mWil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Mijn man, Ramon, en ik hadden het jarenlang prima samen
Niet rijk. Niet arm. We werkten allebei, betaalden onze rekeningen, gingen één keer per jaar op vakantie. We waren geen mensen van luxe. Maar toen onze dochter Nova kwam, veranderde alles. En dan bedoel ik niet het cliché van ‘alles verandert als je een kind krijgt’. Nee. Ik bedoel: de toon in onze gesprekken. De sfeer in huis. De paniek achter onze ogen.
Het begon met de kinderopvang
Nova was vijf maanden oud toen ik haar inschreef voor twee dagen per week. We hadden er lang over getwijfeld, maar ik moest weer aan het werk, en we hadden niemand anders om op te passen. De opvang kostte bijna vijfhonderd euro per maand. Natuurlijk kregen we toeslag, maar die kwam pas achteraf. En dus was het eerste wat Ramon zei: “Dit gaat toch niet werken?” Ik weet nog dat ik zei: “Het is tijdelijk. En ik verdien ook weer salaris. Het komt in balans.” Maar hij schudde zijn hoofd en zei: “Alles komt altijd wel weer ‘in balans’ bij jou. Alleen niet op onze rekening.”
Dat was het begin
Niet van de opvang, maar van het gevoel dat ik me moest verantwoorden voor alles wat geld kostte. Elke aankoop, hoe klein ook, werd een discussie. En als het geen discussie was, dan voelde het als iets wat ik stiekem deed. In het begin vielen de ruzies wel mee. Een opmerking tijdens het uitpakken van de boodschappen. Een zucht als ik een pak A-merk luiers had gekocht. Soms liepen we allebei mopperend langs elkaar heen, maar we maakten het snel weer goed. Tot het zich begon op te stapelen.
Ramon was degene die het overzicht hield van onze financiën
Ik vond dat eerlijk gezegd prima. Hij was er goed in, en ik was met mijn hoofd vooral bij Nova. Maar steeds vaker kreeg ik opmerkingen naar mijn hoofd als: “Heb je nou alweer iets besteld?” of “Waarom pak je niet gewoon het huismerk?” Ik begon mezelf af te vragen of ik echt zo slordig met geld was. Maar het ging niet alleen om geld. Het ging om controle, om macht, om wie het recht had om keuzes te maken.
Nova kreeg er steeds meer van mee
Toen Nova 4 werd, begon ze vragen te stellen. Waarom we zo vaak zo hard tegen elkaar praatten. Waarom papa boos werd als ik iets in mijn mandje legde in de winkel. Ik probeerde het uit te leggen. Dat papa zich zorgen maakte over geld. Dat mama soms te snel iets kocht. Dat we allebei heel hard ons best deden. Maar zij begreep vooral dat de sfeer in huis vaak niet fijn was. Ze begon me dingen te vragen als: “Is papa weer boos op jou?” of “Mag ik dit koekje wel pakken?” Kinderen voelen alles.
Alles werd een aanleiding
De boodschappen. De energierekening. De kinderfeestjes op school. De kapotte stofzuiger. Als er ook maar iets onverwachts kwam, kreeg ik de schuld. En soms gaf ik die mezelf ook. Ik ging op een gegeven moment zelfs bonnetjes bewaren. Ik maakte lijstjes, hield bij wat ik uitgaf, en liet hem zien wat ik níét had gekocht. Maar het was nooit goed genoeg. Als ik een nieuwe winterjas voor Nova kocht, kreeg ik te horen dat ik eerst op Vinted had moeten kijken. Toen ik zei dat ik geen tijd had gehad om te scrollen en dat ze de jas nu nodig had, zei hij: “Jij koopt met je gevoel. Ik met mijn verstand.” Het was alsof ik mijn stem verloor in dit huwelijk.
“Ik werk ook gewoon”
Dat zei ik op een avond, toen hij weer een sneer gaf over iets wat ik had gekocht. “Ik werk ook gewoon. Vier dagen. Ik draai dit huishouden. Ik regel opvang, kleding, eten, schoolzaken, traktaties… Waarom voelt het alsof ik om toestemming moet vragen voor alles?” Hij zei: “Omdat jij denkt vanuit wat nodig voelt. Niet vanuit wat haalbaar is.” En misschien had hij daar deels gelijk in. Maar het was de toon. De manier waarop hij me toesprak alsof ik een puber met zakgeld was. Alsof ik het allemaal maar niet begreep.
Geen klappen, maar het deed wel pijn
Soms zeggen mensen: “Zolang hij je niet slaat, valt het wel mee.” Maar woorden kunnen ook raken. Blikken kunnen ook breken. Stiltes kunnen ook snijden. Ik voelde het als hij me negeerde nadat ik iets zei. Als hij zuchtte wanneer ik begon over geld. Als hij mijn ideeën afkapte met een handgebaar en zei: “Laat maar, Jaleesa. Jij snapt dit toch niet.” Op een avond zat ik alleen op de bank terwijl hij boven lag te slapen. Ik dacht: Hoe zijn we hier gekomen? Vroeger maakten we plannen voor vakanties. Nu hadden we het niet eens meer over morgen.
De maand dat de auto stukging
We hadden al weken ruzie om van alles, maar toen de auto ermee ophield, knapte er iets. Ik stond met Nova langs de kant van de weg en belde Ramon. Hij nam op met: “Wat heb je nou weer gedaan?” Geen “Gaat het?” Geen “Waar zijn jullie?” Boosheid. Die avond thuis zei hij: “We hebben geen buffer. En dat komt niet door míj.” Ik zei: “Alsof ik geld over de balk smijt.” Hij zei: “Je denkt nooit vooruit. Jij koopt hoe je je voelt. Ik denk in maanden.” En ik had niks meer te zeggen.
We probeerden oplossingen
We hebben het echt geprobeerd. We maakten budgetten, spraken uitgaven af, overlegden over grote aankopen. Maar het hield niet lang stand. De stress was er altijd. Als er een uitnodiging kwam voor een kinderfeestje. Als Nova uit haar schoenen groeide. Als het ineens kouder werd en de energiekosten stegen.
Waarom we toch blijven
Omdat we ook nog kunnen lachen. Omdat hij me ook vasthoudt als ik huil. Omdat we samen ouders zijn, en ik weet dat hij van Nova houdt zoals ik dat doe. Omdat er dagen zijn waarop hij me koffie brengt en zegt: “Sorry van gisteren.” Omdat we ooit begonnen met liefde. En ik geloof dat daar nog iets van over is. Maar het is zwaar. Elke maand weer. Elke afschrijving. Elke bon die ik met samengeknepen schouders laat zien. Elke avond waarop ik naar hem kijk en me afvraag of we dit ooit anders gaan doen.
We zitten er middenin
Er is geen oplossing. Geen einde. Geen verlossing. We blijven. Omdat we nog niet weten hoe het anders moet. Omdat we vasthouden aan wat er wás. Omdat we nog hopen dat het beter wordt. Soms denk ik aan Nova, en wat zij later zal herinneren van haar jeugd. Ik hoop dat het de verjaardagen zijn. De spelletjes. De knuffels. Niet de stemverheffingen. Niet de stiltes aan tafel. Ik wil haar leren dat liefde zacht mag zijn. Niet op eieren lopen, niet rekenen in schuld. Maar ik weet ook dat ik haar nu leer wat ik zelf nog niet onder de knie heb.
We maken elke maand ruzie over geld
En toch blijven we bij elkaar. Omdat we houden van ons gezin. Omdat we ergens geloven dat het weer beter wordt. Omdat we meer zijn dan alleen deze zorgen. Ik houd hoop. En vertrouwen.
JALEESA
ik hoop dat je je gaat realiseren dat ook dit huiselijk geweld is. Huiselijk geweld is niet alleen maar slaan. En je doet je dochter tekort. Weg bij die man.
Bijzonder dat je je zo laat kleineren. Door de man die de financiën zou doen. Het enige wat hij doet is aan wal staan.
Ook bijzonder is dat ze niet samen naar hun inkomsten en uitgaven hebben gekeken. En samen naar de bankafschriften. Heeft hij wat te verbergen?
En dan samen werken en dan nog niet rondkomen. Dan is er iets flink uit balans. Eens een afspraak maken bij de gemeente voor een financieelcoach.
En naar de poh bij de huisarts want deze relatie is niet gezond.
Dat dit soort vrouwen nog bestaan… Ik ben heel benieuwd naar het verhaal van de man, want waarom zou je je als vrouw zo onderdanig opstellen?
Voor een kind is het verschrikkelijk om moeder zo te zien. Weegt de angst om het ‘alleen’ te moeten doen zwaarder dan het welzijn van jullie kind?
zou zelf eens de financiën nakijken en regelen
en eens kijken wat hij uitgeeft
voor je kind kleren kopen
als je iedere 3 maanden kindergeld krijgt en dit dan spendeerd aan wat broekjes en truitjes of een nieuw jasje voor de winter dan hoef je helemaal niet aan je loon?
Joris, laat die man dan zelf de kinderjas kopen als hij zo goed vooruit kan denken.
Scheve onveilige rollen. Ze werk vier dagen (en doet daarom heen heel veel) en mag autonomie hebben in haar uitgaven. Deze vrouw komt absoluut niet financieel roekeloos over. Te veel ballen in de lucht, met een controlerende kritische blik van haar man die hierbij niet liefdevol helpend is.
Ook prima. M’n punt is: een beetje vooruitdenken werkt beter dan gewoon doen (qua financiën, maar op heel veel gebieden). Wie het doet is me om het even.
Ik zal dit wel niet begrijpen omdat ik geen kinderen heb blahblah. Maar je merkt dat je kind hier last van heeft. Deze situatie houdt al jaren aan: je spreekt immers van na de geboorte en Nova is nu al 4 jaar. Dus al jaren ga je gebukt onder deze stress en sneren en weet ik veel wat. En toch blijf je in deze toxische omstandigheden hangen. Misschien eens op een rijtje zetten met een financieel adviseur of een mediator wat haalbaar is en je eigen leven gaan opbouwen. Met een gezonde basis voor je dochter, zonder dreiging in de lucht en boosheid.
mijn ouders hadden altijd ruzie en toen die eindelijk gingen scheiden ik was toen 16 jaar en zeiden wij zijn bij elkaar gebleven voor jouw zei ik was maar eerder gaan scheiden al die stress die ik heb gehad door nam ik hun niet in dank af.Zelf ben ik daarom 3x gescheiden omdat ik dat mijn kinderen niet wilde aandoen en hun zonder stress wilde laten opgroeien en daar zijn zij mij dankbaar voor.
Ik had ook zo’n man. Altijd ruzie om geld. Ik verspilde volgens hem geld. Hij maakte dat ook iedereen wijs en iedereen geloofde hem. Ik ben er zo vaak op aangesproken door zelfs mijn eigen familieleden op mijn verspillingen. Ik werkte fulltime, maar ik liep met kapotte kleding en kapotte schoenen. Ik durfde op het laatst zelfs geen winterjas meer te kopen, die ik echt wel nodig had.
Hij was een tiran, waar niet alleen ik onder leed, maar ons kind nog meer. Een man die zo doet, heeft altijd iets te verbergen. Bij de mijne was het een hele dure minnares.
Ik ben gescheiden. Ik en mijn kind zijn nu gelukkig. Wij hebben mooie kleding, mooie schoenen, gaan twee keer per jaar op vakantie, rijden een nieuwe auto, wonen in een groter huis. Wij leven heel luxe. En ik spaar elke maand nog steeds een kwart van mijn inkomen.
Mijn ex? Die leeft in armoede.
Hoi V,
Dat heb je goed gedaan V. Ik moet wel erbij zeggen dat sommige vrouwen echt een gat in hun handen hebben. Je bent stuk gelukkiger geworden en daar gaat het het leven om.
Daar een tegen moet Jaleesa jou opvolgen. Jaleesa moet echt gaan scheiden en hetzelfde doen wat jij hebt gedaan. Ik weet niet dat Jaleesa een huur of koopwoning heeft. Jaleesa heeft zo geen leven. Toen de auto onderweg kapot ging en belde naar haar man en zei wat nou weer en niet hey hoe is het met je of wat dan ook. Jaleesa gedraagt zich veel te denigrerend en dat moet ze niet doen.
Ga alsjeblieft scheiden Jaleesa en kijk en zie V want dit gaat niet over het wordt alleen maar erger. Strakjes lig jij met een hartverzakking of hersenbloeding in het ziekenhuis door overspannen en onzekerheid van jezelf en dan zeg je vent ” weer een probleem erbij” Dit moet je niet willen. laat je goed informeren. Ga niet met je man over dreigen dat je wilt scheiden dan krijg je inderdaad rake klappen van je vent. Je zeg opgegeven moment ‘ik ga van je scheiden en de papieren liggen klaar en middels advocaat in de armen genomen. Neem aan wat V heeft geschreven en doe dat anders wordt het van jou een HEL!!!
“Jaleesa gedraagt zich veel te denigrerend en dat moet ze niet doen”. Heeft u een ander verhaal gelezen dan wij?
als je het antwoord van Rob goed leest kun je misschien zien dat Rob een beetje moeite heeft met de taal schrijven, je kunt tussen de regels door gerust lezen wat hij bedoelt Joris., dit heet begrijpend lezen.
en hij bedoelt uiterasrd niet denigrerend.
en nee ik ken Rob niet. vind alleen jouw opmerking flauw en,kort door de bocnt
als je het antwoord van Rob goed leest kun je misschien zien dat Rob een beetje moeite heeft met de taal schrijven, je kunt tussen de regels door gerust lezen wat hij bedoelt Joris., dit heet begrijpend lezen.
en hij bedoelt uiterasrd niet denigrerend.
en nee ik ken Rob niet. vind alleen jouw opmerking flauw en,kort door de bocht
Jaleesa, heb je ook inzicht in ZIJN uitgaven? Ik hoor alleen maar dat jij alles voor huishouden en kind koopt, waarschijnlijk van jouw eigen geld of de gezamenlijke rekening?
Ik heb dit ook meegemaakt met mijn ex. Altijd boos, altijd roepen dat ik geld uitgaf aan dingen die niet noodzakelijk waren. En aan het eind van de maand was de gezamenlijke rekening altijd leeg, zodat ik nog veel van mijn eigen geld betaalde. Hij wilde niet meer geld overmaken naar de gezamenlijke rekening en van onze spaarrekening mocht alleen iets betaald worden als hij iets nodig had voor de auto of de tuin. Dit ging gewoon om macht en controle en ik trok het op een gegeven moment niet meer. Alle liefde was op door het constante gezeur over geld.
Sinds ik alleen woon en alles zelf regel heb ik elke maand geld over. Ik spaar honderden euro’s, terwijl ik nu een eigen auto en een hypotheek heb die net zo hoog is als onze gezamenlijke hypotheek vroeger.
Rara hoe kan dat? Waar ging het geld vroeger naartoe?
Heb jij je dit wel eens afgevraagd?
Ik heb trouwens ook kinderen, krijg geen alimentatie en ik heb mijn ex zelfs geld toe gegeven. En toch klaagt hij nog steeds over geld tekort, terwijl ik er financieel juist beter voor sta.
Wil maar zeggen…..
Zorg dat je zelf inzage krijgt in de financiën!
Je zal niet de eerste zijn die achterblijft met schulden vanwege een gokverslaving van de ander.
Het kan natuurlijk van alles zijn en we kennen maar 1 kant van het verhaal, maar kennis is macht zeggen ze toch?
Zorg dat je zelf ook inzicht krijgt in jullie financiële situatie
Laat je man een kwartaal alle boodschappen doen, dan kan hij zelf zien of hij beter kan besparen of doe samen de boodschappen in het weekend. Dat scheelt al veel ruzie
Probeer je minder angstig en onderdanig op te stellen, bonnetjes bewaren om te bewijzen wat je uitgeeft maakt je kwetsbaar, je geeft hem het gevoel dat hij mag controleren
Ga in relatietherapie
Precies!!!
waarschuwing vooraf: mijn volgende tekst is niet om met mijn vinger naar jou te wijzen Jaleesa. ik vind het zeker niet jouw schuld. ik vind je juist bewonderingswaardig. Maar ik wil je wel zeggen wat ik denk, en hopelijk help ik je daarmee verder. ondanks dat ik het niet jouw schuld vind denk ik nml dat een deel van de oplossing wel in jouw handen ligt. en nee ik pleit niet voor scheiden. daarin ben ik het dus echt met je eens:
afin, mijn visie: Waarschijnlijk heb je zelf al ergens een kritische innerlijke stem. 1 die bij voorbaat bang is om mensen boos te maken. Om afgekeurd te worden om de keuzes die hij maakt. Je pleit voor vrede en gaat daarvoor best eens over je grenzen heen. Maar je bent ook constant allert op wat hij van je vindt. Je kan haarfijn aanvoelen wat hij bedoelt ipv wat hij zegt. Als zijn gezicht een klein beetje vertrekt, weet je wat hij denkt. als je je hierin herkent zou ik zeker niet direct scheiden. geef het nog een kans en zoek iets van coaching. of het nou relatietherapie is, of iets individueels voor jou. Ontwikkel vooral je zelf, dat is namelijk de enige persoon op wie je ECHT invloed hebt…. en als hij ook mee wil ontwikkelen dan is dat nog mooier. Succes
Klopt helemaal. Laat hem maar zorgen dan dat alles in huis wordt gehaald en dan mag hij verantwoording afleggen over waarom de voorraadkast leeg is of je dochter geen sokken meer heeft!
Draai het maar eens om!
slecht voorbeeld voor je dochter, zorg dat je wegkomt uit deze relatie, hij behandelt je als een kind.
Het gaat niet om het geld of financiën zolang jullie alle rekeningen kunnen betalen en gewoon “normaal” leven. Het gaat om wederzijdse respect en gelijkwaardige relatie. In dit geval is deze ver te zoeken. Je man is een control freak die een smoesje moet hebben om controle over jou te houden. Als er geen geldzorgen waren, dan zou het om je uiterlijk gaan bijvoorbeeld, of om wat je zegt en met wie je omgaat. Je verdient tenslotte ook en het is belachelijk dat elke uitgave van jou moet verantwoord worden met een bonnetje. Ik weet niet of relatietherapie hierbij zou helpen. Je man zit gewoon zo in elkaar. Ik wens je in ieder geval sterkte en wijsheid.
Wat ontzettend fijn dat je er voor kiest om door te gaan met je huwelijk, wat fijn voor je kindje , hoeveel kinderen moeten lijden , ga gewoon door, blijf liefdevol met hem praten
En ga gewoon naar de kringloop voor alles, ik zie er prachtig uit en krijg steeds complimenten over wat ik aan heb
Toen mijn kinderen klein waren was er nog geen kringloop……..
Geen ruzie meer , hij maakt zich gewoon zorgen en het klopt , het leven is duur!!!!
Je kunt het!!!!!!
Tuurlijk. Loop jezelf voorbij, doe alsof alles rozengeur en maneschijn is, leer je kind vooral dat jij een jouw gevoel er niet toe doet, dat het normaal is dat mama zich altijd maar moet verantwoorden aan papa, dat ruzies, stemverheffingen en negeren de norm zijn binnen een gezin.
Als er iets is dat schadelijk is voor jonge kinderen is het wel doorgaan met een relatie die giftig, manipulatief en compleet uit balans is in termen van macht.
Ik spreek uit persoonlijke ervaring.
hier een suggestie voor een oplossing voor beiden, mischien is het eens goed om een gedetailleerd overzicht te maken samen, een deel vaste lasten en een deel variabele uitgaven. verdeel de taken als het kan, maak samen een afspraak over hoe je het geld wil besteden en houd je er aan. als er ruimte is geef elkaar ook wat krediet om iets uit te geven waarover geen verantwoording hoeft. onderzoek de redenen waarom bepaalde zaken belangrijk zijn. en kom er samen, eventueel met een budgetcoach of andere hulp uit. Daar hebben jullie en het kind veel meer aan.
Dat is naar mijn idee 1 kant van het verhaal. Als kind van gescheiden ouders kan ik alleen maar onderschrijven dat het in bepaalde gevallen echt beter is als de ouders uit elkaar gaan. Kinderen krijgen heel goed mee hoe de situatie thuis is en de relatie tussen de ouders. In dit geval lijkt mij dit alles behalve een gezond voorbeeld
Wat reageer jij gekkig. Ik hoop dat dit een gezonde dosis sarcasme is.
Ga gesprekken doen met een relatie therapeut. Je dochter is het waard dat haar ouders hun uiterste best doen om iets te maken van hun huwelijk en het lijkt dat er nog gevoel is. Dus doe het nu zsm en wacht niet te lang. Je huwelijk is wezenlijk in gevaar. Zo zonde.
Succes!
Ze wil bij haar man blijven omdat ze er nog steeds wat voor voelt. omdat ze ,samen, nog steeds wat voelen. Dus dat is haar beslissing. Wie zijn jullie dan om te zeggen dat ze weg moet gaan?
Is het een fijne leefsituatie voor het kind? Nee niet echt. Dat is iets dat ze samen moeten uitzoeken. Dat zou op de eerste plaats moeten komen. Maar ja wie ben ik om daar over te oordelen.
En wat betreft huur, zorg en kinder toeslag daar moet de politiek iets aan doen.
Iedereen die minder dan 40 uur werkt moet daar niet voor in aanmerking komen. Tenzij er een medische reden is. Of alleen staande ouders die zouden 20 uur moeten/kunnen werken. Maar nu dwaal ik af. Door de mensen die zeggen ga weg bij je man en ga leven van de toeslagen.
Soms blijven mensen ook simpelweg vast zitten in structuren en patronen die veilig lijken. De angst om weg te gaan en opnieuw te moeten beginnen leidt dan tot blijven plakken. Angst is een slechte raadgever. Houden van is helaas niet altijd geluk en soms hou je van ongezonde dingen die je mentaal en emotioneel kapot maken. Wij reageren hier alleen op de inhoud vh verhaal. Dat een groot deel hier rode vlaggen ziet en aanraadt een scheiding te overwegen is niet voor niks en gebaseerd op haar eigen input
Emotionele mishandeling (gekleineerd worden, de schuld krijgen terwijl je niks hebt misdaan, etc) is net zo erg als fysieke mishandeling. Ga weg van deze man! Laat hem eerst maar eens bewijzen dat hij kan veranderen in een lieve zorgzame man die samen met jou de dingen wil doen.
Zo te lezen zijn de financiën slechts een middel om jou onder zich te plaatsen en zichzelf op een voetstuk. Laat dat nooit gebeuren.
Voor jouw dochter is deze toxische omgeving ook niet goed. Het is beter weg te gaan totdat meneer zich ooit wel weet te gedragen en jou als een volwaardige partner ziet en behandelt. En laat jezelf niet voor minder behandelen!
Ik vraag me af of je zelf wel inzicht hebt in jullie financiën? het klinkt alsof je man alles regelt en volgens hem zijn er problemen met de uitgaven. Bij dit soort verhalen, vooral de manier waarop hij tegen je praat en hoe jullie kindje reageert, gaan de alarmbellen bij mij af en denk ik meteen aan financieel misbruik, geheime schulden/verslaving/uitgaven van hem en/of projectie zoals een vreemdganger die de partner continu beschuldigt van vreemdgaan.
Ongeacht jullie inkomen en uitgaven moet je echt voor jezelf en je kindje kiezen. Dit is niet normaal of acceptabel. wat zou je ervan vinden als je over twintig jaar bij je dochter op bezoek komt en je hoort haar partner zo tegen haar praten en zij trekt meteen het boetekleed aan, want ja dat is ze vanuit haar opvoeding gewend…
Dit gaat niet om geld, dit gaat om zijn gedrag. Hij kleineert je. Ik vraag me af als jullie geen geldzorgen hadden wat dan zijn speerpunt was om je onder de duim te houden. Ik zou het niet volhouden. Of je geeft hem wat meer weerwoord of je vertrekt.
Hij legt de oorzaak bij jou. Continu. En jij eigenlijk ook, je legt het nooit bij hem, alleen bij jezelf. Doet hij alles perfect dan? Hij zal het zelf perfect vinden, maar vanuit jouw perspectief: is alles wat hij koopt echt wel nodig, kan het echt niet goedkoper? Ja, je hebt vast begrip, maar dat is wat anders.
Hij doet alsof hij perfect is en jij gaat daar in mee. Ik zou beginnen dat eens met een andere bril te bekijken.
Daarna: zolang je mee blijft bewegen in deze nukken zullen die er blijven. Je moet steviger voor jezelf gaan staan. En je niet continu laten aanvallen want dan blijft hij dat doen.
Ook niet als hij een punt zou hebben. Je moet nooooit jezelf in een hoekje lagen duwen. Je verdient respect. Als er iets is, bespreekt hij dat maar op een normale manier.
Verder ergert het me enorm dat jij van alles had moeten doen. Waarom hij niet dan? Het is zijn kind dat iets nodig heeft. Niet alleen jouwe. Als hij het toch zo goed weet, kan hij het ook kopen.
Ik zou gewoon dit voor eens en altijd beslechten door een onafhankelijk iemand mee te laten kijken naar de financiën. Vanuit daar maak je afspraken hoe je dingen aanpakt financieel. Maar je kijkt niet alleen naar jouw aandeel, Ook naar de zijne. Het hele plaatje.
Dan maak je afspraken en dan is dat het. En dan moet hij je vertrouwen.
En als het uit balans raakt, dan praat je. Niet zeiken, praten, alleen dan kom je er uit.
En als 1 een afspraak wil veranderen, dan gebeurt dat liefdevol. Doet hij dat niet, kap hem meteen af, telkens met dezelfde zin. Iets als dat affakkelen of ‘jij doet altijd’ niet behulpzaam is en jullie relatie er niet leuker op maakt. Dat je wel open staat voor een gesprek waar het echt over gaat.
En dan alleen praten als hij normaal praat, en anders afkappen.
En bewaak daarin je grenzen. Je hoeft echt geen bonnen te bewaren.
een goede investering zou zijn: relatietherapie
voor hetgeen er onder zit.
praktisch gezien kun je nog het beste een gezamenlijk overzicht maken van de financiën en budgetten afspreken. dan word je gedwongen vooruit te kijken en zie je vanzelf of er wel geld is voor x y z. en hij ook.
Al gedacht aan de praktijk ondersteuning van de huisarts. Jullie relatie heeft werk nodig en het controlerde gedrag komt ergens vandaag. Relatie therapie gaat veel geld kosten, maar de relatie waarschijnlijk wel redden. Misschien dat je via prakondersteuner al flinke stappen kan maken, en dat kost niets extra. Misschien eerst zelf informeren en dat met je man. Deze relatie is niet meer gezond, als jullie met elkaar door willen is er werk aan de winkel. Dan leer je dochter ook dat het in de liefde soms ook hard werken voor elkaar is.
Ik kan het niet beter verwoorden!
Daarnaast: je vraagt je af wat je dochter onthoudt. Misschien, zelfs waarschijnlijk, zijn het de feestjes, de knuffels, de vakanties. Maar sfeer of geborgenheid, veiligheid, onthoud je op een andere manier. Dat gaat in je lijf zitten, in je gevoel, in (gebrek aan) zelfvertrouwen. Ik hoop met je mee dat het jullie lukt eraan te werken en elkaar weer vertrouwen en rust te geven. Dat zal jouw je dochter én je man vast goeddoen.
Jeetje ja zoals ik het lees behandeld hij je alsof je zijn kind bent en jij moet luisteren, maar oké wat mensen zeggen kan ook hij zal zich ook druk maken over dingen met een kind erbij, mijn vriend en ik hebben ieder een eigen rekening waar onze persoonlijke rekeningen worden vanaf geschreven. en daarnaast hebben we een gezamelijk rekening misschien ook een idee voor jullie daarop komt ons boodschappen geld elke week zijn wij voor 5 mensen en een kat tussen de 120 en 150 euro kwijt aan boodschappen en nee dan koop ik echt wel goedkoop in. ik kom namelijk uit een armoedig leven en heb altijd zuinig en creatief moeten zijn met geld, maar wat joris zegt ben ik nu wel achter een buffer is heel belangerijk al spaar je 20 euro per maand en leg je dat opzij en mocht dan keer naar tijdje opeens een jas nodig zijn (bij de zeeman heb je trouwens hele leuke kleren en jassen of primark) en kwa prijs is dat nog redelijk te doen. maar jou man moet ook leren om dit soort uitspraken niet te doen waar jullie dochter bij is dan w8 hij maar tot de avond wanneer zij slaapt en kan hij z’n geklaag doen, maar je hoeft niet alles over je heen te laten komen kom voor jezelf op en maak hem duidelijk wij zijn gelijken en hebben beide de zelfde stress zitten in het zelfde schuitje. en wat andere ook zeggen vraag keer mee te kijken van ok hoe zit het er financieel uit. mijn vriend beheer ook het grootste gedeelte omdat hij de grootste kostwinner is maar hij betrekt mij ook en als ik echt iets wil weten vraag ik het hem en zo hoort voor jullie ook te zijn.
ik hoop dat jullie er samen uit komen. gelijk weg gaan snap ik ook dat dat niet iets is wat je even 123 doet is makkelijk zeggen voor een ander maar probeer het eerst echt eens uit te praten op een rustige manier mocht het allemaal niks veranderen heb je de keuze om weg te gaan altijd nog.
heel veel sterkte
volgens mij heeft elke bankapp de mogelijkheid om “spaarpotjes” te maken. Mijn partner zorgt elke maand dat onze gezamenlijke inkomsten over deze spaarpotjes verdeeld worden en dat is een prima praktische manier vinden wij. Het klinkt niet gelijkwaardig zoals hij tegen je spreekt en misschien zou je het daar eens met hem over kunnen hebben op een moment dat jullie het wel gezellig hebben samen? Hij komt op mij over alsof hij zelf in paniek raakt en het jou dan verwijt uit onmacht. Misschien als je hem voorstelt dat jullie ieder die spaarpotjes op je bankapp gaan maken en het over die potjes verdelen zodra het salaris binnenkomt, het jullie beiden zal geruststellen? Zo kan er voor jullie beiden misschien misschien weer wat lucht komen en nog veel belangrijker….jullie dochter kan dan ook die liefde tussen jullie weer echt kunnen voelen.
Als ik het verhaal lees, denk ik dat je beter uit elkaar kan gaan. Wat een stress voor een ieder. Voelt totaal niet veilig voor jou en je dochter. Het is zo zwaar met de negativiteit van je man. Ik ben ook gescheiden. Mijn zonen zeiden later dat ze dat een goede stap hebben gevonden. We hebben nog goed contact met hun vader en mijn ex. Meer als soort broer en zus idee. Ik kreeg maagpijn van mijn ex. Schrijf eventueel de voordelen en nadelen mbt het samenleven met je man , links en rechts op een vel papier. Schrijf daar alles op hoe je het voelt eronder. Dan zie je snel genoeg wat het beste is voor jou en je dochter. Met lastige beslissingen gebruik ik deze methode. Blijf dicht bij je gevoel. Het leven hoeft niet zo zwaar te zijn. Succes. Wens je veel liefde en wijsheid toe. En het allerbeste. Rust en een blij en gelukkig leven. Ga voor wat jij wil Wat goed voor je is.
Als je man zoveel op je vit, laat hem dan zelf eerst boodschappen doen, kleren kopen etc … dan merkt hij wel hoeveel het allemaal kost.
Maat ik vraag me wel af, of hij alles eerlijk is met de financiën?!
Weet je allemaal, omdat je eerder in verhaal schreef dat hij de financiën beheerd. Hij had je erbij kunnen betrekken of aan hem vragen om ze te gaan bekijken.
Wegwezen zou ik ook zeggen, je dochter krijgt straks nog zelfde problemen als jij, ookal zei je dat je haar wat anders mee wilt geven.
Dat kan al wat te laat zijn … ze krijgt onbewust en later bewust mee. Het geldt ook voor jou!
wat een narcist bah ik zou zeggen wegwezen
Ga samen aan tafel zitten met alle rekeningen en afschrijvingen die er zijn.
misschien met een onafhankelijk iemand erbij.
Weet wat erin en eruit gaat.
Wil hij dat niet, wegwezen, want dan blijft hij jou kleineren.
Of ieder eigen geld en een gezamenlijke pot. Naar Ratio storten en ook eigen geld overhouden voor jezelf. Ik heb dat ook en dat bevalt me prima!
Verdiep jezelf in jullie financiën. Een avond per maand budgetteren. Maak samen een plan maar zorg dat je weet wat er speelt op financieel gebied in jullie huishouden. Kom je er samen niet uit dan eventueel met een coach.
Wat ik lees is dat er 2 mensen van elkaar houden maar die vastgelopen zijn en niet meer weten hoe moeten we uit deze situatie klimmen.
Advies; zoek hulp in de vorm van budget coach en bovenal blijf met elkaar lachen en van elkaar houden.
ik zou in dit geval heel graag zijn kant van het verhaal lezen
Lieverd, kies voor jezelf en je kind. Lees over narcisten, daar zit jij middenin.
Dit is ook echt niet gezond voor je dochter.
Niemand zou je zo mogen behandelen!
ja mee eens.
wat doe jij je dochter aan door haar in deze situatie te laten.
deze man gaat nooit veranderen en het zal alleen maar erger worden.
haal je kind uit deze nare omgeving en geef haar een fijne leefomgeving zonder geruzie en geschreeuw.
dat ben je haar en jezelf verplicht
Wat een omgeving voor je dochter! Dit lijkt me geen gezonde relatie. Persoonlijk was ik weg gegaan met mijn dochter. Ik wil een rolmodel voor het positieve zijn.
tegen beter weten in een huwelijk in stand houden is nooit oké.
Het voelt hier om macht ik denk mee genomen uit zijn ouderlijk huis, zijn opvoeding. Deze man heeft een probleem wat hieronder verborgen zit, ga daar aan werken. Deze vrouw mag leren om voor zichzelf op te komen. Als ze veranderd in haar houding naar hem veranderd hij mee en gaat ook aan zijn houding werken.
Ik beheer mijn inkomen en weet precies waar alles heen gaat. In het verleden zat ik in een huwelijk en kwam ik ooit nooit uit. Iedere maand stonden we rood. Achteraf duidelijk hoe dat kwam. Hij kocht allerlei gadgets voor zichzelf. Sinds de scheiding sta ik nooit meer rood.
In jouw situatie zou ik de financiën eens goed bekijken.
Meid! Ga weg. Trek je eigen pad. Krijg je kindgebonden budget, huirtoeslag en zorgtoeslag! ^^
Welja, lekker het trekken van toeslagen verheerlijken.
nou Joris, het is wel dé manier om op eigen benen te kunnen staan en uit deze afschuwelijke situatie te komen. het is niet gezegd dat Jaleesa het nodig heeft als ze vier dagen per week werkt. een beetje empathie zou je niet misstaan.
Zo te lezen hebben ze geldzorgen. Dan is je relatie niet meteen hopeloos. Ze kan ook gewoon samen met haar man aan hun relatie werken, dan hoeft ze niet “op eigen benen” te staan. Als je het niet nodig hebt, hoef je het niet aan te vragen.
Dit is meer dan een financieel probleem. Ze is getrouwd met een narcist. Een normale man gedraagt zich zo niet. Ze heeft eigenijk geen andere keus dan voor haarzelf en haar dochter te kiezen. En dan is het heel fijn dat toeslagen dat mogelijk maken mocht het nodig zijn. Ze werkt 4 dagen, dus mogelijk kan ze financieel gewoon op eigen benen staan.
Ah, de doe het zelf-arts is ook weer in tha house met z’n “diagnose”.
Waarom zoeken jullie geen hulp, SAMEN. Je kunt via de gemeente een budgetcoach vragen. Zo iemand kan samen met jullie een plan opstellen. Dan ziet je man ook meteen dat jij hetzelfde plan volgt als hij en dat het dus niet jouw schuld is maar een gevolg van jullie gezamenlijke situatie. Als je man geen hulp wil accepteren maar liever op jou blijft vitten, dan moet je wegwezen daar. Zsm. Beter advies kun je niet krijgen dus ga het ook niet zoeken.
Ik lees maar 1 reactie over hoe de man de vrouw behandeld. Enig idee hoeveel stress dat levert, een kind zou niet mogen/hoeven zeggen ‘ mag ik dit koekje wel pakken’, daarmee laat ze aan jou zien, dat hoe jij behandeld wordt niet oke is.
Indirect is zijn gedrag een knop op jou gevoel, dus is hij hier OOK schuldig 😌
En daarbij omschrijf jij het prima.
Ik zou voorstellen om de financiën samen te doen, sterker nog, dat jij méér inzicht over de financiën krijgt -dan hij-, en daarmee bedoel ik dat je controle over pakt, maar controle terug en mee pakt.
Is hij hier oke mee, en gaat je relatie de goede kant op, dan was dit wat nodig was.
De knop kan ook omslaan, dat wanneer jij de controle pakt, er maskers vallen.
Maar 1 ding is duidelijk, bij volwassen zijn hoort ‘overzicht in financiën’ vanuit jou oog op het papier, niet vanuit de woorden van de man.
Wanneer jij controle krijgt over de financiën, kom je sterker in je schoenen te staan.
Vinted is echt een goed idee, probeer daar tijd voor vrij te maken. Echter zal hij jou met veel meer respect mogen gaan behandelen, waardoor dat een positieve bijdrage is aan jou ‘gevoelskopen’ is, zoals hij het wilt benoemen. Ook hij mag uit het slachtofferschap stappen.
Je kan dit 🦋
Zo te horen ben jij degene die de boodschappen doet, kijk jij zelf ook weleens naar jullie financiën? het lijkt me verstandig om daar eens samen naar te kijken en samen een budget vast te stellen voor bv de weekboodschappen en een budget voor kleding/schoenen en dergelijke.
als je het samen bespreekt is er minder spanning, je weet allebei waar je aan toe bent, dus is er ook minder wrijving.
Dit werkt uitstekend bij ons. Eens per jaar maken we een begroting op basis waarvan we bepalen wat we allebei per maand bijdragen aan de gezamenlijke rekening. Daarin zit alleen, van boodschappen tot vakantie, van sportcontributie tot reservering voor onderhoud van de woning. En natuurlijk, als je een week wat meer uitgeeft, is dat niet een probleem, als het zich uitmiddelt en niet structureel is. Als je structureel meer uitgeeft dan er binnenkomt, is dat een probleem.
Lieverd, wat erg voor je.
Ga zo snel mogelijk weg!!! Wat heb je nou weer gedaan als reactie krijgen als jij langs de kant van de weg staat. Is pure mishandeling.
maak een plan, spaar geld bij vrienden of familie bewaar daar ook de paspoorten en alle andere belangrijke papiere van jou en je kind en ga met een maatschappelijk werker praten.
Ik heb jaren in zo’n relatie gezeten en beschadigd jezelf maar ook je kind.
Rennen in de hoogste versnelling!!!
Mogelijk uit onmacht, omdat er structureel geldtekort lijkt te zijn. Financiële zorgen, geldstress. Misschien moeten ze gewoon eens praten en de financiën op orde brengen. Samen. Niet gelijk geld wegsluizen, paspoorten wegsmokkelen, enz. Gewoon als volwassenen je shit regelen in plaats van weglopen.
Waarom koop je bepaalde dingen niet vooruit? bijboorbeeld een winterjas, koop die dan (wel de juiste maat natuurlijk!) aan het einde van het seizoen, vaak is het dan in de uitverkoop omdat winkels er vanaf willen. Waar je ook vaak heel voordelig kleding kan kopen is de kringloopwinkel. Vaak nog hele goede én betaalbare spullen!
En alles wat niet meer past maar nog wel in goede staat is, verkoop het zelf op marktplaats of vinted.
Of mocht je in je omgeving mensen hebben die ook kinderen hebben van bepaalde leeftijden, kijk of je sommige kledingstukken kan ruilen of overnemen voor een zacht prijsje.
Wat de opmerkingen van je man betreft over dat jij koopt hoe je je voelt…. tja misschien is het wel goed om daar over na te denken, want vaak als je bijvoorbeeld niet zo goed in je vel zit gaan mensen soms sneller dingen kopen om zich weer (voor even) wat beter te voelen…. ik weet niet of dat bij jouw het geval is, maar misschien is het het onderzoeken waard.
Wat is dit voor commentaar zeg. ze doet alle moeite om het zo goedkoop mogelijk te doen. Ga jij ze ook nog even de grond in boren. De beste stuurlui staan aan wal. Soms is een nieuw jasje goedkoper dan vinted. Wie zegt dat het een duur jasje was? Geef haar moed.om verder te gaan, haar man moet samen met haar de financiën doen en niet als een dictator alles opleggen. Ze moet gewoon eisen dat hij openheid van zaken geeft qua hun financiën.
ik boor haar niet de grond in. Ik geef alleen maar wat tips. En daarnaast we weten hier altijd alleen maar één kant van het verhaal heh!
Het beste lijkt mij gewoon dat ze beginnen te praten met elkaar over hun financien en het gedrag wat de partner naar haar doet.
Maar dat moet dan wel van twee kanten komen….
Er wordt niemand de grond in geboord. Er worden (nuttige) suggesties gedaan.
Als je als tweeverdienend stel “Niet rijk, Niet arm” bent klinkt het alsof je net aan rondkomt. Me dunkt dat het logisch is dat gezinsuitbreiding geld kost (nog even los van de opvang). Als toeslag achteraf komt, en dat kennelijk een probleem is, dan heb je je financiën gewoon niet voldoende op orde. Een huishouden zonder buffer is onverantwoord. En ergens heeft hij wel een punt; je weet vooraf dat zodra de winter komt, je een winterjas nodig hebt. Dan kun je vooruitdenken in plaats van afwachten en ‘nu kopen omdat ik het nu nodig heb’. Maar zelfs via Vinted moet het lukken om binnen enkele dagen iets in huis te hebben, hoor. Succes.
Akkoord. Ik hoor ook dingen zoals de winterjas, de luiers van het A-merk. Dat zijn dure dingen die je ziet aankomen. Je koopt dat al eerder als ze in de aanbieding staan of als je ze goedkoop tweedehands ziet. Uit zijn opmerkingen blijkt ook dat hij meer vooruit kijkt en jij gewoon koopt wanneer je iets tekort hebt.
Beide kunnen hierin helpen, want in plaats van de zuchten en commentaar te geven, kan je man ook pro-activer zijn om hierbij te helpen.
– Jij: krijg een overzicht over de jaarlijkse financieen. Inkomsten, uitgaven.
– Samen: Doe wekelijks de grote boodschappen en kijk naar de aanbiedingen. Maak een schema met welke maaltijden je die week gaat eten. Zo bespaar je jullie zelf ook nog eens kopzorgen met ‘wat eten we vanavond’. Als hij ook regelmatig boodschappen doet, heeft hij ook meer besef van de huidige prijzen.
– Samen: Bekijk voor kleding vooraf wat er nodig gaat zijn en koop dit goedkoop op voorhand. Schoenen bij het kind zou ik wel een uitzondering voor maken.
– Samen: Dure uitgaven (luiers e.d.) koop je in grote voorraad op moment dat ze in de aanbieding zijn als je per se een a-merk wilt.
– Probeer geld apart te zetten als buffer.
Als je nog geld tekort komt als tweeverdieners moet er toch iets mis zijn. Is het huis waarin jullie wonen boven jullie middelen, zijn de vakanties te duur (elk jaar een.vliegreis is ook niet nodig om er eens uit te zijn), zijn er luxe uitgaven die een van jullie maakt?