Tatiana emigreerde met haar gezin: “We hebben nog geen enkele normale maand in Spanje gehad”

| , ,

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.

Lees eerst de vorige blogs van Tatiana:

Tatiana en haar gezin gaan emigreren “‘Hoe konden we zo naïef zijn?’, zei ik tegen mijn man, nu zitten we zonder woning”

Tatiana: “‘We kunnen alleen vanuit Nederland afwachten’, zegt mijn man, ik voelde me ontzettend machteloos” 

Tatiana: “’Wie moeten we nu bellen?’, Daar sta je dan, in een vreemd huis, in vreemd land, met twee bange kinderen”

Tatiana: “De scholen in Spanje waren overvol, we wisten niet waar onze kinderen terecht zouden komen. “Een rondleiding gaat niet lukken, kijk maar op de website”, werd er gezegd”

Dit jaar viel de Spaanse Paasvakantie toevallig tegelijk met de meivakantie in Nederland. Dat betekende natuurlijk dat we van de gelegenheid gebruik konden maken om familie en vrienden te bezoeken. Niet dat we die al heel lang niet hadden gezien, integendeel. In de eerste maanden in Spanje zijn we juist flink verwend met bezoek: opa’s, oma’s, vriendinnen en een oom zijn allemaal al langs geweest. En via videobellen, WhatsApp en social media voelt iedereen sowieso dichtbij. Toch hadden vooral de kinderen en ik er ontzettend veel zin in. René reist elke maand voor zijn werk naar Nederland, dus voor hem was het iets minder bijzonder. Maar wij zaten opgewonden in de auto: opnieuw een rit van negentien uur voor de boeg.

De kinderen mochten weer naar hun oude school

De autorit verliep gelukkig soepel. Onze eerste stop was bij opa en oma. Wat een warm onthaal, ze vlogen elkaar in de armen. Maar veel tijd om uitgebreid bij te praten was er niet, want de kinderen mochten hun oude klasgenoten gedag zeggen. De school had net die dag de Koningsspelen. Ze mochten meedoen met de lunch en de spelletjes. Wat werden ze warm ontvangen, zoveel knuffels en blije gezichten. Ze worden echt gemist. Daarna wilden ze natuurlijk meteen afspreken. Wij twijfelden of dat wel verstandig was na zo’n lange autorit, maar je gunt het ze ook. Ze hebben heerlijk gespeeld, vol adrenaline en blijdschap.

“Hoe bevalt het nou in Spanje?”

Halverwege de vakantie maakten we nog een uitstapje met goede vrienden: een midweekje Legoland in Denemarken. Superleuk, maar daardoor bleef er eigenlijk maar een week over om iedereen in Nederland te zien. Het was een drukke, maar gezellige vakantie. Wat ons opviel? De vraag die we meerdere keren per dag kregen: “Hoe bevalt het nou in Spanje?” Heel eerlijk: daar kunnen we nog geen duidelijk antwoord op geven. We wonen er inmiddels vijf maanden, maar hebben nog geen “normale” maand gehad. In het begin ben je vooral druk met praktische zaken: inschrijving bij de gemeente, school regelen, sportclubs vinden voor de kinderen. Ik ben gaan werken als Virtual Assistant, dus ik moest me ook inschrijven als zzp’er in Spanje. Ondertussen hadden we veel visite én zijn we ons huis aan het verbouwen. Steeds komt er iets nieuws bij. Het weer is grillig geweest, dus er gebeurt eigenlijk elke week wel wat.

Ik werd onrustig van het ‘werkloze’ gevoel

Toen de kinderen eenmaal goed op school zaten en zich daar prettig voelden, besloot ik dat ik ook weer wilde gaan werken. Ik heb nooit zonder werk gezeten. En hoewel het goed was om er in de eerste maanden helemaal te kunnen zijn voor de kinderen, merkte ik dat ik onrustig werd van het “werkloze” gevoel. Ik wilde weer iets voor mezelf, maar het moest wel passen bij ons nieuwe leven. Een remote baan was dan ook de beste optie, iets wat ik vanuit huis kan doen. Fulltime naar een kantoor is op dit moment gewoon niet haalbaar. Binnen twee weken vond ik een opdracht als Virtual Assistant voor 24 uur per week, vanuit huis en voor een Nederlandse opdrachtgever. Perfect te combineren met ons gezinsleven.

We hadden twee maanden lang bouwvakkers over de vloer

Daarnaast zijn we de benedenverdieping aan het verbouwen tot gastenverblijf. De potentie is er: de slaapkamers zijn inmiddels zo goed als af. Maar dat betekende wel dat we twee maanden lang bouwvakkers over de vloer hadden. De volgende stap is het vervangen van de oude ramen (enkel glas) en daarna willen we de woonkamer van het gastenverblijf afmaken. Zo kunnen we bezoekers fijn ontvangen, terwijl we toch onze eigen ruimte behouden. Want met alle visite die we al hebben gehad, was het even behelpen. Beneden was nog niet klaar, dus iedereen moest boven slapen. Dat betekende slaapkamers ombouwen, de kinderen bij ons op de kamer, en toen mijn ouders er waren, sliepen wij zelf op de kamer van de kinderen. Niet ideaal, maar we hebben het gered.

De kinderen zijn meerdere keren thuisgebleven vanwege code oranje

Het weer was deze winter onstuimiger dan we hadden verwacht. Er viel veel regen en na de overstromingen van oktober zijn de lokale instanties extra voorzichtig. De kinderen zijn meerdere keren thuis gebleven vanwege code oranje. Openbare voorzieningen gingen dan dicht, inclusief de scholen. Dus, terug naar de vraag: hoe bevalt het nu in Spanje? Ons antwoord: rommelig, gezellig, soms chaotisch, druk, heerlijk, vermoeiend én fijn. Na twee weken Nederland verlangde ik er weer naar om naar huis te gaan. Terug naar rust, ritme en regelmaat. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor onszelf. En dat is een goed teken; we beginnen Spanje steeds meer als ons thuis te zien.

TATIANA

Insta @laaglandjes_inspanje

Tatiana heeft samen met haar man en hun twee kinderen (6 en 8 jaar) de stap gezet om naar Spanje te emigreren. In een blogreeks deelt ze hoe ze dit avontuur hebben aangepakt, welke uitdagingen ze onderweg tegenkomen en hoe hun kinderen dit hele proces beleven. Laat je email achter via de roze button onderaan deze blog, dan krijg je een bericht zodra er een nieuw deel van deze reeks wordt geplaatst!

Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen

We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.

1 gedachte over “Tatiana emigreerde met haar gezin: “We hebben nog geen enkele normale maand in Spanje gehad””

Plaats een reactie