Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Elke woensdag middag pas ik op mijn kleinzoons Sid en Levi. Ze zijn druk, maar o zo lief. Sid is zes jaar en Levi vier. Meestal kabbelt de dag rustig voort. We bakken pannenkoeken, gaan naar de speeltuin of maken knutselwerkjes aan de keukentafel. Sid zit altijd vol verhalen en Levi kan zo schattig kleppen met zijn poppenkaststemmetjes. Ik geniet er enorm van – het houdt me jong en scherp, zeg ik altijd.
Maar deze woensdag liep het compleet uit de hand
Sid was al de hele middag druk en onrustig. Hij gooide blokken door de kamer en Levi werd daar weer zenuwachtig van. Ik sprak Sid er een paar keer op aan. “Niet zo gooien Sid, straks gaat er iets stuk,” zei ik, terwijl ik hoopte dat hij zich zou herpakken. Maar het leek alsof hij me niet hoorde.
Later op de middag werd het nog erger
Sid duwde Levi van zijn stoel toen ik even weg was om de afwas te doen. Toen ik terugkwam, stond Levi te huilen en Sid had een blik in zijn ogen die ik niet kende. Alsof hij helemaal overstuur was, maar niet wist hoe hij eruit moest komen. Ik zette hem op de gang om af te koelen. Dat doe ik wel vaker als hij boos is, dan kalmeert hij meestal wel. Maar deze keer niet.
Hij begon tegen de deur te bonken
Hij schreeuwde. En stampte op de grond. “Ik haat jou oma! Laat me eruit!” riep hij. Mijn hart brak een beetje. Dit was niet de Sid die ik kende. Ik deed de deur open en probeerde hem vast te houden, hem te troosten. Maar hij rukte zich los en sloeg me hard tegen mijn arm. Ik schrok zo dat ik niet wist wat ik moest doen, maar mij bewust hard slaan dat is gedrag waarmee hij echt een grens over ging.
Ik kreeg een idee om hem uit zijn woede te halen
Toen kreeg ik een idee dat nu zo dom klinkt dat ik het nauwelijks op durf te schrijven. Ik liep met hem naar de badkamer, zette de koude kraan aan en zette hem eronder. Kleding en al. Sid gilde. Hij spartelde en probeerde eruit te klimmen, maar ik hield hem even tegen. “Rustig Sid, rustig,” zei ik zacht, maar mijn stem beefde. Na een paar seconden, zeker niet meer, zette ik de kraan uit en haalde hem eruit.
Zijn ogen waren groot van schrik
Sid bibberde en zijn ogen stonden groot van schrik. De woede leek verdwenen, dat wel. Maar het voelde verschrikkelijk. Ik trok hem snel zijn natte kleren uit en wikkelde hem in een handdoek. Hij duwde me weg en ging in een hoekje zitten, snikkend. Levi stond ernaast, stil en met grote ogen. Het was doodstil in huis. Alleen het getik van de kraan die nog nadruppelde.
Ik voelde me een vreselijke oma
Ik wist meteen dat ik te ver was gegaan. Dat dit niet de manier was om Sid te helpen. Dat ik hem bang had gemaakt in plaats van hem te troosten. Ik liep naar de woonkamer, zette Sid op de bank en gaf hem een deken. Hij zei nog niets. “Lieve Sid, dit was niet handig van mij. Maar ik was zo geschrokken van je.”, zei ik aarzelend terwijl ik een arm om hem heen deed. Hij zei nog steeds niets. Levi kroop naast me, maar zelfs hij zei niets meer.
Na een paar minuten pakte ik mijn telefoon
Met trillende vingers belde ik mijn dochter in de keuken. Toen ik haar stem hoorde, barstte ik meteen in tranen uit. “Ik heb iets heel stoms gedaan,” zei ik. “Sid kreeg een woedeaanval en ik wist niet wat ik moest doen… Ik was radeloos. Ik heb hem toen onder de koude douche gezet, met kleren aan. Ik weet dat het niet goed was. Ik had het nooit mogen doen.”
k voelde het als een mokerslag
Mijn dochter zweeg eerst. Toen hoorde ik haar ademhaling zwaar worden. “Mam,” zei ze, en haar stem trilde. “Hoe kon je dat doen? Dat is geen straf, dat is een lijfstraf. Ik vind dit echt heel erg!” Natuurlijk had ze gelijk. Het was geen oplossing, het was een grens die ik nooit had mogen overgaan. Ik probeerde nog uit te leggen hoe radeloos ik was geweest, hoe ik me geen raad wist. Maar het maakte het niet beter. Ze zei dat ze even tijd nodig had om dit te verwerken en dat ze nog niet wist hoe ze ermee om moest gaan.
Sid keek mij die middag niet meer aan
Die middag heb ik de jongens in stilte op de bank gehouden. Sid leek weer wat kalmer, maar hij keek me niet aan. Levi kroop dicht tegen me aan, maar Sid bleef op afstand. Het was alsof er een muur tussen ons was gekomen die er eerder niet was. Toen mijn dochter thuis kwam, zei ze dat ze nu geen tijd had om het uit te praten. Ze wilde eerst zelf met Sid praten en vroeg mij te gaan.
Hij verdient een betere oma
’s Avonds, toen ik thuiskwam, bleef het me achtervolgen. De koude douche. Sid’s gezicht vol angst. Mijn eigen stem in paniek. Ik voelde me er zo schuldig over. En ik wist dat ik nog lang met dit schuldgevoel zou rondlopen. Ik nam me voor om met Sid te praten, rustig en lief. En om mijn dochter nogmaals te laten weten dat ik dit nooit meer zou doen. Het bleef in mijn hoofd malen: ik had beter moeten weten! Sid is mijn kleinzoon, mijn lieve, drukke Sid. Hij verdient een oma die hem helpt om zijn grote gevoelens te begrijpen, niet iemand die hem in angst laat bevriezen.
Lees HIER verder.
SONJA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Hoe leer je een kind omgaan met heftige emoties als je hem lichamelijk laat schrikken? Oma ziet gelukkig haar fout in maar de reacties hier zijn bizar. Een kind verdient het niet om op deze manier lichamelijk gestraft te worden, want dat is het wel. Het is iets waarvan we allemaal weten dat het absoluut niet prettig voelt. Waarom leer je een kind niet emotionele regulatie aan in plaats van het gelijk weg te stoppen door dit soort middelen te gebruiken. Als je zelf van slag bent ga je toch ook niet onder een koude douche staan? Het enige wat je met deze methode bereikt is dat het kind leert dat als je grote emoties ervaart, je afgestarft wordt dus je het maar beter niet kan laten zien omdat er dan iets ergs gebeurt. Geen wonder dat we in een mentale gezondheidscrisis zitten.
lekker overdreven een lijf straf.
ik had vroeger ook van die woede aanvallen waar ik in bleef hangen.
het enige wat hielp was…….
mij onder een koude douche zetten of mijn hoofd onder de koude kraan! niks mis mee en ik heb er niks aan over gehouden!
tegenwoordig moet je overal over praten maar als er met het kind niet te praten valt omdat die in een woede aanval blijft hangen is het een prima oplossing
Het is een noodremactie, maar inderdaad niets mis met een koude douche in dat soort gevallen.
Onze twee meiden zijn allebei fijne mensen die het leven aankunnen, geen pluisjes of sneeuwvlokjes en lachen er nog af en toe om met hun vrienden.
Iedere ouder heeft weleens een moment dat ze iets doen en achteraf weten dat dat eigenlijk helemaal verkeerd was. Dat een andere aanpak beter was geweest. Daarbij, achteraf, in alle rust en redelijkheid is het heel gemakkelijk te zeggen je had dit of dat moeten doen. Wat ik belangrijk vind is dat ze vrijwel meteen nadat ze het gedaan had besefte dat het niet de allerbeste aanpak was en er ontzettende spijt van had. Dat de kinderen zo stil waren kan ook komen omdat ze er van schrokken dat oma óók boos kan worden…..
Rare reacties… Even voor de duidelijkheid, oma was even de controle kwijt, en dat is ok (ze zal het vertrouwen met kleinzoon terug moeten opbouwen, maar door wat ze schrijft zie ik dat helemaal goedkomen). Dit gezegd zijnde, oma is volwassen, het kind is 6 en volgens jullie is het niet ok dat hij even de controle kwijt was? moet oma dan ook worden ‘opgevoed’ zodat ze in de toekomst de controle niet meer verliest? Moet de kleinzoon de volgende keer zijn broertje onder de douche zetten als hij vervelend is? Want dat leert een kind, als oma/mama/papa een situatie zo aanpakken is dat ook een goede strategie voor mij…
een perfecte oplossing voor iemand die er niet meer uitgeraakt. 10/10 voor oma. Dit is geen lijfstraf, geen trauma, niets.
Schrikreactie om de hersenen te rerouten en meteen afdrogen. Geen gelip of getroost. Maar een gesprek daarna. En zeker geen excuses.
Een topvrouw.
Oma had beter direct bij het blokken door de kamer gooien kunnen reageren. Hup met de kinderen naar buiten kunnen gaan, lekker ravotten en moe worden. Dan haal je hem ook uit de verkeerde energie, maar dan op een positieve manier. Lekker lichamelijk moe maken en dan thuis net iets lekkers voorlezen of een filmpje kijken
ze had misschien beter even haar dochter kunnen bellen om te vragen of er iets was voorgevallen die ochtend met Sid ,zodat ze erover konden praten en beiden een oplossing zoeken.
het was een emotionele toestand en dan kunnen er helaas ongelukkige dingen gebeuren.
je kunt het nooit perfect doen, we proberen het altijd beter te doen maar we blijven mensen .
wat mij nog het meest zorgelijk maakt is de reacties hierop dat dit bij opvoeden hoort en ze anders verwend worden later. ik hoop dat jullie geen kinderen hebben. deze oma heeft een fout gemaakt, maar ook erkent als fout.
verbinding maken en emotioneel beschikbaar zijn is wat veel mensen hebben gemist in hun eigen opvoeding is wel te lezen in de reacties hierop.
Nee hoor. Dat mensen een andere mening over iets hebben, zegt absoluut niets over de capaciteiten van mensen om te verbinden of emotioneel beschikbaar te zijn.
Een koude douche is “kindermishandeling” of “lijfstraf”? zo, mensen weten lekker te overdrijven.
Persoonlijk vind ik dat dochterlief had mogen reageren met een “snap ik, ik praat straks wel ff met hem” ofzo.
Ik kan er niet over uit dat iedereen die hier reageert het geen probleem vindt om een klein kind voor straf onder de koude douche te zetten! Dit valt officieel onder kindermishandeling, snap niet dat iemand dat zijn eigen kind of kleinkind zou willen aandoen.
kan je me even tonen waar je die info hebt gevonden? waar staat het dat een koude douche kindermishandeling is?
nou je hoeft jezelf er niet om te straffen hoor, en al helemaal geen schuldgevoel, tegenwoordig moeten ze allemaal met zijden handschoenen worden aangepakt misschien ouderwetse methode maar werkte wel ,en er zijn echt andere dingen waar kinderen een trauma van oplopen hoor
Het is een noodremactie, maar inderdaad niets mis met een koude douche in dat soort gevallen.
Onze twee meiden zijn allebei fijne mensen die het leven aankunnen, geen pluisjes of sneeuwvlokjes en lachen er nog af en toe om met hun vrienden.
Dit soort kinderen die altijd de hand van de ouders boven het hoofd wordt gehouden, kunnen als puber, jongvolwassenen het leven niet aan. Want het wordt nog vééél erger, in het leven.
Fantastische betrokken oma, dramaqueendochter en kind wat beter opgevoed zou moeten worden door..jawel: De ouders!
Het joch krijgt hier niks van. Tenzij het hem wordt aangepraat door z’n moeder.
Lijfstraf, is dit absoluut niet!
Ik vind billenkoek geven te ver of een tik op de handen en al het andere slaan/schoppen etc.
Hij ging nu wel tot het uiterste. Dit moet niet een jaarlijks of maandelijks ding zijn of worden.
– broer van de stoel trekken.
– en jou slaan.
De woordenwisseling is, maar van een kind. Dat moet besproken worden.
Enige wat je had kunnen doen, meteen ingrijpen op zijn gedrag en misschien een lange wandeling doen. Of iets dergelijks. Er zat al iets dwars en dat is niet besproken of tijdig iets mee gedaan.
Je dochter mocht ook even eerst jou kant horen. Maar ze wist ook even niet hoe ze dit moest aanpakken. Altijd beide kanten horen.
Dit soort dingen moeten last resort zijn.
Je hebt hem letterlijk laten afkoelen. Hij zal echt geen trauma overhouden aan een korte, koude douche. Wat wel gebeurt is dat hij geleerd heeft dat er een grens is. Het komt wel goed.
Beste oma,
Een lijfstraf, nou, nou. Dat is wel wat overtrokken van je dochter. Je hebt hem niet geslagen.
Hij ging echt over grenzen. Zijn broertje van zijn stoel duwen. Hij sloeg je en in je radeloosheid deed je iets waar je niet achter staat om zijn gedrag te doorbreken.
Je schreef dat hij al de hele dag overstuur leek. Misschien was het beter geweest om tijdig in te gaan op zijn gevoel. Dat kan achteraf alsnog, zoals je al van plan bent.
Je lijkt me juist een lieve, geduldige oma en het lijken me leuke en lieve kinderen. Mensen maken fouten. Je jebt je excuses aangeboden. Je hoeft niet met schuldgevoelens te blijven rondlopen.
Zo erg is dit niet, hij deed erg moeilijk en zei erg nare dingen. Heel af en toe kom je in een negatieve spiraal terecht en dan gebeurt zoiets omdat de situatie niet normaal is. Ik denk dst Sid nu ook geleerd heeft dat Oma grenzen heeft. Niks mis mee en hij was toch niet gewond ofzo? Alleen maar nat. 😁
Wat een drama! Niet handig misschien. Maar je bent eerlijk en biedt meteen je excuses aan. Meer kun je niet doen.
Ze had zichzelf kunnen beheersen.
Ach, het is misschien niet meer van deze tijd, maar wie is er niet groot me geworden? Komt het joch wel overheen, vermoed ik zomaar.
Nou mijn ouders deden dit soort dingen godzijdank niet bij ons, mijn grootouders niet bij mijn ouders en wij niet bij onze kinderen. Dus er zijn mensen gelukkig groot geworden, zonder dit soort keuzes.
Ik vind dit helemaal geen rare reactie. Je laat hem even afkoelen, aangezien geen enkele andere manier werkte. Hij ging constant jouw grenzen over en was niet voor rede vatbaar..
Nee hoor, dit is geen reactie waarover je je schuldig hoeft te voelen. Dit is opvoeden!
Je hebt hem geen pijn gedaan of grof behandeld, maar hem even laten schrikken. Zodat hij even weer tot zichzelf kon komen. Niks mis mee.