Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Sep werd 8
Acht. Mijn kleine jongen, die tot voor kort nog met zijn duim in zijn mond op de bank kroop, zat ineens in groep 4 en wilde een écht stoer feestje. Geen knutsels, geen speurtocht door de wijk. Nee, hij wilde lasergamen. In het bos. Met 8 vrienden. Ik vond het spannend. Niet zozeer vanwege het lasergamen, maar het was toevallig een warme zomerdag. Het zweet stond al op de voorhoofdjes van de kinderen. Ik had voor iedereen een flesje water mee, zonnebrand en chips. Ze moesten maar niet te hard rennen. Maar goed, Sep was jarig. En als hij iets wilde, dan gingen we ervoor.
“Het wordt een avontuur, mam!”
Dat had Sep letterlijk gezegd. Hij had een lijstje gemaakt met wie hij wilde uitnodigen. Acht jongens in totaal. Koen, Arthur, Nouri, Tom, Roy, Nolan en Luuk. Allemaal kinderen met energie voor tien. We hadden het helemaal voorbereid. Mijn man en ik zouden allebei meegaan. Hij zou achteraan lopen, ik voorop. Er was ook een spelleider aanwezig. Fijn! Zij hadden de plek uitgekozen: het speelbos vlak buiten het dorp, met genoeg verstopplekken, zandheuvels en heel veel bomen en bosjes om het spannend te maken, maar niet zó groot dat we iemand kwijt zouden raken. Vrijdagmiddag namen we de hele groep mee uit school.
Het was warm
Echt warm. Zeker 28 graden. De jongens kwamen aan in korte broeken, T-shirts, open sandalen. We hadden niets in de uitnodiging gezet over kleding. Maar een lange broek en sneakers waren wel handig geweest. Maargoed. We deden het gewoon zo. Het was eigenlijk ook veel te heet voor dichte kleding. We smeerden ze nog even gauw in met zonnebrand, gaven iedereen een felgekleurd lintje om hun arm – team oranje en team geel – en begonnen. Ze renden. Ze gilden. Ze lachten. De geweren gaven een piepje geven als je werd geraakt en er gingen lampjes op het vest aan. De kinderen hadden 6 levens. De spelleider had de spelregels uitgelegd en de kinderen namen het bloedserieus.
“NOURI! NOURI! IK BEN AL TWEE KEER GERAAKT!”
“IK GA OMWEG VIA DE STRUIKEN!”
“NIET VERKLAPPEN WAAR IK BEN, NOOOLAAN!”
Ik liep tussen de bomen door met flesjes water in mijn hand, mijn ogen steeds op de groep gericht. Soms verdwenen er twee achter een boom en hoorde ik gefluister. Soms lag er eentje plat op z’n buik achter een boomstronk. Iedereen deed fanatiek mee. Ook Koen, die normaal vrij voorzichtig is, was vandaag wild enthousiast. Ik zag hem rennen, vallen, opstaan, lachen. Het was echt een feestje. Een (erg!) warm, zweterig, hysterisch feestje.
Pauze in de schaduw
Na ongeveer 20 minuten was iedereen nat van het zweet en deden we pauze. We hadden een kleed meegenomen, we aten zakken chips, we drinken flesjes water. De jongens zaten in een soort van kring op de grond. Rode wangen, glimmende voorhoofden, kriebelende grassprietjes aan hun benen.
“Mijn benen prikken!” zei Nolan.
“Brandnetels,” zei mijn man. “Even eraf wrijven, dat helpt.”
Ik keek naar al die kinderen en dacht even: “Oei, dat wordt douchen vanavond”. Maar iedereen lachte. Geen gehuil, geen drama. Alleen kleine jongens die stoer deden. Ik zag Koen krabben aan z’n kuit.
“Jeuk,” zei hij.
Mijn man pakte zijn telefoonlamp erbij en keek even goed.
“Nee hoor, niks aan de hand.”
We checkten alle benen. Geen teken. Geen rare beetjes. Wel wat brandnetelplekken. We veegden hier en daar wat zand weg en gaven nog een rondje water.
Nog een ronde lasergamen en frietjes toe
De tweede ronde ging nog harder. Ze hadden het spel nu echt door en renden als een stelletje wilde Pokémontrainers het bos door. Ze gilden, riepen, sprongen, rolden zelfs soms. En toen, precies op tijd, riepen we:
“AFLOPEN! FRIIIIET!”
Er werd gejuicht
De kinderen waren kapot. Op. De geweren gingen in de tas en we wandelden met z’n allen terug naar de auto’s. Op de parkeerplaats spoelden we ieders handen af met water uit flessen. Alles en iedereen zat onder het zand, maar ze straalden. Mijn hart barstte van trots. Thuis deden we nog frietjes in de airfryer, deelden mayo en ketchup uit, en knalden een zak knakworsten open. De ouders kwamen langzaamaan hun kinderen ophalen. Ik vertelde bij iedereen:
“Check voor de zekerheid even op teken hè, maar wij hebben niets gezien.”
Iedereen knikte, glimlachte, bedankte. Koen gaf me een high five. Alles was goed. Of… dat dacht ik.
De ochtend erna
Het was zaterdag. De dag begon met een appje van Koens moeder. 07:41.
“Hoi Isa, even een heads-up. We hebben vanochtend iets ontdekt… Bel me snel”
Ging dit over teken? Of over iets totaal anders? Iedereen leek zo blij. Ik belde haar meteen. En wat bleek: Koen had 2 teken… TWEE. Ik verstijfde. Wat zou dit voor de rest betekenen….
Mijn hart ging tekeer
Ik rende naar boven. Sep lag nog te slapen. Het was weekend. Ik trok z’n shirt omhoog en bekeek zijn rug. Eerst zag ik niks. Maar toen, vlak onder zijn schouderblad, een stipje. Zo klein, dat ik eerst dacht dat het een moedervlekje was. Ik haalde mijn telefoon erbij en zoomde in. En nog een keer. En nog een keer.
“Shit…”
Het was er één. Ik kneep mijn ogen dicht. Toen zag ik er nog één onder zijn oksel. Niet rood, niet opgezwollen. Gewoon… zwart en mini. Het was me niet opgevallen onder de douche. ‘En ik had de jongens toch gecontroleerd in het bos?’, dacht ik. Blijkbaar zaten deze beestje niet alleen op benen…
Mijn stress nam toe
Ik wekte mijn man, die direct de tekentang uit de EHBO-doos haalde. Sep begon pas wakker te worden toen hij de tang zag. Hij jammerde en huilde. Het zag er eng uit. Het moest even gebeuren. “Je voelt er niets van. Heel stil zitten”, zei ik. We haalden de beestjes er uit.
“Je hebt wat bosdiertjes meegenomen, mop,” zei ik luchtig.
Ik voelde me allesbehalve luchtig. Ik dacht aan de andere kinderen. “Hoe zullen die er aan toe zijn?”, vroeg ik me bezorgd af. Ik voelde me zó schuldig. Alsof ik acht jongens in hun blote bast door een brandhaard had gejaagd.
Het volgende appje
Later op de ochtend kwam er een berichtje van Tom z’n vader.
“Wij hebben net een teek gevonden. We zijn niet boos hoor, maar de volgende keer misschien een lange broek aan? ;)”
Niemand was blij
Er werd niks kwaads gezegd. Niet écht. Geen scheldwoorden, geen verwijten. Maar het zat in de toon. In de “volgende keer misschien toch…”. In de stiltes tussen hun woorden. Ik had die teken moeten voorzien. Ik had ze beter moeten checken en herkennen. Niet pas achteraf. Door de eigen ouders. Nou nee, ik had het eigenlijk moeten voorzien. Ik had lange broeken en sneakers moeten adviseren…
Het telefoontje met Koens moeder
Ik zat net met mijn tweede kop koffie aan de keukentafel, toen mijn telefoon weer ging. Dit keer geen appje, maar een echte oproep. Op het scherm: Koens moeder. “Zij had toch al een appje gestuurd?!”, dacht ik. Shit. Geen goed nieuws. Ik nam op.
“Hoi Isa, met Lisanne. Heb je even?”
“Ja, natuurlijk,” zei ik.
“Ik wilde toch even bellen. Ik wil niet vervelend doen, echt niet. Koen heeft het héél leuk gehad gisteren. Hij bleef er maar over praten. Het lasergamen, het rennen, de friet… Alles was super.”
Ik voelde me even opgelucht. Tot ik de stilte hoorde die daarop volgde.
“Maar?” vroeg ik zacht.
“Maar vanochtend heb ik hem dus goed bekeken. Ik heb er nog 2 ontdekt. Eentje op zijn benen. Gewoon… tussen de haartjes, heel klein. En eentje verstopt in de lies”
Ze liet de stilte hangen.
“Ik ben me rot geschrokken. Ik had hem gisteren wél gecheckt hoor, zoals je weet. Maar ze zijn zo miniscuul. Alsof je naar een speldenknopje kijkt, nog kleiner. Ik moest er eentje met een vergrootglas uitpeuteren. Echt, ik wilde het je gewoon laten weten. Niet om je te verwijten, maar omdat… ja, andere ouders misschien ook nog goed moeten kijken?”
“Je hebt helemaal gelijk,” zei ik. “We hebben gisteren ook gecheckt na het spel, echt. Mijn man en ik zijn over die benen gegaan. We zagen gewoon niks.”
Ik voelde me zwaar kut
Om het gevoel dat ik iets doms had gedaan. Dat ik mijn zoon én zeven andere kinderen had blootgesteld aan rotbeestjes, aan risico’s. Vandaag had Sep weer een kinderfeestje. Bijna dezelfde jongens werden uitgenodigd. Deze keer bij de verjaardag van Arthur.
LEES HIER HET VERVOLG
ISA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
schei uit zeg, in de tuin loop je ze ook op. Alert blijven en bij een rode kring aan de bel.
Van een kring hoeft niet altijd sprake te zijn om nare gevolgen eraan over te houden. Maar inderdaad, heel goed speuren en in de gaten houden.
Teken, Tja, vieze beestjes maar ik ben allang blij dat er geen bloedzuigers voorkomen in onze omgeving. Wij gaan wekelijks naar het bos waar onze dreumes lekker in de vieze grond wroet met zijn knuistjes. Goed voor het immuunsysteem. Daarnaast gaan we regelmatig bushcraften of wildkamperen in de Ardennen. Regelmatig teken geplukt, maar de kinderen hebben er nog nooit wat aan overgehouden.
Wat een gezanik. In het bos kunnen teken zijn. Ik heb er flink wat verwijderd vroeger bij mijn kinderen. Spelen in een bos is harstikke leuk. Van dit feest heeft iedereen genoten. Geen enkele reden om je verantwoordelijk te voelen voor teken die kinderen mogelijkwijs daar hebben opgedaan.
Mocht je er een zien, ja dan haal je die eruit. Maar het is aan ouders om hun kind goed te bekijken. Teken kunnen overal zitten
Overdreven gedoe. Je maakt een punt van niks. Ouders zijn ook gewoon aardig.
wat een azijnpissers zeg. ja sorry hoor, maar dan kun je kinderen nergens meer kind laten zijn. Die beestjes zijn overal, en als ouders zijnde kun je ook zelf wel bedenken dat je ze op teken checkt, hoort erbij. afschuiven is natuurlijk wel makkelijk, maar jasses.
ik denk dat de ouders te druk over maken. de kinderen hebben het naar de zin gehad. jij hebt tegen elk ouder duidelijk gezegt om te letten op teken. Dan is het weer aan de ouder om daar op te letten.
dat je een belletje kreeg en een appje vind ik niet helemaal terecht. de kinderen waren het bos in geweest dus dan is die risico er. mijn ouders wonen op een boerderij. hoog gras. onder bomen. wij kijken bij thuis komst altijd onze kinderen na voor ze naar bed gaan.
onder de oksels, achter de oren, in de plooien van de armen en benen etc. na verwijderen opschrijven en in de gaten houden.
dat ze de ouders het niet over de brandnetels hadden haha
waar ouders over kunnen vallen zeg. teken komen overal voor. bij de scouting checken ze mijn kind niet eens, dat moeten wij zelf doen. dat kunnen die ouders ook doen.
ik neem aan dat ouders zelf kunnen na denken. bij ieder kinderfeestje of speel afspraak bij mij zijn de kids in open veld op bos geweest. check gewoon je kind leert je kind waar het op kan letten zelf.
mijn kids controleren zichzelf al sinds hun 4 en wij doen de na check.
iedere week een keer en op sommige momenten standaard na de activiteit.
Je hebt toch gecheckt waar je kon. Je gaat toch niet een ander zn kind in nakie laten staan en dan even nakijken. Teken gaan altijd op bepaalde plekken zitten. Als jij als ouder weet dat je kind in het bod is geweest dan check je zelf toch even. Zo te lezen hebben ze heerlijk gespeeld
niet alleen in een bos zijn teken! Ook in de tuinen, je eigen achtertuin b.v. op grasvelden en weiden. Gewoon je eigen kind van top tot teen checken. zodra je dat bij andermans kinderen uitgebreid doet na een feestje krijg je ongetwijfeld gezanik dat het ongepast is. Ik moet zeggen dat ik de reacties van de ouders nogal hysterisch vind. Als je het niet vertrouwd bel je de huisarts en die zal een pilletje geven teneinde lyme te voorkomen.
Het lijkt me tamelijk ongepast om als ouder van de jarige alle gasten full body te inspecteren.
Wat een geweldige middag hebben ze gehad zo te lezen.
En zoals na IEDER bezoekje op het gras (ook voetbalveld) of in het bos gaat: checken en binnen 24 uur nogmaals goed checken. Dat is heel normaal wanneer je in de natuur geniet van al het moois.
Noteer de dag wanneer je teek hebt verwijderd en mochten er evt rare klachten ontstaan komende weken kan je de huisarts vertellen wanneer er een teek is geweest en of die langer dan 24uur vast heeft gezeten.
Geniet nog lekker lang na van deze fantastische middag en de blije kids. Zij moeten vrij kunnen spelen en ouders/verzorgers letten op de volwassen kant van het spelen.
Prima gedaan dus!
In het bos zijn teken. Geen enkele ouder was boos, ze wezen je er gewoon even op dat het handig is om even de andere ouders ook door te geven. Je maakt het zelf heel erg groot.
Ik zou als ouder veel bozer zijn om het lasergamen. Oorlogje spelen met zulke jonge kinderen…. Oorlog is GEEN spelletje. Daar zou ik wel pissed over zijn. Niet om de teken.
Ik zou het er dan weer niet over bellen of appen. Wel zou ik in gesprek erover gaan met mijn eigen kind.
Tja, zijn waterpistooltjes en elkaar over en weer natspuiten dan ook not done? Of tikkertje, waarbij de één de ander opjaagt? Waar ligt de grens?
Teken horen erbij, tekencontrole ook. Heb je gedaan, dus voel je niet schuldig over een prachtfeestje. Volgende keer gewoon meteen melden: ‘we hebben ze gecontroleerd, maar check zelf ook nog even’.
Heb je jezelf ook goed gecheckt?
Wat een overspannen reacties van de ouders allemaal. Bij ons gaan kinderen zo vaak met feestjes het bos in. En dan zeggen de ouders van de jarige, niet vergeten bij thuiskomst nog even op teken te controleren!!
Ja, je kan heeel erg ziek worden van een tekenbeet, maar de kans dat je door een fatbike in de prak wordt gereden is tegenwoordig groter.
En er ligt ook verantwoordelijkheid bij de ouders zelf. Zij kunnen hun kind bij thuiskomst ook controleren. Lijken me trouwens sowieso de juiste personen om dat te doen, je kan toch niet van de gastheer/gastvrouw van zo’n feestje verwachten dat zij al die kinderen poedelnaakt gaan controleren op teken!?!?
daar ben ik het helemaal mee eens het controleren is gebeurd erna door de ouders het kan zo gebeuren in het bos ook met me dochters mee gemaakt allebei 1 achter hun oorlel dat is ook bizar net als mevr zegt tegen woordig kan je beter uitkijken voor een fatbike grrrr dat zijn de grootste teken
joh ik zit elke week in het bos, lange broek of korte broek maakt niet veel uit voor teken. Tuurlijk wil je teken vermijden. Om dat te doen moet je gewoon niet naar buiten en geen huisdieren hebben die ze me kunnen nemen. Onzin dus om zo’n drama te maken.
ik lees dat het een super verjaardags feestje was. in het bos. ja het is warm, maar met warm weer spelen kinderen ook. in het bos zijn beestjes dat weet iedereen. korte broek of lange broek je kind elke dag ff controleren is verstandig.
Ik heb drie inmiddels pubers wij hebben jaren lang een caravan gehad op een camping bij het bos en water. ze hebben vaker een teek gehad. Daar werd ik echt niet heet of koud van. teek eruit alcohol erop en klaar. de huisarts geeft niet gauw antibiotica. een jaar geleden zaten we in een restaurant en zag ik bij mijn zoon een enorme rode kring op zijn arm. we belden de speed post maar die doen niks. Zo .n nood is het niet. En antibiotica is ook niet alles. Dit hoord er nu eenmaal bij maar laat die Kids spelen!! Het is toch geweldig en doe niet te overdreven.
kan gebeuren. tegenwoordig loop ik ,r zelfs in de tuin op… midden in het dorp!
dus gewoon advies med geven goed checken op teken. voorkomen doe je dit toch niet.
Teken kruipen naar warme plekken op de huid, oksels. liezen, hals. Ze kunnen ook in het gras in je tuin voorkomen en op de boom op het schoolplein. Of je kind de ziekte van Lyme opgelopen heeft kan er nog na 2 maanden uitkomen. Let op of er rode kringen op de huid verschijnen en dan is antibiotica noodzakelijk. Preventief niet
nee hoor er komt eerst een rode ring waar de teek heeft gezeten. dan pas ga je naar de huisarts.
ik kan je vertellen dat die kring er niet altijd is of je merkt hem niet öp. mijn man is heel erg ziek geweest en bleek uiteindelijk vergevorderd ziekte van lyme met.rest verschijnselen. heel naar.
Hallo, wat een mooi avontuur. Ik zie het helemaal voor me.
Maar van teken kun je wel degelijk erg ziek worden. Denk aan lyme.
Zo snel mogelijk antibiotica regelen. Ook de andere ouders dit adviseren.
Niet afwachten tot een kind ziek wordt.
nee hoor er komt eerst een rode ring waar de teek heeft gezeten. dan pas ga je naar de huisarts.
Helaas is het een misvatting dat er altijd een rode kring ontstaat. Vaak is een eventuele rode kring wél de eerste uiting waar mensen lynen zelf aan ontdekken. Uit eigen ervaring weet ik dat de vermoeidheidsklachten (grieperig) er al kunnen zijn voor de kring. En de incubatietijd is extreem lang.
De ha stuurde mijn tante steeds naar huis, omdat ze geen kring had. Lyme en nu nog de nare gevolgen van.
Zo gezond is antibiotica niet… wacht gewoon af, het laatste wat je wilt is dat er gewenning of resistentie optreedt. Als je te snel met antibiotica begint en je doet dat steeds, helpt antibiotica niet meer, als het nodig is.
Huisarts geeft ook niet meteen antibiotica. Moet er eerst een rode ring zijn die groter wordt en aanhoudt.
Maar die ouders kunnen wel een stil verwijt hebben, maar ze wisten toch dat die kinderen het bos in zouden? Hadden ze ook zelf aan een lange broek kunnen denken.
En je snapt het gevaar van preventief antibiotica nemen ook?
Gezond niet, maar ongeveer 25% van de teken is mesmet.
Als je er op tijd bij bent dan voorkom je dat de Lyme bacterie zich verspreid en inkapselt. Dat duurt ongeveer 48 uur.
De lymebacterie wordt niet resistent.
Ik heb een vriend met chronisch lyme, omdat men afwachtte.
nee, meteen antibiotica halen hoeft niet. ik zit zelf op scouting en ben er door honderden gebeten. alleen de huisarts inlichten bij rode kring(en) om de beet heen, dat kan nog in een maand gebeuren na de beet. wel belangrijk om de beet te noteren en het goed in de gaten houden. het kan heel vervelend zijn en eng een tekenbeet, maar hou het goed in de gaten en altijd een teken controle doen na zo’n leuke middag in het bos
Doe even normaal! Wij gaan altijd naar het bos op vakantie. Garantie voor teken. Goed controleren en secuur verwijderen is wat we doen. En natuurlijk in de gaten houden. Nog nooit antibiotica nodig gehad!
het is flauwekul om op voorhand antibiotica te gaan nemen. de kleinste teken (die nog niet eerder een gastheer hebben gehad) die kunnen nog geen drager zijn van de bacterie die lyme kan mee brengen. Dan is het óók nog zo dat niet elke teek die de bacterie bij zich draagt óók daadwerkelijk de ziekte overbrengt. Ik weet uit eigen ervaring hoe naar Lyme is. Ik merk nog jaren na dato met regelmaat de gevolgen. Maar uw reactie is zwaar overtrokken.
Waar mensen in bossen zijn, kunnen er teken komen… Ouders moeten gewoon even aan het eind van de dag controleren. Niets bijzonders toch?
Eigenlijk dus niets aan de hand. Gewoon overbezorgde moeders die bij elkaar paniek creëren.
Daar kunnen jullie toch niks aan doen?! Teken lopen eerst nog over je kleding en je lijf voor ze een plek vinden op zich vast te zetten.
Mijn kinderen zijn zo vaak buiten, ook met school voor een buitenles. En dan thuis op teken controleren. Normaalste zaak van de wereld. Ik zou er niet eens aan denken om een juf de schuld te geven.
Wat heeft de juf ermee te maken? Ik haal uit niets dat het haar idee was of er überhaupt bij was.
Mocht je de juf toch nog ergens vinden, vraag dan of ze je nog eens begrijpend lezen kan leren. Dat is blijkbaar niet je sterkste punt.
Wat een gezeur zeg, teken zitten overal. Net of al die ouders altijd hun kind een lange broek aan doen als ze gewoon buiten gaan spelen…. afijn meer kon je niet doen. je hebt het gezegd en dat is prima!
lees het nog eens.
Wat een paniek! En waarom? Ja van een teek kun je flink ziek worden, daarom moet je altijd controleren op teken als je naar het bos bent geweest. Ook als je wel een lange broek aan had.
De jongens hebben volgens mij een fantastisch feestje gehad, gewoon thuis even allemaal goed controleren en lekker nagenieten van dit geslaagde feestje.
Ik kreeg pas van de meester van mijn kind ook een appje. ze waren met de klas naar een natuurbezoekerscentrum geweest en daarna stuurde hij nog even de waarschuwing om zeker te controleren op teken. Gedaan, en niks gevonden.
Hier al eens vaker een teek verwijdert bij een van de kinderen. Kan nu eenmaal gebeuren als je de natuur in gaat.
Paniek om niks dus.
Gedaan. Het woord juf komt niet voor, voor de reactie waarop ik reageerde.
“ook met school voor een buitenles”…
en dat dan niet de juf de schuld krijgt van eventuele teken.
In het verhaal komt de juf niet voor, in de reactie waar je op reageert wel.
begrijpend lezen heb je gemist blijkbaar
kan gebeuren
Sterker nog: het is al gebeurd.
De kans op teken neemt misschien af met een lange broek en sneakers, maar de kans wordt niet 0. En de liezen controleren van vriendjes van je kinderen gaat ook wat ver. Maar echt, wie vindt het leuk om met 28 graden een lange broek en sneakers te dragen (of überhaupt zo’n fysieke activiteit te doen)…?
Ben benieuwd naar het vervolg, maar de link is stuk. Misschien kan de redactie dat fixen?
Ah, de link naar het vervolg is gefixt. Bedankt.