Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
Eindelijk vakantie! We hadden er zo naar uitgekeken. Een weekje naar Zuid-Frankrijk, met het hele gezin. De eerste keer met onze jongste erbij, Mees van twee. Ons oudste meisje, Floor van vijf, had al een hele lijst gemaakt met “wat ze allemaal wilde doen in Frankrijk”. We waren er echt aan toe.Mijn schoonouders pasten op de katten. Superlief natuurlijk. Ze wonen een dorp verderop en hadden aangeboden om elke dag even langs te komen, voeren, bak verschonen, beetje opletten. Ideaal.Maar toen we thuiskwamen, wist ik niet wat ik zag.
“Uhhh… zitten we wel in ons eigen huis?”
De kinderen sliepen half in de auto, de koffers stonden in de achterbak, en ik was al aan het fantaseren over een snelle douche en mijn eigen bed. We openden de voordeur. En ik weet nog precies wat ik als eerste dacht: Waar is de bank?! Onze hoekbank, die altijd precies voor het raam stond, stond ineens aan de andere kant van de kamer. Tegen een andere muur. Onze salontafel was weg. Echt weg. En er stond een andere. Klein. Rond. Niet van ons. Ik keek Sander aan. Hij keek mij aan. “Wat is hier gebeurd?” Ik liep de kamer in. Alles was anders. De planten stonden op andere plekken. Onze foto’s aan de muur waren verplaatst. Er hing een spiegel die ik nog nooit eerder had gezien. Sander haalde zijn schouders op. “Mijn moeder is soms een beetje… creatief.” CREATIEF?! Dit was geen stylingadvies. Dit was een complete make-over.
“Een stuk beter zo, vind je niet?”
Ze kwam vijf minuten later aan. Had gehoord dat we waren geland. Ze wilde “even horen hoe het was geweest”. En ik stond daar, tussen mijn eigen spullen, of wat er nog van over was, met het gevoel alsof ik te gast was in mijn eigen huis. Ze liep binnen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. “Verrassing!” zei ze. “Ik dacht, als ik er toch elke dag ben…” Ze draaide een rondje met haar armen gespreid. “Een stuk beter zo, vind je niet?” Ik wist niet wat ik moest zeggen. Het bleef even stil. Sander kuchte. De kinderen begonnen te jammeren. En ik voelde dat ik ging huilen als ik nu iets zei. Dus ik zei niks. Helemaal niks. Ze bleef maar praten. “Ik heb je kruidenrekje wat logischer ingericht. De stoelen in de keuken zaten zo onhandig, dat heb ik meteen even opgelost. En die gordijnen..meid, die waren echt te kort. Ik heb wat van mezelf opgehangen, dat geeft veel meer sfeer.”
De spiegel was het breekpunt.Ik ging naar boven. Naar onze slaapkamer.Daar hing een andere spiegel boven mijn kaptafeltje. Een ronde met een gouden rand. Ik had daar altijd een simpele houten spiegel hangen, eentje die ik nog van mijn moeder had gehad. Niet mooi, maar van waarde.Ik trok de lade open: leeg. Alles eruit. Alles verplaatst. Lippenstiften, haarelastiekjes, alles zat in een ander bakje, ergens op de plank.Toen brak ik. Gewoon, huilen. Zachtjes, zodat niemand het hoorde.
“Waar is mijn spiegel gebleven?”
Sander stond ineens achter me. “Ze zei dat ze dacht dat jij die oude niet meer leuk vond.” “En dan gooi je hem gewoon weg?” “Ze zei dat hij op zolder ligt.” Ik liep naar de zoldertrap. En ja hoor. Tussen een oude doos met babykleertjes en kerstspullen stond mijn spiegel. Schuin tegen de muur. Stof erop. Krassen op de rand. Alsof het gewoon afval was.
“Dit is over de grens”
Ik heb het die avond nog gezegd. Recht in haar gezicht. “Ik waardeer dat je hebt opgepast. Echt. Maar dit was niet de afspraak.” Ze keek me aan met grote ogen. “Je bent toch niet boos?” “Boos? Ik voel me beroofd.” Ze lachte nerveus. “Ach, joh. Alles staat er nog. Ik heb het alleen een beetje… mooier gemaakt.” Ik wees naar de nieuwe salontafel. “Van wie is die?” “Van mij. Past veel beter bij jullie stijl.” “En onze tafel dan?” “Die staat in de schuur. Je kunt ‘m gewoon terugzetten hoor.” Ik dacht dat ik gek werd. Sander zei niet veel. Later die avond zat ik op de bank, op de verkeerde plek dus, en vroeg ik hem: “Vond jij dit oké?” Hij keek op van zijn telefoon. “Nee. Maar ik snap haar ook wel. Ze bedoelt het goed.” Ik moest me inhouden om niet te schreeuwen. “Ze is over onze grenzen gegaan.” “Dat weet ik,” zei hij. “Maar als jij het zegt, wordt het een drama. En als ik het zeg, luistert ze niet.” Dus dat was het dus. Niemand durfde haar tegen te spreken. Behalve ik.
Ik heb het zelf teruggezet
De volgende ochtend. Sander was met de kinderen naar de speeltuin. Ik had het rijk alleen. En ik heb letterlijk de hele woonkamer teruggezet. Bank terug onder het raam. Foto’s weer op de oude plek. Planten terug naar hun hoekjes. Mijn spiegel opgepoetst en weer opgehangen. En die salontafel? Die heb ik in de auto gelegd en voor haar deur gezet. Geen briefje. Geen uitleg. Gewoon: terug. Ze heeft daarna niks meer gezegd. Geen sorry. Geen uitleg. Niks. Alsof het nooit is gebeurd. Soms komt ze nog langs. En dan kijkt ze zo schuin naar de woonkamer. “O ja, je hebt het weer veranderd,” zegt ze dan. En ik zeg dan: “Nee, ik heb het teruggezet.” Ze knikt dan. Geen woord verder.
Laat mijn huis mijn huis zijn
Ik laat haar wel weer op de katten passen. Misschien. Maar dan sluit ik de woonkamer af. Of ik zet een briefje op de tafel: Handen thuis. Want hoe lief je ook bent, hoe goed je het ook bedoelt, dit was mijn grens. En daar laat ik haar niet weer overheen gaan. Het is ons huis.
LISELOT
Is dit verhaal verzonnen of echt gebeurd?
De vraag stellen is ‘m beantwoorden.
Bij mij is het mijn eigen moeder die geen sleutel krijgt om op de kat te passen (doet mijn buurvrouw). Anders zou er iets soortgelijks gebeuren. Zelfs als ze bij mij op visite is probeert ze mijn hele doen te bepalen. Die fout heb ik 1 keer gemaakt, nooit meer
Liselot, ik ben het met je eens. Dit doe je toch niet, je hoeft alleen op de katten te passen. Dan ga je toch niet het huis restylen. Ook dat ze in elk laatje heeft gekeken. Ze was gewoon nieuwsgierig en sloeg haar slag.
Van je man had ik meer verwacht. Zijn moeder zal wel boos worden. Maar wat is belangrijker je vrouw of je moeder…
In het vervolg een andere kattenoppas of kattenpension
Mijn schoon kreeg niet eens een sleutel van ons huis om dit te voorkomen. Ze had overal kritiek op en alles kon altijd beter mooier bla bla bla. Want zij had overal verstand van…
Ik heb met mijn man afgesproken dat er iemand anders de post en de poezen verzorgde. De kinderen hadden een vaste oppas en oma kwam alleen op visite als ik ook thuis was.
Dit soort mensen neemt je leven over voor je er zelf op bedacht bent. Mooi niet hè…ik ben vast en zeker de helse schoondochter in haar ogen. Jammer dan! Kan er niet wakker van liggen.
Ik ben nu zelf schoonmoeder en denk wel 10 keer na voordat ik iets vraag of doe.
ik heb het allerbeste voorbeeld gehad hoe het NIET moest en doe er alles aan om er voor te zorgen dat ik wel een goede band met mijn schoondochters heb.
bij mij zou schoonmoeder ook buiten vliegen. je geeft je vertrouwen en die verpest het. wat niet van u is daar blijf je vanaf. punt uit andere lijn.
mijn huis/mijn regels
gelukkig had ik een geweldige schoonmoeder zij bemoeide zich nergens mee daaraan tegen mijn ouwe lui die ouwe heer bepaalde waar alles kwam te staan die was heel snel weer buiten omdat hij de meubels had betaald ????gelijk korte metten mee gemaakt meubels terug gebracht naar dat heerschap en onze eigen keuze gemaakt was vaders niet blij mee tot op heden is het nog steeds een tiran
Als ze nou had gezegd ik kwam nog een oude lege bankrekening tegen en heb er maar 25000 euro op gestort zou ik er nog mee kunnen leven. Ik denk dat ik meteen een pot verf over hun auto had gemaakt! Zo van kijk,ik heb er een Karel Appel auto van gemaakt! Veel vrolijker toch? wat een draak zeg.
Ja, ik kan er gewoonweg niet bij dat dit bestaat? Wie veranderd iemand anders thuis? Bizar.
Goed, ik zou asap hun thuis ook compleet omgooien. Wacht af en sla toe. Eens kijken wat de reactie is.
verandert
Zo herkenbaar, bij ons had ze ook de hele flat geschilderd, al onze planten weggegooid. De gordijnen gestreken terwijl dat niet mocht en zowat mn hele servies weggegooid omdat ze niet van zwart hielden. Ik kreeg kapotte rotzooi van de rommelmarkt terug want dat kon ze toch niet meer verkopen. Tis nooit meer goed gekomen en we hebben haar nooit meer laten oppassen
moeilijk he om dingen vanuit n ander perspectief te zien…belangrijkste is de relatie…een openhartige band… gastvrijheid! idd vaak problemen tussen schoondochters en schoonmoeders…toch stukje Jaloezie en bezitterigheid, geef ook een beetje toe…zou ik zeggen.
waar slaat dat op. juist door dit soort stigma’s wordt er al een halve haat band gecreëerd voor ze elkaar kennen.
hetzelfde met stiefmoeder/-vader ze staan zijn al verdoemd tot boosaardig voor ze zijn voorgesteld.
Ik pas elke week.op bij mijn dochter maar ik zou t niet in mijn hoofd halen om bij haar de boel om te gaan zetten! Ik zou het ook niet accepteren als iemand dat bij mij zou doen Dus schoonmoeder wat zou er van vinden als je schoondochter bij jou de boel eens om zou gooien?????
Van meubels omzetten tot andere meubels erin andere gordijnen en ook maar even jou toiletspullen controleren en o ja ook maar een andere spiegel hangen terwijl haar spiegel voor je schoondochter van waarde is?????????
HOE ZOU JIJ JE DAN VOELEN???????
Denk daar de volgende keer maar eens over na…….hoe zou ik t vinden
Er zijn mensen die kunnen aanvoelen en mensen die dit helaas helemaal niet kunnen. Alhoewel het ver over de grens gaat en het niet oké is om de boel te verbouwen, wil ik toch een lans breken voor de schoonmoeder. Ik ga van het goede uit en denk dat ze dit met de beste intenties heeft gedaan en het zelf zelfs ziet als een cadeau aan haar zoon en schoondochter. Ongetwijfeld baalt ze enorm dat ze de plank heeft misgeslagen.
Ik lees in deze rubriek vaak over schoonmoeders. Ik hou mijn hart vast, alhoewel het nog niet zo ver is, ik heb ook zoons en wie weet ga ik ook ooit een schoonmoeder worden. Ik ben vast gewaarschuwd, je doet het niet snel goed. Of te veel belangstelling of te weinig. Ik vraag me af wat de reactie was geweest als de eigen moeder de boel verschoven had, was er dan ook een stuk over geschreven of hadden ze er achteraf om kunnen lachen?
Dit is met geen woord goed te praten.
Niemand heeft het recht om iets in mijn huis te verplaatsen. Moeder, schoonmoeder niemand niet, tenzij ik een professionele interieur stylist laat komen en duidelijke afspraken zijn gemaakt.
Er is haar gevraagd om voor de katten te zorgen, niet om het interieur te veranderen. Goed bedoeld nee echt niet ze is het gewoon niet eens met hoe het huis van haar zoon er uit ziet. Gewoon een vorm van afkeuring want dit is niet de smaak van moeder. Moeder vergeet een ding zij woont daar niet dus afblijven. Als ze doorheeft dat ze fout zat dan moet ze dat gewoon zeggen ze had ook het lef om te veranderen heb dan ook het lef om toe te geven ik zat fout.
mijn moeder had mij dit ook niet moeten flikken…
Dus met andere woorden. Ze moet zich dit alles laten welgevallen. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om bij andere familie of vrienden de boel gaan verplaatsen omdat ik dat toevallig beter vind.
Het enige wat ik had gevraagd, zijn de oude spullen er nog? ja mooi bedankt dan kan je morgen terug komen om alles weer op zijn plaats terug te zetten. Ik weet dat je het goed bedoeld maar het is ons huis en niet de jouwe. Dankjewel dat je ook op de katten hebt gepast.
Perfecte oplossing…. En na het alles terugzetten kunnen wij weer samen een glaasje wijn drinken 😂😂
precies…
en ik had nog toegekeken ook.
Bizar! Ik vind dat je nog aardig bent gebleven, ik had mijn vertrouwen zou voor altijd weg zijn en ze zou niet meer binnen hoeven te komen zonder enige vorm van ‘begeleiding’. Heel gevaarlijke mensen die dit doort dingen doen.
En dan lees ik hier in de reacties dat ze je ondankbaar vinden: dat zijn dezelfde soort mensen die dit soort streken uithalen. Heel sneu dat ze die behoefte hebben.
nou ik was niet rustig gebleven,
knap , maar bij merk je wat er aan de hand is.
hihi, ik ook. was gelijk begonnen met terugzetten. hoe moe ik ook was. papa kids naar bed en oma er uit. voor lange tijd denk ik. erg lange tijd!
ondankbaar de reactie. Ze bedoelde het goed!
Het kwam uit.een goed hart.
Dus ze mogen.wel elke dag heen en.weer riden om jullie katten te verzorgen.Waarschijlijk ook regelmatig op de kids. Als goedkoop personeel,
Dan doet ze iets recht uit haar hart en dan maak je er een drama van en je drijft ook nog een wig tussen je man en zijn ouders met jouw overdrijving. Gewoon dank je.zeggen. Alles.weer op zijn plek zetten.met humor.
Nee ….maar ze mogen wel weer op de katten.passen….nou je kon me wat…kattenpension!
Maar.dat kost!
Serieus, meen je wat je schrijft?
Dit doe je niet in andermans huis, te gek voor woorden hoe jij dit goed probeert te praten.
Daar gaat het niet om , die moeder is echt over haar grenzen heen gegaan . Last de kinderen zelf bepalen hoe ze hun huis in willen richten , Je gaat bij je schoonmoeder ook niets veranderen zonder hun vraag , laat de mensen in hun waarde , dat geld ook voor de kinderen .
Oh jij bent net als die schoonmoeder dus? Katten verzorgen is wat anders dan snuffelen in al je kamers en spullen en het zonder overleg bij een ander zomaar veranderen. Daar is niet om gevraagd. Vind het gewoon hondsbrutaal.
Pardon? Dankbaar zijn dat iemand in je spullen heeft zitten neuzen, lades heeft opengetrokken, spullen heeft beschadigd en verplaatst? Zo enorm onbeschoft van deze schoonmoeder, nog daargelaten de sneren die eraan toe worden gevoegd: ‘Veel beter zo toch?’ Alsof Liselot er zelf dus maar weinig van begrijpt en bakt. Ik had het mijn (schoon)moeder zelf later terugzetten, direct.
Inderdaad Lot.e
dat heeft haar toch het recht niet om dingen in iemands anders huis te veranderen? hoe lief het ook bedoeld is, je gaat toch niet in iemands lades dingen snuisteren en dingen veranderen? zeker in een slaapkamer waar ze helemaal niets te zoeken had.
Denk dat jij goed bij de schoonmoeder past met jou ideeën.
Het is echt niet normaal. Je blijft van andermans spullen af. Zo simpel is dat. Als ze zonodig wat had willen doen om ze te verrassen had ze een keer met de stofzuiger en/of dweil rond kunnen gaan. Of een vers bloemetje op tafel zetten. (weet niet of dat handig is als er katten lopen maar toch. Beter idee dan wat ze nu heeft gedaan) In jou reactie zeg je ook dat ze een wig drijft tussen de ouders en hun zoon. Nou als er iemand een wig drijft dan is het wel de moeder tussen haar zoon en zijn vrouw. Die zoon had trouwens zijn moeder moeten aanspreken en duidelijk moeten maken dat zijn moeder zijn vrouw moet respecteren. Als moeder geen respect toont dan verdient ze zelf ook geen respect.
Dus met andere woorden. Ze moet zich dit alles laten welgevallen. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om bij andere familie of vrienden de boel gaan verplaatsen omdat ik dat toevallig beter vind.
jouw invalshoek bevalt me wel, heerlijk droog.
Met humor oplossen.
Liselot laat het de komende 10 jaar sudderen om tot een clash te komen.
Maar dat wil niet zeggen dat je de boel even veranderen als je kinderen op vakantie zin!!!!!
C. van Olderen: u moet zich even voorstellen dat iemand in uw huis de boel omgooit en zelfs veranderd. En spullen “weggooide”.
C. van Olderen, (schoon)moeder had ook gewoon nee kunnen zeggen toen er hevraagd werd om op de katten te passen. Omdat ze ja gezegd heeft, wil dat nog niet zeggen dat ze het “recht” heeft het hele huis te veranderen. En dan ook nog haar kaptafel??!?!?!
jij bent dus zo een schoonmoeder??? totale arrogantie om iemands anders huis te veranderen. ik zou echt exploderen. wat een onzin zeg!!!! dus als ik jouw planten water zou geven dan mag ik je gordijnen vervangen enzo?? echt belachelijk!!
Ik zou u echt aanraden om ‘les over grenzen’ te nemen bij, bijvoorbeeld, een haptotherapeut. Want er is belangrijke kennis die u blijkbaar nooit aangeleerd heeft gekregen. Daardoor loopt u ook in uw eigen leven een groot risico op drama, onnodige ruzie en andere brokken. Niet mee blijven zitten, gewoon kennis opdoen! Veel succes!!
Geintje zeker? Als schoonmoeder iets wil veranderen, communiceert ze dat. Men gaat zeker niet zo maar wat weghalen, want vaak snappen andere mensen niet wat daadwerkelijk “waarde” heeft voor persoon X.
Je hebt van spullen van een ander af te blijven. Punt.
Oppassen op de katten is oppassen. Klaar.
Je mag nooit ongevraagd iemand zijn huis veranderen en zeker niet in iemands kasten gaan rommelen!! Ik vind dat respectloos.
En de rest kosteloos oppassen en dergelijke is een aanname, we weten dat niet en dan nog? Je blijft van de spullen af in iemands huis.
Daar ben ik het absoluut niet mee eens. Je huis is een plek waar je je veilig kan voelen en die van jou is. Heel veel mensen die ik ken richten het huis niet alleen in met dingen die ze mooi vinden, maar ook met dingen met speciale waarde voor ze. Dit is een ontzettende schending van privacy, vooral dat de schoonmoeder ook door alle laatjes met spullen is gegaan.
Dat je af en toe helpt met oppassen etc betekend niet direct dat je alles kan doen wat je wil in het huis van een ander. Dit is geen ondankbaarheid maar gewoon aangeven dat er grenzen zijn die in dit geval ook zijn geschonden.
Als familie van mij alles van plek zou veranderen en dingen weg zou doen als ik op vakantie ben zou ik woedend op ze zijn. Mogen ze zelf weer allemaal terug zetten hoe het was en daarna spreek ik het eerstkomende jaar niet meer met ze. Laat staan dat ik ze ooit nog met de sleutel vertrouw!
Goede bedoeling of niet, grenzen blijven grenzen.
jij bent zeker ook zo’n schoonmoeder? hier kwam je bij niet mee weg!
sorry hoor maar ze hoort gewoon van de spullen af te blijven. heeft niks met oppassen te maken. zou nogal mooi zijn joh. ik pas op de dieren van mijn buren als ze op vakantie zijn. hun inrichting vind ik vreselijk en rommelig dus laat ik even alles opruimen en veranderen 🤦♀️ nee zoiets doe je gewoon niet .
Sorry, maar dit kwam dus níet uit een goed hart! Dit werd echt gedaan uit een houding/opvatting van “ik weet het beter, dus doen we wat ik vind”. Als het echt wél goed was bedoeld? Zo van, een niet overdachte bevlieging? Dan zou ze zich hebben geschaamd, eigener beweging alles weer terug hebben gezet en excuses aangeboden! Die koude stilte die hierna optrad? Narcistische passieve agressie! Het is familie. Dus, nee, je sluit ze niet alleen om zoiets als dit uit je leven, maar dit soort akkefietjes zijn wel de stappen die daar naartoe gaan!
Ben je nou helemaal bedonderd ?! Het is nog altijd HUN huis en daar hebben buitenstaanders zich niet mee te bemoeien ! Zulke geintjes moet je bij mij niet flikken, hoe goed bedoel ook. Zou jij het leuk vinden als iemand zomaar zonder jouw toestemming je hele interieur omgooide? Nou dan !
het is zo zot dat je er bijna om moet lachen. Gelukkig heeft ze niets bij het grofvuil gezet, dat was nog erger geweest. ik vind dat ze het netjes heeft opgelost, zonder ruzie. Het is toch ook de oma van de kinderen.
wat heb je dit goed gedaan, waardig ook. Als dit het hele verhaal is heb je niet geschreeuwd, geen lelijke dingen gezegd of gedaan, maar je punt gemaakt en je grens aangegeven, ook tegenover je man. Petje af!
Sorry maar ik vind de partner ook een slappe zak. Al is het je moeder…. het is jou partner die er niet oké mee is en ook nog eens jullie eigen huis.
Natuurlijk zijn er grenzen en die mag je aangeven. Ook bij je ouders!
Waar ik me vooral over verbaas is de reactie van je partner. Hij vindt zijn moeders emotionele welzijn duidelijk belangrijker dan dat van zijn bloedeigen partner, zichzelf en zijn kinderen. Ik zou vooral het gesprek met hem aan gaan. Niet kwaad, maar wel in de vorm van: dit doet het met mij, dit vind ik belangrijk en ik heb het idee dat jij hele andere dingen belangrijk vind. Daar moeten we het over hebben, want als ik en de kinderen geen prioriteit zijn, dan hebben we echt een probleem samen.
en wat als de man het echt geen probleem vond en misschien de opstelling zo beter vond! wordt er dan ook gezegd oh oke dan laten we het zo. Nee vrouws wil is wet natuurlijk haha. Het ligt altijd aan de man volgens sommigen maar het is altijd de schoondochter met schoonouders die problemen hebben. Ik heb nog geen enkele x een probleem gelezen tussen schoonzoon en schoonouders. hahaah
U leest niets over mannen, omdat die er meestal de voorkeur aan geven om te zwijgen….. dat is de makkelijkste weg…. De vrouw mag meestal de kastanjes uit het vuur halen!
Of die lossen hun shit op zonder (in het openbaar) op een of andere blog te janken…
Een “bloedeigen partner”- dat klinkt wel enigszins incestueus.
Mijn voormalige schoonouders gingen ook voor ons beslissen. Voor mijn man moest ik hun verdragen. Hij bleek een moederskind te zijn. Ik heb twee zoons. En na 13 jaar heb ik besloten om alleen verder te gaan. Me zoons waren de deur uit. En ik had rust in me tent
Ik weet precies hoe jij je hebt gevoeld! Ik heb het zelfde aan de hand gehad in 1982. Ook mijn zeer lieve goedaardige schoonvader stond erbij en keek er naar, durfde niet tegen zijn echtgenote in te gaan. Hij kwam zijn excuses aanbieden voor het grensoverschrijdende gedrag van mijn schoonmoeder. Mijn partner( die in eerste instantie ook alles met de mantel der liefde wilde bedekken) heb ik meteen duidelijk gemaakt dat ik dit niet accepteerde, dat ik haar aan zou spreken op haar gedrag en dat ik mijn huis in wilde richten met mijn man en niet met zijn moeder….als ik dat immers had gewild was ik wel met haar getrouwd! Een flinke escalatie in de relatie met mijn schoonmoeder was het gevolg. Het heeft maanden geduurd voordat er weer een goede dag bij haar vanaf kon, maar de escalatie was wel het moment waarop mijn man eindelijk los kwam van de navelstreng.
die partner kon direct met zijn mammie mee bij mij! wat een slaapzak!
Dit is echt bizar.
Te gek voor woorden.
Ik heb jaren lang gepoetst voor mijn schoondochter
Ben nooit in een kast geweest.
EN alles bleeft staan zo het stond of werd zo terug gezet.
Het is toch haar huis.
precies Anneke, zo hoort het!
euhhh mss een kattenoppas in huis. hele goede service en meteen inbreker (schoonmoeder) proof!!
wat een afschuwelijke inbreuk op je privacy actie/ ervaring
respect hoe je het afgehandeld hebt. Als iemand je op zo’n onrespectvolle manier behandeld zonder haar fout toe te geven! weet je gelijk welk vlees je in de kuip hebt, lekker afstand houden of spek met bonen contact
succes 😘
euhhh mss een kattenoppas in huis. hele goede service en meteen inbreker (schoonmoeder) proof!!
Nou, die schoonmoeder had ’t bij mij niet “overleefd”. Zulke inbreuken wekken bij mij altijd grote en zéér explodieve woede op. En die kríjg je dan ook! Honderd procent en ónverdund! Een keihard geschreeuwd ” ben je nou helemaal gek geworden? Wiens huis is dit?” Met een blik die beton doet verschroeien… recht in je gezicht! Op z’n minst! Schoonmoeders weet dit ook! Dondersgoed! Je komt NIET, NOOIT aan andermans spullen! Doe je dat toch? Dan geef je vooral blijk van groot gebrek aan respect voor de personen wiens spullen het zijn! Doodzonde! En ja, laat de schrik er maar even goed inzitten. Laat ’t maar even een tijdje slecht zijn. Echt! Ongehoord, zoiets.
Helemaal mee eens!
ja idd bizar! en heel goed gehandeld!
Wat ik alleen nooit begrijp is dat de partner zelf niet optreedt! je kan toch tegen je eigen moeder zeggen dat dit niet oke is.
ik ben benieuwd hoe ik het zelf ga doen als ik schoonmoeder ga worden.
Zou ik dezelfde fouten maken als in al die verhalen?
Dat. En schoonvader, die vind het stilzwijgend ook een goed idee? Had geen eigen mening? Durft zijn vrouw ook niet aan te spreken?
Wat brutaal, ook al is het je (schoon)moeder. In kastjes, laadjes dit kan echt niet. Zulke mensen pfff wat ’n lef, zou haar nooit meer alleen in mijn huis willen hebben.
Bizar. Dat je het alleen al bedenkt. En je schoonvader stond erbij en keek ernaar toe. zijn vrouw jullie huis elke dag een beetje meer verkrachtte?