Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Kiki ging voor het eerst afspreken met haar nieuwe vriendinnetje
Ik was al wat aan de late kant. Kiki was aan het spelen bij haar nieuwe vriendinnetje Isolde en had het vast enorm naar haar zin. Ik had eerder die week nog met Isolde’s moeder gepraat, een gezellige vrouw die me op het schoolplein meteen aansprak toen de meiden begonnen af te spreken. Ze leek me betrokken, vriendelijk en kordaat, dus ik voelde me er eigenlijk prima bij.
Niemand deed open
Toen ik aanbelde bij hun huis, deed er niemand open. Niet heel gek, dacht ik nog. Misschien hoorden ze de bel niet of zijn ze buiten aan het spelen. Maar terwijl ik daar zo stond, hoorde ik gelach uit de tuin komen. Niet een klein beetje, nee – echt luid gelach, geroezemoes, stemmen die over elkaar heen buitelden. Ik liep langs het huis en zag dat de garagedeur op een kier stond.
“Wat een gezelligheid hier,” floepte ik eruit
Ik liep voorzichtig via de zijkant de tuin in. Daar zag ik Isoldes moeder, onderuitgezakt op een loungeset, samen met een man die ik niet kende. Niet de vader van Isolde in elk geval die had ik al eens bij een kijkmiddag ontmoet. Ze hadden allebei een groot glas wijn in de hand en ik hoefde geen kenner te zijn om te zien dat dit niet hun eerste glas was. De sfeer was jolig, bijna puberaal. Ze lachten luid, tikten hun glazen tegen elkaar, en merkten me pas op toen ik al bijna voor hun neus stond.
“Wat een gezelligheid hier,” floepte ik eruit, meer uit ongemak dan als oprechte opmerking.
“Ja, even lekker bijkletsen,” zei ze opgewekt, alsof ik haar betrapt had op het maken van een kopje thee in plaats van een halve wijnproeverij.
“Waar is Kiki eigenlijk?” vroeg ik daarna.
“Uhh…” ze keek opzij naar haar vriend alsof hij het antwoord moest geven. “Ze gingen naar buiten. Dat is al even geleden,” zei ze vervolgens, waarna ze haar glas ophief en grinnikend een slok nam.
Ik voelde me ineens totaal onrustig
Mijn dochter van zes “ging naar buiten” – zonder dat iemand haar nakeek, blijkbaar. Zonder toezicht. En zonder dat iemand ook maar weet waar ze precies is.
“Oké,” zei ik zo rustig mogelijk, “dan ga ik zelf wel even kijken.”
Ik had mezelf bijna niet meer in de hand als ik eerlijk ben.
Ik liep een rondje door het plantsoen, mijn ogen scanden elk hoekje van het grasveld en elke boom in de speeltuin die ernaast lag. En gelukkig – daar zag ik haar. Kiki en Isolde speelden samen bij de klimrekken. Ze gierden van het lachen en hadden het zichtbaar naar hun zin.
Het voelde absoluut niet goed
Er zaten ook een paar ouders op het bankje, dat stelde me een heel klein beetje gerust. Er was tenminste íemand die een oogje in het zeil hield. Maar nog steeds voelde het niet goed. Want die ouders wisten niks van mijn kind. Kiki had daar net zo goed weg kunnen lopen, oversteken, in het water terechtkomen. Alles. Toen we naar huis liepen, vertelde Kiki enthousiast over haar middag. Hoe leuk Isolde is. Hoe ze samen een hut hadden gebouwd. Hoe ze een snoepje mochten. Allemaal leuke, kinderlijke dingen.
Het beeld wat ik aantrof bleef in mijn hoofd zitten
Maar het enige wat in mijn hoofd bleef hangen was dat beeld van die tuin. Van die moeder, die zich totaal niet verantwoordelijk gedroeg. En dat terwijl zij wél degene was die op mijn kind zou letten. Thuis zei ik tegen mijn man: “Ze heeft het leuk gehad. Maar ik denk dat we volgende keer maar bij ons afspreken. Of even helemaal niet.” Hij keek me verbaasd aan, maar toen ik vertelde wat ik had gezien, trok hij dezelfde conclusie: onverantwoord.
Ben ik nou de enige die hier moeite mee heeft?
Ik vraag me af: denken andere ouders hier anders over? Zie ik dit te streng? Ik snap dat ouders ook tijd voor zichzelf nodig hebben, dat je een glas wijn wil kunnen drinken en dat het leuk is om bij te kletsen. Maar op het moment dat je verantwoordelijk bent voor kinderen, hoor je er gewoon te zijn. Aanwezig. Oplettend. Niet afspreken met vrienden en je daarop focussen.
Want wat als er wél iets was gebeurd? Wat als Kiki gevallen was? Of verdwaald?
Voor mij is het simpel: dit was de eerste en laatste keer dat Kiki daar heeft gespeeld. Volgende keer gewoon bij ons. Waar ik wél weet wie oplet.
ANGELE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Ik vind de reactie van Angele niet overtrokken.
De moeder van het vriendinnetje neemt een kind mee naar huis en gaat in de tuin zitten tetteren. Dat de kinderen buiten spelen is prima maar de moeder van het vriendinnetje onverantwoordelijk.
Overdreven. Kinderen van 6 jaar kunnen alleen naar de speeltuin. Vrienden zijn altijd welkom, ook als er kinderen zijn. wat een overdreven overbeschermend gedor. Ze zijn samen en een van de 2 weet de weg. Afspreken waar ze wel of niet heen mogen. Als er iets is kunnen ze zich melden bij de moeder van het gastvriendinnetje.
Kinderen van 6 kunnen niet per definitie zelf naar de speeltuin. En als moeder dusdanig beschonken was dat ze dacht dat het een goed idee zou zijn, gedraagt die zich dus onverantwoord.
zo ging dat vroeger ook, maar zonder wijn.
ik weet niet wat jij vroeger vindt maar mijn kinderen gingen met 6 jaar niet alleen naar buiten maar altijd met mij of hun vader,en als mijn kleinkinderen er zijn ga ik altijd met ze mee naar de speeltuin op de hoek want er lopen rare mensen rond.
Overdreven. Kinderen van 6 jaar kunnen alleen naar de speeltuin. Vrienden zijn altijd welkom, ook als er kinderen zijn. wat een overdreven overbeschermend gedor. Ze zijn samen en een van de 2 weet de weg. Afspreken waar ze wel of niet heen mogen. Als er iets is kunnen ze zich melden bij de moeder van het gastvriendinnetje.
Niet goed opgelet. Geen gezonde snack gehad. Niet het goede uitje met verjaardagsfeestje.
Vrouwen maken altijd van een mug een olifant. Stelen, liegen , brand stichten. Zinloos geweld. Kindermisbruik..Kindermishandeling . Dat zijn dingen waar je je druk om moet maken.
en dat kan allemaal gebeuren als je zo’n klein kind alleen naar buiten laat gaan.
precies!!
helemaal met je eens. Helicopterouders noemen ze dat. Mijn kind fietste met 8 jaar alleen naar school in een kleine stad. Naar de andere kant van de stad. Dat kun je ze leren.
Beide moeders verdienen kritiek. De moeder van isolde is logisch, maar ik vind het ook erg zorgelijk over hoe Kiki’s moeder al gelijk een oordeel lijkt te treffen over de man in dit verhaal.
De manier waarop ze erover praat lijkt al gelijk alsof ze de moeder van een affaire verdenkt en er is ook hier een opmerking dat die implicatie oppikt.
Die moeder kent de andere moeder amper! Die man kan wel van alles zijn zoals haar broer! Ze ziet een wijnfles en een onverantwoordelijke moeder en de vooroordelen komen gelijk. Bah.
Ik heb Kiki’s moeder nog geen eens ontmoet en ze lijkt me nu al een roddeltante. Daar zou ik mijn kind evenmin laten spelen. Je weet nooit wat voor roddels ze over jou of je kind de wereld in helpt.
Klinkt idd als goede observatie en zorgen.
ik vind het onverantwoord. en niet meteen dat de kinderen buiten aan het spelen waren maar wel dat er alcohol gebruikt wordt en ze aangeschoten waren.
het is niet alleen jouw kind maar ook haar eigen kind waar ze verantwoordelijk voor is! als er wat gebeurd en ze moet naar het ziekenhuis…zij kan in elk geval niet meer rijden!!
daarnaast ook natuurlijk dat je ook moet weten waar de kinderen zijn en dat je ze in de gaten blijft houden. desnoods via de keukenraam, want van uit de tuin kun je uiteraard niks zien!
haar “vriend” lag onder uit gezakt. ik dacht even dat ze wat anders aan het doen waren…misschien had dat ook niet lang meer geduurd. verschrikkelijk voor haar eigen dochter overigens. die krijgt het ook allemaal mee.
je zal maar een kind zijn van een van jullie (op een enkeling na) met een moeder die op je 6e.de.hele tijd wil weten waar je uithangt. Niks exploreren, ontdekken, de wijk, de sloot, het park.
heel goed van de moeder van Isolde. Een gelukkige volwassene begint bij een kind dat vertrouwen krijgt en veel vrijheid. Binnen ruim gestelde harde kaders.
jJuist!!! zo ging dat in decanen 80 overal.
controlfreaks van tegenwoordig! Bah!
Nou Bep, nergens haal ik uit het verhaal dat de moeder van Kiki de hele tijd wil weten waar haar dochter is. Maar een kind van zes in de gaten houden lijkt me niet meer dan logisch. En zeker als er een kind voor het eerst bij je komt spelen, lijkt me dat je in ieder geval weet waar ze zou kunnen zijn. Daarbij was de moeder van Kiki al aan de late kant, wat suggereert dat ze dus al opgehaald kon worden. Lijkt me dan ook wel zo netjes dat je dan, als moeder van Isolde, zorgt dat Kiki in huis is.
Eens
Wat weer een geneuzel.
Vroeguhh gingen we op vejaardagsvisite en stonden de sigareten op tafel.
Wij kinderen speelde buiten in gezonde lucht zonder dat alles vervuild was met P-fass.
Geen computer of telefoon.
Bijna geen te dikke en gestreste kinderen.
Ja want sigaretten zijn supergezond voor je, krijg je geen dodelijke ziekte van. Hebben we geleerd toch van vroeguhh.
Het ligt er natuurlijk aan hoe druk en gevaarlijk de omgeving is of je met zes jaar buiten kunt spelen. wellicht waren er tussen deze moeder en haar kind standaard afspraken tot waar ze mogen komen.
En zo als een iemand anders ook al aangaf; niet alles dat in een wijnfles zit, is alcohol.
Ik zou mijn zorgen kenbaar maken aan deze moeder zonder oordeel, en luisteren wat haar opvattingen zijn.
Dit verhaal is pure speculatie op dit moment. jammer om daar zulke heftige conclusies aan te verbinden. Als er geen afspraken waren omtrent het buitenspelen, en er wel alcohol in het spel was, zijn je zorgen wellicht terecht.
Dan heb je blijkbaar even gemist dat Kiki’s moeder duidelijk kon zien dat Isoldes moeder en haar vriend duidelijk waren aangeschoten? Ik kreeg dat iig wél mee en voor mij is dat een heel duidelijke “dat kan niet!”.
Ook het feit dat op de vraag waar de kinderen zijn er geen antwoord komt; niet goed! Dit zijn kinderen van 6 jaar oud. In deze tijd is het gewoonweg onverantwoord om die zomaar het zelf uit te laten knobbelen hoever ze kunnen gaan met buiten spelen! Dat hoort echt niet!
Uiteraard blijft er het nodige onbeantwoord. Misschien zijn die ouders die daar wel aanwezig waren goed bekend met de situatie en nemen die ongevraagd het overzicht over. Maar zou Isoldes moeder op de vraag “waar zijn ze” niet íets in die richting hebben geduid? Dat ze dat niet deed zegt mij genoeg.
Dus, goede verklaring of niet, Kiki’s moeder heeft gelijk. Maar het zou, denk ik, wel raadzaam zijn om te kijken wat je er aan kunt doen om het spelen bij Isolde toch doorgang te kunnen laten vinden. Omdat het voor Isolde goed is om op ‘haar eigen terrein’ vriendjes te kunnen ontvangen (sociale waardering), omdat het blijkbaar ook een geweldig mooie speelomgeving is. En omdat je Kiki dan niet in de problemen van de volwassenen hoeft te betrekken. Uiteraard is de eerste stap in die richting een gesprek van moeder tot moeder. En idd. Kiki’s mam… dan niet te snel met je mening klaar staan. Geef Isoldes mam eerst eens de ruimte om háár verhaal te vertellen. Etc. Dat behoeft geen verdere uitleg.
waarom willen wij toch allemaal zo graag alcohol normaal vinden?? waarom is dat nodig?? waarom moeten we doen alsof het normaal is om midden op de dag alcohol naar binnen te gieten, wat voor voorbeeld geef je dan ook aan die kinderen? en inderdaad: wanneer je kinderen om je heen hebt dien je scherp te zijn. je moet SOWIESO weten waar ze precies zijn! natuurlijk is vrijheid blijheid belangrijk. natuurlijk leren kinderen ook zelfstandig te zijn en is constant onder toezicht staan ook ongezond. maar zeker als een kind voor het allereerst komt spelen en dat kind is ZES, dan let je toch verdomme op?? dan ga je toch niet zitten pimpelen? ik zou mijn dochter daar ook niet meer laten spelen, uw gevoel klopt helemaal.
er is niks mis met alcohol als een luxeproduct voor in de avonden beschouwen. en met kinderen om je heen heb je scherp en aanwezig te zijn.
liever dat ze lekker buiten spelen dan dat ze achter de televisie zitten. wel denk ik dat dit jouw interpretatie is van hoeveel iemand drinkt. soms drink ik 0.0 en denken mensen dat ik al 3 glazen leeg heb omdat ik zo giebelig ben. je zorgen uitspreken mag zeker.
De moeder waar het kind speelt is verantwoordelijk dat het kind iig onder toezicht staat ongeacht of ze nou wel of niet aan de wijn zit.
Wijn beinvloed dan nog extra het reageren op….
Dus nee ik vind dit niet kunnen zeker niet met al die mafkezen op straat
Tja en in 0.0 zit uiteindelijk gewoon ook alcohol.
ik vind drinken waar een kind bij is
nooit kunnen.
ook niet als het je eigen kind is.
als je adequaat moet handelen moet je hoofd erbij zijn.
stel dat je naar een arts moet net je kind.
wie gaat die auto besturen.
onverantwoord.
Wijntjes drinken en verantwoording nemen voor andermans kind is geen goed plan. Er zijn wat mij betreft een aantal voorwaarden die mij normaal lijken. Als de moeder nuchter was geweest, én dit zich in een dorp afspeelt, én ze op de hoogte was waar de meisjes zich bevonden dan had ik er geen probleem mee gehad. Kinderen van 6 kunnen wel een poosje op een veldje in de buurt spelen. Maar wel op voorwaarde dat ze zich regelmatig even laten zien, en dat de ouder die verantwoordelijk is ook af en toe even poolshoogte neemt
als het mijn kind was zou ik echt boos zijn. ik had haar op dat moment aangesproken dat ze zo 0 verantwoordelijkheid uit over mijn kind. dat ze zo geen toezicht houd en er van alles had kunnen gebeuren. als ze er nou giegelend bij hadden gezeten in de speeltuin had het nog een soort van oke geweest. dan hebben we nog het punt dat ze wijn aan het zuipen is en dat ze dat belangrijker vind dan op de kinderen letten. mijn kind zou daar nooit meer spelen en dat had ik haar precies op dat moment verteld
Op dat moment was dat waarschijnlijk totaal zinloos. Een wijze kent tijd en wijze wanneer je iemand aanspreekt. Ik bedoel er was al t nodige aan drank gedronken, de boodschap komt waarschijnlijk niet meer aan
Dat doe je alleen in overleg en met goedkeuren van de andere ouders. Als je bijvoorbeeld geen weg en een speeltuin voor de deur hebt en je weet dat de kinderen het aankunnen. Maar dan nog regelmatig checken. Alcohol drinken terwijl je de zorg draagt voor een ander (jong) kind vind ik een no go.
ik ook
Alcoholgebruik terwijl je verantwoordelijk bent voor kinderen, zeker voor de kinderen van anderen is een no-go en mijn kinderen zouden daar echt niet meer over de vloer komen.
Mijn kinderen mochten vanaf hun 5e jaar al wel buiten de tuin spelen, maar ik wilde inderdaad wel weten waar ze waren, en ik hield ze in de gaten.
Ik maakte ook duidelijke afspraken, waar ze wel en niet mochten komen.
Dat je niet weet waar je kind van 6 uithangt, en er ook geen probleem van maakt zou ik persoonlijk ook onverantwoord vinden.
Hoewel wij buren hadden met veel kinderen, waarvan de ouders bij ieder kind ook steeds makkelijker werden.
Dat hun jongste van 4 een paar straten verder op haar fietsje met zijwieltjes fietste, en daar geen probleem van werdt gemaakt toen ik dat bij mijn buurvrouw melde.
Blijkbaar is de 1 daar makkelijker in is dan de ander.
6 jaar is een leeftijd waar kinderen echt al zelfstandig kunnen spelen. Het is juist belangrijk dat ze vrijheid en vertrouwen krijgen en ervaren. Betutteling is veel te veel aanwezig. Nou en als een kind valt? Dat hoort er toch ook bij. En hoezo verdwalen? Ze zijn toch niet gedropt in een bos.
Persoonlijk vind ik het wel belangrijk om af en toe een check te doen, dus helemaal loslaten vind ik ook te ver gaan. Echter overal had ik hier minder problemen mee gehad. En je dochter heeft een heerlijke en fijne middag gehad. Dat is ook wat waard.
hier is wel om het kind van een ander bij betrokken waar je verantwoordelijk voor bent. een kind wat je niet goed kent. buiten de tuin spelen is één ding, dat soort van vergeten doordat je gezellig zit te wijnen is toch wel iets heel anders. je hebt de verwoording over een kind dat niet van jou is, dat kan echt niet
Helemaal met je eens. En ze komt binnen en ziet een moment opname. Je weet niet hoe vaak ze hebben gechecked. En hoeveel er gedronken is, is ook een aanname. Sommige mensen zijn gewoon vrolijk en een glas wijn op de dag nou en. Van vallen en opstaan worden ze groot
nou sorry hoor maar als je dochter een vriendinnetje te spelen heeft ga je niet zitten zuipen
tussen drinken en zuipen is een groot verschil. Waarom is de ophalende moeder zo oordelend? Mss is het een onverwacht bezoekje van een goede vriend die ze niet vaak ziet? Blijkbaar is er een speeltuin voor de deur. Mijn kind moest ik ook zoeken voor het eten in de buurt. Ook alseen vriendje werd opgehaald. Zo vrij spelen kunnen ze niet overal.
die zekerheid en vertrouwen geef ik mijn kind liever zelf ipv aan een moeder die wijntjes zit te tappen
Helemaal met je eens. En ze komt binnen en ziet een moment opname. Je weet niet hoe vaak ze hebben gechecked. En hoeveel er gedronken is, is ook een aanname. Sommige mensen zijn gewoon vrolijk en een glas wijn op de dag nou en. Van vallen en opstaan worden ze groot
6 vind ik nog te jong om alleen op pad te gaan bij ons gaat de dochter van 9 mee
wijn drinken met verantwoordelijkheid over een andermans kind is een no go
Wat verwacht je van de dochter van 9? Waar ben jij? Jij bent verantwoordelijk.
Inderdaad. Je mag nooit de verantwoording bij een ander kind leggen. Nooit.
Precies, dat is lekker makkelijk, dochter van 9 meesturen. Dat vind ik helemaal een no go.
Persoonlijk vind ik het ook niet oké om
een kind van 9 de verantwoording te geven over een jonger kind.
Op die leeftijd zijn ze zelf nog volop aan het spelen.
Ze hoeven maar een vriendinnetje tegen te komen en hun aandacht verslapt (wat heel logisch is)
De verantwoording hoort bij een volwassene te liggen.
wijn drinken met andermans kinderen is onverantwoord, maar als hier kinderen kwamen spelen van 6 jaar mochten ze ook gewoon naast ons huis naar de speeltuin, ging dan af en toe even kijken. het zijn geen peuters meer.
ja precies. alleen buitenspelen is heel normaal, maar wijn drinken tot je typsy bent.. nee.
maar dan weet je waar ze spelen en check je af en toe hoe het gaat. deze moeder wist niet eens waar de kinderen waren.. ja dat ze aan het buitenspelen waren, verder niets..
Je hebt echt helemaal gelijk hoor! Heb ooit ook een keer aan de deur gestaan om mijn dochter op te halen en toen wist de oma (die op dat moment aan het oppassen was) niet waar mijn dochter en haar kleindochter waren, ze waren naar een buurmeisje gegaan (dacht ze) maar daar waren ze niet. De hele wijk doorgereden en uiteindelijk zaten ze aan een grote waterplas te spelen, beide 6 jaar.. zonder dat ze iets hadden gemeld bij oma. Hierover zijn de meiden aangesproken maar toch vind ik degene die de ouder is, verantwoordelijk! Ze hebben daarna niet meer daar gespeeld..
Ik ben het met je eens. Op dat moment heeft ze de verantwoording over jouw jonge kind. En om dan te gaan drinken en niet weten waar de kids uithangen echt not done.