Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Donderdagochtend zeven uur. De wekker klingelt en ik weet: oppasdag! Vesper komt. Eén slok koffie later test ik de temperatuur op het terras—al ruim twintig graden. Perfect voor ons vertrouwde uitje naar de Grote Speeltuin.
De ochtend begint al gezellig
Nog voor half acht staat de ontbijttafel in vrolijke disarray: bordjes met bananenpannenkoek, mandarijnschilletjes die draaien als kleine molentjes, en Vesper die met de servetten zwaait alsof ze piratenvlaggen zijn. “Zeeën van siroop!” roept ze, terwijl ik kleverige vingers alvast opvang met een vochtige doek. Daarna proppen we zonnebrand, schone luier, knuffelmuis en het jaarabonnement in opa’s oude canvas rugzak. Ze zingt onderweg naar de schuur een eigenwijs fietsliedje op de melodie van “In de maneschijn”, compleet met een pieptoontje zodra ze haar denkbeeldige toeter nadoet.
De speeltuin bruist van kindergeluid
Vesper kiest eerst de draaimolen, dan de kabelbaan, rent naar het klimkasteel en eindigt op het springkussen. Halverwege de ochtend zoeken we de picknicktafel bij de vijver op. Ik schil voor ons beiden een peer; zij deelt de stukjes met eenden die geen idee hebben omdat ze eigenlijk op brood rekenen. Het geeft niet, wij genieten. Ik raak in gesprek met andere grootouders. Een oudere heer met Panamahoed vertelt dat de speeltuin al sinds 1974 bestaat en dat hij hier vroeger precies hetzelfde rondje liep met zijn eigen dochter; we lachen om zoveel generaties in één zandbak.
De dag vliegt voorbij
Tegen drie uur is Vespers gezichtje zo rood als een papaver, maar haar ogen glimmen nog altijd. Ik roep voor de laatste keer: “Nog vijf minuten!” en krijg een slingerend “nog tíén!” terug. We vinden elkaar halverwege. Kwart voor vier staan we voor mijn voordeur. De hitte plakt; ik blaas de opblaasbare minipool op en leg kussens in de schaduw. Binnen tien minuten staat er een bescheiden borrelplank op tafel: blokjes oude kaas, partjes nectarine, komkommerstaafjes, extra snoeptomaatjes en geroosterde maïschips. Voor mij een glas frisse sauvignon blanc, voor Vesper een bekertje biologische appelsap met een roze flamingorietje.
Als ik weer buiten kom valt het mij direct op
Dan bedenk ik dat ik vergeten ben water in te schenken. “Blijf jij even zitten,” zeg ik. Ze knikt ernstig, druk bezig een komkommer tot telefoon te verbouwen. In de keuken vul ik een glas, spoel mijn handen en keer—minder dan een halve minuut later—terug. Het tafereel in de tuin lijkt ongewijzigd: Vesper cirkelt op haar driewieler onder de appelboom en zingt zachtjes over lieveheersbeestjes. Toch klopt er iets niet. Mijn wijnglas, net nog randvol, is nu tot halverwege geleegd. Het appelsap is onaangeroerd.
Mijn dochter komt er direct aan
Een schok warmt me feller dan de zon. Wijn in een peuter? Hoeveel kwaad kan dat? Ik schuif het glas buiten haar bereik, fluister een mantra—“eerst handelen, dan huilen”—overhandig haar het water en bel direct mijn dochter. Ze vangt mijn paniek midden in een Excel-zin en zegt slechts: “Ik kom.” Onderweg belt ze de huisarts.
De huisarts geeft ons adviezen
Twaalf minuten later—rode wangen van de haast—zit ze naast mij in de tuin. De huisarts vraagt via de speaker: hoeveel wijn, welk percentage, braakt ze? Nee, niets van dat alles. Hij vermoedt minder dan honderd milliliter en adviseert: laten drinken, laten plassen, letten op sufheid. Geen spoedpost, wel vinger aan de pols.
We blijven Vesper water geven
We verhuizen naar de woonkamer, gordijnen dicht. Vesper puzzelt, zingt luid, drinkt water alsof het limonade is. Elk kwartier een wc-pauze; geen enkele wankele stap. Mijn dochter en ik wisselen fluistergesprekken: “Ze lijkt oké.” “Haar ogen zijn helder.” We verzetten ons tegen schuldgevoel door rondjes te lopen en blokjes kaas te tellen. Tegen zessen verklaart de huisarts ons telefonisch “uit de gevarenzone”. De opluchting voelt als een knoop die eindelijk losschiet.
We blijven ook die avond waakzaam
Die avond, wanneer Vesper thuis in bed ligt en wij samen de vaatwasser inruimen, zwicht de gespannen stilte eindelijk in lachen. Het geluid klinkt bijna nalatig, maar het is pure ontlading. Ik beloof: open wijnglazen gaan voortaan óf mee naar binnen, óf krijgen een kurk. Mijn dochter knikt en citeert haar favoriete TED-spreker: “Routines zijn fijn, mama, maar alert blijven is een keuze.” Zo is het.
Dit is een eenmalige gebeurtenis
Nu, vrijdagmorgen, schrijf ik deze blog. De tuin ruikt naar nat gras; mijn koffie dampt. Ik kijk naar het wijnglas op het aanrecht: schoon, leeg, ver weg van kinderogen. Over een week is het opnieuw donderdag. We gaan vast weer naar de Grote Speeltuin, slingeren op de kabelbaan en voeren eenden peer. Alleen drink ik mijn sauvignon blanc pas wanneer mijn kleindochter veilig bij mama in de auto zit. Dit gaat mij niet nog eens overkomen.
CLAUDIA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
als kleuter dronk ik stiekem alle restjes uit de glazen als mijn ouders bij de deur stonden om de visite uit te zwaaien.
geloof me, daar zat ook wel eens iets sterkers in dan wijn. vooral advocaat was mijn favoriet. en volgens mijn moeder kregen baby’s en peuters vroeger een suikerdot om rustig te worden. zo’n suikerdot bestond uit een lapje katoen, waarin een flinke schep suiker en een scheut brandewijn, samengebonden met een draadje.
kijk, dat was in de vorige eeuw, je zou het nu niet meer in je hoofd halen.
en om nu iedereen gerust te stellen:
nee, ik ben geen alcoholist geworden. sterker nog, ik drink echt geen druppel alcohol.
wat een paniek, vroeger kregen kinderen bier om dat het water niet schoon was
Wat een ontzettend verantwoordelijke en oersaaie generatie is de nieuwe lichting ouders. “Als je kinderen hebt dan drink je geen wijn”. “Goed voorbeeld doet volgen”. Redeneer het feest maar uit het leven mensen. Wij drinken er eentje op. Proost!
in biǰzijn van kinderen mag niet gerookt worden̈ maar drinken van alcohol wel?? hier word gesproken op heel ĺuchtige toon!! had je moeten horen als het tabak had geweest terwijl er juist zoveel jongereaan drank verslaafd zijn aan beide öuders horen het voorbeeld te zijn zegt men
nou nou, oma heeft prima gereageerd. les momentje, gebeurd geen 2e keer.
Het verschil is dat meeroken schadelijk is, maar naast iemand zitten die een glaasje wijn drinkt, niet.
beetje overdreven reactie als je het mij vraagt voor een paar slokken witte wijn. als het nu een half glas whiskey was, had ze het na de eerste slok uitgespuugd.
gewoon aanmaak geven om de alcohol te verdunnen, oogjes in het zeil houden en lekker vroeg naar bed.
ze zal in ieder goed in slaap vallen
wat een ophef over een slokje wijn. Is het nu bleek of zo , maar witte wijn . En wat krijgt oma een sloot bagger over haar heen voor het drinken van een glaasje . Moraalridders en fatsoenrakkers: een irritant leger .
Ik vind dat in het verhaal goed is gereageerd. Voor zo’n kinderlijfje is het meer dan een volwassene. Dokter bellen, advies volgen en verder rustig en alert blijven. Vind dochter ook goed reageren. Om deze mensen af te vallen, is inderdaad nergens voor nog. Had inderdaad niet mogen gebeuren, maar het is wel gebeurd en er is van geleerd.
ik was denk ik 11 of zo. echt zo’n meisje er tussenin. ik wilde wel sherry proeven, ik dacht: dan ben ik écht groot.
Toen zei mijn oom heel boos, jij wilt een borrel, nou hier heb je een borrel en geeft mij een limonadeglas vol met cognac. Opdrinken, zei hij, tot de laatste druppel, dat zal je leren.
Toen kwamen mijn ouders binnen, die waren even achtergebleven in de eetkamer. Mijn moeder sloeg meteen het glas uit mijn handen, Gelukkig had ik maar een paar slokjes gedronken. Verder niets mis met mij, het werd afgedaan als een grapje. Ja, het was 1975. Maar stel dat mijn ouders wat later waren binnen gekomen.. Wat dan.
Oma van Vesper, goed gereageerd!!!!
Tamelijk onverantwoord van je oom.
Blij om te horen dat alles goed afgelopen is!
Ik heb vroeger wel eens een slok genomen uit papa zijn glas. Dacht dat er lekker appelsap in zat. Een sterke likeur brande op de weg naar binnen. Nooit meer aan andermans drinken gezeten als kind en zelfs nu in de mid 20 drink ik alleen heel zelden.
ik had een mooie fles met vieze wijn want ik hou niet van wijn voor de sier staan,tot het mij opviel dat de wijn minder werdt en ik mijn zoontje van 3 jaar betrapte met de fles aan zijn mond hij vond het denk ik wel lekker.Maar geen paniek want hij had het waarscheinlijk al erder gedaan en daar niks aan overgehouden,zelf lepelde ik de restjes advocaat uit mijn ouders hun glaasjes 😅
ik heb als 2-3 jarige op een verjaardag alle bierflesjes ontdaan van hun restjes, het was in de jaren 70. Ik was zo dat ik omviel dronken maar gelukkig niks aan over gehouden. Ik ben later nooit een liefhebber van alcohol geworden. Uiteraard doe je mee in je jeugd maar toen ik mijn rijbewijs had gehaald ben ik er helemaal mee gestopt. Geen behoefte aan ook.
Sorry maar ik snap sowieso niet dat je alcohol drinkt terwijl je verantwoordelijk bent voor een klein meisje.
Daarmee kun je toch wachten tot ze weg is?
Dus als je kinderen hebt, mag je nooit meer een glaasje drinken? Zodra je zelf kinderen hebt, ben je 24/7 verantwoordelijk voor ze. Er zit een verschil tussen een glaasje wijn of een fles tequila.
als je kinderen hebt blijft 1 van de ouders nuchter….. zo simpel is het.
Hahaha Anno. Proost! Namens mij en mijn man.
Met 1 tot 2 glazen op mag de ouder nog ‘gewoon’ autorijden. De wetgever vindt dat kennelijk prima. Dan ben je dus in staat om in noodgevallen naar een arts te rijden. Als je mag rijden, kan je vast ook je kind nog gewoon te woord staan.
Alsof de oma na 1 glas wijn bezopen is…..
Tja een wijntje kan ook wel eens verkeerd ‘vallen’
Ja, als het de zoveelste is of de eerste voor het ontbijt. Nog nooit is 1 drankje mij verkeerd gevallen.
Dan snap ik niet waarom de moeder zelf niet oppast.
Hou op met deze onzin opmerkingen. Er is altijd wel iemand een verwijt te maken op deze manier.
moeders passen niet op. Moeder was op haar werk. Ze kan niet op 2 plekken tegelijk zijn.
Precies, ik zou dit als ouder ook niet kunnen waarderen
Je drinkt zelf ook nooit een glaasje als je ze zorg over je kind hebt?
Ik niet, maar ik drink sowieso geen alcohol
ik dacht al waar blijft Joris
Ik ben er. Wat kan ik voor je doen?
ouders srinken ook wel eens een glas wijn.
Ik niet, maar ik drink sowieso geen alcohol
meeeens waarom alchol drinken bij kinderen??
Dat was ook wat ik dacht. Alcohol drinken waar kleine kinderen bij zijn.
Brave meid wil je nu een sticker?
Precies. Alcohol terwijl je oppast is not done. De reactie op dat sipje wijn is ook overdreven. Een oma die haar wijn overdag niet kan laten, vind ik enger.
Niet kan laten en niet wil laten zijn 2 verschillende dingen.
Lang geleden, 1970, zat mijn broertje op de kleuterschool. Naast de kleuterschool zat een restaurant en vanaf de kleuterschool was de achterplaats bereikbaar door over een laag hek te klimmen. Er stonden daar flessen cognac en whiskey, die net geleverd waren. Een groepje kinderen, waaronder mijn broertje, zijn over dat hek geklommen en hebben met zijn vijven een fles soldaat gemaakt. Ze waren straalbezopen. Ze hebben er niets aan over gehouden, behoudens hoofdpijn de volgende dag. Mijn moeder was flink in paniek, maar gelukkig viel het allemaal mee. Ik ben blij dat het met Vesper goed is afgelopen.
Ik wilde vroeger altijd wijn en toen ik een jaar of 7 was en ik weer zeurde dat ik ook “rode grote mensen sap” wilde, zei mn pa “proef maar”.. Het moment dat de wijn m’n lippen raakte veranderde ik gelijk van gedachten. Snap niet dat een kind dit wegkrijgt. het is niet zoet, het is super bitter en zuur.. niet iets dat kinderen normaal gesproken lekker vinden
Niet alle wijn is bitter en zuur en niet alle kinderen pruimen alleen zoet, he?
Wat een geluk dat je dochter er zo goed mee om ging. Dat had ik in haar geval niet kunnen doen, denk ik.
Opa heeft bij onze oudste eens gepresteerd om witte wijn in zijn tuitbeker te doen. Opa dacht dat het sap was. De jongste vond het echt niet lekker, maar volgens Opa niet zeuren, gewoon opdrinken. ik besloot zelf maar even te proeven en proefde meteen dat het witte wijn was van Oma.
Zoon lief snel limonade gegeven en er gelukkig heel hard om hebben kunnen lachen met zijn alleen. Opa schaamde zich kapot.
Want limonade zat bij jullie altijd in een wijnfles, ofzo?
Oma’s witte wijn waarschijnlijk wel in een kartonnen pak.
Tja, maar limonade zit dan weer niet in een pak…
een kind dat Vesper heet? oh dear
Tja, smaken verschillen. Ik zou mijn kind liever Vesper dan Ferdinand noemen. Leven en laten leven.
en een meisje is,ze weten van gekkigheid niet meer hoe ze hun kinderen moeten noemen.
Je weet dat de naam Vesper vaker voorkomt bij meiden dan bij jongens? Je doet net of het heel raar is dat de naam aan een meisje is gegeven…
Mánnn! Zoveel héérlijk geluk! Wat een combi zijn jullie! Ik kreeg er echt even tranen van in m’n ogen.
Maar als zij bij een eerste keer, ook nog eens op heel jonge leeftijd al zonder blikken of blozen een half glas wit wegkauwt… Ik ben bang dat je op iets oudere leeftijd dan ook goed op moet letten. Potentiële zuipschuit in de dop? 😉
Grappig verhaal.
alsof hete thee geen schade kan aanrichten bij een kind
Huh, wat bedoel je? Het gaat in dit verhaal over wijn. Nergens wordt gezegd dat thee geen schade aanricht. Het één sluit het ander niet uit?
waarom wijn drinken als je op je kleindochter past, als er iets gebeurd moet je ten alle tijden aktie kunnen ondernemen, niet zo slim om dan wijn te drinken. dus persoonlijk zou ik dat nooit doen. gelukkig is het goed afgelopen, en heeft je kleindochter er niets van gemerkt.
Nederland zou een stuk minder alcohol drinken als alle ouders jouw advies zouden volgen en tot de achttiende verjaardag van de jongste geen druppel zouden drinken, want tot dan zijn verantwoordelijk voor hun kinderen.
Maar aangezien de meeste ouders thuis ook wel drinken, lijkt dit advies aan een oma me nogal onzinnig.
met 1 glas wijn op kun je nog steeds actie ondernemen als er iets gebeurt.
Met de auto naar het ziekenhuis bv?
Ja, ook dat. Met twee ook nog, zeer waarschijnlijk.
Je klinkt als een geweldige oma die haar kleindochter heerlijk kan verwennen! Persoonlijk drink ik gewoon géén alcohol in het bijzijn van mijn kinderen, ook niet nu ze ‘al’ 10 en 13 zijn. Nooit gedaan ook, dan hoef je voor zulke dingen niet bang te zijn!
en, goed voorbeeld doet volgen!