
Claudia: “Ik liep tijdens het oppassen even naar binnen en toen was het opeens gebeurd: ‘Vesper, neem water heel snel!’, ik belde direct mijn dochter”
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Donderdagochtend zeven uur. De wekker klingelt en ik weet: oppasdag! Vesper komt. Eén slok koffie later test ik de temperatuur op het terras—al ruim twintig graden. Perfect voor ons vertrouwde uitje naar de Grote Speeltuin.
De ochtend begint al gezellig
Nog voor half acht staat de ontbijttafel in vrolijke disarray: bordjes met bananenpannenkoek, mandarijnschilletjes die draaien als kleine molentjes, en Vesper die met de servetten zwaait alsof ze piratenvlaggen zijn. “Zeeën van siroop!” roept ze, terwijl ik kleverige vingers alvast opvang met een vochtige doek. Daarna proppen we zonnebrand, schone luier, knuffelmuis en het jaarabonnement in opa’s oude canvas rugzak. Ze zingt onderweg naar de schuur een eigenwijs fietsliedje op de melodie van “In de maneschijn”, compleet met een pieptoontje zodra ze haar denkbeeldige toeter nadoet.

De speeltuin bruist van kindergeluid
Vesper kiest eerst de draaimolen, dan de kabelbaan, rent naar het klimkasteel en eindigt op het springkussen. Halverwege de ochtend zoeken we de picknicktafel bij de vijver op. Ik schil voor ons beiden een peer; zij deelt de stukjes met eenden die geen idee hebben omdat ze eigenlijk op brood rekenen. Het geeft niet, wij genieten. Ik raak in gesprek met andere grootouders. Een oudere heer met Panamahoed vertelt dat de speeltuin al sinds 1974 bestaat en dat hij hier vroeger precies hetzelfde rondje liep met zijn eigen dochter; we lachen om zoveel generaties in één zandbak.
De dag vliegt voorbij
Tegen drie uur is Vespers gezichtje zo rood als een papaver, maar haar ogen glimmen nog altijd. Ik roep voor de laatste keer: “Nog vijf minuten!” en krijg een slingerend “nog tíén!” terug. We vinden elkaar halverwege. Kwart voor vier staan we voor mijn voordeur. De hitte plakt; ik blaas de opblaasbare minipool op en leg kussens in de schaduw. Binnen tien minuten staat er een bescheiden borrelplank op tafel: blokjes oude kaas, partjes nectarine, komkommerstaafjes, extra snoeptomaatjes en geroosterde maïschips. Voor mij een glas frisse sauvignon blanc, voor Vesper een bekertje biologische appelsap met een roze flamingorietje.
Als ik weer buiten kom valt het mij direct op
Dan bedenk ik dat ik vergeten ben water in te schenken. “Blijf jij even zitten,” zeg ik. Ze knikt ernstig, druk bezig een komkommer tot telefoon te verbouwen. In de keuken vul ik een glas, spoel mijn handen en keer—minder dan een halve minuut later—terug. Het tafereel in de tuin lijkt ongewijzigd: Vesper cirkelt op haar driewieler onder de appelboom en zingt zachtjes over lieveheersbeestjes. Toch klopt er iets niet. Mijn wijnglas, net nog randvol, is nu tot halverwege geleegd. Het appelsap is onaangeroerd.
Mijn dochter komt er direct aan
Een schok warmt me feller dan de zon. Wijn in een peuter? Hoeveel kwaad kan dat? Ik schuif het glas buiten haar bereik, fluister een mantra—“eerst handelen, dan huilen”—overhandig haar het water en bel direct mijn dochter. Ze vangt mijn paniek midden in een Excel-zin en zegt slechts: “Ik kom.” Onderweg belt ze de huisarts.
De huisarts geeft ons adviezen
Twaalf minuten later—rode wangen van de haast—zit ze naast mij in de tuin. De huisarts vraagt via de speaker: hoeveel wijn, welk percentage, braakt ze? Nee, niets van dat alles. Hij vermoedt minder dan honderd milliliter en adviseert: laten drinken, laten plassen, letten op sufheid. Geen spoedpost, wel vinger aan de pols.
We blijven Vesper water geven
We verhuizen naar de woonkamer, gordijnen dicht. Vesper puzzelt, zingt luid, drinkt water alsof het limonade is. Elk kwartier een wc-pauze; geen enkele wankele stap. Mijn dochter en ik wisselen fluistergesprekken: “Ze lijkt oké.” “Haar ogen zijn helder.” We verzetten ons tegen schuldgevoel door rondjes te lopen en blokjes kaas te tellen. Tegen zessen verklaart de huisarts ons telefonisch “uit de gevarenzone”. De opluchting voelt als een knoop die eindelijk losschiet.
We blijven ook die avond waakzaam
Die avond, wanneer Vesper thuis in bed ligt en wij samen de vaatwasser inruimen, zwicht de gespannen stilte eindelijk in lachen. Het geluid klinkt bijna nalatig, maar het is pure ontlading. Ik beloof: open wijnglazen gaan voortaan óf mee naar binnen, óf krijgen een kurk. Mijn dochter knikt en citeert haar favoriete TED-spreker: “Routines zijn fijn, mama, maar alert blijven is een keuze.” Zo is het.
Dit is een eenmalige gebeurtenis
Nu, vrijdagmorgen, schrijf ik deze blog. De tuin ruikt naar nat gras; mijn koffie dampt. Ik kijk naar het wijnglas op het aanrecht: schoon, leeg, ver weg van kinderogen. Over een week is het opnieuw donderdag. We gaan vast weer naar de Grote Speeltuin, slingeren op de kabelbaan en voeren eenden peer. Alleen drink ik mijn sauvignon blanc pas wanneer mijn kleindochter veilig bij mama in de auto zit. Dit gaat mij niet nog eens overkomen.
CLAUDIA
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.