Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Lees eerst deel 1: Evelien: “Mijn zoon (41) belde: ‘Mam, ik ben verliefd op een ander, het is iemand die je goed kent maar totaal niet verwacht’, ik schrok me rot, wie kon dit zijn?
Ik kon er niet van slapen
Ik sliep die nacht onrustig, totaal vanwege dat telefoongesprek met Tjeerd. Hij had opgehangen zonder de naam te noemen van wie hij nou precies verliefd was. “Iemand die je kent, mam, maar totaal niet verwacht.” De overbuurvrouw? Een schoolpleinmoeder? Iemand van vroeger? Mijn hoofd draaide overuren.
De volgende ochtend belde hij al bijtijds
De volgende dag, zo rond half 10, ging de telefoon opnieuw. “Mam, heb je even?” vroeg Tjeerd. Ik ging meteen zitten een de eettafel met en kop thee. “Het is iemand die ik laatst tegenkwam in de stad,” begon hij. “In een café. Ik was een avondje uit, Janna was bij haar moeder, en ik liep zomaar tegen hem aan. We raakten aan de praat. Hij woonde ook nog steeds in het dorp.”
Ik fronste. Hij? “Wacht even,” onderbrak ik hem. “Zei je híj?”
Er viel een korte stilte. Toen zei hij: “Ja, mam. Het is een híj.”
Ik voel een schok door mijn hele lichaam
Niet omdat ik er iets tegen had, of dat ik boos was, nee. Maar gewoon… omdat ik het nooit, maar dan ook echt nóóit had zien aankomen.
“Een man?” vroeg ik, mijn stem iets hoger dan normaal. “Tjeerd… ben je dan… homo?”
Hij zuchtte. Niet geïrriteerd, maar eerder voorzichtig. “Ik weet het niet mam. Misschien bi. Misschien ben ik gewoon Tjeerd die verliefd is op Sander.”
“Sander?” herhaalde ik. “Sander wie?”
“Sander, mam. Van vroeger. Hij woonde om de hoek bij de supermarkt. Jij kende zijn moeder ook nog, van de sportvereniging.”
En ja hoor, ik zag zijn gezicht zo weer voor me. Sander met zijn donkere haar en altijd zo beleefd. Een jongen uit de buurt, vriendelijk, beetje stil. Maar ik had er nooit iets achter gezocht.
Was dit de reden waarom hij is gescheiden?
“Hoe lang weet je dit al?” vroeg ik. “Ben je daarom gescheiden?”
“Mam, nee,” zei hij snel. “De scheiding stond daar los van. Ik voelde me gewoon niet meer gelukkig in het huwelijk. Dat kwam van twee kanten. Maar Sander… dat is pas ná alles gekomen. Het overviel me. Net zo goed als jou nu.”
Ik zweeg even. Probeerde mijn hartslag onder controle te krijgen. Ik was in de war. Verbaasd. Maar niet boos. Niet verdrietig. Gewoon… overdonderd.
“Nou ja,” mompelde ik tenslotte. “Ik ben in ieder geval blij dat je verliefd bent.” En dat meende ik. Want wie ben ik om liefde tegen te houden?
We besloten op te hangen. “We bellen morgen weer,” zei hij. “Rustig aan, mam. Ik weet dat het veel is.”
Ik vertelde het tegen mijn man
Toen Tjeerd had opgehangen, liep ik meteen naar mijn man. Hij zat in de tuin, krant op schoot, bril op zijn voorhoofd.
“Tjeerd belde net, hij heeft een vriend,” zei ik zonder omwegen.
Hij keek op. “Wat?”
“Een vriend. Niet als in kameraad, maar als in: een relatie. Een man.”
Zijn ogen werden groot. “Hij is homo?”
“Dat zegt hij niet zo. Maar hij is verliefd op Sander, die jongen van vroeger.”
Mijn man schudde zijn hoofd. “Hij is vast in de war.”
En ik begreep hem ergens wel. We hadden het gewoon niet zien aankomen. Je denkt toch dat je je eigen kind kent.
De volgende ochtend belde hij weer
Einde ochtend ging mijn telefoon opnieuw. Tjeerd alweer. Ik zette de telefoon op de speaker. Alsof hij voelde dat we hem nodig hadden om het even verder uit te leggen. Hij ratelde aan één stuk door over Sander. Hoe leuk hij was. Hoe lief hij met Janna omging. Hoe ze dezelfde humor hadden. Hoe hij zich eindelijk begrepen voelde. En ik voelde het ook. De verliefdheid spatte door de lijn heen. “Waarom heb ik dit nooit gemerkt? Was dit dan de reden dat zijn huwelijk niet werkte?”, vroeg ik mij in gedachten af.
En toen kwam het:
“Mam,” zei Tjeerd, “ik wil graag snel langskomen met Sander. Zodat jullie hem kunnen leren kennen.”
Mijn man en ik keken elkaar aan. Ik voelde mijn mond al openen, maar mijn man was me voor. “Tjeerd,” zei hij. “Eerlijk gezegd moeten je moeder en ik even wennen aan de situatie.”
Het viel stil aan de andere kant
Toen kwam Tjeerds stem. Kort. Teleurgesteld. “Dat valt me wel tegen. Jullie zijn m’n ouders. Dan hoor je me gewoon te steunen.”
En daar had hij natuurlijk gelijk in. Onvoorwaardelijke liefde – dat hoort bij ouderschap. Maar eerlijk is eerlijk: ik moest echt even schakelen voordat ik vol enthousiasme koffie kon drinken met mijn zoon én zijn vriend. En dat gold ook voor Herman. Het is voor hun ook niet fijn als het geen relaxte eerste ontmoeting zou worden dacht ik.
Tjeerd houdt nu de boot af
Tjeerd belt mij nu minder vaak. Ik probeer terug te komen op de telefoongesprekken, op zijn teleurstelling, maar ik merk dat hij het er niet over wil hebben. Toen ik 2 weken terug voorstelde of hij nog langs wilde komen met Sander, hield hij de boot af. We gaan een drukke periode in maar natuurlijk kom ik een keer met hem langs. Er knaagt nu iets. Hadden we niet eerlijker moeten zijn?
EVELIEN
Wil jij ook niets missen van deze verhalen en artikelen?! Klik HIER om Kids&Kurken op Instagram en HIER om ons op Facebook te volgen
We zijn altijd op zoek naar nieuwe verhalen, zowel verhalen met een lach als met een traan! Heb jij iets unieks, bijzonders, of emotioneels meegemaakt? Iets unieks of ludieks? Wil je je bevallingsverhaal bij ons delen? Heb jij of je kind een (bijzondere) aandoening? Een dilemma waar je voor staat wat betreft de opvoeding? Of wil je juist een hele mooie gebeurtenis delen? Dit kan uiteraard ook anoniem! Stuur ons een email naar: [email protected] voor meer informatie.
Deel 1 van dit verhaal had ik niet gelezen.
Nou die moeder durft hoor.
Ze zegt zelf dat ze ,bijna ,iedere keer als haar zoon belde ze vroeg of er al vrouwen op zijn pad waren. En haar zoon haar vertelde eerst te willen WENNEN aan zijn nieuwe leven. Nou moeder luisterde dus helemaal niet en nu moet zoonlief de ouders wel tijd geven om te wennen.
En daarbij vraag ik me af of moeder al een idee had dat de zoon wel eens met een man thuis zou kunnen komen. Waarom blijf je anders vragen of er al vrouwen op zijn pad zijn. Lijkt er op dat ze wel een vermoede had maar hoopte dat het niet zo zou zijn.
En niks mis mee. Maar ga dan niet zielig lopen doen.
wat een gezeik als mijn kinderen gelukkig zijn ben ik het ook
Blijkbaar mogen ouders in Nederland geen eigen mening meer hebben en ook geen eigen gevoel!
Wij in Belgie daarentegen mogen dat wel! Je hoeft niet om alles blij te zijn dat zijn uw kinderen ook niet altijd!
ik ben trots op mijn kinderen heb er 5 en als ze gelukkig zijn is voor mij het voornaamste.Mijn kindern hebben een THUIS ook al wonen ze op hun eigen. Mijn kinderen komen op de eerste plaats Homo of Hetero. what it matters.
maakt niet uit waar je van houdt,
man vrouw,doet er niet toe,,
gelukkig zijn dat is wat telt.
hoi
ik vind het raar dat Tjeerd z,n ouders niet meteen ja zeiden dat hij zijn vriend wilde voorstellen .
mijn zoon is ook homo en toen hij zijn vriend leerde kennen waren wij superblij voor hem het maakt toch niet uit of hij homo is als hij maar gelukkig is en dat vind ik het belangrijkste wij zijn direct daarna met het hele gezin uit eten gegaan met mijn zoon z,n vriend erbij
Daar gaat het hier niet over!!!!! Waarom altijd de dingen op jezelf projecten, hm???? Jouw zoon is homo, stond denk ik al vast, is nooit met een vrouw getrouwd geweest???? Dit kun je niet vergelijken!!!!! Waarom denk je dat??? Heel fijn en goed van jouw hoor, dat JIJ het gelijk accepteerde. Is dat wat je wilt horen????? Alleen gaat het hier NIET om jouw. Het is heel gewoon om daarvan te schrikken als ouders, vooral als je dat niet vooraf gezien hebt. Dus een beetje inleven in een ander, iets waar meer mensen moeite mee hebben!!! Want o, o, o, we vinden ons zelf zooooo belangrijk dat een ander er niet meer toe doet. Een andere mening hebben mag niet want je MOET zo denken als jouw????? Nee eigenheimers, open je ogen en wordt wakker.
Ik zie nu dat jij hier ook al zo onvriendelijk reageert. Hoe weet jij nu of de zoon van deze mevrouw ook niet eerst een vriendin of vrouw heeft gehad? En daarbij dat maakt ook niks uit. En als zei haar verhaal wil vertellen dan mag dat toch zeker? waarom ben jij zo onvriendelijk???
Als jij zo onvriendelijk en gemeen reageerd op andere zou je jezelf eens moeten gaan afvragen waarom jij zo doet.
Kan me niet voorstellen dat je erg gelukkig bent als je niks vriendelijke kunt zeggen.
Koop eens een goede spiegel.
Daar ga ik helemaal mee akkoord.
Precies. Daar ben ik het mee eens. Waarom moet het om de ouders draaien?
De ouders hadden dit niet zien aankomen. De ouders moeten eerst even wennen.
Ja ja. ouders kunnen ook gewoon genieten van het geluk van hun kinderen.
En als de zoon en zijn vriend weer weg waren hadden ze weer verder kunnen gaan in hun wen proces. Nu is het contact minder en wat hebben ze daar aan?
Wel fijn dat jullie zoon gewoon kan zijn wie hij is bij jullie. En ik hoop dat jullie een leuke schoonzoon hebben. Geniet van jou gezin.
Hadden die ouders uit het verhaal ook voor kunnen kiezen.
Volgens mij zit het probleem in verwachtingen die de zoon had over de reactie van de ouders.
Wellicht is het de onzekerheid die in een eerdere uitgebreide evenwichtige post door Leo is verwoord. Ik vraag me af is er meer gezegd als wij hier lezen, of had de zoon meer enthousiasme verwacht en voelt hij zich afgewezen daar zijn ouders de kennismaking met zijn vriend even nog willen uitstellen?
Een verhaaltje over verwachtingen. Mijn moeder, 85++ , weduwe, kreeg een weekend aangeboden van mijn broer en zus zou meegaan. Mijn broer zou vertellen dat hij een vriend had, iets met geest uit de fles en enorm verliefd, dus scheiding met zijn vrouw. Heftig allemaal…
Ik wist toen mijn moeder mij belde, wat de reden was van het weekend. Uiteraard niets verteld. De verwachtingen waren duidelijk dat mijn moeder, we praten over een hele tijd geleden , hierdoor geschokt zou zijn. Dus dit had een bepaalde aanpak nodig.
Ik ben geëmigreerd en mam belde maandag toen ze thuis was me gelijk op. Ze had het nieuws gehoord en aangehoord. Ze vroeg gelijk aan mijn broer heel bezorgd, “je hebt jezelf toch wel goed beschermd tegen HIV” ( HIV was toen nog een heus probleem).
Mijn broer en zus waren flabberdegast vertelde ze lachend en enorm geschokt om die reactie die ze niet verwachtten.
Het enige waar mijn moeder heel streng en precies in was dat ze er op stond dat haar (ex) schoondochter waar ze zo van hield, keurig en netjes behandeld zou worden.” Zij had hier ook niet om gevraagd.”
Moeder en ik hebben vooral gelachen om de geschokte reactie van broer en zus.
Dus je weet nooit hoe iemand reageert. Mijn moeder had een leuk weekend en genoot, maar had het echt niet nodig ook al ging ze al naar de negentig, voor dit verhaal. Hahahahaha…….
Daar zal het waarschijnlijk mee te maken hebben
Dus doe er niet moeilijk over, bel uw zoon, zeg dat u van hem houdt en hem graag met zijn nieuwe vriend wil zien. Het leven is te kort voor dit gezeur en even moeten wennen mag tenslotte. Maar hopelijk is het gauw klaar want jullie klinken als leuke ouders en een leuke zoon en u bent vast heel nieuwsgierig naar zijn vriend. En dat mag. Dat was mijn moeder ook en een week later heeft ze hem ontmoet. Ze belde me en vond het een lieve en leuke man.
nou ik vind dat tjeerd zich aanstelt en dat ik snap dat die ouders aan het idee moeten wennen. Zou ik ook hebben, eerst een vrouw en kind en nu een vriend en dat helemaal als je je zoon nog nooit hebt gehoord over mannen. uiteindelijk zal dit wel goedkomen en dit zijn in mijn ogen ook geen dingen die je over de telefoon bespreekt.
Ik kan er niet goed tegen als ouders zo doen tegen hun kinderen. Laat ze blij zijn als hun zoon en/of dochter verliefd is.
Ik vind de reactie erg overdreven. Wij moeten even wennen aan en daar door kan de zoon niet langs komen.
Laat ze gewoon lekker lekker langs komen. Dan kun je zelf zien hoe gek ze op elkaar zijn. En wen maar aan het idee als ze weer weg zijn. Wie weet hoe lang dit duurt?
Misschien is hij over een poosje weer verliefd op een vrouw. En moet er dan weer aan gewend worden? Geniet gewoon van je kinderen.
Rachel,
Heb je het verhaal überhaupt gelezen. Je hebt als zoon nooit mannen gedachten gehad. je had een vrouw hebt een kind.
Je hebt van de één op de andere dag een vriend waar ouders nog niets van weten en wil gelijk langs komen nadat je hebt verteld dat je verliefd bent.
Breng jij de eerste de beste vriend ook gelijk mee naar huis? Welke relatie dan ook maar volgens mij tast je eerst elkaar af voordat je hals overkopen bij je ouders langs gaat dat je een vriend hebt.
Deze ouders zijn blij maar hebben ook tijd nodig.
precies
Jazeker heb ik het verhaal gelezen.
En wat is schreef is mijn mening. En die is anders dan die van jou. En daar is niks mis mee. Mijn kinderen kunnen langs komen wanneer en met wie ze willen. Met hun keuze hoef ik het niet eens te zijn of ze nu thuis komen met een man of met een vrouw. Of dit nu binnen een week of maanden is maakt mijn niet uit.
Ik hoef er niet meteen een schoonzoon/dochter band mee op te bouwen. Het gaat om de relatie die ik heb opgebouwd met mijn kinderen.
De zoon in dit verhaal belt minder en houd afstand. Voor hem is dit ook nieuw. Hij wilde dit, moment, gevoel delen met zijn ouders. Hoe mooi is dat? Maar hij mocht niet langs komen. Hoe anders had dit kunnen zijn als de ouders hem en zijn vriend even hadden laten langs komen?
Nogmaals dit is mening. En gelukkig mag iedereen een andere mening hebben.
En daar is niks mis mee.
als dat zo was had je niet WÉÉR jouw mening erbij geschreven. Daar kunnen we al uit op maken, dat JIJ vindt dat zijn ouders hadden moeten reageren zoals jij!!!! Wordt wakker het draait niet om jouw gezin maar om haar gezin!!!!!
Wat een reactie. Mag best wat minder hoor. Misschien moet je zelf wakker worden. Iedereen geeft hier zijn of haar eigen mening en of opmerkingen.
En als een mening of opmerking jou niet bevalt dan is dat jammer.
Dan lees je verder.
Je hoeft het niet overal mee eens te zijn. En onvriendelijk te reageren.
Maar idd het gaat hier niet om mijn gezin.
Maar om hoe ik zou reageren als het wel mijn gezin zou zijn.
Net als andere hier doen.
Dus als je niet vriendelijk kunt zijn reageer dan gewoon niet.
wie ben jij om dat voor hun te bepalen????? Laat iemand in zijn waarde, zijn ouders hebben RECHT op hun mening, maar ooooo nee, hun MOETEN zich aanpassen want JIJ denkt er anders over en dat mag wel, dat is volgens JOUW belangrijker?????? Waar haal je het recht en de lef vandaan???
Waarom ben je zo boos Jo? Iedereen die een andere mening heeft dan hij word direct de grond in geboord, met eindeloos veel uitroeptekens en vraagtekens.
Ik oordeel niet, het valt me gewoon op dat je precies met een heleboel frustraties kampt.
Ik ben boos omdat er totaal aan voorbij wordt gegaan aan wat DIE moeder voelt!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! En er elke keer als er gereageerd wordt het op jullie zelf wordt gereflecteerd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Jouw reactie op mijn schrijven zegt het al. IKZELF bepaal of ik veel of weinig uitroeptekens en vraagtekens gebruik. WAAR haal jij het recht vandaan om mij te betichten dat ik met een heleboel frustratie zit?????????????????????
Omdat ik anders reageer dan jij vindt dat ik moet reageren????????????? nogmaals het gaat hier niet om ons, maar over hoe die ouders hun gevoelens zijn!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
IK OORDEEL niet zeg je?????????????? wat doe je nu dan???????????¿????
O o. Jij bent echt niet vriendelijk.
Die moeder kan en mag voelen wat ze wil. En dat ze het niet makkelijk vindt is ook prima en heel normaal. MAAR om je zoon dan af te wijzen voor een kopje koffie??? Hoe moet hij zich wel niet vielen? Hij doet dit niet om zijn ouders te pesten. Dit is hem overkomen. En zal voor hem ook niet makkelijk zij. En dan wil hij dat delen met zijn ouders.
Maar nee. want paps en mams moeten wennen. Oke daar kiezen ze voor. Dan ook geen zielig verhaal vertellen omdat zoonlief minder contact zoekt.
En als ik jou reacties hier lees hoop ik dat jij geen kinderen hebt die niet aan jou verwachtingen doen. Want dan heb ik super veel spijt met hun.
Of heb jij soms wat tegen homo’s?
Dat kan natuurlijk ook nog.
Helemaal mijn mening.
Tja… Wennen zeg je ook tegen iemand die zijn of haar kapsel echt verpest heeft. Het is een nette manier om te zeggen dat je het helemaal niks vindt.
Ik begrijp de zoon heel goed. Zijn ouders hebben hem wel degelijk afgewezen. Terwijl het geen enkel verschil zou moeten maken. Hij is verliefd, dat is toch fantastisch.
Wij zeggen dan ‘heel bijzonder’.
Jij misschien, maar zoiets zou ik nooit met zon gedachte zeggen.
Als ik zeg dat ik moet wennen, moet ik wennen, en niet iets verbloemen.
DAT IS JOUW MENING. HIJ IS HELEMAAL NIET AFGEWEZEN DOOR ZIJN OUDERS. WAAR HAAL JE DAT VANDAAN????? DAT DENK JIJ, MOET JE NAGAAN HOEVEEL KAPSONES JE HEBT. JIJ DENKT DAT DUS HET IS ZO????? WORDT WAKKER, ANDERE MENSEN HEBBEN HUN EIGEN MENING EN GEVOELENS HOEZO MOETEN ZE GAAN REAGEREN ZOALS JIJ. HUN HEBBEN HUN EIGEN NORMEN EN WAARDEN EN GEVOELENS. EN DAT IS GEEN REDEN OM ZE JOUW MENING OP TE LEGGEN WANT IK DENK ZO. TSSSSSSSS VRESELIJKE MENSEN, DAARDOOR IS DE WERELD NAAR DE KLOTEN, NIEMAND MAG EEN ANDERE MENING HEBBEN VAN DE MORAALRIDDERS BAH!!!!
Je caps lock blijft hangen.
Ik ben zelfs homo en ik snap de reactie van de ouders heel goed. ik zou willen dat ik vroeger zo’n reactie had gekregen daar had ik wat mee gekund. Wat is er mis om even wat tijd te geven om aan de situatie te wennen.
Ik vind de zoon vooral aan zichzelf denken.
idd!
Ik geef je honderd procent gelijk. Het is niet raar dat de ouders even een tijdje aan het idee willen wennen. Dat is menselijk. Daarna zullen ze hun zoon en zijn nieuwe partner met open armen ontvangen omdat ze van hun kind houden.
ik ben het met jou eens
juist, dank je wel.
ik denk dat jouw menig enkek gekleurd is door uw eigen persoonlijke, negatieve ervaringen.
Het is heel normaal dat jullie even tijd nodig hebben. Jullie zagen het niet aan komen. Als je bijvoorbeeld in Sjeerd zijn jonge jaren zag dat hij homo is en komt dan met een vrouw thuis moet je ook even omschakelen en heb je ook even tijd nodig. Tjeerd zelf heeft ook tijd nodig gehad en voor zichzelf moeten accepteren dat hij op een man verliefd is geworden.
Ik weet zeker dat jullie Sander straks met open armen zullen ontvangen!
En zo is het, zo HOORT het te gaan.
Wie ben jij om te zeggen hoe iets hoort te gaan. Dat beslist nog steeds iedereen voor zich zelf.
Het enige wat fijn zou zijn is als jij eens wat vriendelijke reageerd. Onvriendelijk persoon. Ga een spiegel kopen.
Dit is dus het probleem: homoseksualiteit is… tja… dus toch niet zo normaal als we zouden willen. Ik heb zelf van dichtbij het een en ander hierover meegemaakt in onze familie dus is het verhaal van Tjeerd en z’n ouders heel herkenbaar. Waarin uit het zich dat liefde voor iemand van hetzelfde geslacht dus niet zo normaal wordt gevonden (ondanks dat we ons voorhouden dat we het wel zo vinden). Het uit zich vooral in onzekerheid. Het niet precies weten hoe er nou mee om te gaan. Voor mensen van de oudere generaties vinden we dát wel normaal. Die hebben idd even de tijd nodig om aan die, in hun ogen toch vrij radicale switch, te wennen.
En Tjeerd, die voorheen dus “gewoon” hetero was, zelfs getrouwd, tja… ik denk dat Tjeerd er eigenlijk ook aan moet wennen. Dat drukke gepraat, die overgevoelige reactie op zijn moeders de boot even afhouden… Het is duidelijk dat het voor Tjeerd ook nog even niet helemaal “normaal” is. Hij zag het immers zelf ook niet aankomen?
Tjeerd is dus eigenlijk ook nog onzeker over zichzelf. En dat is heel begrijpelijk. 41 jaar oud. Altijd als heteroseksuele man geleefd en dan… ineens… bóem! Verliefd op een man!
Wat wij niet weten is wat er, al die jaren toen Tjeerd getrouwd was en ook daarvoor, altijd in Tjeerd omging. Fantaseerde hij toen al wel eens over seks met een man? Was hij al wel eens stiekum verliefd op een man, maar dat, getrouwd en zo, weet je wel, direct van zich afzette? Dat krijgen wij dus niet te lezen.
Dus nemen we maar even aan dat dit, voor de tot dan toe heteroseksuele Tjeerd, ook als een totale verrassing kwam. 41 jaar oud. Gescheiden. En dan dat. Het lijkt me dat dit voor Tjeerd ook nog even iets langer duurt voordat ’t écht geland is.
En dan is Tjeerds reactie op z’n moeder (jullie móeten me steunen!) ook wel te verklaren als zijn eigen onzekerheid.
Geef ’t de tijd, Tjeerd. Voor jezelf, voor je ouders. En wie weet? Is Sander idd de ware! Maar… misschien ook niet?
Kijk, als wij homoseksualiteit echt allemaal zo normaal vinden als we altijd lopen te beweren, dan stond dit hele verhaal hier niet.
Tja, wat ís normaal? “Normaal” is vooral een overschat begrip waaraan wij ons vastklampen omdat wat ons niet vertrouwd is op veilige afstand te houden. Is dat verstandig? Niet altijd dus. De waarheid van het leven is vaak confronterender dan je zou denken. Maar beter om dat onder ogen te zien.
Heel mooi geschreven Theo. Je raakt de kern.
Ik ben ook homoseksueel en weet dat al sinds ik in de puberteit zat. Toen ik daar in zat was nog een heel groot probleem, het mocht en kon niet punt. Het enige wat je kon doen was niet trouwen dan kreeg je vragen of trouwen tegen je gevoel. Er werd altijd gezegd dat gevoel verdwijnt wanneer je getrouwd bent. Nou niet dus 15 jaar vol gehouden toen ging het niet meer. Ik ben in 1986 gescheiden en in 1991 mijn grote liefde tegen het lijf gelopen. Wij zijn ruim 20 jaar samen geweest en in 2012 is hij na een beroerte overleden.
Ík ben nu 77 jaar en heb met mijn grote liefde de mooiste jaren van mijn leven gehad .
Frappant detail mijn moeder is 2 maanden na mijn Luuk overleden. Hem mis ik nog elke dag
Maar mijn moeder helemaal niet. Mijn vader heeft hem helaas nooit mogen ontmoeten maar ik weet dat die twee elkaar heel erg hadden gemogen. Ces la vie, that’s life.
Mijn vader moest indertijd ook even wennen aan het idee. Homoseksualiteit stond niet hoog in zijn begrippenlijst en hij was, laat ik zeggen, overdonderd. Ik geloof dat hij ongeveer een week nodig had, maar daarna was het ook geen enkel probleem meer. Ik begrijp de vader uit dit verhaal dus wel.
Zoonlief is niet opeens homo. Hijnkan ook bij seksueel zijn.
Ik heb 1 zoon die getrouwd is, 1 zoon met vriendin en 1 dochter met vriend/verloofd.
mocht 1 van hen opeens met iemand van hetzelfde geslacht thuis komen, wordt die met open armen ontvangen.
Homoseksualiteit is bij ons thuis altijd een uitgebreid besproken onderwerp geweest.
Ik snap de benepen reactie van de ouders niet in het jaar 2025!
Ze zijn niet benepen… Ze zijn overdonderd en hebben dus even tijd nodig
als je zoon eerst getrouwd is met een vrouw en kinderen heeft en dan ineens met het nieuws komt, begrijp ik dat je als ouders even moet omschakelen.
Heeft niets met benepen te maken.
Hij had ook even zijn ouders de kans kunnen geven om even aan het idee te wennen.
Ik snap dat ook niet zo goed: Hadden we niet eerlijker moeten zijn? Waarover dan? Jullie moesten wennen aan het idee, dat is duidelijk. En jullie hadden volgens Tjeerd sneller aan het idee moeten wennen. Nu is hij teleurgesteld en houdt de boot af. Misschien hebben jullie meer afwijzing dan alleen ‘wennen’ geuit.
Dat kan. Onbewust misschien wel, maar dan toch. Dat kan zijn afstand houden verklaren. En de opmerking over eerlijk zijn ook.
Ik weet het niet.
Ik weet wel dat het mij niets uit zou maken. Misschien dat ik wel verrast zal zijn omdat ik dacht dat hij hetero was, maar niet meer dan dat. Ik had hem graag zsm willen zien.
Ik hoop dat jullie elkaar snel ontmoeten
Ze wijzen hem niet af. Ze moeten gewoon even wennen aan de situatie. Is dat zo verkeerd?
Tjeerd mag ook best wat begrip hebben voor zijn ouders. Hij wist zelf ook niet wat hem overkwam. Hij zal óók van alles gedacht, overwogen, omarmd en misschien zelfs afgewezen hebben. Als je ontdekt dat je homoseksuele gevoelens hebt, zul je ook allerlei gevoelens, twijfels en vragen doorlopen.
Wederzijds begrip zou al veel schelen, want volgens mij is er liefde genoeg. Mijn mening is gebaseerd op wat ik lees, of het allemaal precies zo zit, dat weten alleen zij.
Verliefd zijn is groots, verwarrend en soms overweldigend. Dat gun je iedereen. Maar liefde heeft ook tijd nodig om te landen bij de mensen om je heen. Soms is het niet de liefde zelf die schuurt, maar de snelheid waarmee alles verandert. Als ze dat alle drie kunnen zien, zonder oordeel, dan komt het vast goed.
mee eens… het is niet alsof je een lamp aan/uit doet. normaal dat het even moet landen. jammer dat zoonlief de boot afhoud
Ik weet nog dat ik het aan mijn ouders vertelde, en in het drukke geratel van Tjeerd herken ik ook mijn eerste gesprek je wilt in zo weinig mogelijk tijd alles verteld hebben. En ouders hebben hun eigen tijd nodig, als Tjeerd opbelt dan is hij er al een tijdje mee bezig en is hij al een stuk in dat proces gegroeid maar zijn ouders die bij een nieuwe liefde denken aan een schoondochter die staan in dit proces bij nul, dus inderdaad zij hebben nog even tijd nodig, dat is geen onwil, dat is gewoon groeien in verandering.
Ik zou het zeker met de wetenschap van nu zo’n gesprek rustiger doen en zeker niet per telefoon.
Dus Tjeerd pak de telefoon en zeg tegen je ouders “zondagmiddag om 15.00 uur komen Sander en ik op de koffie.
Als jullie zoon met een vrouw was gekomen, hadden jullie dan hetzelfde gereageerd?
Wat maakt het uit of het een man of een vrouw is. Als ze maar van elkaar houden.
@ Wilma.
Wilma, je bent erg kort door de bocht. We weten allemaal dat man en vrouw samen in een relatie, normaal is.
Hoe tolerant jij bent, daar gaat het niet over. Het gaat over de reactie van papa en mama, verstuurd Tjeerd.
Ik vind de relatie van Pa en Ma normaal en van Tjeerd niet
Tjeerd verwacht begrip van zijn ouders, maar het geen begrip voor zijn ouders.
En daar wringt het
Persoonlijk vind ik dat er in de 21ste eeuw ook gedacht mag worden dat een man en een man samen normaal is. Ik vind uw reactie een beetje ouderwets.
we leven niet,meer in,de middeleeuwen. Al jaren mogen mensen een relatie hebben met mensen van het gelijke geslacht ze,trouwen. en dat is een prima iets de vader zegt het het al in zijn reactie .hij is in de war nee,dat hij niet. hij is wie hij is en dat mag. ik ben al 22 jaar samen. en mijn man is bi seksueel. geen probleem geweest. en zal ook nooit een probleem worden. elkaar accepteren zoals men is . zou de wereld,een stuk beter maken.
Dus jij vind man en vrouw Normaal ,dus man man en vrouw vrouw niet normaal ,leef jij nog steeds in 1950 ofzo ik ben een trotse moeder en mijn man een trotse vader van een dochter die lesbisch is en een vaste partner heeft !
ik hoop dat jij geen kinderen hebt,jij bent een zware homofoob brrr …enge mensen zijn dat
Waarom moet u benadrukken dat uw homofiele dochter een vaste partner heeft? Denkt u echt dat er nog mensen zijn die denken dat mensen die op hetzelfde geslacht vallen allemaal en alleen maar wisselende contacten hebben? En als dat zo was, wat was daar dan erg aan?
Nou ja, de overgrote meerderheid is hetero. Er zijn legio mensen die ‘meestvoorkomend’ verwarren met ‘normaal’. Alles wat van ‘de norm’ afwijkt, is dan abnormaal.
ze hebben er geen probleem mee dat hun zoon homo is maar het overvalt ze.
ze hebben tijd nodig om het te verwerken en dat is heel logisch.
Dus niet meteen oordelen Wilma.
Ik zou dat ook hebben.
En wij hebben meerdere homostellen in de familie.
niets mis mee maar dit valt ze koud op hun dak, mogen ze dat eerst even verwerken?
Dat Sander en Tjeerd samen heel gelukkig mogen worden en hopelijk krijgen ze meer steun vanuit Sander zijn ouders.
ik kan mij heel goed de gedachte van de zoon ook voorstellen. Hij heeft moeite gehad om het zijn moeder in eerste instantie al al te vertellen. Persoonlijk had ik dit niet door de telefoon gedaan, maar kan mij ook ergens voorstellen dat dit de veilige optie was voor hem. Er is voor beide kanten wat te zeggen. De ouders mogen hun gevoel net zo uitspreken als dat van zoonlief.
Uiteindelijk draait het om acceptatie van beide kanten. van zoonlief is het erg knap dat hij nu voor zichzelf durft te kiezen, en kiest voor wat bij zijn gevoel past. Daar mag hij ook echt trots op zijn.
Ouders kunnen er hopelijk ook op die manier naar gaan kijken.
Voor de ouders zou ik als tip mee willen geven om vertrouwen er in te hebben dat uiteindelijk alles goed komt, zolang zij voor ogen kunnen houden dat hun kind gelukkig is. Dat is waar het om draait. In een goede verstandhouding blijft een kind loyaal naar zijn ouders, en ouders naar hun kind.
Heel veel succes allemaal! Vier het leven, het liefst samen!
Wat een FLIKKERSTREEK van Tjeerd!
Wat een leuk woordgrapje, heel erg spitsvondig, maar tamelijk ongepast… Zonder de hoofdletters had echt niemand ‘m doorgehad.
wat een kutwijf ben jij
wow ,ik vind toch wel dat Tjeerd zijn ouders even de tijd had moeten geven om er aan te wennen. in plaats van te bellen langskomen zonder sander was in 1e instantie slimmer geweest maar goed dat is mijn mening. 2 van mijn 3 dochters gaven al redelijk jong aan bi te zijn en daar heb ik mij gewoon bij neergelegd. 1 van de 2 heeft tot nu toe alleen mannelijke partners gehad maar dat liep telkens verkeerd af helaas. Dus als zij de 1e keer met een vrouw thuis zou komen zou dat misschien vreemd zijn maar zou ik het wel gewoon accepteren. De ander heeft nog geen relatie gehad. Zolang hun gelukkig zijn ben ik dat ook en zal ik mij daar bij neerleggen ,net zoals ik moet begrijpen dat ze alle 3 geen kinderen willen en ik dus geen oma zal worden 🤷♀️
ik vind dit van hem ook buitengewoon kort door de bocht en niet eerlijk! Ik kan best begrijpen als je je zoon met een vrouw heb gezien al die jaren dat het een behoorlijke afwijking is met een man.
hij reageert nu of jullie hem hebben afgewezen, maar dat is absoluut niet zo. beetje te veel op z’n tenen getrapt, omdat jullie niet reageerden zoals hij wilde.
vind zijn reactie echt niet ok! zelfs als jullie zelf aangeven die andere man wel te willen leren kennen. hij sluit jullie nu buiten. heel jammer, hoop dat jullie er uit kunnen komen.
Oei dat klinkt best heftig allemaal voor u. Maar uw laatste zin laat mij schrikken. Als u er echt zo er over denkt, zou ik u willen adviseren om hulp te zoeken om er over te kunnen praten. Misschien via de huisarts bij een Praktijkondersteuner.
wat ik altijd bijzonder vind is dat ouders hun zoon moeten accepteren zoals hij is. maar andersom wordt er geen rekening mee gehouden. het is voor de ouders ook wennen dat hij op mannen valt.
geef je ouders de tijd om er aan te wennen en denk niet alleen aan je eigen situatie.
en na een week al je dochter aan hem voorstellen lijkt mij wel veel erg snel..
Inderdaad is dat eenrichtingsverkeer erg lastig.
Onze dochter vertelde ons na 25 jaar dat ze al jarenlang liever als man door het leven wilde gaan en dat ze daarvoor al een jaar in diverse trajecten zat. Er viel niet over te praten, of we maar even konden staan te juichen… We hebben na een teleurstellende start ons uiterste best gedaan om ons kind te steunen en alleen thuis te huilen.
Het traject is nu afgerond en onomkeerbaar. De band met ons kind is gelukkig goed. We zien zijn blijheid, maar ook dat hij jarenlange vriendschappen verliest omdat sommigen er niet mee kunnen omgaan.
We hebben 4 kinderen, leeftijden 26-33, allemaal met hun eigen problemen en vaak best ernstig ook.
Ik vraag me vaak af of deze dingen voor ouders wel opwegen tegen de vreugde van het ouderschap.
Je afvragen of een kind hebben dat transgender is, of een andere seksuele voorkeur heeft dan hetero, of een kind hebben met serieuze problemen opweegt tegen de vreugde van het ouderschap, betekent eigenlijk maar één ding, u had geen kinderen moeten nemen.
goedemorgen Patries, dat is wel een erg kort door de bocht antwoord. De zorgen om/over je kinderen kunnen heel groot zijn en veel levensvreugde ontnemen.
Als je je kind ziet worstelen (bijvoorbeeld je kind dat een zwaar traject doorloopt en vrienden verliest door de gemaakte keuze volgens mij bedoelde Anne het zo en is ze niet tegen een gender Swap ofzo) doet dat veel pijn en kost dat heel veel energie. Sommige ouders hebben meerdere kinderen waarbij het levenspad zwaar is voor de kinderen, maar daarom ook voor de ouders, je ziet je kind toch het liefste gezond en zorgeloos en als die zorgen om je kind(eren) boven jouw draagkracht gaan is het leven (te) zwaar.
helemaal mee eens. Totaal iets anders maar ik heb drie kinderen die alle drie kenmerken van of autisme hebben. Ik hou zielsveel van ze. Maar had mij het ouderschap iets anders voorgesteld. Twee van hen zijn al naar speciaal onderwijs namelijk. Levend verlies noemen ze dat.
En dat doet helemaal niks af aan de liefde voor je kinderen!
Die mevrouw mag dat best vinden , want ik snap haar volkomen ,je hebt toch met een grote teleurstelling te maken
Waarom zou het schrikken zijn als een mens op mensen valt? Lijkt me vrij normaal.
Hoezo “Hadden we niet eerlijker moeten zijn?”… Jullie waren toch juist eerlijk? Of was het een leugen dat jullie moesten wennen?
Ik ben hier altijd alleen maar voor jouw reacties.
Wat leuk om te horen. Wat maakt dat je die zo waardeert?