
Chantal: “Mijn dochter (10 jaar) heeft nog steeds geen zwemdiploma”
Onverantwoord
Ik zal gelijk eerlijk zeggen: Ik vind het niet verantwoord en zelfs gevaarlijk in zo’n waterland als Nederland dat een kind niet kan zwemmen. Ik heb simpelweg geen keuze. Omdat de kosten voor het zwemmen voor eigen rekening zijn gekomen (vroeger betaalde school dit), kunnen wij de zwemlessen er niet bij betalen. We knopen met het hele gezin alle eindjes aan elkaar voor de basisbehoeftes: het huis, energie, kleding en boodschappen. Alles is zo ongelofelijk duur geworden. We redden het allemaal maar net.
Geen zwemdiploma heeft grote en gevaarlijke gevolgen
Op vakantie gaan kunnen we niet betalen. Dus je zal ons niet een week of meer aan de kust zien zitten. Maar we gaan weleens een dagje naar een meer of strand met een volgepakte tas. Ik heb dan ongelofelijk veel stress. “Wat als ik Andrea ineens kwijt ben en ze verdrinkt?”, vraag ik me dan telkens af. Ik moet Andrea altijd in mijn buurt of vizier hebben. Het is nooit ontspannen. Ze mag van mij tot aan haar enkels het water in, verder niet. Ik ben dan hyperalert. Dat vraagt veel van me. Ze draagt sowieso altijd (ook op het zand) zwembandjes. Maar ze zal het maar ineens in haar bol krijgen. Bovendien heb ik weleens gehoord dat je ook in ondiep water kan verdrinken…

Straks loopt of valt ze ineens in het water
Ik moet er niet aan denken. We proberen daarom onze strand- en waterbezoekjes echt te beperken. Maar ik vind dat zo ook ons plezier als gezin wordt beperkt. Eigenlijk wens ik gewoon dat ze snel haar diploma kan halen. Dat wil ik het liefste. Zoals het er nu uitziet, gaat ze haar diploma niet halen in haar basisschooltijd. Stel dat ik het geld later wel heb, dan zal ik het haar niet aandoen om als puber tussen de peuters en kleuters te gaan staan. Maar heel eerlijk: ik denk dat er dan ook geen geld voor is. We leven van het geld dat mijn man verdient met zijn werk. Ik ben volledig arbeidsongeschikt. En ik moet door mijn situatie ook veel rusten tussendoor.
Andrea kan soms niet mee naar een verjaardagspartij
Deze sociale belemmering doet me pijn. Tegenwoordig worden er veel feestjes en discopartijen in het zwembad gehouden. Ik gun dit Andrea zo. Ze is er zelf erg verdrietig over, als ze dan niet mee kan. Ze heeft dan het gevoel dat ze echt iets heeft gemist, wat eigenlijk ook zo is. Ze huilt dan vaak tranen met tuiten. Ik probeer haar dan een beetje te troosten.
Zwemles moet weer geregeld worden door school
Zo sta ik er in. Ik begrijp niet dat die verantwoording bij de ouders is gekomen. Als overheid moet je er alles aan doen dat de kinderen veilig zijn in zo’n waterland als Nederland. Zwemles zou verplicht moet worden (dat is het nu niet) en vanuit hogerop geregeld moeten worden. Heel wat ouders (èn kinderen) zouden hiermee ontzettend geholpen worden. Onze draagkracht is niet toereikend. En ik denk dat wel meer gezinnen hier last van hebben. Er hangt echter een taboe op. Men praat niet openlijk over het wel of niet kunnen betalen van bepaalde urgente dingen voor de kinderen. Het blijft in de doofpot. Daarom deel ik mijn verhaal. Er zijn vast meer moeders zoals ik!
Lees HIER andere verhalen
CHNATAL