen met broers .
oma heeft ook haar grenzen.
praat er over met elkaar.
Helemaal niet meer oppassen. Dit kunt u niet maken.
Deze reactie slaat echt nergens op. Deze oma geeft haar grenzen aan EN komt met een compromis dat best te proberen valt. Het is per slot van rekening de verantwoordelijkheid van de ouder (oudste dochter) om voor oppas te zorgen.
dat achterstellen vind ik onzin..
mare het zijn de kinderen van je dochter haar verantwoording,vind ik hoor.
ik zelf heb 8 jaar opgepast maar het is vrij pittig dat weet ik wel..
Ik had wel afgesproken dat ik niet op een ziek kind ging oppassen
1 ziek dan 1 bij mijn en 1 bij de moeder…
Ik paste op 2 kinderen..
Een ziek kind hoort bij zijn moeder vind ik.
Als ik jou was stopte ik met vaste oppassen dagen..
Dan regelt je dochter maar wat anders haar kinderen haar verantwoording
‘hoort bij zijn moeder te zijn’ Wie bepaalt dat ? Jij? Een vader kan ook voor een ziek kind zorgen.
Maar ze zegt toch juist dat ze graag oppast. Alleen één kind per keer zodat zij het aankan en elk kleinkind voldoende aandacht kan geven. Ik begrijp het probleem van de dochter niet. Behalve dan, dat ze op deze manier toch nog elke keer een paar kids thuis heeft….. Maar ja, daarvoor ben je dan ook de ouder van de kinderen
Misschien kan je je dochter dit stukje laten lezen. Dan begrijpt ze dat het niets met ‘voortrekken’ te maken heeft, maar met de beperkte energie van oma. Zodra er meer dan één kind aanwezig is worden ze logischerwijs drukker. En met de kindgebonden budgetten van tegenwoordig is er best een andere oplossing voor het oppassen te bedenken. Dan kunnen de drie kinderen inderdaad om en om een dagje bij oma, en dan net als hun neefje de hele dag onverdeeld aandacht krijgen. Ik denk dat de kinderen dat heel erg leuk vinden zodra ze het gewoon zijn. Sterkte ermee.
inderdaad cammy, dat was mijn eerste gedachte: weet je dochter wel hoe erg jij in tweestrijd staat? dit haar te laten lezen helpt wellicht.
succes!
Mooi gezegd. Hopelijk snapt de dichter idd na het lezen van dit stukje dat het echt geen onwil is. Met als dat het geen voortrekken is
met =net
kindgebondenbudget is ipv belastingschaal die vroeger voordeliger was. kinderopvangtoeslag is voor kinderopvang. Dat kan zevast krijgen. ik ga helemaal niet oppassen als erkleinkinderem komen. Heb ik geen tijd of energie voor.
Je dochter zocht naar een meisje kreeg drie jongens en wil geen concessies maken omdat ze zelf moe is van haar kinderen wanneer oma oppas is het voor haar een vrije dag/ middag en omdat ze egoïstisch is boeit haar niet of oma twee dagen nodig heeft om bij tekomen na zo’n dag/middag. Ze denkt alleen aan Ike Ike Ike, anders had ze allang begrip dat haar moeder geen veertig meer is, want als kinderen worden uitgelegd dat ze om de beurt naar oma gaan dan hebben ze heus begrip zeker als ze merken dat oma dan juist meer tijd heeft om andere dingen te doen en zo wordt de band ook sterker.
Volgens mij heb je aan je dochter niet goed duidelijk gemaakt dat je (lichaam) het niet meer aankan.
Ze moet zelf toch ook weten hoe druk haar 3 jongens kunnen zijn.
Ik zou zeker nog een keer bespreken dat 1 kind per keer genoeg voor je is.
En anders……. helemaal geen één.
Denk aan jezelf!
Jammer, dat je dochter vindt dat de jongens zich achtergesteld voelen als je 1 op 1 zou oppassen. ik begrijp het wel, want voor haar is alledrie bij oma natuurlijk ook een dag rust. maar 73 is gewoon een aardige leeftijd waarop je lichaam gewoon af gaat nemen. mijn oudste dochter heeftv4 knullen en ik had ze eens per 14 dagen alle 4 1 hele dag. dat trok ik ook niet meer.de andere oma werkte toen nog en nu ze ook gepensioneerd is, hebben we elke week allebei 2 jongens en dat gaat stukken beter. ik heb dan 1x per 14 dagen nog 2 kldochters die ik uit school haal en elke week andere kleinzoon die ik elke donderdag uit school haal. zo lang t nog gaat blijf ik t doen, maar t is best uitputtend! ik ben 75.
Belachelijk!
Je hebt aangegeven, dat je wèl op de kinderen wil passen, één op één. Dat doe je ook bij je andere dochter. Daar pas je óók maar op één kind tegelijk. En dan gaat het goed!
Als je bij je ene dochter op één kind tegelijk past, ėn even vaak op elk van de kinderen, dan wordt geen enkel kind achtergesteld.
👍
Eigen lijn hierin nogmaals uitleggen en vasthouden….oppassen, maar altijd 1 kind tegelijk.
Geen schuldgevoel laten aanpraten.
U weet hoe het komt en voor alle kinderen is 1 op 1 aandacht heel goed
Ik snap je dochter wel. Niets is zo kwetsend als het onderscheid tussen kinderen. Indirect wijs je je eigen kind en kleinkinderen af. Elk kind apart klinkt als een goede oplossing. Benader het positief. Maar ik zou niet op de ene wel passen en de andere niet
Dat is ook niet wat deze oma wil. Het is de dochter die dit idee afwijst. Hopelijk bekijkt ze het ook eens door andere glazen dan haar eigen en snapt ze dat het logisch is dat alledrie tegelijk teveel is. Bovendien denk ik dat het voor die jongens ook veel leuker is om oma alleen voor zichzelf te hebben. Dat de moeder dat idee niet aanstaat heeft, verwacht ik, meer te maken dat ze dan nog met de andere 2 “zit”
Maar dat is toch precies wat ze al heeft voorgesteld? Gewoon op de jongens blijven passen, maar dan één tegelijk. Daarmee maak je op geen enkele manier onderscheid.
wat een belachelijk antwoord, ze wil wel oppassen.
Maar op 1 tegelijk.
Dus dat is geen onderscheid maken maar aan haar gezondheid denken.
Die dochter is egoïstisch om het zo op de spits te drijven.