Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
“Wat een prachtig huis heb jij!”Dat hoor ik dus regelmatig. In m’n DM’s. Onder foto’s. In reacties van volgers. En ja, als je m’n Instagram ziet, zou je het ook denken. Mooie lichte vloer. Een perfecte eethoek. Warme beige tinten. Altijd een verse bos bloemen. Alles op kleur. Kortom alles klopt. Maar wat mensen níét zien? Is dat mijn woonkamer op dit moment niet te betreden is.
Mijn interieurverslaving en het delen daarvan is ooit als hobby begonnen, maar is nu een serieuze inkomstenbron. Samenwerkingen, pakketjes, reposts van grote accounts. Volgers vragen me dagelijks: “Waar is dat vloerkleed van?” “Gebruik je echt geen speelgoedkleuren in je woonkamer?” “Hoe hou je het zó netjes met twee jonge kinderen?” Nou. Zal ik het je vertellen? Ik hou het helemaal niet netjes.
Mijn woonkamer is één grote chaos
Niet een beetje speelgoed hier en daar. Niet een paar kledingstukken over een stoel. Nee, ik heb het over:
- Een eettafel die compleet dichtgebouwd is met dozen
- Kinderspeelgoed dat onder de bank, op de bank en ín de plantenbak ligt
- Twintig pakketjes die nog uitgepakt moeten worden
- Vier retourdozen die dringend terug moeten
- En drie wasmanden in de hoek die er al twee weken staat
Het enige wat klopt, is het stukje dat je op m’n feed ziet.
Alles is gericht op die ene foto
Soms ruim ik letterlijk een vierkante meter op om die ene foto te maken. Daar waar het licht goed valt. Daar waar je niet ziet dat er op het aanrecht drie lege pakken melk staan. En dan post ik: “Even een rustmomentje met koffie in m’n favoriete hoekje.” Terwijl ik die koffie koud heb laten worden en net drie keer heb gegild omdat er iemand op een Duplo-blokje is gaan staan.
Ik schaam me kapot als er iemand onverwachts aanbelt
Echt waar. Als ik tringgg hoor, bevries ik. Dan sluip ik naar het raam om te kijken wie het is. Als het de buurvrouw is, durf ik niet open te doen. Niet omdat ik haar niet mag. Maar omdat ik me zó schaam voor hoe het eruitziet binnen. Dan denk ik: Jeetje, stel je voor dat ze dit ziet. Terwijl ik een uur geleden nog een story postte met ‘calm corner vibes’.
Mijn kinderen zijn gewoon kinderen
Huub is 5 en Nina is 2. En ja, die maken er een bende van. Ze bouwen hutten van dekens. Ze knutselen met glitterlijm. Ze slepen alles overal naartoe. Ik laat dat ook gewoon gebeuren. Want ik wil geen moeder zijn die zegt: “Pas op voor de bank!” of “Dat speelgoed hoort niet in de woonkamer.” Maar dat betekent wél dat mijn huis er op 90% van de dagen uitziet alsof er een speelgoedbom is afgegaan.
En dan heb je ook nog die pakketjes
Als je een Instagram-account runt met samenwerkingen, betekent dat: dozen. Veel dozen. Nieuwe lampen, kussens, accessoires, geurkaarsen, vaasjes, vloerkleden. Alles moet binnenkomen, gefotografeerd, getest, beoordeeld, eventueel geretourneerd. En dus heb ik standaard drie tot vijf pakketjes staan in de woonkamer. Open of dicht. Vaak op de eettafel. Soms op een eetkamerstoel. Eén keer zelfs op bed. En dan nog de spullen die “even geen plek hebben”. Maar die dus wél ergens liggen. Meestal bij elkaar, in een soort interieurhoekje from hell.
Sander (mijn man) wordt er gek van
“Hoeveel doosjes moeten er nog bij komen?” “Waarom is de tafel alweer niet vrij?” “Wanneer gaan die retouren nou eens weg?” Hij zegt het niet boos. Maar wel duidelijk. En ik snap het. Want zelfs ik weet soms niet meer wat in welke doos zit. Maar het ergste is het contrast. Tussen wat mensen denken, en wat er echt is. Mijn volgers denken oprecht dat ik zo’n georganiseerde, gestylede moeder ben. Met kaarsen op kleur, een keukendoek die past bij de muur, en een kind dat nooit kleurt met stiften. Terwijl ik gister nog met een schaar een rozijntje uit de bank heb staan peuteren.
Soms voel ik me een oplichter
Dat ik dan complimenten krijg over “m’n gevoel voor rust en balans”, en dat ik dan denk: Als je wist hoe hard ik van binnen gilde vandaag… Of dat ik word gevraagd voor een interview over “creatieve werkplek aan huis” terwijl ik de meeste dingen aan de keukentafel doe, tussen een bak Lego en een vieze placemat. Het is allemaal schone schijn. Maar wel m’n werk.
En het lukt me niet om het anders te doen
Ik wíl het netjes. Echt. Elke zondag neem ik me voor: deze week hou ik het strak. Maar dan is het woensdag en ben ik drie deadlines verder, heeft Nina een driftbui gehad omdat haar beker niet paars was, en heb ik met m’n telefoon een foto gemaakt bovenop een doos die ik net opzij had geschoven.
Waarom ik dit nu vertel?
Omdat ik weet dat ik niet de enige ben. Omdat ik weet dat er moeders zijn die naar accounts als het mijne kijken en denken: Zij heeft het perfect voor elkaar. Maar ik wil je dit zeggen: dat is dus niet zo. Die rust in mijn feed? Is vaak pure chaos daarachter. En toch hou ik ervan. Van m’n huis, mijn kinderen, de bende, het stylen, het creëren. Ik deel dit verhaal om te laten zien dat het echt niet altijd perfect hoeft, want we zien allemaal de perfecte plaatjes op social media. Mijn huis is geen showroom. Het is een speelplaats. Een werkplek. Een chaos. Een thuis. En soms, heel soms, ook gewoon even prachtig gestyled voor de foto.
DANA*
*Dana is een fictieve naam, de schrijfster wenst het verhaal anoniem te delen.
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
hahaha als jullie dit bedrieger liegen en facken noemen omdat deze dame haar huis niet zo perfeckt is als op haar foto’s wat zijn fotomodellen dan??? die worden ook niet zo wakker zoals ze op de foto’s in de boekjes staan toch? het is haar job!!! wat hebben toch een oordeel klaar. kleinzielig en kortzinnig hoor. alles op media is onwaarschijnlijk en mooier dan de realiteit.
Dus eigenlijk zeg je: ik lieg tegen al mijn volgers, dat voelt vervelend maar ik ga er lekker mee door. Je koffiemoment is zelfs niet echt. Fake. Als dat is wat je wil dat de mensen van je kennen dan ben je mooie herinneringen aan het maken.
Tip: zorg voor voldoende kastruimte voor het speelgoed, een standaard plek voor de dozen en ruim alles op wanneer de kinderen naar bed zijn. Eventueel twee keer per dag, ook tijdens het slaapje van de kleine, maar sowieso eens per dag.
Het geeft veel rust en het houdt de orde.
Toen ik het verhaal las kreeg ik kriebels. wat houdt deze dame de schijn op Alleen maar voor het plaatje, het perfecte plaatje en vooral naar buiten toe. Waarbij commercie, het verdienmodel voorop staat. Mensen spiegelen zich aan dit soort nepperij. Gaan zich onzeker voelen en door te vergekijken met dit “perfecte” leven.Vresekijk.
Wat een schijn-en bedrieglijke wereld. En dat noemen ze werk? Ooit wel eens aan het effect op het milieu gedacht?
Echt! Wel 5 volle minuten heerlijk zitten lachen om dit verhaal. Ik vraag me altijd af hoe mensen het voor elkaar krijgen. Dat hun leven volkomen wordt overgenomen door… ja, door wat eigenlijk? Begeerte? Het Insta verdienmodel? Behoefte aan erkenning? En nog wat dingetjes, zoals een gebrek aan discipline. Of onderschatting van de logistiek van wat ik dan maar een rommel-erin-plaatjes maken-effe geen zin om Direct weer op te ruimen-rommel eruit-bedrijfje noem. Waarbij het aan de rommelerin- kant duidelijk veel harder loopt.
Stap er gewoon eens even uit, geef jezelf eens de tijd om je hoofd even helemaal leeg te maken en bezin je dan eens op wat je echt wilt.
Want dit hou je gewoon niet vol.
Krijg trouwens wel het idee dat jij iets hebt met fotografie. Daar kun je toch wel méér kanten mee op? Succes.
nou dát doet. gelukkig weten steeds meer mensen hoe NEP al die plaatjes op social media zijn. maar zolang mensen zoals jij dit blijven doen en niet de werkelijkheid in beeld durven brengen, blijft de nepwereld bestaan en daarmee een heleboel ongelukkige mensen die dénken dat ze dit ook zouden moeten kunnen maar bij wie dat ( net als dus bij jou) gewoon niét haalbaar is.
stop met je nepplaatjes en laat gewoon de werkelijkheid zien. authenticiteit verkoopt veel beter.
nb er is een film gemaakt over een vrouw als jij. die had ook zo’n nepleven, hele huis een zooi behalve waar de camera stond….tot aan de nep echtgenoot aan toe.
Als het een baan is, richt er dan een aparte kamer voor in en organiseer: in, fotografie, out.
Minimalisme podcasts bv clutterbug of The Minimalists hebben ons gezinsleven ook een pak verbeterd. Leuk het grapje over de rozijn, erg herkenbaar. Onze kinderen gingen ook aan de slag met glitter lijm maar daarvoor hadden we een speciaal hoekje op een tafel uit de kringloopwinkel en eten mag nergens anders dan aan tafel.
Spullen = stress. Hoe minder spullen, hoe meer je stresslevels zakken. Akkoord met wat hierboven allemaal geschreven staat. Meer tijd voor je gezin. De creativiteit zit er bij jullie alvast wel in, leuk!
Idee 1: maak eens echte foto’s en deel die. Leg uit dat je het leuk vind om mooi ingerichte foto’s te maken en daarnaast ook gewoon een druk gezin bent.
Idee 2: kader. Wat minder samenwerkingen zodat het leuk blijft voor iedereen in huis.
Idee 3: probeer de less is much more podcast eens. Hierdoor zijn wij een stuk georganiseerder geworden en hebben we meer tijd voor ons (drukke) gezin en onszelf en kost de boel op orde houden en de prikkels beheersen een stuk minder tijd. Tijd is volgens mij het meest kostbare bezit in je leven. Gebruik het wijs. Wil je stressen, zenuwen, alsmaar spullen schuiven of genieten van een hete kop koffie op dat fijne plekje in huis in de zon?
Feitelijk ben je ook een oplichter en laat het een extra reden zijn voor iedereen om gewoon te stoppen met social media. Jij voelt je slecht, je volgers voelen zich slecht en Zuckerberg vult zijn zakken door de aangewakkerde overconsumptie…
Misschien moet je niet zo overreageren. Kijk nog eens naar de definitie voordat je iemand valselijk beschuldigt.
Het basisprobleem is heel simpel: je hebt gewoon overmatige behoefte aan erkenning en waardering, vandaar al die nepleven-foto’s. Ga gewoon doen en haal je waardering ergens anders vandaan, dan heb je al die onzin niet meer nodig…
ha ha, best herkenbaar😊. onze kids zijn de deur uit maar als we dan onze kleinkids in huis hebben met oppasdagen… tel daar bij op, de dozen die wachten op vervoer naar moeders geboorteland. Een kamer boven vol met dozen, boxen en tassen. Een logeerkamer die nauwelijks de kleding van kleinkids kan bergen… Maar ooit wordt het beter… òfff de kids kunnen aan het werk als we naar bejaardewoning gaan😁😘😂
Als je zelf al hebt van dit klopt niet met hoe ik ben. Gewoon stoppen en een baan zoeken. Je houdt niet alleen jezelf voor de gek, maar ook je volgers.
Ook voor de rest van het gezin is dit veel fijner, niet meer die gestreste vrouw en mama die nog eventjes alles opruimt.
ja houd op met foto’s maken en ruim de troep op dan hoef je niet bang te zijn als de bel gaat.
bepaal zelf wat je wilt, hierna komt een andere tijd.
“Andere tijd”…? Ik ben benieuwd. Wat komt er hierna?
hypocriet! en andere maar het tegendeel laten denken. ik heb er maar 1 woord voor. je bent gewoon een clown! hup die insta paginas weg en weer normaal moeder en huisvrouw zijn! je kinderen en man hebben je nodig en hun dat schone huis ook! de wereld heeft jou leugens op insta niet nodig. hup aan de slag met wat ECHT belangrijk is
Wat doe je jezelf aan?!
Je hebt maar één leven meid, ga iets doen dat wel bij je past en waar je wel gelukkig van wordt
ja houd op met foto’s maken en ruim de troep op dan hoef je niet bang te zijn als de bel gaat.
Ze zeggen niet voor niets: hoe schoner de schijn , hoe vuiler de was. Of: niets is wat het lijkt. Wees gelukkig met wat je heb en kijk niet teveel hoe anderen het hebben.
Hahaha Marja dat is precies wat ik wou zeggen, maar jij hebt het al gezegd. Op niets is wat het lijkt zet ik erachter “ en wat het lijkt is het niet”. En deze zelf bedacht “Hoe groter de stropdas hoe smeriger het volk”.
Ben schoonmaakster geweest ook voor particulieren en met eigen ogen gezien hoe iemand die mooie dingen bezat achteloos in een hoek smeet en keurig naar buiten uitstraalde. Daar was ik gauw weg omdat deze personen mij gebruiken voor hun, schone schijn. En daar heb ik teveel zelfrespect voor.
ga eens bij jezelf na waarom je leugens azn het verkopen bent. als je heel eerlijk tegen jezelf bent, weet je ook wel dat je nu een vertekend beeld schetst. ik trap er niet in, waarom zou ik me moeten laven aan standaarden van anderen?
Jij trapt er niet in. Ik ook niet. En toch worden er wekelijks ook miljoenen folders huis aan huis bezorgd. Trapt ook niemand in die aanbiedingen, zeker?
nou dát doet. gelukkig weten steeds meer mensen hoe NEP al die plaatjes op social media zijn. maar zolang mensen zoals jij dit blijven doen en niet de werkelijkheid in beeld durven brengen, blijft de nepwereld bestaan en daarmee een heleboel ongelukkige mensen die dénken dat ze dit ook zouden moeten kunnen maar bij wie dat ( net als dus bij jou) gewoon niét haalbaar is.
stop met je nepplaatjes en laat gewoon de wereklijkheid zien. authenticiteit verkoopt veel beter.
nb er is een film gemaakt over een vrouw als jij. die had ook zo’n nepleven, hele huis een zooi behalve waar de camera stond….tot aan de nep echtgenoot aan toe.
En waarom zou je zulke foto’s nou niet eens gewoon een keer plaatsen?
Juist zodat de gewone moeder zonder insta-job ook eens denkt “gelukkig, ik ben niet de enige”
Af en toe een rommelige post tussendoor kan echt geen kwaad 🙂
Ja, leuk, een wekelijkse “behind de scenes”-post.
Dus eigenlijk ben je leugens aan het verkopen? Je feed zegt “even een kalme vibe momentje” en daarmee verkoop je spullen. Ondertussen geef je mensen het idee dat het echt kan, waardoor je bijdraagt aan het gevoel van falen bij anderen. En daar verdien je je geld mee. Dit gaat je op een dag echt opbreken. Niet alleen de zooi waarin je noodgedwongen leeft, maar ook het gevoel van falen omdat je niet naar je eigen standaarden leeft én omdat je liegt. Sluipende energievreters. Waarom doe je jezelf, je directe omgeving en je indirecte omgeving niet een heel groot plezier. Zoek een doodgewone baan en stop met je insta account. Geen pakketjes meer, geen opgestapeld werk, geen stress, geen angst, geen leugens. Gewoon de deur achter je dichttrekken wanneer je naar je werk gaat en vice versa. Dat gaat je echt opluchten. Ik kan je openhartigheid wel waarderen trouwens.
Ach, hoeveel mensen beantwoorden de vraag ‘hoe gaat het?’ volledig naar waarheid? De overgrote meerderheid zal zeggen ‘goed’, terwijl er echt wel dingen zijn die iemand in enige mate dwars zitten. Is dat ook “een leugen verkopen”…?
Ok, staat genoteerd. Goed te weten wel.
Helemaal eens met Sabina.
Geen idee of dit een fictief verhaal is of echt.
Maar het zal ongetwijfeld echt zo gebeuren.
Het is een leugen in stand houden naar anderen en jezelf. Het in stand houden van mensen die in de stress raken en onzeker worden omdat ze het met (of zonder) kinderen nooit zo netjes krijgen en ook geen kalme vibes ervaren. Je creëert niet enkel bij jezelf een gevoel van falen. Ook bij anderen.
Stop daarmee. Wat is dat toch met die schone schijn?!