Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Ze hadden er al weken naar uitgekeken. Mijn dochter en haar vijf vriendinnen. Een echt slaapfeestje, met alles erop en eraan. Maskertjes, make-up, haren doen, foto’s maken en daarna met z’n allen op een berg luchtbedden een film kijken. Het was mijn idee geweest om er een soort mini-spa-avondje van te maken. Lekker tutten, wat glitters hier en daar, haren omhoog in knotjes, krullen met de stijltang. En het werd zó leuk. We hadden zelfs een fotoshoot gedaan – met van die zachte spotjes en een gouden backdrop. Ze straalden allemaal.
Ik wist al dat slapen nog wel even zou duren
Na de film – een mierzoete meidenklassieker vol eerste liefdes en vriendschapstrubbels – gingen ze zich klaarmaken voor het slapen. Al wist ik natuurlijk heus wel dat ‘slapen’ voorlopig niet ging gebeuren. Kletsen, lachen, geheimen delen. Ik had half elf als richttijd aangegeven. “Dan in ieder geval tanden poetsen en pyjama aan, dames.”
Renee kwam naar mij toe met een probleempje
Terwijl ik in de keuken nog wat ranja inschonk, voelde ik opeens een tikje op mijn arm. Renee. Eén van de vriendinnen. Haar ogen stonden onrustig.
“Er zit een elastiek vast in m’n haar,” fluisterde ze.
Ik liep met haar mee naar de badkamer. En inderdaad – bovenop haar hoofd zat een gigantische knoop. Ze had het elastiek met een grote dot haar omhoog getrokken tot een knot, maar bij het loshalen ging het mis. Ze had er zelf al flink aan getrokken. En je zag dat de schade inmiddels was aangericht: het elastiek zat muurvast in een knoop letterlijk ter grootte van een golfbal.
Ook mijn man kreeg het niet voor elkaar
Ik begon te peuteren. Geen beweging in te krijgen. Dan de borstel erbij. Nog steeds niks. Mijn man – vader van drie dochters en dus doorgewinterde knoopkampioen – kwam er ook bij. “Laat mij maar even,” zei hij stoer. Maar na vijf minuten gaf ook hij het op. Ik bleef rustig. Tenminste, dat probeerde ik. Crèmespoeling, water, olie, haarserum – alles ging erin. Ik borstelde, trok, duwde en smeekte het elastiek om los te laten. Maar het zat muurvast. Op een paar losse haren na kwam er niks los.
Inmiddels kreeg ik het aardig heet
Na een kwartier voelde ik het zweet tussen mijn schouderbladen lopen. Renee zat stil, haar knieën opgetrokken, af en toe een diepe zucht. Ze deed zó haar best om niet in tranen uit te barsten. Na een half uur keek ik mijn man aan. Hij knikte. “Je moet haar moeder bellen. Als je dit een nacht laat zitten is het nog alleen maar erger”
Ik besloot toch haar moeder te bellen
Ik twijfelde. Wie belt er nou de moeder van een logeetje omdat je het haar van haar kind verknoeid hebt? Maar ik wist ook: als iemand de beslissing moet nemen, dan zij. Ik belde. Gelukkig nam ze meteen op.
“Sorry dat ik je stoor,” begon ik zacht. “Het komt wellicht wat vreemd over maar er zit een elastiek muurvast in Renee’s haar. Ik heb echt alles geprobeerd, maar het lukt me niet.”
Aan de andere kant van de lijn werd het stil. “Oei,” zei ze na een paar seconden. “Hoe erg is het?”
Ik probeerde het uit te leggen zonder te dramatisch te klinken, maar tegelijk ook eerlijk. Ik voelde me zó verantwoordelijk.
“We kunnen het eruit knippen,” fluisterde ik. “Maar dat doe ik niet zonder jouw toestemming.”
We besloten even te videobellen
Daar zaten we dan: ik met een klamme kop, Renee met haar hoofd vol crèmespoeling, en haar moeder aan de andere kant van het scherm die zich zichtbaar schrap zette voor wat ze ging zien. Ze zuchtte diep. “Ik zie het al. Dat gaat er echt niet meer uit.”
Even dacht ik dat ze zou vragen of ik het dan toch wilde knippen. Maar nee, ze zei:
“Ik kom eraan.”
Twintig minuten later stond ze in een hoody voor de deur
Slippers nog aan, geen make-up, haar in een snelle staart. Maar haar blik was vastberaden. Ze knielde voor haar dochter, streek even over haar wang. “Gaat het?” Renee knikte. En toen pakte haar moeder de schaar. Met vaste hand zette ze de bladen erin.
Knip.
De knoop in de vorm van een golfbal met nog lange haren eruit viel op de grond.
Stilte.
Ik voelde me er zo rot door
Ik slikte. Dit was zó’n prachtig meisje, met haar lange, blonde lokken. En nu had ik er onbedoeld een flink stuk af laten knippen. “Geeft niet,” zei haar moeder. “Het groeit wel weer.” En dat was het moment dat ik bijna moest huilen. Van opluchting, van dankbaarheid.
Gelukkig kunnen we er nu om lachen
We kunnen er nu om lachen. Zelfs Renee maakt er grapjes over: “Weet je nog? Die knot des doods!” Maar op dat moment voelde ik me zó schuldig. Je wilt het goed doen. Je wilt dat iedereen blij naar huis gaat. En dan eindigt je zorgvuldig geplande slaapfeestje met een kniptrauma.
Maar goed. Iedereen sliep uiteindelijk (rond 1 uur), en de volgende ochtend gingen ze naar huis met herinneringen – én Renee met een iets ander kapsel.
CHANTAL
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Nee hoor, een ‘knot’ of dot/ bun wat hier bedoelt wordt, zit vaak los op ’t hoofd. Kan bijna een eigen leven gaan leiden en een elastiek kan er niet uit geknipt worden als magische oplossing, helaas!
Goed dat je gebeld hebt, ik dacht even dat je zelf geknipt had zonder overleg. Dat was niet goedgekomen gok ik
(and woord aan Joris)denkt dat alle 3 de volwassen wel eerst goed hebben gekeken of het niet anders kon.
want het haar zo kort knippen bij een meid is het allerlaatste wat elke ouder wil doen
Zal best. Ik kan me er als volwassen ouder weinig bij voorstellen.
Haha! Ohoh….. ik lach, maar zou me hetzelfde voelen als jij hoor! Ook al had je hier geen invloed op, je voelt je tóch schuldig…. ik kan me voorstellen dat het elastiek doorknippen geen nut meer had. Helaas, pet oid op en wachten!
maak niet zo een drama
Het zou idd erg makkelijk zijn als je alleen het elastiek zou kunnen door knippen. Denk dat ze dat zelf ook wel hadden gehoopt. maar helaas werkt dat zo niet altijd.
Gelukkig een keer een normale reactie van een moeder. Die weet dat dit soort dingen, onbedoeld, kunnen gebeuren.
En ook goed dat ze zelf is gaan kijken. En zelf heeft geknipt. Voorbeeld voor veel ouders. Goed gedaan.
Wat een lieve moeder! De allerbeste reactie voor een kind, maar niet die moeite die iedere moeder zou nemen. Die van mij had dat in ieder geval zeker nooit gedaan. Ik hoop zelf wel in die categorie te vallen.
oei wel heel rigoureus, goed dat haar moeder het zelf deed
Een elastiek kan nog zo vast zitten in een knot, maar met een klein schaartje of scherp mesje moet het toch mogelijk zijn het elastiekje door te knippen of snijden zonder de hele knot eraf te knippen? Natuurlijk groeit haar weer aan, maar een knot zit dicht tegen de schedel; als je het daar afknipt duurt het gerust een jaar voor het weer lang is.