Lida: “Ik ging boodschappen doen met mijn kleindochter: ‘Wat uw kleindochter heeft gedaan kan echt niet!’, zei de caissière ineens, dat dit mij overkwam, ik schaamde me dood”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Ik ging een dagje oppassen op mijn kleindochter Evi. Ik vind dat altijd zo gezellig. Ze is vijf en heeft zo’n levendige fantasie. Als ik bij haar ben, word ik vanzelf een kind. Vandaag was geen uitzondering.
We begonnen rustig
Evi kroop tegen me aan op de bank en ik las haar een boekje voor. Ze koos er eentje met veel plaatjes van dieren. Ze vertelde me zelf ook verhalen over de dieren, soms klopte het helemaal niet, maar ik vind het heerlijk om naar haar fantasie te luisteren. Daarna wilde ze spelen. Ze pakte haar keukentje erbij en begon met haar houten lepels en pannetjes te rammelen. Ik moest ‘klant’ spelen en ze riep de hele tijd dat het eten bijna klaar was. Ze gaf me een denkbeeldig kopje thee en een bordje ‘spaghetti’ – een paar losse gekleurde elastiekjes. Ik zat erbij en speelde mee, natuurlijk.
Ze ging helemaal op in haar spel
Daarna was ik aan de beurt. Evi werd ineens kapper. Ze zette me op een klein stoeltje en begon met haar borsteltjes en haarklemmetjes te rommelen in mijn haar. “Oma, stil zitten, het moet mooi,” zei ze streng. Ze stak er allemaal van die vrolijke speldjes in, sommige met glitters, andere in de vorm van bloemetjes. Ik voelde dat mijn haar alle kanten op werd getrokken, maar ik vond het prima. Ze was zo geconcentreerd bezig en zo trots. Toen ze klaar was, zei ze dat ik echt heel mooi was. En eerlijk gezegd geloofde ik dat ook nog even.
Mijn dochter had een briefje achter gelaten
We aten nog een stukje fruit – banaan voor haar, appel voor mij. Daarna was het tijd om naar buiten te gaan, even een frisse neus halen. Ik had me voorgenomen om een wandelingetje te maken naar het park, maar toen ik mijn jas pakte, zag ik het briefje van mijn dochter op tafel liggen: “Mam, wil je nog wat boodschappen halen? We hebben bijna geen melk en brood meer.”
Ze had energie voor tien
Ik dacht: prima, dan maak ik er een wandeling met een doel van. Evi vond het ook leuk. Ze mocht haar eigen kleine rugzakje meenemen. In de supermarkt liep ik met een karretje, terwijl Evi druk babbelde over alles wat ze zag. “Oma, mag ik dit? Oh, kijk daar! En wat is dat voor gekke groente?” Ik was vooral bezig om haar een beetje in toom te houden. Ze had energie voor tien.
Het voelde een beetje als een speurtocht
Het duurde even voordat ik alles gevonden had, want het was niet mijn vaste supermarkt. Ik liep de verkeerde paden in, las nog eens de lijst op het briefje. Brood, melk, wat fruit en nog iets voor het avondeten. Het voelde een beetje als een speurtocht. Toen ik eindelijk bij de kassa stond, was ik opgelucht. Ik legde alles op de band en Evi zat op het randje van het karretje, nog steeds kletsend. De caissière, een jonge vrouw met een knot op haar hoofd, keek me een beetje vreemd aan. Ik dacht nog: misschien verbeeld ik het me. Maar toen zei ze opeens: “Uh mevrouw, wat uw kleindochter heeft gedaan kan echt niet!” Ze keek me neutraal aan, was dit echt of een grap?
Ik wist even niet wat ik moest denken
Ik moest even schakelen. Had Evi echt iets gedaan? Ik had haar nog zo goed in de gaten gehouden. Wat had ik over het hoofd gezien? Ik keek haar vragend aan en vroeg heel voorzichtig: “Wat bedoelt u precies?” Ze wees heel subtiel naar mijn hoofd. En toen voelde ik het. Mijn haar zat nog helemaal vol met die kinderhaarspeldjes! Van glitters tot hartjes en bloemetjes – alsof ik een wandelend sprookjesbos was. Ik voelde mijn wangen rood worden. “Oh jeetje,” lachte ik beschaamd. “Dat is mijn kleindochter inderdaad, die heeft me net mooi gemaakt.” Evi lachte breeduit en riep: “Ja, ik ben de kapper!”
Ik voelde me ontzettend opgelaten
De caissière moest ook lachen. Ze zei dat het juist heel vrolijk stond. Maar ik voelde me toch wel erg opgelaten. Met een rood hoofd rekende ik af en probeerde de speldjes voorzichtig uit mijn haar te halen terwijl ik het wisselgeld aannam. Toen we weer buiten stonden, moest ik er toch om lachen. Wat een dag. Oppassen is altijd een avontuur, en al helemaal als je bij de kassa staat met een hoofd vol kinderhaarspeldjes.
LIDA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen