Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Een onschuldige zoektocht
Ik was haar sokken aan het zoeken. Gewoon, een paar nette sokken zonder gaten. Mila had de volgende dag een schooluitstapje, en zoals altijd moest alles natuurlijk weer op het laatste moment geregeld worden. Ze is tien, haar lades zijn een rommeltje – knutsels, stickers, halve fidget toys. Niks nieuws. Maar toen ik haar la open trok, viel me iets op. Een koker. Geen chipskoker, maar iets wat eruitzag als een soort collectebus. Beplakt met logo’s van het Wereld Natuur Fonds, met een glanzende sticker van een panda, en allemaal zorgvuldig geknipte foto’s van bedreigde dieren. In sierlijke kinderschrift stond er op: Help de dieren! Steun het WNF! Waarom wist ik hier niks van?
Er zat zo waar veel geld in…
Voorzichtig pakte ik de bus op. Hij rammelde. Ik hield hem ondersteboven: het zat vol muntgeld en zelfs een paar briefjes. Ik opende de bovenkant. Binnenin zat meer dan veertig euro. Zomaar, in haar sokkenla. Wat was dit? Ik riep haar naar beneden, probeerde mijn gezicht neutraal te houden. “Mila, wat is deze bus?”
Ze keek naar mijn hand en werd meteen vuurrood. “Eh… dat is… gewoon… iets wat we deden.”
“Wat voor iets?”
Ze haalde haar schouders op. “Met Zoë. Voor dieren. Voor het goede doel.”
“Maar hoezo ligt hij in jouw la dan? Waarom is het geld nog niet gestort? Waarom heb je het niet verteld?”
Ze zei niks. Liet haar blik zakken. En toen zei ze het, héél zachtjes: “We wilden eigenlijk iets kopen…”
De waarheid kwam langzaam naar voren
Het kwam eruit als stroop, traag en plakkerig. Eerst ontkende ze, toen draaide ze om de feiten heen, en uiteindelijk barstte ze in tranen uit. Ze had samen met Zoë een plan bedacht. Een collectebus maken die écht leek, met afbeeldingen en logo’s van het Wereld Natuur Fonds die ze uit folders en van internet hadden gehaald. Alsof ze officieel iets vertegenwoordigden.
Ze waren gaan collecteren in onze buurt
Toen dat goed ging, stapten ze op de fiets en gingen ze naar andere wijken. De meisjes hadden zich netjes voorgesteld, uitgelegd dat ze geld inzamelden voor “de panda’s en de ijsberen”. Mensen geloofden hen. Sommige gaven een paar euro, anderen een briefje van vijf en zelfs één keer tien. Met dat geld hadden ze twee keer dure ijsjes gehaald bij de ijssalon. En fidget toys gekocht bij een speelgoedwinkel in het winkelcentrum. En het geld in de bus? Dat was wat nog over was van de ‘opbrengst’ en wilden ze opnieuw dingen voor zichzelf mee kopen.
Ik wist niet wat ik hoorde
Mijn dochter. Die mensen heeft voorgelogen. Die geld heeft opgehaald voor een zogenaamd goed doel, en het vervolgens aan spullen voor zichzelf heeft uitgegeven. Als een mini-oplichtster. Het klonk zo absurd, dat ik in eerste instantie wilde lachen. Maar ik voelde alleen een diep ongemak. Dit was geen kinderlijk grapje meer. Dit ging veel verder.
Ik vroeg haar: “Waarom deed je dit? Waarom niet gewoon je zakgeld gebruiken?”
“Daar sparen we mee,” zei ze. “En Zoë zei: als we het voor een goed doel doen, geven mensen veel sneller. En het was gewoon ook spannend… en cool…” Ze had er geen idee van hoe ernstig dit eigenlijk was.
Wat doe je dan als moeder?
Ik voelde boosheid, verdriet en ook angst. Want wie bedenkt dit op haar tiende? Ik dacht dat ik mijn dochter kende. Een lief, eerlijk, sociaal kind. Natuurlijk doet ze wel eens iets wat niet mag – stiekem te lang op haar tablet, of haar groenten doorschuiven. Maar dit? Ik heb haar uitgelegd dat dit gewoon diefstal is. Dat het misbruik maken is van vertrouwen. Dat mensen hun portemonnee opentrokken omdat ze geloofden dat het geld naar panda’s ging – niet naar squishies en regenboog-ijs.
De moeder van Zoë schaamde zich ook rot
We hebben samen het overgebleven geld gestort naar het Wereld Natuur Fonds. Dat moest, dat voelde ik tot in mijn tenen. En toen heb ik haar gevraagd wat ze verder zelf vond dat er moest gebeuren. Ze zei niks… En Zoë? Ik heb haar moeder gebeld. Die schrok ook. Ze had al zoiets gehoord over fidget toys, maar dacht dat het van een cadeaubon was. Niet van ‘nepcollectes’. Ze schaamde zich rot. We hebben afgesproken dat beide meisjes sorrybrieven schrijven. Aan het WNF.
Ik blijf zorgen houden
De vriendinnen zijn voorlopig even ‘uit elkaar gehaald’. Geen gezamenlijke middag meer zonder toezicht. Niet als ik het voor het zeggen heb. Mijn zorgen blijven. Ik lig er zelfs ’s avonds wakker van. Niet omdat ik denk dat ze een crimineel wordt, dat geloof ik echt niet. Maar omdat ik dacht dat ik haar grenzen kende. Dat ze dit kon doen, stiekem, met zoveel voorbereiding en overtuiging… dat raakt me echt.
Wat gebeurt er als ze 16 is?
Het maakt me verdrietig. En eerlijk? Ook een bang. Want als je op je tiende al weet hoe je mensen bespeelt – wat gebeurt er dan als je zestien bent, met een telefoon, TikTok, geld en jongens? Ik wil haar vertrouwen. Maar dat moet echt opnieuw worden opgebouwd. Door eerlijkheid. Door gesprekken. Door samen nieuwe kaders af te spreken.
Toen ik haar die avond instopte, vroeg ze zacht: “Ben je teleurgesteld in mij?”
Ik zei “Ja”. Eerlijk. Maar ik zei er ook bij: “Ik ben ook trots. Want je hebt alles verteld. En je hebt het goedgemaakt. Dat is óók belangrijk.”
En toen fluisterde ze: “Ik doe het nooit meer, mama. Echt nooit meer.”
Ik hoop het zo. Voor haar. Voor haar geweten.
MARIEKE
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Even los van het feit dat dit hoogstwaarschijnlijk niet echt zo gebeurd hoeft te zijn, kind van 10 jaar zou moeten weten dat dit niet ok is. Ouders moeten ingrijpen en niet bagatelliseren. Rigide of niet. Fout is fout. Een misstap kan, maar dit is wel echt handig aangepakt door die meiden. Opvoeden is ook gewoon streng zijn. A
de mensen die geld hebben gegeven hebben heus wel gezien dat de zelf gemaakte collecte bus nep is.
is gewoon creatief.
hier lopen kinderen in de wijk lege flessen ophalen voor het goede doel als je vraagt welk doel blijkt het meestal snoep en speelgoed te zijn. is toch goed bedacht
Maar in jouw voorbeeld zijn ze er eerlijk over. Subtiel verschil.
top reactie. besproken, laten weten hoe fout het is en het goed laten maken. Er zijn ook kinderen die daadwerkelijk geld ophalen voor het wnf en daar krijg je niet een speciale collectebus voor. dus de opmerking dat buurtbewoners wisten dat ze opgelicht werden is echt nonsens. Dat sommigen vroeger ook de fout in zijn gegaan maakt het niet plotseling iets onschuldigs. Kinderen verkennen grenzen ( dus niet heel erg van schrikken) en als ze eroverheen gaan dan zijn ouders de verantwoordelijk om hen dat te laten merken. Opvoeden heet dat.
een beetje overdreven reactie van de moeder. ik heb dit vroeger met de buurtkinderen ook wel eens gedaan. wij plukten narcissen en verkochten ze voor 5 gulden voor “goede doel”. na afloop kochten we een zak patat ervoor. En ook heitje voor karweitje, of een snoepje jatten bij de jamin. Het hoort er een beetje bij, en het is allemaal goed gekomen later
ik heb dit vroeger als kind ook 1 keer gedaan. Met een vriendinnetje toen ik bij haar speelde. Wij haalden het astronomische bedrag van 4 gulden op. Ik voelde me zo rot naderhand. Nog diezelfde avond heb ik alles opgebiecht aan mijn moeder. Tranen met tuiten van schaamte. Ik moest 4 gulden uit mijn spaarpot halen om aan het goede doel te geven. Dat werden er 10. Met dit vriendinnetje heb ik ook een keer snoep gepikt. Ook deze last kon ik niet dragen 😉 Meteen thuis opgebiecht. Uuuuren gehuild.
Zijn het ‘maar’ kwa’meisjes’streken? Misschien… Maar het feit dat ik bij beide dingen aanvoelde dat dit echt te ver ging, ik me er zo rot bij voelde en het meteen zelf opgebiecht heb, geeft voor mij (30 jaar later) aan dat mijn ouders het heel goed gedaan hebben. Ik ben opgevoed op basis van vertrouwen. Wederzijds. Maakte ik een fout, voelde ik dat dit niet ok was en durfde ik dat dus te vertellen. Dan hadden we het erover, en leerde ik hiervan.
Puur kattenkwaad! Als kind haalden wij ook van dat soort streken uit. Ons niet bewust, dat we mensen iets wijs maakten, het niet juist was wat we deden… We zagen alleen dat het leuk en ontzettend spannend was, en dat het gelukt was. We pikten ook wel eens een snoepje mee uit de winkel. Spannend! Dat was in de tijd dat je voor 1 cent in de tijd van de gulden nog een snoepje kreeg. Het was een fase in onze kindertijd. Opgroeiend en als volwassene is zoiets niet meer voorgekomen. Ik vind het eigenlijk een grappig verhaal. Om er nu zoveel gewicht aan te plakken. Het is niet dat de meisjes opgroeien als Bonnie en Clyde of een oplichtersduo; dus ze uit elkaar houden,vind ik een beetje overtrokken. Die twee realiseren zich nog niet eens wat ze hebben gedaan en op welke fronten ze de fout zijn ingegaan. Een goed gesprek en uitleg is meer op z’n plaats.
Om te stellen dat de kinderen het zeker van de ouders moeten zien, vind ik er totaal over.
We worden van alle kanten opgelicht en voorgelogen. Die les geeft het leven je wel! En enige idee hoe het gaat bij die inzamelacties voor goede doelen?? Een inzamelactie t.b.v. een goed doel hoeft slecht een fractie van wat het ophaalt aan het goed doel te geven, en dat is echt belachelijk weinig. Als de mensen eens zouden weten hoeveel van wat ze geven de facto naar dat goede doel gaat en hoeveel aan de strijkstok blijft hangen, zouden ze nog wel een keer nadenken voordat ze hun zuurverdiende centjes in de collectebus stoppen, of overmaken! Over het algemeen is het meeste geld voor de CEO’s van die goede doelen. Daarom krijgt van mij niemand iets!
Vind de reactie van Elsa erg onvolwassen. Alsof een snoepje pikken te vergelijken is met wat deze meisjes deden. Mila’s reactie spreekt boekdelen, ze werd vuurrood toen ze door haar moeder geconfronteerd werd met de collectebus met geld
Gelukkig zag de dochter zelf ook in dat ze verkeerd bezig was, want ze vroeg of mama teleurgesteld was en ze zou het nooit weer doen. Goede reactie van moeder.
Ik vind de reactie van A. Blom-Koopmans erg benauwend. Wij deden deze rare dingen vroeger ook wel eens, precies ook een “collecte”. Lekker naar de snoepwinkel gaan dus. Ik ben geen crimineel maar een hele lieve mevrouw intussen. Live a little mevrouw Blom, like Elsa.
ik ben blij dat jij mijn moeder niet bent. Je schaamt je kappot voor je kind. In plaats van het iets uit te leggen wat het kennelijk nog niet begrijpt (je kind is nog maar 10!) en doorgaan met het leven. Nee het moet even breed worden uitgemeten op aan publiek landelijk forum. Ik zie een foto bij het artikel. Is dat ter illustratie, of is dat echt Mila? want dat zou het helemaal tenenkrommend maken. Je eigen ego strelen met een belerende blogpost over de rug van je bloedeigen dochter.
eens
vind dit wel iets anders dan een snoepje pikken, dit doelbewust mensen oplichten/frauderen. Jong geleerd oud gedaan.
Heel goed dat deze moeder het zo aanpakt.
Prima opgelost, en is inderdaad even schrikken. Maar het hele ‘ik lig er wakker van’ en het over dramatiseren, pfff. Kinderen zijn nu eenmaal inventief en creatief als het op self-serving aan komt. Als ouder zijnde is het aan jou om dit in de juiste richting te sturen zodat ze deze impulsen en creativiteit aanwenden voor zuivere doeleinden. Kind heeft een domme keuze gemaakt, de consequentie is een brief schrijven (had persoonlijk kind onder begeleiding met een ECHTE collectebus de ronde laten lopen.) en een tijd niet met vriendin spelen, and the world keeps spinning
weet je hoeveel geld er naar directeuren gaat van dat soort inzamel acties? 🤣🤣🤣
iedereen die daaraan geeft word belazerd🤣
ik zou denken geniaal kind jij komt er wel als je nu al zo creatief bent om geld te maken!
wel uitleggen natuurlijk dat het niet de bedoeling is maar de realiteit zegt duidelijk wat anders!
Het salaris van de algemeen directeur van het Wereld Natuur Fonds (WNF), Jelle de Jong, bedraagt € 10.635,- per maand
geef nu je kind nog maar eens straf nu je dit weet!
Als een kind fout gedrag vertoont, helpt het niet om naar anderen te wijzen. Het is goed dat moeder haar kind wijst op het verkeerde gedrag en Mila ook zegt dat ze teleurgesteld is, maar dat ze ook trots is.
ja geniaal. My god zeg. Dus omdat directeuren v goede doelen veel geld verdienen mag je kind andere mensen oplichten. dat noemt u creatief en geniaal. Tot dat uzelf opgelicht wordt door een volwassenen; is die ook creatief en geniaal?
Jong geleerd oud gedaan.
Zou willen dat veel andere ouders hun kinderen ook waarde en normen bij brachten zou de wereld er beter uitzien
oei, wat een lastige.
ik vind dit wel iets verder gaan dan kattenkwaad hoor :S kattenkwaad is belletje lellen, of knal erwtjes onder iemands auto wielen leggen. Dit is een voorbedacht plan en ik zou het niet vindingrijk willen noemen als het niet voor t beoogde doel is. Ben je teleurgesteld mama? Ja. En dat even laten sudderen, ze mogen zich best even rot voelen als ze nog klein zijn. ze halen al voor zoveel ellende hun schouders op later. De val met trots zijn op de waarheid had niet perse verzacht hoeven worden. Die neem ik even mee mocht ik zelf in zo’n situatie komen.
Precies en ze moest er zelf achter komen door de bus te vinden.
Anders had dat kind niets gezegd.
Mijn zoon heeft ook eens iets uitgehaald wat echt niet door de beugel kon en toen hebben wij de politie gevraagd of ze langs kwamen.
Dat heeft best veel impact gehad maar wij vonden het nodig.
Het is verder een nette jongeman geworden
ze hebben mensen voor gelogen..! van wie zullen ze zoiets leren he…meestal van hen eigen ouders…! eerst tegen kids roepen dat iets bestaat en later niet meer…! uit tradities. liegen hoort bij volwassen worden zegt men vaak.. en waarom van je kids alle eerlijkheid opeisen en dan zelf niet dat voorbeeld kunnen geven… helemaal goud
wat een heftige en onaardige opmerking. met aannames waarvan je helemaal niet zeker bent. het moet wel van ouders komen? deze acties kunnen horen bij het volwassen horen ja. het kan vanuit de ouders komen maar ook uit het kind zelf, wellicht beïnvloed door kinderen onder elkaar en moest de ernst ervan nog even aan het licht gebracht worden. dat is toch gebeurd? moeder heeft het toch in goede banen geleid? ze heeft haar kind toch laten zien dat dit geen manier is? invloeden als deze komen niet enkel van de ouders maar ook van de wereld waarin ze leven.
advies voor moeder: maak het niet te groot, wees blij dat het gebeurde, om je kind vanuit die situatie iets bij te brengen. de gedachten die je wakker houden zijn angst gebasseerd en kunnen gevoeld worden door je kind. ze wil vast niet dat moeder na 1gebeurtenis het vertrouwen kwijt raakt in haar. dan ligt de lat heel erg hoog voor haar. blijf trots en geef haar de ruimte om te vallen en opstaan te staan.
wat een onzin zeg
appels met peren dat is wat er bij mij opkomt nu
Mijn dochter van destijds 8 jaar had met haar beste vriendin ‘gecollecteerd’ voor kinderen in Oekraïne.
Mijn eerste reactie was een lach, niet de meest pedagogische reactie maar kwam er spontaan uit.
Natuurlijk daarna duidelijk gemaakt dat dit niet kan en mag, en vooral nooit meer moet doen.
Maar kom op, ik zie in haar geen Bolle Jos met ponytail ofzo hoor.
Van sommige reacties hier, kom ik tot de conclusie dat er ook mensen bestaan die nooit echt ‘kind’ zijn geweest.
Kattenkwaad? Ooit van gehoord?
Liever zoiets, dan een leeftijdsgenootje pesten en kleineren. Kom op zeg, azijnzeikers….
Gelukkig niet namens de postcodeloterij! DAT zijn pas echte boeven……
Jeugdige doortrapte onnozelheid, wat keurig gecorrigeerd is. Niet groter maken dan dat het is.
Ik zie hier analyses voorbij komen, alsof de nieuwe Ridouan Taghi is opgestaan. 🤣🤣
Eens, alsof mensen zelf nooit iets uitgehaald hebben. Zeker allemaal heilige boontjes. 😂
Goed aangepakt en opgelost. 👍
Alsof de wereld vergaat, pppfff.
u heeft zeker zelf geen kinderen? of zelf geen normen en waarden?
dit moet zeker direct bestraft en besproken worden, dit kun je niet wegwuiven als een verantwoordelijke ouder. als je dit toelaat en weglacht dan is je kind tegen de tijd dat ze 16 is, ouderen aan het oplichten.
de moeder heeft zeker juist gehandeld en ik zou zeker aanraden om een beetje controle uit te oefenen om te voorkomen dat ze het alsnog opnieuw probeert.
Vind ik ook. De moeder heeft juist gehandeld. Ik begrijp haar bezorgdheid ook heel goed.
Van harte mee eens.
helemaal gelijk alleenstaande papa
Ik moet zo lachen om de reacties zoals die van alleenstaande papa: “direct bestraffen en bespreken!”. Bijzonder dan dat mijn geweten het zonder zo’n rigide vader zelf tot vele inkeren heeft gebracht. Zonder gestraft te zijn, heb ik helemaal zelf kunnen bedenken dat een valse collecte voor snoep moreel niet mooi is. De “alleenstaande papa’s” in de reacties hier denken dat zoiets niet kan omdat ze het niet kunnen zien, door de kortzichtigheid op alleenstaande leeftijd.
ik heb dit vroeger als kind ook 1 keer gedaan. Met een vriendinnetje toen ik bij haar speelde. Wij haalden het astronomische bedrag van 4 gulden op. Ik voelde me zo rot naderhand. Nog diezelfde avond heb ik alles opgebiecht aan mijn moeder. Tranen met tuiten van schaamte. Ik moest 4 gulden uit mijn spaarpot halen om aan het goede doel te geven. Dat werden er 10. Met dit vriendinnetje heb ik ook een keer snoep gepikt. Ook deze last kon ik niet dragen 😉 Meteen thuis opgebiecht. Uuuuren gehuild.
Zijn het ‘maar’ kwa’meisjes’streken? Misschien… Maar het feit dat ik bij beide dingen aanvoelde dat dit echt te ver ging, ik me er zo rot bij voelde en het meteen zelf opgebiecht heb, geeft voor mij (30 jaar later) aan dat mijn ouders het heel goed gedaan hebben. Ik ben opgevoed op basis van vertrouwen. Wederzijds. Maakte ik een fout, voelde ik dat dit niet ok was en durfde ik dat dus te vertellen. Dan hadden we het erover, en leerde ik hiervan.
ook ik heb dit gedaan, samen met een wat ouder vriendje… en ik ben goed terecht gekomen. kinderen van een jaar of 10 denken niet altijd na. hun hersenen zijn nog niet voluit ontwikkeld. ze gaf zelf al aan dat ze het nooit meer zal doen. vertrouw daarop want inderdaad ze heeft alles opgebiecht… dit is geen slecht kind.
Cor van Hout is ook zo begonnen…
Dit lijkt me idd zorgelijk. Omdat dit gebeurd op een leeftijd waarop het geweten, het goed-en-kwaadbesef zich aan het vormen is. Op die leeftijd is dat besef en hoe dat besef verband houdt met wat er werkelijk gebeurd nog best vrij vaag. Maar dit soort indrukken, zowel het oplichterijtje, alsook de gevolgen, zijn dan zeer bepalend voor de ontwikkeling van dat geweten. Dat besef van wat wel en wat niet mag. Ongeacht de gevolgen. Bedoelende, iets is niet per se goed als jij er zonder gevolgen mee wegkomt.
Ik vraag me dan ook in gemoede af of de correctieve maatregelen voldoende zijn.
Hoe concreter een confrontatie met de gevolgen, des te beter is dan de regel.
Dus… bijv. een bezoek aan het politiebureau? Of, maar dat moet je tegenwoordig wel goed voorbereiden omdat je er tegenwoordig gekken bij hebt lopen, een confrontatie met de mensen die het geld hebben gegeven. Vooral als je daarbij er in slaagt dat het weer goedmaken een zuiverend en reinigend effect op het geweten heeft. Dan zou ik beginnen met m’n dochtertje een lijstje van straten en adressen waar ze langs geweest zijn te laten maken. Als je zoiets overweegt, dan zou ik me door medewerkers van de politie daarin laten raden.
Gelukkig lijkt me jouw dochtertje tamelijk ontvankelijk (en dus waarschijnlijk ook meer de volger ipv de initiatiefnemer) en is zo waarschijnlijk al genoeg bestraft, maar idd. ik zou het voor de komende máánden in de gaten houden.
Oh my god. Wat heftig. Dit komt nooit meer goed. Verdoemd.
(sarcasme, mensen, het kind is 10 en heeft een kwajongensstreek uitgehaald).
Ik zou de kosten van de dingen die ze al gekocht ook optellen en van hun spaargeld of zakgeld inhouden en ook storten aan het wnf. Nu hebben ze alsnog die dingen betaald van het geld die daarvoor bedoeld was.
helemaal mee eens, spullen zijn gekocht van geld dat zij oficieel hebben gestolen vvan.het WNF.
Opvoedkundig gezien, van het zakgeld laten terug betalen.
Het geld is onder valse voorwendselen verkregen, maar is m.i. nooit van het WNF geweest.
ook ik heb dit gedaan, samen met een wat ouder vriendje… en ik ben goed terecht gekomen. kinderen van een jaar of 10 denken niet altijd na. hun hersenen zijn nog niet voluit ontwikkeld. ze gaf zelf al aan dat ze het nooit meer zal doen. vertrouw daarop want inderdaad ze heeft alles opgebiecht… dit is geen slecht kind.
hoort bij groter worden, maar goed opgelost.
Ik heb als kind talloze dingen gedaan die mijn moeder waarschijnlijk liever niet geweten zou hebben. Appels pikken bij de groenteboer. Fikkies stoken in prullenbakken op straat. Dingen verzinnen om wat extra geld te krijgen (overigens ook een heitje voor een karweitje).
Ik ben er geen dief van geworden, geen pyromaan en geen oplichter. Ik zou me geen al te grote zorgen maken. Kinderen doen dat soort dingen, je dochter heeft van jou een duidelijke boodschap gekregen en consequenties voor haar gedrag gevoeld. Waarschijnlijk is ze echt dat lieve kind en komt die boodschap ook echt aan
Dat die fidgets nog in hun kastjes liggen, wetend hoe ze daar aan kwamen en dat ijs-winkeltje waar ze vast nog vaker langs fietsen vreet vast ook wel aan ze.
Ik heb vroeger een paar keer een èèn of twee euro munt uit mijn moeders portemonnee gehaald en daarmee geld gekocht voor Habbo, hoe vaak ik daar de rest van mijn leven niet met een slecht gevoel aan terug gedacht heb.
Met het geld uit hun spaarpot in die spaarpot laten geef je ze nog wat vertrouwen mee voor de toekomst..
ken dat gevoel, heb ooit, ik was dan ongeveer 8 jaar, 2 snoepjes uit de snoepdoos gehaald i.p.v 1 die we mochten nemen voor het slapengaan, ben daar zo ongemakkelijk van geweest! NOOIT meer zoiets gedaan!,
Daar ben ik het helemaal mee eens. Het is nog niet helemaal klaar. Lijkt mij dat het al gebruikte geld uit de spaarpot aangevuld dient te worden en ook gestort naar WNF.
Dat dacht ik ook. Al het spaargeld naar het WNF zodat ze echt voel n dat dit niet kan. Nu is het WNF straks een collecte voor een kinderziekte wat ze gebruiken voor eigen gewin. Kwajongens streken vind ik dit niet. ze wisten precies wat ze deden en wilde door oplichting aan geld komen. ze is 10 jaar dan weet je dondersgoed dat dit fout is.
Stiekem denk ik nu aan de tijd dat ik ongeveer die leeftijd had…. Mijn overbuurjongen en ik hadden het idee opgepakt om met het ‘overgebleven samsamzakje’ ook langs de deuren te gaan om geld op te gaan halen. We wilden bloemen kopen voor onze mama’s. Zo gezegd, zo gedaan… Tot mijn vader dat zakje ontdekte.
Onze straf? We moesten overal waar we aangebeld hadden het geld terug gaan geven.
Niemand wilde het geld terug, dus op naar de kerk om het daar af te geven.
Nou, ik verzeker het: Walk of shame, dus ook never nooit meer zoiets gedaan…
Denk zeker dat jouw dochter er ook van geleerd heeft! Komt goed!
Ik hoop wel dat je papa die bos bloemen voor de mama’s heeft gekocht.
Goed gehandeld.
En net wat je dochter zelf zegt het was een spannende onderneming. verder dan dat kijken ze nog niet denk ik. ik neem aan dat ze hier van geleerd heeft en ik zal haar juist weer vertrouwen. Leren dat je excuses aanbieden en het geld overmaken voldoende is. Je mag fouten maken, daar leer je van. ook weer lekker zonder toezolicht samen laten spelen. ze heeft geleerd van haar geweldige moeder! ❤️
Persoonlijk zou ik ook een paar weken zakgeld naar het WNF hebben laten storten, want op deze manier loont misdaad, want dat is eigenlijk wat het is. Nu is het geld dat ze over heeft gestort, dus heeft ze de rest als ‘beloning’ bovenop haar zakgeld.
Dit verhaal komt me bekend voor. Toen ik 6 was heb ik met een paar wat oudere buurjongens samen ongeveer hetzelfde gedaan, wij hebben kaarten geknutseld met het logo van een goed doel en het logo van onze school. De opbrengst was bedoeld voor mij om een hondje te kopen, want de buurjongens vonden het zo zielig dat zij er wel eentje hadden en ik niet. Toen mijn ouders er achter kwamen omdat de buren ze aanspraken (de kaartjes zagen er natuurlijk niet zo professioneel uit als wij dachten) moesten we bij alle buren die we kenden langs om het uit te leggen en het geld terug te geven, en het overgebleven bedrag hebben we bij de voordeur gelegd en bij de eerstvolgende collecte in de bus gegooid. Heeft wel indruk gemaakt 😅
Als kind wilde ik heel graag zo’n etui met kleurpotloden stiften en dat spul.
Thuis konden we dat niet..
Ik bedacht het vogelfonds en ging ook collecteren en kocht stiekem mn droom..
Ik ben nooit betrapt en nooit slechter geworden… wel ben ik nu een heel creatief en vindingrijk persoon gebleven, maar ik ben dol op mensen en zou ze nooit benadelen.
Ik vind het eigenlijk wel grappig.
onze jongens hebben een keer samen met vriendjes geld voor de collecte in de kerk in hun zak gestopt en smiddags stiekem patat gekocht en gedeeld en we betrappen ze daar en zowel mn vriendin en ik hebben ze natuurlijk uitgelegd dat dat niet kan maar we hebben er ook hartelijk om gelachen en geen moment van wakker gelegen…
je kan ook creatief zijn zonder mensen te bedonderen. wij maakten vroeger een kijkdoos. mensen mochten kijken voor tien cent en zo haalden we geld op. we gingen ook langs de deur en boden aan klusjes te doen.
ik vraag me af of het nu wel zo veilig is om kinderen langs de deur te laten gaan. met die kijkdoos stonden we trouwens bij de eindhalte van de bus, daar woonden we tegenover.
Die meiden al dan niet tijdelijk uit elkaar houden, vind ik ook wel verstandig.
Een vriendin van mijn dochter bleef een keer bij ons slapen in het weekend. Ze waren een jaar of 12. De meiden sliepen samen in de garage. De volgende ochtend bleek de vriendin al vroeg opgehaald te zijn door haar moeder. Er stonden 2 lege glazen. Op zich niet gek, tot ik er achter kwam dat er een vreemd luchtje aan zat. Mijn dochter biechtte op dat haar vriendin de vorige avond had bedacht om alcoholische drank uit onze koelkast te drinken. Mijn dochter wist heel goed dat dat niet mocht, maar natuurijk hadden ze dat toch gedaan. Ik heb haar meteen verboden om nog met dat meisje om te gaan. Nu moet ik wel zeggen dat mijn man en ik toch al vonden dat dat gezin er heel andere normen en waarden op nahield dan wij. En mijn dochter leek bijna opgelucht dat de vriendschap over was.
Ongelofelijk dat ouders nog steeds fouten bij andere kinderen neerleggen en niet hun eigen kind onder de loep leggen. Hoe vaak hoor je ouders niet zeggen “hij/zij ging met verkeerde vriendjes om en daarom heeft hij/zij zich in de nesten gewerkt”. Bedenk dan ook dat de ouders van die verkeerde vrienden precies hetzelfde over jouw kind zullen zeggen.
Heb je het alcoholgebruik daadwerkelijk uitgezocht? Heb je met de andere ouders contact gezocht? Of ga je klakkeloos ervan uit dat jouw kind niet liegt en altijd de waarheid spreekt? Sorry hoor, erg blue. Want hoe weet dat meisje dat er alcohol in jouw koelkast staat. Dat wist ze niet uit zichzelf mag ik aannemen. Je eigen dochter zal dit hebben verteld en wss zal zij ook degene zijn geweest die de fles(sen) uit de koelkast genomen heeft. Manmanman, weer zo’n kind dat door de ouders als prinses behandeld wordt. Erger nog; dit kind heeft dat snel genoeg door en zal daardoor vaker over de grenzen heengaan. Immers, ze weet dat ze klakkeloos vertrouwd wordt…
Geweldig inventief wel!
Ik verbaas me een beetje over dat ze voorlopig geen gezamenlijke middag zonder toezicht mogen hebben. 7 jaar en geen toezicht??? Dit kan er bij mij niet in. wel goed gehandeld door storten en vooral excuus brief. Beter nog samen met de ouders persoonlijk erheen en excuses aanbieden als het mogelijk is.
10 jaar 😉
Ze is wijzer dan haar moeder. Al die grote ‘goede doelen’ zijn nep dus dit.maakt gewoon niet uit.
Precies. Eén grote volksverlakkerij. Goede doelen zijn alleen goed voor de bestuurders van die organisaties.
De insteek is goed de uitvoering had wat mij betreft nog iets verder gekund. De meiden het geld uit hun spaarpot laten halen dat ze al hadden uitgegeven en in de bus stoppen. Het gehele bedrag storten en de excuusbrief schrijven. Maar goed dit is een goed begin bovendien heeft ze door ,dat moeder teleurgesteld is en die beaamd dat ook, voor een kind is dat ook niet leuk. Wat de toekomst brengt geen idee ze heeft nu een waardevolle les geleerd en meer kun je als ouder niet doen.
Dat had ik ook gedaan Anita, geld uit de spaarpot en het bedrag weer aanvullen. Dat doet meer ‘pijn’. Verder goed gehandeld hoor! Denk dat ze genoeg geschrokken is.